Jewel
Pagdating ko sa dorm dumeretso agad ako sa kwarto at doon ibinuhos ang mga luha ko.
Patawad Enzo!!
Ang bobo ko.
Tsaka ko napansin yung gitara na nasa ibabaw ng kabinet ko. Kaya tumayo ako kinuha ito.
At tsaka pumikit at nagsimulang magtipa at kumanta.
Para sayo to Enzo!!
Anong nangyayare saten,
di mo ba napapansin puro away na lamang at parang wala ng gustong makinig sa isat-isa di'bat napakahirap isipin sumisikip na pareho itong mundo natin kailangan na sigurong ng pahinga lagyan ng konting espasyo ang isat-isa
Mariing kanta ko habang kumakanta. Nakangiti ako pero yung luha ko ay patuloy na nagbabagsakan.
Dahil kung tayo, tayo talaga kailangang palayain ang isat-isa wag kang mag-alala di naman kita iiwanan kailangan lang ng pahinga wag kang mag iisip na papalitan na kita hindi ako bibitaw napagod lang talaga oras naman ang kailangan nating dalawa dahil kung tayo, tayo talaga
Patawad Enzo. Mahal na mahal kita.
Mahirap din naman sa akin ang hindi ka kausapin ngunit kinakailangan ko na muna mag-isa konting agwat lamang upang makahinga masyado tayong nasanay na laging ganito wag munang magsalita at pakinggan naman ako kailangan muna natin ng pahinga, lagyan ng konting espasyo ang isat-isa
Tsaka isa-isang nagbalikan sa isip ko paano kami nagsimula ni Enzo.
Babalik ako pangako!
Dahil kung tayo,
tayo talaga kailangan palayain ang isat-isa wag kang mag-alala di naman kita iiwanan kailangan lang ng pahinga wag kang mag iisip na papalitan na kita hindi ako bibitaw napagod lang talaga oras naman ang kailangan nating dalawa dahil kung tayo, tayo talaga
At sisiguraduhin ako pa ring nakilala mong Jewel walang magbabago kahit ano mang matutuklasan ko sa pagkatao ko. Patawad kong sinarili ko lahat ng to patawad. Sabi ko sa isip habang patuloy nagtitipa.
Matagal ko ding pinag isipang mabuti, kung pano ko masasalba yung sating ayokong masayang ng dahil lang tayo'y parehong nasasakal na Mainam na din na magwalay saglit, kesa tuluyang magkalabuan mabuti na yung magparaya parehas kesa tuluyang magkasukuan Ang mga pusong madalas na magtalo kahit wala na tayo sa lugar ayokong masayang ng ganun na lang ang lahat ng ating mga naisugal
Mabagal at dahan-dahan lang ang pagkanta na wari mo'y acoustic gusto ko kasing maramdaman ng lubos ang kanta.
Sobrang minahal na kita Enzo. Nahirapan rin akong sabihin sayo yun.
Ayoko lang madamay ka.
Mas mabuting siguro ganito muna tayo ng sa ganon parehong makapag-isip ng paraan, ng ang magulong relasyon makaya pa nating masagip Dahil kung tayo, tayo talaga kailangan palayain ang isat-isa wag kang mag-alala di naman kita iiwanan kailangan lang ng pahinga wag kang mag iisip na papalitan na kita hindi ako bibitaw napagod lang talaga oras naman ang kailangan nating dalawa dahil kung tayo, tayo talaga Dahil kung tayo, tayo talaga kailangan palayain ang isat-isa wag kang mag-alala di naman kita iiwanan kailangan lang ng pahinga wag kang mag iisip na papalitan na kita hindi ako bibitaw napagod lang talaga oras naman ang kailangan nating dalawa dahil kung tayo, tayo talaga tayo talaga wag kang mag-alala di naman kita iiwanan kailangan lang ng pahinga (Ang mga pusong madalas na magtalo kahit wala na tayo sa lugar ayokong masayang ng ganun na lang ang lahat ng ating mga naisugal Mas mabuting siguro ganito muna tayo ng sa ganon parehong makapag-isip ng paraan, ng ang magulong relasyon makaya pa nating masagip)
Matapos ko kumanta tsaka ako humagulhol ng todo.
Patawad kong sinaktan kita Enzo patawad prinsipe ko..
Sana may balikan pa ko.
Sana tanggapin mo pa rin ako pagkatapos ng lahat ng to.
Flashback
"Jewel ano ba? Tatarayan mo nalang ba ako habang buhay." pangungulit niya sakin.
Di ko siya pinansin bagkus ay inirapan ko siya kasalukuyan kaming nasa garden ng Britania ng bigla siyang sumulpot na parang kabute.
"Pake mo ba? I'm not interested on you." singhal ko sakanya tsaka tumayo at pa iwan siya. Akmang hahakbang na ako ng biglang..
"Kinakausap pa kita Miss Sungit." sabi niya tsaka hinawakan ang braso ko. Kaya napaharap ako sakanya at sinampal siya.
*PAK*
"Wala kang galang." singhal ko sakanya.
Kaya napahawak siya sa pisngi niya.
"I don't know you so please leave me alone." sigaw ko pa sakanya.
Napayuko nalang siya at bagsak ang balikat na umalis pero bago siya tuluyang umalis ay tumigil siya at nagsalita.
"I never stop. Di ako titigil hanggang sa maging akin ka." sabi niya tsaka tuluyang umalis.
Nababaliw na siya.
End of Flashback
Tandang-tanda ko pa kung paano ko siya sinampal noon at hinding-hindi ko makakalimutan iyon. Nasa kalagitnaan ako ng pag-alala sa nakaraan namin ni Enzo ng biglang sumulpot si Manuella sa harap ko.
"Anong ginagawa mo dito?" sabi ko sakanya habang pinupusan ang luha ko.
"May pahapyaw ako pasilip sa tunay mong pagkatao kaya pumikit ka." utos niya kaya wala akong choice kundi pumikit.
Naramdaman ko nalang ang paghawak ng kamay niya sa noo ko.
Hanggang sa..
"Kala mo susukuan kita." malamig na tinig na sambit ni Criszette
"I'm not scared Miss Violet." sarkastikong sabi ni Keiron sakanya tsaka ngumisi.
"Sumuko kana Mister baka pagsisihan mo." nakangising sabi ni Criszette niya. Di ko gusto ang pagngisi parang may binabalak siya.
"Sumuko? Oh? For your information Ms. Violet wala bokabularyo ko ang salitang yan." malamig na sabi ni Keiron
Anong meron dito? Bakit parang pamilyar sakin to? Pero bakit di ko maalala.
Shet lalo lang sumasakit ulo ko.
"Mahal na mahal kita Zette." bulong ng isang tenge ko shet di na to parte ng nakaraan.
Di ko maaninag ang mukha niya dahil ang blurred.
"Sa oras na bumalik ka Zette. Ipaalala ko sayo lahat kung paanong ang bangayan natin ay nauwi sa gantong nararamdaman ko. Aso't puso man tayo noon ay alam ko sa sariling in the end minahal kita at hanggang ngayon minamahal kita." sabi niya tsaka lumapit sakin at hinawakan ang pisngi ko.
Bahagya akong nakuryente at kinabahan. Pakneng shet bakit ganto nararamdaman ko.
"At ipaglalaban kita hanggang sa dulo." nakangiting aniya.
Pero di ko parin maaninag ang mukha niya.
Hanggang sa..
Pagmulat ng mata ko nakita ko ang nakangiting si Manuella sakin.
"Ang pag-ibig na di mo akalaing magagawa pa sa kasagsagan ng giyera. Pag-ibig na kahit anong mangyari ay nakatakda at nakatadhana na." makahulugang sabi ni Manuella at tsaka naglaho na parang bula.
Natulala ako sa mga sinabi niya.
Anong ibig sabihin niya?
Hanggang sa..
"Parte siya ng pagkatao mo Jewel parte siya. 3 days left at haharapin mo na ang katotohanan ukol sa pagkatao mo."
Kaya napalingon ako sa paligid ng marinig ko iyon pero bigo ako dahil di ko na siya nakita.
Pakshet ano bang meron sakin?
Bakit ganto?
Sino ba talaga ko?
Inis kong nasabunutan ang sarili ko. Nafrufrustrate na talaga ko.
Hanggang sa unti-unting inaantok ang talukap ko at nakatulog ako..
A/N:
So tatlong araw nalang makilala na ni Jewel ang sarili niya at simula na ng pagpili..
Sino kaya pipiliin niya?
Ano kayang mararamdaman niya sa oras na malaman na niya ang katotohanan?
Well keep on tune!
Thank you for your time to read!
DON'T FORGET TO VOTE AND COMMENT AND FOLLOW!!
-paraiso_neo ❤