High Standards

4."ΠΑΡΟΝ"

Δευτέρα πρωί και η Κλειώ πίνει βιαστικά τον καφέ της,ενώ παράλληλα ετοιμάζει την τσάντα της.

"Νέφτι σου βάλανε πρωί,πρωί;;"

Ρωτάει ο Μάνος που μόλις μπήκε στην κουζίνα.

Η Κλειώ συνεχίζει να μαζεύει ακάθεκτη.

"Είπαμε σήμερα έρχεται ο νέος προϊστάμενος και πρέπει να αλλάξω γραφείο."

"Κανονικά εσύ έπρεπε να πάρεις αυτή την θέση...."

"Ευχαριστώ για την υποστήριξη αλλά το αφεντικό μου έχει άλλη άποψη..."

"Έχει την καλύτερη και...."

Η Κλειώ δεν τον άφησε να τελειώσει.
Του έδωσε ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο και πήρε ένα κουλουρι.

"Κι εγώ σ'αγαπώ,θα τα πούμε μετά"

Του είπε μπουκωμενη καθώς έκλεινε την πόρτα.

Λίγη ώρα αργότερα ήταν στο γραφείο της σε κατάσταση πανικού να προσπαθεί να μεταφέρει όλα της τα πράγματα στο νέο της γραφείο.

Με μαθηματική ακρίβεια είχε τελειώσει στην ώρα της και αφού ήταν εντελώς ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα, κοίταξε άλλη μια φορά το ρολόι της που έδειχνε τρία λεπτά πριν να ξεκινήσει και επίσημα το ωράριο εργασίας της.
Εκατσε στην καρέκλα της,ευθυγραμμισε τα χαρτιά μπροστά της,πήρε μια βαθιά ανάσα,ισιωσε το κορμί της και φόρεσε το πιο λαμπερό της χαμόγελο.
Ήθελε να είναι όλα έτοιμα όταν θα ερχόταν ο προϊστάμενος, ήθελε να τον εντυπωσιάσει.

Μισή ώρα αργότερα χτυπούσε νευρικά το στυλό της πάνω στο γραφείο,κοίταξε την άλλη μια φορά την ώρα και συνειδητοποίησε ότι επαναλάμβανε για έκτη φορά αυτή την κίνηση.

Ήταν έτοιμη να εκραγεί.
Δεν είχε καμία δουλειά να κάνει,τα είχε τακτοποιήσει όλα από την προηγούμενη εβδομάδα, θεωρητικά θα έπρεπε να δουλεύει πάνω σε αυτά που θα της υποδείκνυε ο προϊστάμενος της,αλλά αυτός είναι άφαντος ακόμα κι εκείνη στα πρόθυρα της κρίσης.

Αν ξεκινούσε έτσι δεν ήθελε να ξέρει πως θα κατέληγε αυτή η συνεργασία...

Τις σκέψεις της διέκοψε το τηλέφωνο που χτυπούσε μπροστά της.

Σήκωσε το ακουστικό.

"Παρακαλώ...."

"Κλειώ,έλα λίγο στο γραφείο μου"

"Μάλιστα, θέλετε να σας φέρω κάτι;"

"Ναι,φέρε μου τα μπλε ντοσιέ κι έλα να σε συστήσω στον προϊστάμενο σου"