[Yannie's POV]
"ah kaya pala alam mo na. andaldal talaga nun ni Marie. hahahahaa. " I laughed to lighten up the mood. actually nalulungkot ako para kay Monica. alam ko kasi kung gano niya kagusto si Seth e. Puppy love kung puppy love pero I can feel her sincerity. at isa pa, hindi man lang niya nalaman na minahal din siya ni Seth. At wala ako sa lugar para sabihn sa kanya yun. Engot at kalahati din kasi yung si Seth e.
Di ko tuloy mapigilang isipin na kung di kaya pumasok si Trixie sa eksena, pwede pa kaya sila ni Monica?
Sana pwede pa. I'm a big fan of their lovestory.
[Trixie's POV]
Buong byahe walang nagsasalita samin ni Seth. Kung iniisip niyang di ko napansin, napansin ko yun. Di naman ako ganun ka manhid o ka-ignorante sa mundo para di ko malaman na may mali. What's with him and Monica? Bigla na lang kasing nag-iba yung mood sa paligid. Alam nyo yun, biglang binalot ng awkwardness yung paligid.
"ang tahimik mo." sa wakas binasag nya din yung katahimikan.
"how are you?"
"di ba dapat ako yung nagtatanung sayo nyan? Ikaw yung nag-apply. Hindi ako." di pa rin sya tumitingin sakin.
"I'm fine. Ok din naman yung interview buti na lang talaga nandun si Mon--" i voluntarily cut my sentence. Di ko kasi alam kung tama bang i-mention ko pa sya.
"she's my childhood friend. Don't feel uncomfortable about it."
shet! Nagyelo ako sa lamig ng pagkakasabi nya.
"simula bukas officemate ko na sya. If there's something going on between the two of you, I hope hindi nun maapektuhan yung relasyon ko sa inyong dalawa."
"yan ba yung nagbobother sayo kanina pa kaya ka tahimik?" ano ba to Seth? Kumain ka ba ng isang timbang yelo? Bakit ang lamig mong magsalita.
I cringed upon hearing that. Actually di naman talaga yun e. Si Lance. No! Scratch that. Yung kamuka ni Lance. May dalawang tao bang super magkamukha? Even identical twins have their differences.
"natahimik ka?"
"h-ha? Hindi ah. Wala sakin yun. Pake ko naman sa inyo ni Monica. It's just .." I hesitated na sabihin kay Seth yung nakita ko. Konti na lang kasi ipapadala na ko nito sa mental. Baka isipin nya guni-guni ko lang yun o baka nag-iilusyon lang ako, or worst, nababaliw lang ako.
Tinaasan nya ko ng kilay as a signal na ituloy ko yung sinasabi ko pero nanahimik na lang ako.
Lahat siguro ng tao iisipin na nababaliw ako. College graduate, CPA Licensure exam topnotcher, tapos secretary dahil lang may nakitang kamukha? I know it's too risky. Ni hindi ko nga alam kung makikita ko pa sya ulit dun tapos.. Tch! Ayoko na ngang mag-isip.
Nagulo lang ako sa pag-iisip ko nung huminto na yung sasakyan.
"salamat sa paghatid"
"sorry"
"para saan?"
"gusto ko sanang makasama ka buong araw para sana makabawi sa pagkabusy ko. Kaso"
"ok lang yun Seth. May ibang araw pa naman siguro di ba?"
he just smiled at bumaba na ko.
"oh nasan si Mama?" tanung ko kay Ven na nasa harap ng computer.
"di ko alam. Ui ate, pahiram naman ng drumsticks mo. Please? Kaylangan lang ng classmate ko para sa talent portion. Nabali kasi yung drumsticks niya habang nagpapapractice sya kanina e. Please?" anak ng! Alam talaga nitong batang to kahinaan ko e. Ginagamitan nanaman niya ko ng puppy-eyes technique niya.
"nasa studio. Tinatamad akong pumunta dun"
"dali na Ate. Please? Dali na. Para sa section namin to e. pag di siya naka-place ibabagsak kami lahat."
"oo na. Oo na. Ililibre mo ako ng ice cream bukas ha." umakyat na ko ng kwarto para magpalit at kunin yung susi ng studio.
[studio]
pagpasok ko sa loob, wala pa ring pagbabago. Pareho pa rin yung itsura nya nung huli ko tong nakita.
Asan na ba yung drumsticks ko? Ang alam ko dito ko lang nilagay
Tinanggal ko yung tela na nakatakip sa drumset pero wala dun. Saan kaya yun? Nilibot ko yung mata ko sa paligid pero imbis na drumsticks ko yung makita ko, Lance's guitar caught my attention.
Kinuha ko yung gitara. Marunong pa kaya ako nito? Ang tagal ko na ding hindi tumutugtog.
I brushed my fingers through the strings and to my surprise, maganda pa din yung tunog at nasa tono pa.
I started strumming it's strings depende sa nararamdaman ko ngayon.
Ay wag naman
Alisin ang
Nag-iisang panaginip
Na ika'y magbabalik
Nagsasamang masaya
At walang pagkukulang
At ngayong wala ka na
Hindi alam kung saan magsisimula
Ang ngayon bukas, kailan man nag-iba
Wala bang bukas
Ay bahala na
Ang tanging narinig
Wala ka bang ibang masabi
Huwag ka nang mag-alala
Iniintindi ko
Ang lungkot na ginawa mo
Chorus:
At ngayong wala ka na
Hindi alam kung saan magsisimula
Ang ngayon, bukas, kailanman nag-iba
Wala bang bukas
Chorus:
At ngayong wala ka na
Hindi alam kung saan magsisimula
Ang ngayon, bukas, kailanman nag-iba
Chorus:
At ngayong wala ka na
Hindi alam kung saan magsisimula
Ang ngayon, bukas, kailanman nag-iba
Wala bang bukas
Paulit-ulit mananatili
Pag gising ko'y wala pa rin
Hindi maamin
Ilang dalanging...
Wala na
Wala ka
Wala na
At ngayong wala ka na
Hindi alam kung saan magsisimula
Ang ngayon, bukas, kailanman nag-iba
Wala nang bukas...
*clap clap clap
napalingon ako sa palakpak na yun.
"seth. Anong ginagawa mo dito?"
"bakit ikaw lang ba may karapatan na pumasok dito?hahaha. May susi din ako." tinaas niya yung susi niya. " Ang ganda pa din ng boses mo Trixie"
"kung papuri yan, salamat." binalik ko na yung gitara sa lagayan niya.
"i miss this place" nilibot ni Seth yung studio na parang nagrereminisce. I can't blame him. Ang dami naming memories sa lugar na to. Good or bad, it's still a part of who we are.
"ako din. Hindi lang tong lugar na to. Though nakakasama kita at nakakachat ko paminsan minsan si Kirby, iba pa rin pag buo tayo e." I tried to sound cheerful.
"kaylan kaya tayo mabubuo ulit no? I looking forward for that day"
pumitlag yung puso ko sa sinabi ni Seth. Hindi ko alam kung tama ba yung pagkakaintindi ko o iba lang talaga yung interpretation ko sa gusto niyang sabihin.
"i like your humor Seth, pero hindi na kasi mangyayari yun."
huminga sya ng malalim bago ulit nagsalita.
"that song, para sa kanya yun no?"
"hindi ko nga alam bakit nag pop-up yung kanta sa isip ko e. I just find myself singing it"
"are you still into him?" he looked at me straight in the eyes. Walang akong ibang mabasang emosyon sa mukha niya but there's something in his eyes that's begging me to tell the truth.
"sa ngayon? oo. but if there's someone who can love me like he did, baka may pag-asa"
[Seth's POv]
Ang daming unexpected na nangyari ngayon. at sa sobrang dami, di ko alam kung pano ko icocontain yun. kaya pumunta ako sa studio para ilabas lhat to.
Pero pagdating ko sa studio, may narinig akong pamilyar na boses. Kay Trixie. huminto muna ako sa pinto at ninamnam yung mga salita nung kanta.
Trixie, I love you. Pero di na ko sigurado ngayon.
*clap clap clap
lumingon siya sakin?
"seth. Anong ginagawa mo dito?"
"bakit ikaw lang ba may karapatan na pumasok dito?hahaha. May susi din ako." tinaas ko yung susi na pinagawa namin nila Kirby para lahat kami may kopya." Ang ganda pa din ng boses mo Trixie"
"kung papuri yan, salamat."
"i miss this place" nilibot ko yung studio. Madaming nangyari sa lugar na to. dito ko unang nakita si Trixie. dito ko nakita kung gano siya kamahal si Lance. dito umamin si Trixie sakin tungkol kay Lance. dito..
"ako din. Hindi lang tong lugar na to. Though nakakasama kita at nakakachat ko paminsan minsan si Kirby, iba pa rin pag buo tayo e."
"kaylan kaya tayo mabubuo ulit no? I looking forward for that day"
alam kong mabubuo pa ulit kami. dahil buhay si Lance.
"i like your humor Seth, pero hindi na kasi mangyayari yun."
"that song, para sa kanya yun no?"
"hindi ko nga alam bakit nag pop-up yung kanta sa isip ko e. I just find myself singing it"
"are you still into him?"
"sa ngayon? oo. but if there's someone who can love me like he did, baka may pag-asa"
Sorry Trixie. Mahal kita. mahal na mahal kita siguro sobra pa sa binigay ni Lance. Pero di na ko sigurado ngayon e. Siguro hindi talaga tayo pwede, Naguguluhan na ko. Gusto kitang makitang masaya. Pero hindi ko pwedeng ibigay yung taong makakapagpasaya sayo. ayoko ng saktan pa si Yannie ulit sa pangalawang pagkakataon.
Sana mapatawad mo ko.
then I did the unthinkable, I hugged her. I'm sorry Trixie
**
"are you ready for this job? As far as I know this is your first job. Am I right?"
"yes Sir" kasama ko ngayon si Sir Jeff. Sya daw kasi magpapakilala sakin kay Mr. Reniedo.
Sheet! Ang bilis ng heartbeat ko. Wala kasi akong ka-background background kay Mr. Reniedo. Di ko alam kung bata pa o matanda na. Basta alam ko lalaki sya. Mr nga e.
Huminto kami sa isang pinto na kinatok niya.
"pasok" pamilyar sakin yung boses na yun ah. Kanino nga ba yun? Tch! Nakakainis naman bakit kasi di gumagana utak ko pag kinakabahan ako e.
Sumunod ako sakanya pagpasok.
"Good Morning Zeke, this is Trixie. From now on, she'll be your secretary"
Inangat niya yung ulo niya sa pagsusulat.
My jaw dropped
Lance..