Criszette
Nagising ako sa pagkalam ng tiyan ko..dahil na rin siguro sa gutom. Napasipat ako sa orasan na nakasabit sa harap ng kama ko.
At eksaktong alas dose na ng tanghali.
Bumangon ako dahil nagugutom na talaga ako.
Hindi lahat ng broken ay di nagugutom..
Kaya tumayo ako sa higaan ko at nagsimulang maglakad palabas ng kwarto ko.
At halos magulantang ako ng si Enzo ang naabutan ko sa harap ng pinto ng kwarto ko..
"Anong ginagawa mo dito?" galit na singhal ko sakanya. "Ang kapal kapal ng mukha mo." singhal ko sakanya muli.
"Jewel mag-usap tayo." nagsusumamong aniya.
"Umalis ka na wala tayong dapat pag-usapan Enzo. Tapos na tayo..panagutan mo nalang ang nangyari sa inyo ni Mercedes kaysa pakialaman mo ang buhay ko." mabigat man sa loob ay sinabi ko pa rin ito sakanya.
Sige lang Criszette saktan mo sarili mo!!
"May pakialam ako sayo Jewel dahil mahal kita. Aksidente lang nangyari samin ni Mercedes parehas kaming lasing nun Jewel." pagsusumamo niyang paniwalaan ko.
Pero sarado utak ko ngayon eh..puro galit lang nararamdaman ko ngayon sakanya.
Nilibot ko ang paningin ko sa paligid tsaka ko napagtantong nasa baba sila Jinri at Catana.
At hinayaan lang nilang makapasok tong gagong to.
"Wala akong pakialam sa mga rason mo Enzo. Sobrang overload na utak ko sa mga nalalaman ko..andami kong natuklasan Enzo. Di ko na alam ang paniniwalaan ko tangina!" nakakuyom na kamao na ani ko at di ko na namalayan na nagpatakan na mga luha ko.
"Maniwala ka sakin Jewel..mahal na mahal kita Jewel mananatili akong totoo sayo kahit anong mangyari Jewel. Nandito ako Jewel handa akong makinig sayo." mapupungay na mata na aniya.
"Pwede ba Enzo tama na. Umalis ka na." singhal ko sakanya kaya natahimik siya."At wag na wag mo ng tangkain pang muli na lumapit sakin..mahal kita pero tangina ang sakit nung ginawa mo sakin." babala ko sakanya at tinalikuran siya at bumaba patungong kusina. Dahil nagugutom na talaga ako.
"Jewel." tawag niya pa pero di ko na siya pinansin. Tangina nagugutom din naman ako.
Nagtuloy-tuloy lang ako hanggang sa marating ko ang lamesa at tsaka walang pag-alinlangan na kumain.
Nakita ko sa gilid ng mga mata ko at pag-alis ni Enzo na bagsak ang mga balikat niya.
Pasensya na Enzo hindi pa ko handang pakinggan ka sa ngayon!!
Agad namang pumunta sakin sina Catana at Jinri.
"Sorry Ate kung di namin siya napigilan." paghingi ng tawad ni Jinri.
"Wala yun. Di lang talaga papipigil ang isang iyon." sabi ko tsaka nagpatuloy sa pagkain.
"Are you okay now?" tanong ni Catana sakin.
Kaya napatitig ako sakanya at napatigil sa pagkain.
"Magsisinungaling lang ako at lolokohin ko lang sarili kong pagsinabi kong okay na ako kahit hindi pa naman talaga." malungkot na sagot ko sakanya tsaka bumalik sa pagkain.
"I'm sorry for hear that." malungkot na tono ni Catana.
Di ko na siya sinagot pa at pinagpatuloy ko nalang ang pagkain.
At pagkatapos kong kumain..
"Sige na bumalik na kayo sa mga kanya-kanya niyong gawain. May pupuntahan lang ako." paalam ko sakanila kaya napatingin sila sakin na may nagtatakang mukha.
"Saan ang iyong punta?" tanong ni Catana sakin.
"Sa Ainabridge Castle. Ichecheck ko kapatid ko doon..ilang araw ko na siyang di nakikita eh." sagot ko sakanya.
Kaya di na siya umangal pa at di na nagtanong pang muli..
At tsaka ako pumikit at nagbigkas ng spell para makapaglaho papunta sa Kaharian.
Kasi kung magkukulong lang ang ako sa kwarto ay wala rin akong mapapala. Mas maganda siguro kung harapin ko lahat ng kinahaharap ko ngayon..
Lalo na ngayon na may naalala na ako.
Naalala ko na lahat ng tungkol sakin.
Kailangan ko isa-isahing alamin ito at ayusin..
At huli sa listahan si Enzo at Keiron.
Pagkarating ko sa palasyo bumungad sakin ang aking Ina. At tila ba'y di makapaniwalang nandito ako ngayon sa harap niya.
"Jewel ano't naparito ka?" gulat na tanong ni Ina.
"Ina wag niyo na po ako tawaging Jewel..naalala ko na lahat." sagot ko sakanya na siyang kinagulat niya at kinatikhim.
"Galit ka ba anak sa aming paglilihim ng katotohanan sa iyo?" malungkot na ani Ina.
Sa totoo lang di kailanman ako nagalit sa ginawa nila sa di ko malamang rason..
Dahil siguro alam kong may rason sila kung bakit nila nagawa yun?
"Tampo. Oo pero galit mukhang malabong mangyari yun Ina. Kasi alam ko naman pong may rason kayo para ilihim sakin lahat. Malawak po ang pag-iisip ko sa mga ganyang bagay so wala po kayong dapat ipag-aalala." nakangiting sabi ko sakanya.
Nakita ko naman napakalma siya at napahugot ng malalim na hininga.
"Bakit nga pala naparito ka?" tanong ni Ina sakin.
"Hinahanap ko po kasi si Jenica..gusto kong hingin ang tulong niya dahil kinukutuban ako sa nangyayari ngayon sa Academy." panimula ko kay Ina na siyang kinagulat ni Ina at kinatayo sa upuan.
"Anong nangyayari sa Academy?" nag-aalalang tanong ni Ina.
"Di pa malinaw Ina. Ngunit ilang araw na naming di nakikita ang Headmistress at mga ilang professor sa Academy..halos ang lagi lang naming nakikita ay ang bagong professor na si Prof Oviad. Iba ang kutob ko sakanya Ina. Di ko maintindihan pero parang may binabalak siya sa Academy na di maganda. Lalo na at kinukutuban din ako sa grupong binubuo niya na di namin malaman kung sino ang mga miyembro nito." seryosong salaysay ko.
"Pero anak ilang araw ko na ding di nakikita ang kapatid mo akala ko'y nasa Academy siya kaya di ko na kayo inaalala pa. Pero kinakabahan ako ngayon ng sabihin mong di mo nakikita sa Academy ang kapatid ko." nag-aalalang sabi ni Ina.
At doon na ko naalarma.
Shet asan ka Jenica? Sana walang nangyaring masama sayo dahil di ko mapapatawad ang sarili ko tangina!!
Nasa ganun kaming sitwasyon ng dumating si Ama at kasama niya si Jenica at doon ako nakahinga ng maluwag..
Agad akong nanakbo papunta kay Jenica at niyakap siya.
"Ikaw babaita ka kung saan saan kita hinanap kasama kalang pala ni Ama." naiiling na singhal ko sakanya.
Nagtataka man ay niyakap niya ko pabalik.
"Di ko akalaing kakausapin mo na ko ngayon Ate..at ganto mo ko kamiss." nakangising sabi ni Jenica kaya agad na humiwalay sa kanya.
Assuming.
"Tsk. Di ko namiss nag-aalala lang ako dahil di kita mahagilap kay Kuya at sa nobyo mo." nakabusangot na sermon ko sakanya.
Nakita ko namang natatawa sa gilid si Ama at Ina sa panenermon ko kay Jenica.
"Kuya? Sinong Kuya?" nagtatakang sabi ni Jenica.
"Sino pa bang Kuya ko. Edi ang gunggong na si Christian." umiirap na sagot ko.
Kaya manlaki ang mata niya sa gulat pagtataka sobrang priceless ng itsura niya dahil para siyang nakakita ng multo ng marinig niya ang huling sinabi ko..
Ang slow nito hayop.
"May naalala ka na?" di makapaniwalang bulalas niya.
"Anak totoo ba sinabi ng kapatid mo?" biglang sabat ni Ama.
Ang OA naman ng mga to aa.
Masama na bang may maalala ako?
"Oo. At di ako galit ha wag kayong ano." nakangising sabi ko sakanila.
"Bakit nga pala hinahanap mo ako?" tanong ni Jenica sakin.
"Iyang kaalis-alis mo sa campus di mo na alam nangyayari sa campus tsk. Sabihin ko nalang sayo pagbalik natin sa campus at sasama ka sakin pabalik sa campus sa ayaw mo man at hindi tiyak kong matutuwa ka dahil matagal na rin ng huli tayong lumaban." nakangising sabi ko sakanya.
"Ano na naman yang binabalak mo at papasukin mong gulo?" sabay-sabay na sigaw nilang tatlo sakin.
Taena ang sakit sa tenga!!
"Chill hindi to gulo. Kaya nga aagapan eh para di na humantong sa digmaan. Hiningi ko na rin ang tulong ni Kuya at ng nobyo mo. Bale si Keiron nalang ang di ko nahihingan ng tulong ukol dito dahil di ko alam kung paano hihingi ng tulong dun. Dahil gusto kong malaman kung anong mangyayari sa oras na magsama-sama ang mga brilyante natin." mahabang litanya ko. Pare-parehas silang napaisip at maya-maya pa'y binigyan ako ng nakakalokong ngisi.
Anong klaseng pamilya ba meron ako?
Pakiexplain nga sakin.
"May gusto ka pa ba kay Keiron at ganyan ka kung mailang?" pag-iimbestiga ng magaling kong kapatid.
"Tigilan mo ko Jenica." singhal ko sakanya.
"O baka naman nag-aalalangan ka pa dahil may Enzo pang nag-eexist." kunwaring napapaisip naman na sabi ni Ama.
Hindi ba talaga nila ako titigilan.
Argh!!
"Only choose one darling. Di pwedeng dalawang tao sa iisang puso lamang." mapanuksong paalala ni Ina.
Di nga talaga sila titigil.
Di ko sila pinansin at tumalikod nalang.
"Saan ka pupunta?" tanong ni Jenica.
"Pupuntahan ko nobyo mo at pagdidiskitahan ko." nakangising sabi ko sakanya pero sa totoo lang gusto ko munang humiga sa kwarto ko rito at matulog panandalian.
"Hep wag mong gagalawin si Jarret." sigaw niya pero di ko siya pinansin.
At nagpatuloy patungong kwarto.
At pagkarating ko roon ay natulog ako agad..
A/N:
Panay tulog nalang ang ating bida nun? Lagi rin kasing inaantok na rin kasi yung author eh.
HAHAHAHAHAHA
Thankyou for your time to read!!
DON'T FORGET TO VOTE AND COMMENT AND FOLLOW!!
-paraiso_neo ❤