Sunday Morning
3:30am
[Trixie's POV]
"myrtle trixie, ang hilig mo talaga sa rush" sabi sakin ni Mama habang tinutulungan akong magempake. Sabi naman kasing matulog na lang siya at kaya ko naman e.
"eh kasi nga Ma, nung Friday lang yan sakin sinabi. Tapos kahapon, sinamahan ko si Rachel sa patahain nung isusuot niyang gown sa kasal niya." paliwanag ko.
"napaka iresponsable mo pa din. Osha! Ihahanda ko lang yung almusal. Masamang bumiyahe ng walang laman ang sikmura"
ayaw talagang patalo ng nanay ko. Sa dictionary ko, Malaki ang pinagkaiba ng iresponsable sa busy.
Pagkatapos kong iempake lahat ng dadalhin ko, lumabas na ko ng kwarto para kumain. Pero wala na dun si Mama. Siguro bumalik na sa pagkakatulog.
Habang kumakain ako, nagvibrate yung cellphone ko which means may nagtext.
From: Zeke
masyado pang maaga para bumyahe kapa papunta sa opcna. Text mo sakin adress niyo.
*click reply
To: Zeke
wg na. Kaya ko sarili ko.
*click send
di yan pag-iinarte or pa keber lang. Ayoko lang talaga na makita sya ni Mama. Kinakabahan kasi ako sa pwede niyang maging reaksyon. tska baka malaman niya pang kamukha niya si lance. Mahirap na.
Ibaba ko pa lang yung cellphone ko, nagreply na agad sya.
From: Zeke
drat! Ang dami pang arte. Alam mo yung mga maniac ngayon, maganda o hindi pinapatulan na. Isesend mo ba skin adres mu o ggsingin ko si Lydia pra sa record mu?
Hala! Manggigising pa tong mokong na to. Di niya ba alam na linggo ngayon at araw ng pahinga ng mga tao?
Sinend ko na lang sa kanya yung address namin at dinugtungan na sa hi-way na lang siya maghintay.
Pagkasend ko nung message, binasa ko ulit yung text niya. This person really reminds me of Lance.
Gaya ng usapan, dun lang siya sa may hi-way naghintay.
"bakit ang dami mong dala? We will just stay there for three days." bungad na tanung niya sakin. Wala man lang good morning. Tch!
"eh a three daus yun. Matagal. Tska as if namang pwedeng maglaba dun." sagot ko sa kanya habang sya naman nilalagay yung mga maleta sa likod ng sasakyan.
"dun ka na umupo sa harap"
"ha? Bakit ako? Ikaw lalaki kaya ikaw magdrive."
"baliw. Dun sa passenger's seat. Driver's seat lang ba nasa harap? Tss. Di ko alam kung panu ka naging board topnotcher"
"aba ang yabang nito. Ikaw di ko alam kung bakit pinagkatiwala sayo to, e ang sungit sungit mo"
"ano namang connect nun?" nagsimula na syang patakbuhin yung sasakyan.
"alam mo bang nakakabobo ang pagiging masungit?" saad ko.
"your words Miss. Nakakalimutan mo atang ako ang Boss dito" sabi nya ng hindi ako tinitignan.
"ikaw pa rin Boss? Nasa labas na tayo ng companya mo ah."
"pero we're going to a business trip. Kaya ako pa rin Boss. End of convo."
oo nga pala. Papunta kami ngayong Tagaytay para daw sa conference na yun. Napurnada tuloy yung overnight namin nila Monic. Sorry kung ang casual ko syang kausapin ha. Pero alam niyo ba yung pakiramdam na ang kumportable ko sa kanya? Parang kay Lance ako nakikipag-usap. Ewan ko, pero alam kong hindi to basta magkamukha sila e. May something kay Sir Zeke na hindi ko alam.
Injerness! Ang gwapo ng lolo niyo ngayon ah. Naka white t-shirt lang sya and pants. Plus his messy hair. Ang gwapo.
"nagbreakfast kana?" he is looking at me sa salamin.
"yup."
hindi na sya sumagot.
"nagbreakfast kana?" binalik ko sa kanya yung tanung niya.
"hindi pa."
kinuha ko yung tupperware na nasa bag ko. Ewan ko, para kasing may force kanina na nagsasabi na magbaon ako e. Baka eto na yung rason kung bakit.
"eto oh, kumain ka muna." inabot ko sa kanya yung tupperware.
"pano ako kakain, e nagdadrive ako?"
"pwede naman kasing huminto muna tayo" akala ko papalag pa siya pero itinabi niya yung sasakyan.
"tatapusin ko to in 5minutes" then he started eating.
Binaba ko yung salamin nung kotse niya at tumingala sa langit. Ang dami pa ding stars. Madilim pa naman kasi e.
"wag mong sabihing nagwiwish ka sa stars?"
"hindi ah. I don't believe wishes on the stars do come true" sagot ko.
"wow non-conformist ang peg"
napangiti na lang ako sa tono ni Zeke. "bakit nga pala di ka naniniwala dun? May wish ka ba na hindi nila tinupad?"
"they're just stars. Why waste time na idaan pa sa kanila yung wishes ko? Kung pwede namang idiretso ko na kay Papa God di ba? At least siya, he knows what's best for me kaya alam niya kung yes , no or wait yung tamang sagot sa prayers ko."
"have you ever tried praying for Lance?"
inistart na niya ulit yung kotse.
"oo, lagi. "
"edi ibig sabihin, mahal mo talaga siya? kasi di ba sabi nila pag lagi mong pinagpepray yung tao, ibig sabihin mahalaga talaga sila sayo."
O_O
Pano niya nalaman yun?
"kahit naman mahal ko siya, hanggang dun na lang yun e."
"bakit?"
"he left me two years ago. At wala ng balikan yun"
"aw. May bago na siya? Sayang naman."
"nope. He is already dead."
*awkward silence
we are sharing this awkward silence until he decided to break the ice.
"pagkatapos niya, may minahal ka pa ba?"
ako lang ba yun o may iba talaga sa tono ng pananalita niya.
"crush madami"
"alam mo para kang one year old na bata."
"ha?"
"pag tinanung ng anong pangalan nila, sasagot sayo one"
"eh baka naman kasi one talaga pangalan nila."
"figures, miss" medyo inis na sya. Hahaha. Pikon.
"matutulog muna ako ha." sinandal ko yung ulo ko isang side nung sasakyan.
"ayaw mo syang pag-usapan?"
"pechay Zeke! Ano bang alam mo? Sabihin mo na lang kaya sakin hindi yung tinatadtad mo ko ng tanong"
"I'm sorry. Matulog ka na."
what's wrong with this guy? Para siyang interviewer sa isang talkshow e. Bakit naman kaya bigla na lang naging interesado sa buhay ko? Aish! Matutulog na nga lang ako.
**
may araw na nung dumating kami sa isang hotel sa Tagaytay.
"Ezekiel Reniedo" yun lang yung sinabi niya dun sa receptionist habang ako
O_O
manghang mangha sa nakikita ko. Ang ganda naman dito. Grabe.
"bakit isa lang?" napatingin ako kay Zeke na boses galit pero kalmado lang.
"Sir, yan lang po kasi yung pinareserve samin ni Sir Jeff. Wala naman po siyang nasabi na may kasama po kayo. Pasensya na po"
nakatingin lang ako sa dalawang nag-uusap. At nagtataka kung ano ng nangyayari sa mundo.
"may extra room pa ba?"
"Sorry Sir wala na po. Occupied na po ng lahat ng delegates ng conference lahat ng rooms. Sorry po talaga."
"ok. I'll just share room with her. Oy Trixie, tara na"
hinila nanaman niya ko papuntang elevator.
"z-zeke, yung mga gamit natin? "
"sila na bahalang mag-akyat sa kwarto natin."
natin? Namin daw? Aigoo. Trixie, wag ka ngang praning. Baka naman pinaikli niya lang. Alangan namang sabihin niyang, kwarto ko at kwarto mo. Ang hassle di ba?
Pumasok kami sa isang kwarto na mas malaki pa sa bahay namin.
Dumiretso ako nung isa isang kama at humiga. Waa! Ang sarap sa likod. Parang ten times yung lambot nito sa kama ko sa bahay.
"3 nights tayo dito kaya binabalaan kita, wag mo kong gagapangin."
napatigil ako.
"not a chance bro. Dun ka na nga sa kwarto mo. Bayaan mo na ko dito" napaka nito. Self conceited jerk!
"nandito na ko sa kwarto ko"
O_O napatayo agad ako dun. Hindi ko pala kwarto to.
"tch! Sana sinabi mo kanina pa. Badtrip to. Saan yung akin?"
"ang slow mo talaga. Di mo ba narinig yung sinabi ng receptionist kanina? Isa lang yung kwartong nareserve para satin"
para naman akong nabuhusan ng malamig na tubig sa sinabi niya.
In an instant, nilibot ko yung siya, he knows what's best for me kaya alam niya kung yes , no or wait yung tamang sagot sa prayers ko."
"have you ever tried praying for Lance?"
inistart na niya ulit yung kotse.
"oo, lagi. "
"edi ibig sabihin, mahal mo talaga siya?"
O_O
Pano niya nalaman yun?
"kahit naman mahal ko siya, hanggang dun na lang yun e."
"bakit?"
"he left me two years ago. At wala ng balikan yun"
"aw. May bago na siya? Sayang naman."
"nope. He is already dead."
*awkward silence
we are sharing this awkward silence until he decided to break the ice.
"pagkatapos niya, may minahal ka pa ba?"
ako lang ba yun o may iba talaga sa tono ng pananalita niya.
"crush madami"
"alam mo para kang one year old na bata."
"ha?"
"pag tinanung ng anong pangalan nila, sasagot sayo one"
"eh baka naman kasi one talaga pangalan nila."
"figures, miss" medyo inis na sya. Hahaha. Pikon.
"matutulog muna ako ha." sinandal ko yung ulo ko isang side nung sasakyan.
"ayaw mo syang pag-usapan?"
"pechay Zeke! Ano bang alam mo? Sabihin mo na lang kaya sakin hindi yung tinatadtad mo ko ng tanong"
"I'm sorry. Matulog ka na."
what's wrong with this guy? Para siyang interviewer sa isang talkshow e. Bakit naman kaya bigla na lang naging interesado sa buhay ko? Aish! Matutulog na nga lang ako.
**
may araw na nung dumating kami sa isang hotel sa Tagaytay.
"Ezekiel Reniedo" yun lang yung sinabi niya dun sa receptionist habang ako
O_O
manghang mangha sa nakikita ko. Ang ganda naman dito. Grabe.
"bakit isa lang?" napatingin ako kay Zeke na boses galit pero kalmado lang.
"Sir, yan lang po kasi yung pinareserve samin ni Sir Jeff. Wala naman po siyang nasabi na may kasama po kayo. Pasensya na po"
nakatingin lang ako sa dalawang nag-uusap. At nagtataka kung ano ng nangyayari sa mundo.
"may extra room pa ba?"
"Sorry Sir wala na po. Occupied na po ng lahat ng delegates ng conference lahat ng rooms. Sorry po talaga."
"ok. I'll just share room with her. Oy Trixie, tara na"
hinila nanaman niya ko papuntang elevator.
"z-zeke, yung mga gamit natin? "
"sila na bahalang mag-akyat sa kwarto natin."
natin? Namin daw? Aigoo. Trixie, wag ka ngang praning. Baka naman pinaikli niya lang. Alangan namang sabihin niyang, kwarto ko at kwarto mo. Ang hassle di ba?
Pumasok kami sa isang kwarto na mas malaki pa sa bahay namin.
Dumiretso ako nung isa isang kama at humiga. Waa! Ang sarap sa likod. Parang ten times yung lambot nito sa kama ko sa bahay.
"3 nights tayo dito kaya binabalaan kita, wag mo kong gagapangin."
napatigil ako.
"not a chance bro. Dun ka na nga sa kwarto mo. Bayaan mo na ko dito" napaka nito. Self conceited jerk!
"nandito na ko sa kwarto ko"
O_O napatayo agad ako dun. Hindi ko pala kwarto to.
"tch! Sana sinabi mo kanina pa. Badtrip to. Saan yung akin?"
"ang slow mo talaga. Di mo ba narinig yung sinabi ng receptionist kanina? Isa lang yung kwartong nareserve para satin"
para naman akong nabuhusan ng malamig na tubig sa sinabi niya.
In an instant, nilibot ko yung siya, he knows what's best for me kaya alam niya kung yes , no or wait yung tamang sagot sa prayers ko."
"have you ever tried praying for Lance?"
inistart na niya ulit yung kotse.
"oo, lagi. "
"edi ibig sabihin, mahal mo talaga siya?"
O_O
Pano niya nalaman yun?
"kahit naman mahal ko siya, hanggang dun na lang yun e."
"bakit?"
"he left me two years ago. At wala ng balikan yun"
"aw. May bago na siya? Sayang naman."
"nope. He is already dead."
*awkward silence
we are sharing this awkward silence until he decided to break the ice.
"pagkatapos niya, may minahal ka pa ba?"
ako lang ba yun o may iba talaga sa tono ng pananalita niya.
"crush madami"
"alam mo para kang one year old na bata."
"ha?"
"pag tinanung ng anong pangalan nila, sasagot sayo one"
"eh baka naman kasi one talaga pangalan nila."
"figures, miss" medyo inis na sya. Hahaha. Pikon.
"matutulog muna ako ha." sinandal ko yung ulo ko isang side nung sasakyan.
"ayaw mo syang pag-usapan?"
"pechay Zeke! Ano bang alam mo? Sabihin mo na lang kaya sakin hindi yung tinatadtad mo ko ng tanong"
"I'm sorry. Matulog ka na."
what's wrong with this guy? Para siyang interviewer sa isang talkshow e. Bakit naman kaya bigla na lang naging interesado sa buhay ko? Aish! Matutulog na nga lang ako.
**
may araw na nung dumating kami sa isang hotel sa Tagaytay.
"Ezekiel Reniedo" yun lang yung sinabi niya dun sa receptionist habang ako
O_O
manghang mangha sa nakikita ko. Ang ganda naman dito. Grabe.
"bakit isa lang?" napatingin ako kay Zeke na boses galit pero kalmado lang.
"Sir, yan lang po kasi yung pinareserve samin ni Sir Jeff. Wala naman po siyang nasabi na may kasama po kayo. Pasensya na po"
nakatingin lang ako sa dalawang nag-uusap. At nagtataka kung ano ng nangyayari sa mundo.
"may extra room pa ba?"
"Sorry Sir wala na po. Occupied na po ng lahat ng delegates ng conference lahat ng rooms. Sorry po talaga."
"ok. I'll just share room with her. Oy Trixie, tara na"
hinila nanaman niya ko papuntang elevator.
"z-zeke, yung mga gamit natin? "
"sila na bahalang mag-akyat sa kwarto natin."
natin? Namin daw? Aigoo. Trixie, wag ka ngang praning. Baka naman pinaikli niya lang. Alangan namang sabihin niyang, kwarto ko at kwarto mo. Ang hassle di ba?
Pumasok kami sa isang kwarto na mas malaki pa sa bahay namin.
Dumiretso ako nung isa isang kama at humiga. Waa! Ang sarap sa likod. Parang ten times yung lambot nito sa kama ko sa bahay.
"3 nights tayo dito kaya binabalaan kita, wag mo kong gagapangin."
napatigil ako.
"not a chance bro. Dun ka na nga sa kwarto mo. Bayaan mo na ko dito" napaka nito. Self conceited jerk!
"nandito na ko sa kwarto ko"
O_O napatayo agad ako dun. Hindi ko pala kwarto to.
"tch! Sana sinabi mo kanina pa. Badtrip to. Saan yung akin?"
"ang slow mo talaga. Di mo ba narinig yung sinabi ng receptionist kanina? Isa lang yung kwartong nareserve para satin"
para naman akong nabuhusan ng malamig na tubig sa sinabi niya.
In an instant, nilibot ko yung
Mata ko sa kwarto. Yeah it's big. Pero isa lang yung higaan.
"ikaw matulog sa lapag." sabi ko sa kanya.
"mamaya na natin pag-usapan yan. Maliligo lang ako." kumuha lang siya ng gamit sa bag niya at pumasok na sa cr.
At ako? Matutulog muna ako. Sweet dreams Trixie.
"Lance, tama na. Napapagod na ko. Huminto ka naman." umupo ako sa gilid ng kalsada. Ang bilis kasing tumakbo ni Lance palibhasa ang haba ng legs niya.
"ang weak mo naman bes. Walang pagbabago. Mabagal ka pa ring tumakbo. Hahahaha."
"wait la---"
tumakbo siya ng mabilis palayo sakin.
"Lance, wait lang. Hintayin mo ko" tumakbo ako pero di ko na siya makita. Wala ng bakas ni Lance sa paligid.
"Lance! " napapagod na ko at ang sama ng loob ko kay Lance. Iniwan niya ko. Niyakap ko na lang yung tuhod ko at umiyak sa gitna ng kalsada.
"Trixie" nilahad niya yung kamay niya at pagkakuha ko nun, niyakap ko siya agad.
"Lance, please wag mo na kong iiwan ulit." umiyak pa rin ako kahit alam kong nababasa ko na yung shirt niya.
"promise me you won't leave me again"
"Trixie, hindi ako si Lance"
bigla akong nagising at naramdaman kong may kamay akong binitawan.
"ok ka lang?" tinignan ko lang siya. Zeke, bakit kasi kamukhang kamukha mo si Lance.
"yeah. I-im fine"
"fine daw." umupo siya sa tabi ko at O_O niyakap niya ko.
"ano bang ginagawa mo?"
"iyak na."
di na ko naghesitate. siya naman nag-offer eh. I buried my face in his chest and started releasing my pain. Hindi ko alam pero yung yakap ni Lance kanina sa panaginip ko, ganun yung nararamdaman ko kay Zeke.
He brushed his fingers in my hair "ok lang yan. Iyak mo lang. Hindi naman kita ijajudge pagkatapos nito e. "
"Zeke *huk* Zeke. Bakit siya pa?"
I said between my sobs. Pero hindi naman yung gusto ko talagang sabihin e. Zeke, bakit siya pa? Siya pa yung naging kamukha mo?
Di ko itatanggi na simula nung nakilala ko si Zeke, bumalik yung pakiramdam na parang buo ako at walang kulang. Pero natatakot ako na baka dumating yung araw na iwan niya din ako.
"trix, death is necessary. Sabi nga nila, una una lang yan. Cry all your pain out. Nakakatawa nga minsan yung ibang tao e. Sasabihin nila 'wag ka ng umiyak' pero di nila alam na mas magaan sa loob pag nalabas mo lahat."
"thankyou Zeke"
di na sya sumagot pero di pa rin nya ko binibitawan. I felt the surge to hug him back, at di ko na pinigilan yun. I hugged him.
Kunwari kamay na lang ng orasan yung yakap ko. Gusto ko yung gawin kasi gusto kong huminto muna yung oras.
Di ko alam kung ano yung nararamadaman ko kay Zeke. At kung ano man to, bahala na.
*ring ring ring
sabi na eh. Panandalian lang to. Ako na yung bumitaw sa kanya.
"sagutin mo na" sabi ko sa kanya. Pero sa loob loob ko, putek! Istorbo.
"ah. Ok I understand. No. Ok lang talaga. Walang problema. Sige salamat din sa pag-inform"
binaba na niya yung phone.
"maligo ka na."
"ha?"
"sabi ko mag-ayos ka na ng sarili mo. Gagala tayo."
"gagala tayo? Eh di ba mamayang hapon na yung start ng conference?"
"pinostpone nila ng isang araw. Bale bukas na daw. May mga delegates kasi na Hindi makakapunta ngayon. Tapos nga pala .. Ang dami mong dala. Siguro naman may dala ka dyang cocktail dress"
dress daw? Malamang wala. Para saan naman? Don't tell me makikipagdate sakin si Zeke ngayon?
"may dress akong dala. Pero para saan ba?"
"yung presentable na dress. May party daw kasi after ng event. So, dahil ikaw yung kasama ko, ikaw na lang date ko"
ha! Na lang? Ibig sabihin napilitan.
"maghanap ka na lang ng iba. Wala akong dress na presentable"
"ah ok. Sige maligo ka na"
aba! At di man lang.. Hay nako.
**
"saan ba tayo pupunta?"
"wala din akong ideya e. Pero may narinig akong magandang puntahan. Caleruega Church daw. Tara puntahan natin. Malapit lang naman yun dito e."
tinago ko yung gulat ko sa pangalan ng simbahan kasi parang gustong gusto niya talagang pumunta dun.
Pagpasok namin, the whole place gave me a nostalgia.
Sakto pang may kinakasal.
Haaay! Napalingon ako sa pwesto namin ni Lance dito.
Parang pinapanuod ko yung eksena namin dati.
“Ang cute nilang tignan no.” sabi niya sakin.
“syempre hahantong ba sila sa dambana kung hindi? ” ang sarcastic ng sagot ko nun sa kanya.
“sana ganyan din kaganda yung bride ko pag ako kinasal. Para worth it naman yung paghihintay ko” he said while looking at some direction.
“Bakit kasalanan pa ba ng bride mo yun? Sinabi niya bang hintayin mo sya?” sabi ko sa kanya.
“E kasi ang choosy niya pa. Andito naman ako. Lumilingon pa sa iba” tapos lumayo siya ng tingin sakin.
“Ang drama mo. Bakit di mo ligawan?” ouch! Naramdaman ko yung parang masakit nung sinabi ko yun. bawat line sa binibitawan ni Lance tungkol sa 'future wife' niya, para may demonyong nagsasabi sa utak ko na sana ako na lang yun.
“e gusto ko wala ng ligaw ligaw. Kasal na agad. Para wala ng aagaw. Tska kilala niya naman na ko e. “
“Kasal agad? Di ka pa nga nakakagraduate e. ” ewan. Di ko maitago yung selos? Lagi na lang. "Tska kilala? You mean you already found her?"
“ang hina mo talaga. Kaya nga di ko pa sya nililigawan e. Kasi di pa ako architect. Gusto ko pag naging kami, financially stable na ko. Tapos hindi ko na sya tatanungin nung wala kamatayang will you be my girlfriend.
and yes I found her.” boom ** double-kick! slap on the face!
“e panu mo sya liligawan?”
“Edi dadalhin ko sya sa ginawa kong bahay. Ano pang silbi ng pagiging architect ko diba? Tapos pag nailibot ko na sya dun, ilalabas ko yung singsing tapos sasabihin ko ..
“Hindi man to kagaya ng palasyo sa mga fairytale, eto naman ang palasyo na pinatayo ko dahil alam kong ikaw ang magiging reyna nito. Can you be a queen of this house and a queen of my heart”
habang sinasabi niya yun, nakatingin lang sya sa mata ko. Bakit nararamdaman ko yung sincerity niya kahit alam kong hindi naman para sakin yung mga linyang yun.
“Kita mo yan. Pati ikaw di nakapagsalita” tapos tUmawa sya.
Di ako makapagsalita. Ang tindi ng nararamdaman ko. Para akong nagyelo sa kinauupuan ko.
Panu ko ba makakalimutan yung lugar na to? Eh dito ko unang pinangarap na sana.. sana..
"kaya pala ang daming gustong magpakasal dito, ang ganda kasi. Ang romantic pa" biglang nagsalita yung katabi ko.
"oo nga e. I've been here before." sagot ko habang tinitignan yung dalawang kinakasal. Actually, I'm wondering kung anong mga pinagdaanan nila bago sila pumunta sa puntong to. Kaya nga I'm a big fan of weddings. Kasi alam kong di madali ang proseso papunta dito. Gastos pa lang e. Hehe,
"talaga? Bakit? Field trip?"
"hindi ah. Nung kinasal yung Ate ni Lance."
"ah kaya pala."
"kaya pala bigla kang parang naging lutang"
"sorry. Pero sakto tayo. May kinakasal. Ang galing nung organizer no. Ang ganda ng pagkakaayos."
"yeah it's cute"
"ikaw Zeke. Anong dream wedding mo?"
yun feeling na feeling invited kami dito ni Zeke. Nakaupo pa kami.
"simple lang." tumingin siya sakin. Mata sa mata "gusto ko papakasalan ko yung babaeng mahal ko."
pagsabi niya nun, iniwas niya agad yung tingin niya.
"the rest, bahala na yung bride ko. Ang kasal naman kasi, regalo ng lalaki sa babae"
"oh talaga? Ngayon ko lang nalaman yun ah. Eh sa lalaki anong dapat iregalo ng babae?"
"hindi mo alam?" kunot noo niyang tanung.
"hindi" proud kong sagot.
"ay wala to. It's your job to find out. Basta yung babaeng gusto ko, nasa kanya pa yung regalong yun."
tumayo na sya at akmang aalis.
"di natin to tatapusin?" mahinang tanung ko para di kami umagaw ng eksena.
"wag na. Tara na"
psh! Nakakainis. Nasa exchanging of vows na e. Ang kill joy talaga nito.
Padabog akong lumabas ng simbahan at dumirediretso lang ng lakad. Pake ko kung saan pa niya gustong pumunta.
Pero parang nakaramdam ako ng kakaiba. Wala Zeke na sumusunod sa akin o kahit sa paligid ko wala siya.
Nilibot ko yung paningin ko at nakita ang isang Zeke na nakaluhod at di kahit siguro si Da Vinci hindi kakayaning ipainting yung mukha niya.
"ZEKE!!" tumakbo na ko sa side ni Zeke na, sa nakikita ko, eh namimilipit na sa sakit.
"ZEKE! Ok ka lang
Yung mga kamay niya nakahawak sa ulo niya. Sht! Anong nangyayari sayo Zeke? Wag ngayon. Wala akong alam na pwedeng gawin.
"zeke, tell me what's wrong."
mas lalo akong kinakabahan nung nakita kong may tumutulong luha na sa kanya. Pechay Zeke! Anong nangyayari sayo. Naiiyak na din ako sa sitwasyon.
"T-trixie, ang sakit" nabubulol na siya. Pucha! Anong gagawin ko? How can I ask for help. Wala namang ibang tao.
"anong masakit Zeke?"
"yung ulo ko. Nagsisimula nanaman siya."
ha? Anong nagsisimula?
"gusto mong humiga?"
he just nod. Kaya umupo ako at sumandal sa pinakamalapit na puno. Saka ko siya pinahiga. Yung ulo niya sa dalawang hita ko.
"are you feeling better" I asked him.
"yeah. Just give me time to rest" he closed his eyes. Ano kayang nangyayari kay Zeke? Hindi yun normal na headache e.
Tinignan ko yung mukha ni Zeke na natutulog. I traced my fingers sa mukha niya.
"zeke, bakit kamukhang kamukha mo si Lance?"
yung pakiramdam ko kanina, it's like losing Lance the second time around.
"zeke, alam kong hindi ikaw si Lance. Pero please, wag mo rin akong iwan"
nagsimula nanamang tumulo yung mga luha ko.
I leaned down and kiss him on his forehead saka ako tumingin sa langit.
"Lance, I miss you doing that"
[Zeke's POV]
Naramdaman kong parang ang tigas na hinihigaan ko kaya hindi na ko kumportable. Pagdilat ko ng mata ko, kulay green ang nakita ko kaya napabangon agad ako. Nasan ako?
Tinignan ko yung ginawa kong unan at ...
O_O
i slept in her lap.
I looked at her and she is sleeping peacefully. Naku! Baka magka stiff neck tong babaeng to.
Hinawakan ko yung ulo ko. Sa wakas, akala ko di na matatapos yung pananakit niya. Parang binibiyak e.
Ewan ko ba, pagkatapos kong tignan yung pwesto ng mga kumakanta, she came back in my head. May kinakasal, maraming tao. At.. Napakaganda ng lugar. Eto ba yun? Hindi ko alam. Ang labo kasi.
"gising ka na pala. Ok ka na?" tanung sakin ni Trixie.
"oo. Salamat ha. Tara uwi na tayo. Di pa tayo naglulunch. Mag aalas tres na."tumayo na ko at tinignan siya.
"nahihirapan kang tumayo?"
"hindi kaya ko to." pinilit niya tumayo but she failed.
"tsktsk. Ang talino ko kasi kaya ang bigat siguro ng ulo ko. Tara"
kinuha ko sa kinauupuan niya at binuhat siya. Lover's carry style. Feeling ko kasi namamanhid yung binti niya kaya di siya makatayo.
"oy, wag ka nga. Ibaba mo ko"
pero di ko na lang siya pinansin. Hanggang sa di na sya nagsasalita. Sabi na e, mapapagod din to.
Pagdating namin sa hotel, pinagtitinginan kami ng mga tao.
"grabe, ang sweet naman niya"
"ang cute naman nilang couple"
"oo nga bagay na bagay sila."
"match made in heaven"
napangiti na lang ako sa mga naririnig ko. Match made in heaven? Sorry na lang sila. May Lance na tong babaeng to e.
Binaba ko lang siya sa kama pagpasok namin.
"grabe! Hiyang hiya naman ako kanina. Pinagtitinginan nila tayo. Ugh! Nakakainis" hinilamos niya yung kamay niya sa mukha niya. Nakakatuwa. Ang cute niya.
"wag mo na lang silang pansinin" dinial ko yung number ng room service at nagpadeliver ng pagkain.
Pagkatapos naming kumain.
"Zeke. Gala pa tayo."
"saan naman tayo pupunta?"
"kahit saan"
nagpunta lang kami kung saan saan. Tapos pag may nakita siyang maganda, papapicture siya dun. Minsan kaming dalawa. Pero madalas, siya lang talaga. Nakakapagod oo, but seeing her smile, masasabi kong worth it tong gala na to.