Taehyung ធ្វើការទាំងមិនសុខកាយ មិនសុខចិត្ត បារម្ភពីJungkook ចង់ទៅសុំឲគេលើកលែងទោស មិនគួរណាល្ងង់មួយពេលធ្វើឲរឿងវាស្មុគស្មាញយ៉ាងនេះសោះ ណាមួយអាកូនសំណព្វវាចុកអួល ពឺតៗទៀត ទ្រាំទម្រាំប្រជុំរួចម៉ោង7យប់ឯណោះ ទើបបានមកផ្ទះ
Jungkook ងើបឡើងធ្ងន់ក្បាលកន្ឌុក ទើបងើបទៅងូតទឹកឲស្រឡះខ្លួនខ្លះ
តុក តុក
«Jungkook »
«បាទ អ្នកម៉ាក់?»
«បើកទ្វាឲម៉ាក់បន្តិចកូន!»
Jungkook ដើរទៅបើកទ្វាឲអ្នកស្រីkimចូល
«កើតអីមែនទេ តាំងពីមកវិញសង្ងំតែក្នុងបន្ទប់» Mrs.kim អង្អែលក្បាលគេតិចៗ Jungkook រលីងរលោងទឹកភ្នែកម្តងទៀត មុននឹងរុលទៅឱបអ្នកស្រីkim យំចេញមកតែម្តង ព្រោះគេទប់លែងជាប់ហើយ
«កើតអីនឹងកូន» Mrs.kimកាន់តែភ័យពេលគេមិនតបគិតតែយំ
«កូនគ្រាន់តែឈឺក្បាល» Jungkook ឆ្លើយបំពានការពិត យំឡើងរលាក់លើទ្រូងម្តាយចិញ្ចឹម
«កូនកុហកមែនទេ មិនមែនគ្រាន់តែឈឺក្បាលដល់ថ្នាក់យំ» គាត់បញ្ជាក់មិនអស់ចិត្ត
«ក៏ឈឺខ្លាំងពេក មិនអីទេកូនសម្រាកតែបន្តិចអស់អីហើយ» Jungkook ជូតទឹកភ្នែកចេញ ប្រឹងញញឹមក្លែងក្លាយ
«គេងសិនចុះ ចាំម៉ាក់ធ្វើបបរឲញុំលេបថ្នាំ នឹងឆាប់ជា» គាត់ថើបក្បាលគេបន្តិច ដណ្តប់ភួយឲគេង ទើបចេញទៅ គាត់ចេញទៅផុតJungkook យំគគ្រូកដៃក្តាប់ភួយណែនសឹងតែដាច់ ឲតែនឹកឃើញរូបភាពកាលពីថ្ងៃ វាធ្វើឲអួលណែន
ងឺត...
សម្លេងហ្វ្រាំងឡាន នៅខាងមុខផ្ទះ កន្លោះសង្ហាដើរជ្រែងហោប៉ៅចូលមកសំដៅទៅផ្ទះបាយមុនគេ ក្រែងលោឃើញមនុស្សចង់រក
«Taehyung ថ្ងៃនេះយូរម្លេះកូន?»
«គឺមានប្រជុំ Jungkook នៅឯណាម៉ាក់?»
«គេថាឈឺក្បាលខ្លាំង ដល់ថ្នាក់យំទើបម៉ាក់មកធ្វើបបរឲ តែម៉ាក់ឲគេគេងសិន តែថាថ្ងៃមិញមានរឿងអីឬអត់? តាំងពីមកវិញដូចប្លែកៗ»
«អឹម...បាទ មិនមានទេ ចឹងចាំខ្ញុំជាអ្នកយកទៅឲចុះ» Taehyung
អ្នកស្រីkim ធ្វើរួចរាល់ដាក់លើថាស ឲTaehyung លើកទៅខាងលើ បន្ទប់Jungkook ឲគេព្រោះគេសុំខ្លួនទៅហើយ
Taehyung បើកទ្វាបន្ទប់ថ្នមៗ ខ្លាចភ្ញាក់អ្នកខាងក្នុង ដាក់ថាសអាហារលើតុតិចៗ មុននឹង ទៅអង្គុយលើគ្រែក្បែរJungkook
ថ្ពាល់នៅដាមស្នាមទឹកភ្នែកពាសពេញ ខ្លួនក្តៅគគុក ដោយសារតែយំរហូត មិនបានញុំឬផឹកអីតាំងពីថ្ងៃ ធ្វើឲទ្រូងអ្នកមើលឈឺឈៀបៗ
«សុំទោស»Taehyung ពោលស្រាលៗ មុននឹងឱនទៅផ្តិតបបូរមាត់នឹងភ្នែកហើមស្ពុល បង្អូសទៅបបូរមាត់ស្ងួតរើងនោះ ជញ្ជក់ឲមានសំណើម ធ្វើឲអ្នកដែលគេងភ្ញាក់ឡើង
«ធ្វើស្អី?» Jungkook ស្ទុះងើប រុញTaehyung ឲចេញឆ្ងាយពីខ្លួន
«Jungkook ខ្ញុំសុំទោស» Taehyung ខិតទៅជិតគេវិញ
«ចេញពីបន្ទប់យើង» Jungkook និយាយមិនសម្លឹងមុខTaehyung
«Jungkook ...»
«ប្រាប់ថាឲចេញ» Jungkook ស្រែកគំហក ញ័រមាត់ទទ្រើត
«បាន ខ្ញុំចេញតែកុំភ្លេចញុំបបរនឹងថ្នាំ» Taehyung យល់ថាJungkook កំពុងខឹង ក៏ព្រមចេញ មិនចង់ឲមានរឿងដឹងដល់ប៉ាម៉ាក់គេ
«ហុឹកៗ»Taehyung ចេញបាត់ Jungkook ក្តោបទ្រូងយំ សស្រាក់
Ring... ring
សម្លេងទូរស័ព្ទរបស់Jungkook រោទិ៍ឡើង គេថានឹងមិនរវល់លើក តែវាចេះតែរោទិ៍មិនឈប់ទើបលើកមកមើល ឃើញថាជាលេខរបស់Soobin គេសម្រួលអារម្មណ៍ ជូតទឹកភ្នែកទើបនិយាយ
«ហាឡូ»
( Jungkook សុខសប្បាយទេ?»)
«អឹម មានការអី?» Jungkook សួរប្រញាប់ៗអាលនឹងបិត
(គឺថ្ងៃស្អែកខ្ញុំចង់នាំបងទៅដើរលេង យ៉ាងមិចដែរ?)
«ok» Jungkook ឆ្លើយដោយមិនបាច់គិត គេមិនចង់នៅផ្ទះឡើង គេក៏ចង់លំហែខួរក្បាលឲបានស្រឡះ ណាមួយនឹងភ្លាចរឿងខ្លះ
(យេ៎ good night bye hyung)
ប្រព័ន្ធទូរស័ព្ទកាត់ផ្តាច់ Jungkook ញុំបបរនឹងលេចថ្នាំរួចគេង ខ្លាចថាស្អែកងើបទៅដើរលេងមិនរួច
To be continued.....