Ο Μάνος καθόταν στον καναπέ και χαζεύε στην τηλεόραση όταν άκουσε τα κλειδιά στην πόρτα.
"Εγώ στο είπα να πάρεις κι ένα δεύτερο βρακί μαζί σου....."
"Μάνο να χαρείς..."
Την άκουσε μπουκωμενη και γύρισε να την κοιτάξει.
"Τι τρως παιδακι μου πρωί πρωί;"
"Πάστα"
"Που τη βρήκες την πάστα 8:15 το πρωί;;;"
"Καθώς ερχόμουν βρήκα τον κυρ Φίλιππα έξω από το ζαχαροπλαστείο,περίμενε πρώτες ύλες και τον παρακάλεσα να ανοίξει να μου δώσει ένα γλυκό.Και να ξέρεις έπρεπε να επιμείνω πολύ για να μου κάνει την χάρη, ξέρεις πόσο περίεργος είναι....για αυτό είναι ο καλύτερος"
"Αχ δεν πάει καλά το κοριτσάκι μου..."
"Είδες...εκεί με κατάντησε ο αλήτης,,να τρωω χθεσινή πάστα....''
"Δεν νομίζω ότι είμαι έτοιμος να ακούσω τι έγινε χθες...ΟΛΟ....ΤΟ...ΒΡΑΔΥ...."
"Και καλά κάνεις γιατί βιάζομαι,θα τα πούμε μετά.Παντως δεν έγινε τίποτα από αυτά που φαντάζεσαι..."
"Τώρα με έπεισες....πήγαινε να ετοιμαστείς κορίτσι μου για τη δουλειά που έχεις γίνει σαν την Πέππα το γουρουνάκι"
"Εσύ πως πέρασες χθες χωρίς εμένα;"
"Έγιναν περισσότερα από όσα φαντάζεσαι...."
Της είπε κλείνοντας της το μάτι πονηρά.
Εκείνη έκανε πως τάχα αναγουλιαζει και έτρεξε να ετοιμαστεί.
"Δεν ξέρεις για αυτό κάνεις έτσι..."
Της φώναξε για να τον ακούσει.
Λίγο αργότερα τον χαιρέτησε και ξεκίνησε για το γραφείο.
Είχε ενημερώσει ότι θα αργήσει, δεν ήθελε να τον δει,θα πήγαινε την ώρα της σύσκεψης.
Όταν ανέβηκε στο γραφείο της,η Έλλη την ενημέρωσε ότι είχαν μαζευτεί ήδη.
Με γρήγορο βήμα κατευθύνθηκε στην αίθουσα συσκέψεων και μπαίνοντας τους καλημερισε όλους.
"Καλημέρα σας"
"Καλημέρα Κλειώ,πέρασε"
Η μόνη κενή θέση ήταν φυσικά δίπλα στον Χάρη.
Προχώρησε προς την καρέκλα της και όταν έκατσε εκείνος έγειρε προς το μέρος της.
"Καλημέρα....και πάλι"
"Ξεκινάμε. .;"
Ρώτησε η Κλειώ αγνοώντας τον
Τελικά πήγε πολύ καλύτερα από ότι περίμεναν κι η συμφωνία έκλεισε αμέσως κάτι που χαροποιησε τόσο τον κύριο Παύλο όσο και τους ίδιους.
Οι πελάτες έμειναν τόσο ευχαριστημένοι που έπεσε στο τραπέζι το θέμα της αποκλειστικής συνεργασίας.
Κάτι τέτοιο θα ήταν θρίαμβος ,όμως για να συμβεί αυτό έθεσαν έναν όρο.
Να διαφημίσουν την καινούργια σειρά προϊόντων της εταιρείας,με την ίδια ομάδα, δηλαδή τον χάρη και την Κλειώ.
Αν τα κατάφερναν το ίδιο καλά θα υπέγραφαν αποκλειστικό συμβόλαιο για την διαφήμιση του brand παγκοσμίως.
Αυτό σήμαινε τρία πράγματα.
Τεράστια κέρδη και φήμη για την εταιρεία, επαγγελματική καταξίωση για τους ίδιους και δουλειά,πολύωρη και σκληρή δουλειά.
Αυτό όμως που πραγματικά την φόβιζε είναι ότι θα έπρεπε να περναει περισσότερο χρόνο μαζί του.
"Λοιπόν κύριοι είμαστε σύμφωνοι,δεν μένει παρά να πέσουν οι υπογραφές"
Είπε ο κύριος Παύλος αυστηρά.
Ήταν ήδη σίγουρος για το αποτέλεσμα, αλλά και να μην ήταν δεν θα έδειχνε ποτέ αδυναμία μπροστά τους.
Αφού έπεσαν και οι υπογραφές άρχισαν να αποχωρούν από την αίθουσα.
"Εσείς οι δύο μη φύγετε,σας θέλω"
Τους είπε ο κύριος Παύλος.
Αφού αποχώρησαν οι υπόλοιποι γύρισε προς το μέρος τους.
"Είμαι πολύ ευχαριστημένος από την εξέλιξη των πραγμάτων,κάνατε σπουδαία δουλειά και πρέπει να σας το αναγνωρίσω.
ΌΜΩΣ, βλέπω ότι υπάρχει ακόμα ένταση ανάμεσα σας κι αυτό με προβληματίζει ιδιαίτερα.
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που σας κάνει να φέρεστε σαν σχολιαροπαιδα και δεν με ενδιαφέρει.
Από αυτή την δουλειά κρίνεται το μέλλον όλων μας.
Δεν ξέρω με ποιο τρόπο θα γίνει,αλλά αν δεν τα βρείτε μεταξύ σας,θα με βρείτε μπροστά σας.
Έγινα κατανοητός;"
"Μάλιστα"
Απάντησαν ταυτόχρονα.
"Οπότε δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε.Ξεκινηστε"
Έφυγε από την αίθουσα αφήνοντας τους μόνους.
Η Κλειώ σηκώθηκε και ξεκίνησε να μαζεύει τα χαρτιά της.
Ο Χάρης την πλησίασε.
"Πήγε καλά τελικά"
"Ναι."
Του είπε απότομα και χτύπησε τα χαρτιά στο γραφείο για να τα ισιωσει.
"Είμαστε καλο ζευγάρι"
"Λάθος.Δεν είμαστε ζευγάρι.Διδυμο ίσως,ομάδα....; Μπορεί, ζευγάρι όμως με τίποτα"
"Μη νευριάζεις, σχήμα λόγου ήταν,αν και θα μπορούσαμε..."
"Η ιστορία έχει δείξει ότι δεν θα μπορούσαμε''
"Εντάξει,έχεις δίκιο ήμουν μαλακας, αλλά αυτό ήταν πριν από χρόνια......"
Την πλησίασε κι άλλο.
".....μπορούμε αν θέλουμε να το πιάσουμε από εκεί που το αφήσαμε.."
Της χάιδεψε το μάγουλο.
Έπιασε το χέρι του και το τίναξε γρήγορα από πάνω της.
"Κοίτα.Η αυτογνωσία είναι αρετή,τον παρελθοντικο χρόνο δεν κατάλαβα.Και για να μην ξεχνιεσαι...δεν ψάχνονται,έχω τον Μάνο"
"Και να υποθέσω ότι αυτός είναι κύριος, δεν είναι μαλακας..."
"Σίγουρα δεν είναι.''
Την έπιασε από τον καρπό απειλητικά πλησιάζοντας την.
"Μην παίζεις μαζί μου...."
"ΔΕΝ παίζω.... ΔΕΝ σε θέλω"
"Αλήθεια... γιατί χθες το βράδυ άλλα έδειχνες....και σήμερα το πρωί δεν σε είδα να αντιστέκεσαι όταν σε φίλησα.."
"Εξέλαβε το σαν μια στιγμή αδυναμίας....και να είσαι σίγουρος ότι δεν θα επαναληφθεί!"
"Ακόμα έχω την αίσθηση των χειλιών σου στα δικά μου"
"Κακώς.Να την ξεχάσεις"
Έκανε μεταβολή να φύγει.
"Δεν θα τα παρατήσω..."
"Το έχεις ήδη κάνει ......στο παρελθόν''
Του είπε βγαίνοντας.
Δεν πίστευε λέξη πια ,όσο κι αν το ήθελε...
Όμως για πρώτη φορά ο Χάρης έλεγε την αλήθεια, δεν θα τα παρατούσε.
Ακόμα κι αν χρειαζόταν να χρησιμοποιήσει αθέμιτα μέσα για να την κάνει να γυρίσει....
Αγαπημένες μου ....και αγαπημένοι μου,
νέο κεφάλαιο και δύσκολα τα πράγματα!!!
Υπόσχομαι το επόμενο να το ανεβάσω πολύ σύντομα!
Περιμένω εντυπώσεις...
Μέχρι το επόμενο.....
xxx