CHAPTER EIGHTEEN
"SAPPHIRE, nahuhulog na 'ko... Puwede bang saluhin mo 'ko?"
"J-Johann..." Napalunok siya at napapikit. Tumaas ang mga braso niya at niyakap rin ito. "I-I don't know how this works but... I...I-I like you, too," she confessed. Eh, tatanggi pa ba siya gayong nauna na itong umamin?
Bahagyang lumayo ito sa kanya at hinawakan siya nito sa magkabilang balikat. "Totoo?" di makapaniwalang sabi nito. Bahagya pang bumibilog ang singkit nitong mga mata.
Napayuko siya. "Kaya mabilis tibok ng puso ko kaninang umaga... Kaya sumama ako sa'yo rito nang hindi ka magpapigil umalis... Kaya mukha akong bothered, it's because I... I'm confused, alright? I just don't know if I'm falling, too, because all of these are new to me. Umabot na 'ko ng twenty-eight years pero kasi... ngayon ko lang 'to naramdaman."
Napapitik si Johann. "Sabi ko na nga ba, eh!" tuwang-tuwang sabi nito. Kinabig na naman siya nito payakap. "Tignan mo, hindi ka pa aamin kung hindi ako umamin."
"Ahm... so what do we do now?" clueless niyang tanong.
Hinarap ulit siya nito at sinalubong ang mga tingin niya. He smiled gently and caressed her face. "Dahan-dahanin natin. Huwag nating pilitin o madaliin ang mga sarili natin na mas palalimin 'tong nararamdaman natin. Kumbaga, hayaan natin ang oras at panahon ang magpahinog. Let's enjoy being together." Dumulas ang isang kamay nito mula sa braso hanggang sa kamay niya. Then he intertwined their fingers. "Let's work this out."
"Paano kung hindi mag-work? Can we still be friends after that?"
Napasimangot ito. "Huwag mong isipin iyon, eh, wala pa nga. Basta, ang mahalaga ay kung ano tayo ngayon."
"Ano na ba tayo ngayon?"
"More than friends na, Misis," nakangising sabi nito. Hinila nito ang kamay niya at kinawit ang dalawang braso nito sa baywang niya.
Bigla siyang may naalala. Tinukod niya ang mga kamay sa dibdib nito. "Wait, how about Czarina?"
Ikiniling nito ang ulo. "How about her?"
"Y-You love her..."
Napabuntong-hininga ito. "Pero kapag kasama kita, nakakalimutan ko siya."
Napalunok siya. Naramdaman niya rin ang pag-iinit ng magkabilang pisngi niya. "B-Baka... baka you're just confused lang rin... Huwag na nating i-work out 'to kung siya pa rin ang mahal mo."
Mamaya ginagawa lang pala siyang rebound girl nito. Siya? Magiging rebound? No way!
"Magiging honest ako sa'yo, Sapphire. Hindi ko na alam kung ano bang nararamdaman ko sa 'kanya pero kapag sa'yo, sigurado akong nahuhulog na 'ko. Kaya nga pakisalo ako di'ba? Dahil masakit lumagapak."
"Masakit nga bumagsak. And I'm falling, too. Will you catch me? Baka nga, ako pa ang lumagapak kapag bumalik ang babaeng minahal mo nang mahigit isang dekada. Sa'ting dalawa, ako ang pinakakawawa."
Napakamot ito sa sentido. "Huwag mo kasi siyang isipin. Intindihin mo iyong sinasabi ko sa'yo."
"Sabi mo nakakalimutan mo siya kapag kasama mo 'ko. So when you're not with me, siya na iniisip mo?"
"Kapag wala ka, iniisip ko kung anong ginagawa mo o kung saan ka pumupunta o kung kumain ka na ba. Kapag nagtuturo ako, nakikita ko mukha mo sa blackboard. Kapag nagji-gym ako, iniisip ko lagi kung anong magiging reaksyon mo kapag nagka-abs na 'ko. Kapag natutulog na 'ko, napapanaginipan kita."
Bahagya siyang napangiwi. "That's creepy."
"Kaya nga, eh. Nakakabaliw pa. Sobrang okupado mo na buong isip ko, hindi ko alam kung saan pa siya sisingit."
"Paano kapag bumalik si Czarina—"
"Iyong totoo? Ikaw ang isip nang isip sa kanya, eh."
She sighed. "I'm just scared, alright?" pag-amin niya. "Hindi ko alam kung paano hina-handle yung ganito. Ayokong matulad sa Mommy ko na kapag iniwan, akala mo pinagbagsakan na ng mundo. Ayokong matulad sa mga pinsan ko na kailangan pang ikulong sa kuwarto kasama iyong mga ex nila para lang maka-move on."
Bumitiw sa kanya si Johann at nahilamos nito ang mga kamay sa mukha. He looked so frustrated. "Ano ba, Sapphire? Bakit iniisip mong masaktan? Bakit mo pinapangunahan? Kung gusto mong sumaya, ang iisipin mo ay ang sumubok at magmahal. Wala naman tayong tinatapakan na tao kapag pinili nating mahalin ang isa't isa. Kasal pa tayo," pangungumbinsi pa nito. Hinawakan nito ang dalawa niyang kamay. "Naiintindihan 'kong mas nagiging maingat ka lang para huwag masaktan. Bago ka sa ganito, pero magtiwala ka sa'kin. Magtiwala ka lang," he strongly said.
Nilapat nito ang mga kamay niya sa kaliwang dibdib nito.
Gulat na napatingin siya rito nang maramdaman ang malakas na pagkalabog ng puso nito parehas sa kanya.
"Just take this chance with me. O, sige, huwag mo na 'kong saluhin. Ako na lang sasalo sa'yo."
Napakurap-kurap siya. Napalunok ng ilang beses. Sa tingin niya, wala na sa tamang posisyon ang body organs niya.
Say 'okay', Sapphire!
She can see in Johann's eyes that he's hoping. Unang beses niyang makita na parang nakikiusap ang mga mata nito na pumayag siya. Nanginginig din ang mga kamay nitong hawak ang kamay niya. At mas bumilis pa ang tibok ng puso nito sa paghihintay nang pagpayag niya.
Should she agree with him? Should they work this out? Should she choose happiness?
***
PAGMULAT na pagmulat pa lang ng mga mata ni Sapphire ay bumungad na agad sa kanya ang nakangiting si Johann na matamang nakatitig sa kanya.
"Good morning, Misis," masayang bati nito.
Hinarangan niya ng palad ang pagmumukha nito. "Will you stop staring at me while I'm sleeping? It's not romantic."
Isang linggo na mula nang magkaaminan sila at mula nang pumayag siyang i-work out ang kung anumang nararamdaman nila para sa isa't isa. Pang-apat na araw na rin iyon na sa tuwing gigising siya, mukha nito ang agad na bubungad sa kanya.
Pumikit ulit siya at tumalikod rito. She yawned and pulled her comforter up to her neck. Naramdaman niya ang pagpasok rin ng comforter ni Johann at niyakap siya nito.
Hinalikan nito ang batok niya. "Bakit ang hirap mong pakiligin?" natatawang tanong nito.
"Because I'm not a teenager, Mister." Nilapat niya ang likod sa katawan nito. "But don't worry, I appreciate your effort to always greet me first thing in the morning."
Inamoy-amoy nito ang buhok niya. "Sabado ngayon. Half-day lang ang klase ko. Pasyal tayo mamaya?"
Umiling siya. "I want to sleep the whole day. Ngayong araw lang akong walang aasikasuhin for the bookstore and for my blog."
"Ganoon ba? Sige, pag-uwi ko mamayang tanghali, makikipaglampungan na lang ako sa'yo dito sa kama. Meow!"
Natawa siya at siniko ito. "We're not still going to have sex, you know."
He laughed, too. "Alam ko. Malinaw naman sa'kin na hanggang hindi pa ganoon ka –intense ang feelings natin para sa isa't isa, wala munang ganoon. Hindi ko naman hinihintay iyon. Puso naman ang habol ko sa'yo, Misis ko."
Lihim siyang napangiti. Minsan, gusto niyang ihampas ang laptop niya sa mga hirit nito. Ang corny, eh. But she can't deny that her heart's overwhelmed by his words and efforts just to work things out between them.
Humarap siya rito at yumakap na rin dito. It takes two to tango. If they want to develop their feelings deeper, kailangan niya rin maki-cooperate.
"Hindi ako naniniwalang hindi mo hinihintay iyon," aniya habang tinitingala ito at sabay taas ng kilay.
Pilyong ngumiti ito. "He-he! Slight lang naman." Mas hinapit siya nito ng yakap. "Pero, seryoso, hindi ko naman masyado naiisip iyon. Ang wholesome nga ng utak ko, eh! Gusto ko parati ko lang hawak kamay mo at gusto kong lagi kitang nayayakap ng ganito." He hugged her tighter and kissed her forehead.
"Hindi ko alam kung complement ba iyang sinabi mo. It's either ganyan ka kalinis mag-isip o hindi lang ako ganoon ka-desirable. Pero, lalaki ka, hindi wholesome lagi ang pag-iisip niyo."
"Ang judgmental!" he laughed. "Napakamapanghusga mong babae ka! Kasalanan iyan kay Lord."
Napalabi siya. "Bakit hindi ba totoo?"
"May mga lalaking kayang hindi isipin ang sex, Sapphire. May mga lalaking totoo ang nararamdaman at sapat na sa kanila na kapiling lang nila ang babaeng gusto nila o mahal. What I feel for you is true. It didn't come out from lust. It came out from the heart."
Napangiti siya. "Nag-English ka," she teased but her heart was tickled.
"Para maniwala ka."
Sumubsob siya sa dibdib nito. "A guy like you is very rare, Johann. Very rare."
"Hah! Kaya nga huwag mo na 'kong pakawalan. Mahalin mo na ako, beybeh!"
She bursted out laughing and pulling his hair. Tawa na lang rin ito nang tawa kahit sinasabunutan niya na. Later on, he's already above her. Kinikiliti nito ang tagiliran niya habang pinapaulanan siya ng mga mumunting halik sa buong mukha.
Tinulak niya ito nang malakas at saka siya mabilis na bumangon. "Stop tickling me!" she squeeled. Kinakapusan na siya ng hangin.
"Halikan mo 'ko, hindi na kita kikilitiin." Tumaas-baba pa ang kilay nito.
Napanguso siya.
Napangiti naman ito. "Ayan. Lapit mo lang ng kaunti iyang nguso mo sa'kin."
Hinampas niya ito ng unan. Umalis na siya ng higaan. "Nagugutom na 'ko. Let's have some breakfast," aniya at saka lumabas na ng kuwarto.
"Hoy! Yung kiss ko!"
"Later." She rushed inside the comfort room. She washed her face and brushed her teeth. Ayaw naman niyang halikan si Johann nang hindi pa nagtu-toothbrush. Habang kaninang hinahalikan siya nito sa buong mukha naamoy niyang nakapag-toothbrush na ito kaya mabango ang hininga. Siyempre, gusto niya siya rin kung hahalikan man niya ito.
Paglabas niya ng banyo ay nakaabang na sa labas si Johann. Wala nang pang-itaas at may nakasabit na tuwalya sa balikat. Maghahanda na ito sa pagpasok sa trabaho.
Hinampas niya ang tiyan nito na...well, fine, medyo kumokorte na talaga ang abs. Underdeveloped pa pero patuloy kasi ito sa pagpunta sa gym ng pinsan nito kaya laging may improvement kapag nakikita niya. Bukas pa sila sabay magyo-yoga class.
"Oy, simpleng tsansing, huh?" biro nito.
She just smugly smiled at him. Kinawit niya ang mga braso sa balikat nito. She tiptoed and brushed her lips to his.
Naramdaman niyang natigilan ito. Matamis niya itong nginitian at saka tumalikod na.
Pero mabilis nitong nakuha ang kamay niya at hinila siya palapit rito. "Bitin," bulong nito at saka siya siniil ng halik sa mga labi.
Hindi naman siya lumayo. Mula nang magkaaminan, hindi na siya lumalayo o pumapalag kapag hinahalikan nito. Well, kahit noon pa man na nagkakahalikan sila, hindi niya magawang makapalag. Because she likes kissing Johann.
Kinikilig siya.
Ayaw niya pang tumigil sa paghalik rito nang ito na ang kusang lumayo.
"Sandali, sandali! Tigil muna. Baka maisama kita sa loob ng banyo," tumatawang sabi nito. "Unless, okay lang sa'yo. Ako naman ay hinding hindi ka aayawan—ouch!"
Piningot niya kasi ito sa tainga. "Take a bath na. Magluluto na 'ko."
"Sure answer na ba iyan? Puwede pang magbago ng sagot."
"Wholesome ka di'ba? Stay that way," aniya na ikinatawa lalo nito bago tuluyang pumasok sa banyo.
"Pero iiwan kong nakabukas 'tong pinto para—"
"Lock your door!"
"K."
Tumalikod na siya at napailing-iling. Pero hindi naman mapuknat ang ngiti sa mga labi niya habang nagluluto ng agahan.
Ah! Good thing she chose happiness. Tama si Johann, masaya 'yung walang pinipigilan at itinatago.
Tapos na siyang magluto ng tuyo at isasalang na sana ang malamig na kanin nang marinig niyang may kumakatok sa labas ng gate.
"Tao po!"
Pinatay niya ang kalan at saka pinulupot pataas ang kanyang buhok at itinali. Paglabas niya ng pinto ay naaninag niya na kung sino ang nasa labas ng gate.
Uh-oh.
Hindi siya puwedeng magkamali. Kilala niya ang tao sa labas.
Parang robot na lumapit siya sa gate at dahan-dahang binuksan iyon. Mas bumungad na sa kanya nang harapan ang babaeng naka-long sleeve peach dress na na nakalugay pa ang mahabang buhok. Nakangiti ito ng matamis.
"Hi! Good morning!" bati nito.
"C-Czarina... w-what are you doing here?"
Mas lumaki ang ngiti nito kaya lalong lumiit ang mga mata at halos nakapikit na.
"Naalala mo pa pala ako, Sapphire."
Bigla siyang dinamba ng kaba. Bakit? "You're my cousin's stepsister. Imposibleng hindi kita matandaan." And you're the one who dumped my husband.
Tumango ito. "Ahm, balita ko kasal na kayo ni Johann..." parang lumungkot ng kaunti ang boses nito na agad namang natakpan. "Congrats! Ahm, puwede ba 'ko tumuloy?"
"H-Ha?"
"Is Johann there? Kailangan kasi naming mag-usap." Napayuko ito. "May kailangan lang akong sabihin sa kanya. I think he deserved to know something."
"Something about what?"
"Sinabi sa'kin nina kuya Reeve kung bakit lang kayo nagpakasal ni Johann. So maybe, this won't affect you," mahinhin nitong sabi. "He needs to know s-something about... between the two of us."
Sapphire bit her lower lip.
Ayaw niyang papusukin ito. Ayaw niyang magkita ito at si Johann. Ayaw niyang mag-usap ang mga ito. Ayaw niya.
Dahil siguradong may mag-iiba. Oh, she can sense it.
"Johann's not here, I'm sorry," diretsa niyang pagsisinungaling.
"Sapphire—"
Mabilis niya nang sinara ang gate at pumasok sa loob ng bahay. Forget about the manners!
Hinding hindi niya papalipitin si Czarina kay Johann! Hinding-hindi niya hahayaang magkapag-usap ang dalawa!
***
Follow my official FB Pages:
FGirlWriter and C.D. De Guzman
~~~
Join our family!
FB Group: CDisciples
Twitter: CDisciplesHome