Bridgette's POV
"Who purchased it?" Tanong ko sa assistant ng may-ari ng boutique na si Lester.
"I'm sorry Ma'am but we are not allowed to disclose any information regarding our customers" magalang na sagot nito.
Lumapit ang investigator ko saamin, "This is a search warrant granted by the court. It gives us the permission to access the information of your customer that will help us in the case that we are working on"
"Pwede ko po bang tawagin muna ang boss ko?" Tanong nito
"Yes of course" sagot ko naman. Ayoko din naman na malagay siya sa alanganin sa boss nito.
Nandito kami ngayon sa boutique kung saan nanggaling ang gown ni Chelsea noong Flores de Mayo. Kahit naman na may hinala na kami kung kanino galing ang mga death threats ay iba padin kapag idadaan ko sa legal processing. Hindi ko naman na kailangan pang alamin kung paano ito nagkaroon ng access sa wedding gown ko dahil iniwan ko ito sa bahay namin ni Hane noon. Ngayong na-discarge na ito sa Psychiatric Hospital dahil di umano ay gumaling na ito at malaya nang nakakagalaw sa labas. Nanggigigil din ako dahil kailangan padin niyang panagutan sa loob ng pihitan ang mga kasalanang nagawa nito pero out of nowhere, biglang nawala ang mga kaso nito.
Naisuklay ko ang mga daliri ko sa aking buhok dahil sa mga naiisip. Kailangan kong kumalma.
Maya-maya din ay nagmamadaling pumasok ng Boutique ang isang gwapo at matikas na lalaki.
"What's the problem, Sir?" tanong nito sa Investigator ko at nagulat noong napansin nito ako, "Ahm, Congresswoman"
"We just wanted to ask if sinong bumili sa gown ni Chelsea na ginawa mo noon sakaniya 3 years ago"
"But we can't-"
I handed him the search warrant. "Here's the search warrant granted by the court"
Nag-alangan pa ito noong una pero inanyayahan din kami sa desk ng kaniyang secretary. Umupo ito roon at may kinalkal sa computer. "Here's the date and name of the person who purchased it" at iniharap saamin ang monitor.
"Nancy Juares" pagbasa ko sa pangalan na nasa screen at nagtaka sa date of purchase. "It was purchased 2 months after the Flores de Mayo" at napatingin sa investigator ko na ngayon ay nagte-take down notes.
Nang makuha na namin ang mga kailangan naming impormasyon ay nagpasalamat kami sa may-ari at staff nito. "Thank you for your cooperation" at tuluyan ng umalis sa gusali.
"Does the name familiar to you, Ma'am?" Tanong ni William, ang investigator ko.
"No" sagot ko naman at pilit na inaalala if pamilyar nga ba ang pangalan na 'yon.
"I will update you as soon as possible regarding this Ma'am" at umalis na ito.
Ako naman ay umalis na din kasama ang aking mga body guard at pumunta sa aking opisina sa kapitolyo.
Kakauwi lamang namin kahapon nila Chelsea at ng pamilya nito galing sa bakasyon namin sa Hongkong at Singapore. Tuwang tuwa ang anak kong si Jane dahil first time nito sa Disneyland. Noong una ay kahit gabi na ayaw padin nitong bumalik sa hotel pero sinabi ko rito na babalik din naman kami kinabukasan. Tuwang tuwa din ang mga pamangkin ni Chelsea na sina Yohan at Yunice. Ang totoo niyan ay nag-enjoy din kaming mga matatanda dahil parang bumalik kami sa pagkabata. Sa totoo lang, hindi kami masyadong kinausap ng anak ko o hinanap man lang kapag kami ay lumalabas ni Chelsea minsan dahil buong oras kalaro nito ang dalawang bata.
Syempre, hindi lang ang mga bata ang nag-enjoy sa Hong Kong kung hindi kami din. Nag-shopping at food trip kami ni Chelsea kasama si Alejo, Chantal at ang nakababatang kapatid nila na si Alex. Sa Singapore naman kami nag-spend ng New Year kasama din ang mga ito. As usual, shopping at food trip din ang ginawa naming doon.
Pagkarating ko sa opisina ay laking gulat ko noong makita ko ang aking Ina na nakatayo at nakatingin sa mga litrato na naka-display sa opisina ko.
"Ma" pormal kong wika at nag-mano sakaniya.
Hindi naman ito sumagot at tinignan lang ako.
"What brought you here?" tanong ko rito at ako ay umupo sa aking office chair.
"I went in your house to visit my granddaughter but to my surprise, she's not there" sagot nito.
"She's with Chelsea" wika ko rito habang inaayos ang mga papel na nasa table ko.
Nakita ko naman itong napa-iling iling. "That woman"
"Excuse me?"
"Hindi mo dapat idinadamay ang anak mo sa katibo-an mo, Bridgette" wika nito na nakapagpa-igting ng panga ko. "Gusto mo bang mahawa sainyo ang bata?"
"Wala kang karapatan na pagsabihan ako tungkol sa pagaalaga ko sa anak ko" matigas kong sagot rito.
"I have. Because I am your mother"
"YOU ARE NOT. Dahil ni isang beses ay hindi ka naging ina saakin" sagot ko at tumayo sa kinauupuan ko. "Kaya wala kang karapatan na paratangan ako. Grabe, hindi ka parin nagbabago. Napakasarado parin ng isip mo" iiling-iling kong sabi.
"Ang kapal ng mukha mo. Matapos kitang pag-aralin? Matapos ka naming patirahin ng Papa mo sa bahay? Wala kang utang na loob"
"Para namang kagustuhan kong maging anak ninyo? Atsaka wag mong isumbat saakin lahat ng 'yon dahil bilang isang magulang, karapatan ng anak mo na pag-aralin at buhayin mo siya. Ngayon, kung talagang masakit ang loob mo.." at kinuha ko yung check book ko, "magkano ba? Magkano ba lahat ng nagastos ninyo saakin noong bata ako?" gigil kong sabi dahil punong puno na ako sakaniya.
"Wala kang kwenta" atska ako nito sinampal ng malakas at naglakad patungo sa pintuan.
"Iyan naman talaga ang tingin ninyo saakin" mapait kong sagot rito bago ito lumabas ng opisina ko.
Napaupo ako sa malapit na upuan at hindi mapigilang hindi maluha.
Buong araw ay nag-stay lang ako sa opisina ko at tinuloy ang mga paper works na kailangang tapusin dahil malapit na ulit ang halalan. January na ngayon at sa May ang nalalapit na eleksiyon. Kailangan lahat ng papers ay naka-ayos na, lahat ng expenses ay settled na bago matapos ang term ko. Napagdesisyunan ko kasi na hindi na ako hahabol ulit.
Bago ako umuwi ay dinaanan ko muna sila Chelsea sa Mall dahil napag-isipan nila ni Jane na mamasyal at doon nadin kami kumain ng dinner. Hindi nadin kami nagtagal doon at umuwi na kami sa mansiyon.
"How's your day?" Tanong ni Chelsea habang ito ay nagbibihis.
"It's fine" sagot ko habang nakatitig sa likod nito at nakasandal sa headboard ng kama.
"Are you sure? You don't look good, love" wika nito at lumapit saakin.
"My Mom and I had a confrontation earlier" I sighed
"Ha? What happened?" Pagaalala naman nito.
At kinwento ko rito lahat ng sagutan naming ni Mama.
Niyakap ako nito. "I'm sorry"
"Hey, wala kang kasalanan dito. Sadyang mahilig lang talagang makialam si Mama sa mga bagay-bagay lalo na sa buhay ko"
Tumango naman ito at napagpasyahan na naming matulog dahil marami pa kaming aasikasuhin bukas.
Kinabukasan, habang ako ay nasa opisina ay tumawag saakin si Aling Pasing.
"Bridgette, kinuha ng Mama mo si Jane!!" di mapakaling wika nito.
"Ano?!" Tanong ko at biglang napatayo sa kinauupuan. Dali dali naman akong sumakay sa sasakyan at inutusan ang driver ko na ora-oradang dalhin ako sa bahay.
"Anong nangyari, Nay?" Humahangos kong tanong kay Nanay Pasing na ngayon ay nasa harapan ng bahay ko.
"Dumating dito ang Mama mo, may kasamang DSWD. Tapos kinukuha si Jane"
"HA?! BAKIT?!" Di ko mapigilang hindi mapasigaw.
"Kumalma ka" atska ako inabutan ng tubig.
"Nay yung anak ko" hindi kona alam kung ano ang iisipin.
Inabutan ako nito ng papel. "Eto, pinapabigay nung galing sa DSWD"
Binasa ko naman ito at napamura ng malutong.
Tinawag ko ang driver ko at inutusan itong dalhin ako sa pamamahay ng magaling kong magulang.
Nakasulat sa papel na I am mentally unfit to raise my own daughter. Nakasulat doon ang mga gamot na iniinom ko para sa anxiety attacks, nandoon ang statement ng doctor tungkol sa therapy ko 2 years ago habang pinagbubuntis ko si Jane. Napapamura ako dahil totoo lahat ang nasa papel. Pero hindi ibig sabihin noon ay nasa peligro ang buhay ng anak ko kapag kasama ako.
Puro singhal ang inabot ng mga tauhan ko noong tinawagan ko sila. Sunod sunod na tawag ang ginawa ko para kontakin ang mga lawyer ko.
Okay lang na lait-laitin at maliitin ako ng mga magulang ko pero wag na wag nilang idadamay ang anak ko sa gulo ng pamilya namin.
-