Είχε φορέσει απλά ρούχα που θα φορούσε ο κάθε απλός πολίτης.
Προχώρησε όσο πιο αθόρυβα μπορούσε και πλησίασε την πύλη του παλατιού. Πέρασε πίσω από τους φρουρούς και προχώρησε μπροστά ανενόχλητος. Ο ένας φρουρός σκούντηξε τον άλλον.
"Τόμας ο πρίγκιπας δεν είναι αυτός;" μόλις οι δύο φρουροί σιγουρεύτηκαν άρχισαν να φωνάζουν στους στρατιώτες του παλατιού.
"Ο πρίγκιπας το 'σκασε" όμως ο πρίγκιπας είχε ήδη απομακρυνθεί αρκετά για να τον βρουν.
Έφτασε στην πόλη και κοίταξε τριγύρω του. Και τι δε θα έδινε να ζούσε σαν ένας απλός πολίτης, χωρίς υποχρεώσεις, με μια γυναίκα που εκείνος θα διάλεγε λόγω έρωτα.
Δύο από τους στρατιώτες είχαν φτάσει ήδη στην πόλη και έψαχναν παντού για τον πρίγκιπα. Μόλις τους είδε από μακριά κρύφτηκε πίσω από μια ταμπέλα.
Γιατί πάντοτε καταστρέφουν τα σχέδιά μου; σκέφτηκε και προσπάθησε να μετακινηθεί από την ταμπέλα χωρίς να τον πάρουν είδηση.
"Ε... Εσύ" η φωνή του ενός στρατιώτη έφτασε στα αφτιά του και αμέσως άρχισε να τρέχει προς το μέρος του. Ο πρίγκιπας προσπέρασε όσους βρίσκονταν στον δρόμο του, μέχρι και μικρά παιδιά που έτρεχαν κατά πάνω του.
"Σας ευχαριστώ πολύ Κυρία Ζορζέτ" είπε η Έλλα και βγήκε έξω από το μαγαζί με τις ενδυμασίες κρατώντας στα χέρια της τα τρόφιμα και δύο φορέματα για τις αδερφές της.
"Γύρνα πίσω αμέσως" μια θυμωμένη ανδρική φωνή ακούστηκε από το βάθος της πλατείας και η Έλλα γύρισε να κοιτάξει τι γινόταν.
Ο πρίγκιπας γύρισε να κοιτάξει τον στρατιώτη που μόλις του είχε φωνάξει.
Δεν πρόσεξε όμως την Έλλα που βρισκόταν μπροστά του με αποτέλεσμα να πέσει πάνω της.
Αντανακλαστικά πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση της και το κεφάλι της, αποτρέποντας την από την πτώση της στο κρύο έδαφος.
Τα τρόφιμα και τα ρούχα γλύστρισαν από τα χέρια της.
Τα σώματα τους βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής, καθώς ο πρίγκιπας δεν άφηνε από τα χέρια του στιγμή την Έλλα.
Κοιτάζονταν στα μάτια σαν ο χρόνος να σταμάτησε για λίγο.
Τα κάστανα σγουρά μαλλιά της έπεφταν πίσω, φτάνοντας μέχρι την λεπτή της μέση ,τα γαλάζια ματιά της που λαμπήριζαν από τον θυμό που άρχισε να εμφανίζεται στο ροδαλό πρόσωπό της.
Πανέμορφη, σκέφτηκε ο πρίγκιπας και χαμογέλασε αχνά στο θέαμα της.
Μικρές τούφες από τα μαύρα μαλλιά του πρίγκιπα έπεφταν πάνω στα μαύρα μάτια του, ενώ ένα χαμόγελο άρχισε να σχηματίζεται στο πρόσωπό του.
Η Έλλα από την άλλη τον κοιτούσε φανερά εκνευρισμένη.Έβαλε τα χέρια της στο στήθος του και τον έσπρωξε από πάνω της.
"Είσαι ηλίθιος; Κοίτα τι έκανες" φώναξε δείχνοντας τα ρούχα και τα τρόφιμα που ήταν πεσμένα στον δρόμο.Άρχισε να τα μαζεύει θυμωμένη.Ακολούθησε και εκείνος τις κινήσεις της και την βοήθησε.
"Ήθελα να ξέρα δεν βλέπεις που πας; Τα μάτια τι στα έδωσε ο Θεός;" συνέχισε να φωνάζει και άρπαξε τα όσα είχε μαζέψει ο πρίγκιπας μέσα από τα χέρια του.
"Δεν χρειάζομαι την βοήθεια σου" είπε κοντά στο πρόσωπό του και τον κοίταξε θυμωμένη.
"Λούκας γύρνα πίσω " οι στρατιώτες φώναξαν, καθώς άρχισαν να πλησιάζουν την Έλλα και τον πρίγκιπα. Ο πρίγκιπας δεν είχε αρθρώσει λέξη τόση ώρα. Τα μάτια του είχαν καρφωθεί πάνω της στην προσπάθεια του να αποτυπώσει την κάθε της λεπτομέρεια.
Μόνο τότε επανείλθε στην πραγματικότητα και κοίταξε τους στρατιώτες που τους πλησίαζαν. Έστρεψε το βλέμμα του για άλλη μια φορά στην Έλλα.
"Συγνώμη Δεσποινίς αλλά πρέπει να φύγω" είπε με την έντονη βραχνή φωνή του και άρχισε να τρέχει.Μία ανατριχίλα έπιασε την Έλλα μόλις άκουσε για πρώτη φορά την φωνή του.
Πήδηξε πάνω από ένα κάρο με τρόφιμα και έτρεξε μέσα σε ένα στενό προσπαθώντας να αποφύγει τους δύο στρατιώτες που τον κυνηγούσαν.
"Τι χαζός. Ένας θεός ξέρει τι έκανε και τον κυνηγούν" μονολόγησε η Έλλα και μάζεψε όσα τις είχαν απομείνει.
"Πρίγκιπα γυρίστε πίσω αυτό που κάνετε δεν είναι σωστό" ο στρατιώτης συνέχισε να φωνάζει, καθώς κυνηγούσαν το αγόρι μέσα στο στενό.
" Γιατί αυτό που κάνει ο πατέρας μου είναι σωστό;" παραπονέθηκε εκείνος και προσπέρασε μια γριούλα.
"Το κάνει για το καλό σας για να βρείτε επιτέλους μια γυναίκα πως αλλιώς θα πάρετε τον θρόνο;" φώναξε αυτή την φορά ο άλλος στρατιώτης, που παραλίγο να πέσει πάνω στην γριούλα.
" Πρόσεχε που πας χαϊβάνι μην σου κόψω τα ποδάρια με την μαγκούρα" τον απείλησε η γριούλα θυμωμένη μα δεν της έδωσαν πολύ σημασία.
" Ωραία και εγώ, λοιπόν, θέλω να περάσω λίγες στιγμές ελευθερίας πριν με εχμαλωτήσει για άλλη μία φορά μέσα στο παλάτι του με μια γυναίκα που δεν θα αγαπώ" ο πρίγκιπας φώναξε και έστριψε σε ένα καινούριο στενό.
" Μα πρίγκιπα....." δεν ολοκλήρωσε την πρόταση του ο στρατιώτης, καθώς το αγόρι είχε εξαφανιστεί από μπροστά τους.
" Μα που πήγε; "ρώτησε έκπληκτος ο δεύτερος στρατιώτης...
~~~~
Η Έλλα περπατούσε με δυσκολία, αφού τα ρούχα και τα τρόφιμα που κρατούσε την δυσκόλευαν αρκετά.
Ο πρίγκιπας την είδε από μακριά και γέλασε με την αφέλειά της.
"Μα καλά προσπαθεί να σκοτωθεί;" απόρησε και την πλησίασε με γρήγορα βήματα.Πριν καλά καλά το καταλάβει η Έλλα ο πρίγκιπας πείρε από τα χέρια της τα ρούχα που κρατούσε αφαιρώντας της το μεγαλύτερο βάρος από πάνω της.
"Τι κάνεις εκεί;" αναφώνησε θυμωμένη μόλις τον αντίκρυσε.
" Θέλω να σου ζητήσω μια αξιοπρεπή συγνώμη για πριν, έπεσα κατά λάθος πάνω σου και έκανα τόσο μεγάλη ζημιά" ένα απολογητικό χαμόγελο χαράχθηκε στα χείλη του περιμένοντας να τον συγχωρήσει.
"Δεν την δέχομαι " η Έλλα κοίταξε ευθεία στον δρόμο και συνέχισε να περπατάει με πιο γρήγορο βηματισμό.
Για εκείνη ήταν ο πρώτος άνθρωπος που της ζητούσε συγνώμη από τότε που πέθανε ο πατέρας. Παρόλα αυτά την εκνεύρισε τόσο πολύ που δεν ήθελε να αποδεχθεί την συγνώμη του.
Ενώ για αυτόν ήταν ο πρώτος άνθρωπος που τον απαρνιόταν και αυτό τον έκανε να ενδιαφέρεται περισσότερο.
" Έλα τώρα σε παρακαλώ θα σε συνοδεύσω μέχρι το σπίτι σου αν θες"είπε και στην προσπάθεια του να την προλάβει μπήκε μπροστά της.Η Έλλα σταμάτησε απότομα και τον κοίταξε εξονυχιστικά από πάνω μέχρι κάτω.
"Μπαα δεν νομίζω πως θα αντέξουν τα αδύναμα πόδια σου τέτοια διαδρομή "η Έλλα πείρε τα πράγματα της για άλλη μια φορά σήμερα από τα χέρια του και τον προσπέρασε εκνευρισμένη.
"Τουλάχιστον θα μου πεις το όνομά σου;" φώναξε ο πρίγκιπας, καθώς εκείνη απομακρυνόταν.
" Έλλα "φώναξε εκείνη συνεχίζοντας να προχωράει.
" Έλλα θα σε κάνω να με συγχωρέσεις" φώναξε το αγόρι για άλλη μια φορά και η Έλλα γέλασε ελάχιστα, αλλά αμέσως αυτό τιμώρησε τον εαυτό της.