High Standards

10."Η ΕΠΌΜΕΝΗ ΜΈΡΑ"

Το επόμενο πρωί,η Κλειώ σηκώθηκε νωρίς κι έκανε άνω κάτω τη ντουλάπα της ψάχνοντας το κατάλληλο σύνολο για αυτό που είχε στο μυαλό της.
Ήθελε να είναι εντυπωσιακή,όχι πρόστυχη,απλα σέξυ.
Εβαλε το μαύρο φόρεμα της ,απλό, κλασικό και σέξυ όσο χρειαζόταν.
Δεν είχε ανάγκη η Κλειώ να προσπαθήσει ιδιαίτερα αφού ότι κι αν φόραγε ήταν εντυπωσιακή.
Τα τακούνια της ηχούσαν ρυθμικά στα πλακάκια της κουζίνας.
Ο Μάνος μόλις την είδε της σφύριξε με θαυμασμό.

"Τι ομορφιές είναι αυτές πρωί,πρωί;"

"Σου αρέσω;"

Του είπε κάνοντας μια στροφή γύρω από τον εαυτό της.

"Πάντα μου αρέσεις , το βλέμμα σου δεν μου αρέσει καθόλου!"

"Τι θες να πεις;"

Του είπε τάχα αδιάφορα καθώς τον προσπέρασε για να βάλει λίγο καφέ.

"Έλα τώρα....σε εμένα μιλάς.
Τι έχεις στο μυαλό σου, γιατί είμαι σίγουρος ότι δεν είναι τίποτα καλό"

"Ουφ έχεις γίνει πολύ καχύποπτος, δεν μπορώ να σηκωθώ μια μέρα με όρεξη;"

Ο Μάνος την σκαναρε αλλη μια φορά με το βλέμμα του.

"Τώρα σιγουρευτηκα"

"Για ποιο πράγμα πάλι."

"Για το ότι απλά σηκώθηκες με όρεξη και δεν συμβαίνει τίποτα άλλο"

Της είπε ειρωνικά.

Η Κλειώ έκανε πως δεν έδωσε σημασία και κάθισε να απολαύσει τον καφέ της.
Ο Μάνος την διάβαζε σαν ανοιχτό βιβλίο και το τελευταίο πράγμα που ήθελε να κάνει αυτή την στιγμή ήταν να του πει για τα χθεσινά.
Έκανε πως ξεδυλλιζει ένα περιοδικό.

"Δε μου λες... καινούργια παπούτσια;;"

"Ναι"

Του είπε αδιάφορα και συνέχισε να ξεδυλλιζει.

"Μάλιστα.Ωραια"

"Αχ αλήθεια; Σου αρέσουν;
Πηρα....."

Μόλις κατάλαβε ότι παρασύρθηκε,σταμάτησε αμέσως και τον κοίταξε ένοχα.

"Πόσα;;;"

"Δεν καταλαβαίνω...."

Προσπαθούσε να το σώσει, αλλά η ζημιά είχε γίνει

"Πόσα ζευγάρια Κλειώ;"

Τη ρώτησε αυστηρά.

"Τέσσερα...."

Του είπε κατσουφιαζοντας.

Ανασηκωσε το φρύδι του,την ήξερε πολύ καλά.