[Monica's POV]
*tok tok tok
excited kong binuksan yung pinto.
"Good Evening" may dala siyang ..
O_O
Groceries? Mukhang pang spaghetti e. Kasi may pasta at may tomato sauce at iba pa.
"tara pasok"
umupo naman sya sa sofa ko sa maliit na sala. Di ko nga matawag na sala yun kasi yung TV, DVD at isang sofa lang yung kasya dun.
"wala pa ba sila Trixie?" tanung niya sakin.
Obvious ba na wala? Sa liit nitong lugar ko, sa tingin niya saan ko itatago sila Trixie?
"wala pa e. Try mo kayang tawagan" ohmygahd! Napupuno na ng mabangong amoy yung buong kwarto ko. At galing yun sa isang nilalang na naka polo shirt na black at naka maong. At ang gwapo nya pa ngayon.
Nilabas niya yung cellphone niya at dinial ata yung cellphone number ni Trixie.
"hello? .. What? Bakit nyo sinabi agad? Fine! Kaasar to. Sige na. " hininaan niya yung boses niya saglit na parang may sinabing sikreto sa kabilang linya. Bago niya binaba.
"oh ano daw?" tanung ko agad sa kanya.
"nasa Batangas daw sila ni Zeke. Business stuff"
"WHAAAT? Bakit di nila sinabi agad" shooting star! I'm going to spend the whole night with this guy.
"nakalimutan daw niyang sabihin. Sorry daw" napakamot siya sa batok niya bago siya ulit nagsalita "kung gusto mo, uuwi na lang ako" tatayo na sana siya pero pinigilan ko. Sayang naman effort niya.
"ok lang. Tska sayang yan oh" tinuro ko yung dala niyang grocery gamit yung labi ko.
Ngumiti siya bago nagsalita. "akala ko kasi apat tayo. Kaya bumili ako ng makakakain natin."
"ah. Ano bang gagawin mo dyan?"
"iluluto."
=___=++
"oo alam kong iluluto mo yan. Pero anong luto?"
"spaghetti. Yung yung favorite mo di ba?" biglang lumakas yung tibok ng puso ko. Parang may nagpifiesta sa loob. At pakiramdam ko lahat ng dugo ko sa katawan, umakyat na sa mukha ko. Siomai! Nakakahiya o///o
"wow, di mo pala nakalimutan yun. Hehe. Tara iluto na natin yan."
inabutan ko sya ng apron.
"halatang di to nagagamit ah" pang-aasar niya.
"wala na kong oras magluto e." palusot ko.
"wala ng oras? O hanggang ngayon, di ka pa rin marunong?"
pakasama nito!! Tagain ko sya e.
"ang yabang mo porke't magaling kang magluto"
"tara. Turuan kita"
eh?
"wag na nga. Baka masira pa tong masterpiece ko. Turuan na lang kita kung pano hiwain yung hotdog at sibuyas."
"masterpiece mo spaghetti?"
"yhup. Eto yung una kong inaral"
nagsimula nanaman yung banda sa puso ko. Ang assumera ko. Super!
"anong ginawa mo? Diba sabi ko di ganyan?" kinuha niya sakin yung kutsilyo at for the nth time, dinemo niya kung panu hiwain yung hotdog.
"ugh! Ayoko na nga. Ikaw na maghiwa niyan tutal masterpiece mo naman yan"
"pano mo matutunan yan kung di mo papraktisin?"
"eh di ko nga kaya"
"aba pilitin mo. Wala akong planong magutom in the near future." sabay talikod niya sakin.
Damuhong to! Bakit pag di ba ko natuto magugutom ba sya? Ano yun konektado yung digestive system niya sakin? Di naman kami ...
O_O
ano ka ba Monica, napaka assumera mo talaga malay mo naman iba yung gusto niyang sabihin. Talaga to oh.
"di mahihiwa yang hotdog kung tititigan mo lang"
tch! Sungit.
Hiniwa ko na lang ulit yung hotdogs. Sorry hotdogs. Di ko naman sinadsadyang matorture kayo e.(╥﹏╥)
"Seth, anong ibig mong sabihin dun sa kanina" ako lang ba yun? O nagblush talaga siya sa sinabi ko.
"wag mo ng pansinin yun"
"nge. Andaya nito."
lumipas yung oras at tinitigan ko lang si Seth habang nagluluto siya. Eh bakit ang gwapo niya? *u*
ang sarap tuloy mag-imagine. Pwede kayang matupad yung imagination ko? Psh! Malabo na ata. Since grade three ko pa sya hinihintay kaso wala pa ding progress hanggang ngayon.
"tikman mo na to" nilapag niya yung dalawang plato na may spaghetti sa harap ko.
At dahil di pa ko naghahapunan..
'Lord thankyou po sa food' at kinain ko na yung luto niya.
"bakit di mo sinabi sakin na bumalik ka na?" napatigil ako sa pagkain dahil sa tanung niya.
Bakit nga ba? Eh kasi ayoko ng manggulo. Period.
Di ako sumagot sa tanong niya. Less talk, less mistake.
"tell me what happened, bakit di ka nagpakita agad?"
i met an accident. pero di yan yung sinabi ko.
"Seth, don't make that a big deal." sabay subo ulit nung spaghetti.
"don't make it a big deal? Monica. Not even your family alam kung nasan ka."
"anong di nagpakita agad? Nung nagkita tayo Seth, kakabalik ko lang nun" liar Monica! Liar!
"you suck at lying you know"
tokwa! Pano niya nalaman na nagsisinungaling ako?
He continued.
"tinawagan ng parents mo si Marie para tanungin kung nagkita na kayo at dun nalaman ni Marie na two months ka ng nasa Pilipinas. Sa kanya ko nalaman na nandito ka na"
"ok fine! Walang big deal dun."
"walang big deal? Monica nag-alala kami. I even postponed all my appointments para lang hanapin ka. Tapos no big deal? Umalis ka ng walang pasabi tapos babalik ka ng walang ring pasabi? Dammit Monica! Kahit kelan ba talaga wala kang pake sa nararamdaman at mararamadaman ko?"
galit siya. Oo alam ko galit siya.
"bakit sinabi ko bang hanapin mo ko? Hindi naman ah." I tried to sound calm para hindi sabayan yung galit niya.
"you don't need to tell me. Kasi gagawin ko yun dahil mahalaga ka sa akin"
kanina nalaman kong hinanap niya ko. Ngayon naman mahalaga daw ako sa kanya? Wait! Information overload. Eng! eng! System error.
"mahalaga? Ay! Oo nga pala. Kasi childhood friend mo ko. Sorry kung pinag-alala kita Seth. "
"di mo pa rin ba ko naiintindihan?"
"nak ng siopao naman Seth oh! Ano bang gusto mong maintindihan ko? Na kaibigan mo lang ako? Oo Seth naiintindihan ko yun. Kaya nga nung sinabi ni Marie sakin yung tungkol kay Trixie, di na ko nagpakita diba? Kasi alam ko yung limitasyon ko. Kaibigan lang ako. Pero nyetang tadhana yan.. Sorry. Di ko naman sinasadyang Pumasok ulit sa buhay mo eh. And please, stop saying words. Kasi pinapaasa mo lang ako sa wala" in an instant, I find myself crying. Pati si Seth nganga sa speech ko.
"do you still love me?" di na ko makatingin ng diretso sa kanya. Saan ba siya kumuha ng confidence para itanong yan.
"wag na nga tayong maglokohan Seth. Para saan pa kung sasagutin ko yan. Mamahalin mo din ba ko? Hindi naman di ba. So bakit ko pa sasabihin sayong oo kung alam ko namang walang magbabago. Na hanggang kaibigan lang ---"
ang turing mo sakin.
Sa utak ko na lang tinuloy yung last line because I felt his lips met mine.
Ang first kiss ko wala na. O///O
i can't respond to that kiss but I don't want him to stop. I'm 22 years old and yes, this is my first kiss. at kinuha pa yun nung taong matagal ko ng pinagpapantasyahan.
"what was that for?" i absent mindedly asked him.
"ang daldal mo kasi. Ayaw mo kong pagsalitain. Ako muna okay? Oo nagustuhan ko si Trixie at akala ko mahal ko nga siya pero kung sino mang poncio pilato ang nag-imbento ng first love never dies, magpasalamat ka sa kanya dahil applicable sakin yun. Pangalawa, di ka lang basta kaibigan Monica at alam nila Yannie yan. OO siguro nanatawa ka sa puppy love na yun, pero dati pa lang, gustong gusto na kita. Pangatlo, inis na inis ako sayo nun kasi pakiramdam ko, you left me hanging. Umalis ka ng walang pasabi. di ko tuloy nasabi sayo yung nararamdaman ko. Natakot ako na baka may makita kang iba. At pang-apat, hindi porke hindi kita sinasabihan ng I love you at hindi ako humihingi ng permisong manligaw eh hindi kita mahal. Ngayon, it's your turn para magsalita. Kaya mo pa ba kong hintayin?"
nababato na ko sa kinatatayuan ko. Oo I asked for this pero ang unexpected naman kasi. Di ako prepared.
"bakit di ka ba sigurado sa nararamdaman mo para sakin?"
di siya nagsalita. Kaya tinuloy ko yung statement ko.
"nakakapagod maghintay seth" tumalikod na ko sa kanya pero niyakap niya ko mula sa likod.
"then please wait for me. Please." ohmy! Umiiyak si Seth. " Aayusin ko lang lahat ng gusot sa buhay ko. Kasi ayokong madamay ka pa. Please Monica."
niluwagan ko yung pagkakayakap niya sakin at umikot.
I wrapped my arms around his neck at binulong sa kanya.
"nakakapagod maghintay. Pero kung ikaw yung hihintayin ko, onting pahinga lang. Hihintayin ulit kita" with that, mas lalo niyang hinigpitan yung yakap niya sakin.
Wala naman sigurong mali sa yakap na to diba? He is 23 and I'm 22. We're no longer minors.
**
di na kami nanuod ng movie ni Seth. Nagkwentuhan na lang kami about sa maraming bagay. Pinicturan niya pa yung niluto niyang spaghetti at sinend kay Trixie with caption. 'dahil andyan ka sa Batangas'
nagtataka ako kung bakit hanggang sa magreply si Trixie na 'waaa! Tirhan nyo ko'
"favorite ni Trixie ang spaghetti. Kaya ko nga sya naging crush e. Ang dami niyo kasing similarities"
"ewan ko sayo, matutulog na ko" pumasok na ko sa kwarto at sumunod siya.
"saan ako matutulog?" tanung niya sakin. Oo nga pala. Malakas yung loob kong magpaovernight kasi walang tulugan daw. Edi ibig sabihin di kaylangan ng tulugan.
"gusto mo share na lang tayo?" offer ko sa kanya nung kama. Alam ko kasing malambot yung kama niya sa kanila. Nakakahiya naman kung ooferan ko sa sahig.
"seriously Monica? Wag na. Pahiram na lang ng unan. Dun na lang ako sa sofa matutulog"
"ayaw mo kong katabi? Di naman kita Hahalayin e." >3<
"lalaki ako Monica" pagkasabi niya nun, binato ko sa kanya yung isa kong unan para lumabas na siya at hindi niya makita yung pagbablush ko.
Kung ibang babae siguro yun, mababastos sila sa ginawa ni Seth. Pero ako kinikilig. Hihihi.
Pag mahal mo kasi isang tao, di pwedeng mahal lang. Dapat may kasama din yung respeto.
At dahil sa ginawa ni Seth, pinatunayan niya lang na mahal niya ko. Kasi nagawa niyang irespeto yung pagkababae ko. I love you too Seth.(♥♥,)
[Trixie's POV]
"sinong kausap mo sa phone?" tanung sakin ni Zeke. Kakagaling niya lang kasi sa labas.
"si Seth. Nakalimutan nating sabihin sakanila na di tayo makakapunta"
"ah yun ba? Ok lang yun. Para makapag-usap na din sila ni Monica."
"uy, inaantok na ko. Saan ako matutulog?" tanung ko.
"dyan sa kama" swabe lang na sagot niya.
"at ikaw?"
"dyan din sa -- shit!"
"malaki naman yung kama. Tag-isang gilid na lang tayo" after kasi nung nangyari kanina. nagdodoubt pa rin ako na ok na si Zeke.
humiga na lang ako sa gilid nung kama. Kunwari tulog na pero di pa talaga. Maya maya naramdaman kong humiga na din siya sa kama at ang bango niya. *drools.
"ayokong humiga sa sahig dahil may pulmonia ko, pero ayoko ding matulog katabi ka. This is the least thing I can do" pabulong niya sinabi pero narinig ko yun. Loud and clear.
Nung medyo naramdaman ko na tulog na siya, tinignan ko kung anong ginawa niya.
Nilagay niya lang naman yung dalawa niyang unan sa gitna. In short wala siyang unan na gamit. di ba nakakalunod yun?
De ja vu?
Parehas na parehas talaga kayong mag-isip ni Lance.