Present time
I slowly opened my eyes at naka ramdam ako nang kirot sa may bandang ulo ko. Napahawak ako roon at may bandage ang naka lagay doon. I look at the person beside me when I heard a cute snore.
Fuck! It's him. So, we slept together? Naka yakap pa ang gago sa akin! Unti unti kong inalis ang pagkaka yakap nito para hindi siya magising.
I was about to remove it totally nang tuluyan nang bigla siyang gumalaw at mas lalo niya pa akong yinakap nang sobrang higpit. Damn him! Pinilit kong alisin ang pagkaka yakap niya. Wala na akong pakialam kung magising man siya diyan or what.
"Ryoga, Wake up." I said nang hindi ko ma alis alis 'to. "Don't pretend that you are sleeping because I know you're not." I know him well at alam ko kung kailan siya nag papanggap lamang.
Idinantay niya na rin pati ang hita niya sa akin. It's too heavy! Isiniksik pati nito ang mukha niya sa may leeg ko.
"Ano ba?!" Sigaw ko sakaniya.
"I miss you so fucking much, Rej. Let's stay like this for a while." He whispered to my ears. His voice is too husky at para namang nag init ang ulo ko dahil sa sinabi niya.
Miss? Miss niya mukha niya.
"Well, I don't miss you. So fucking get off of me." I said.
"No. I won't follow you." Napa irap naman ako dahil sa sinabi niya.
"Oo nga naman. Why am I even asking you to get off of me? E noong ngang ginahasa mo ako, hindi mo rin ako sinunod nang magmaka awa ako hindi ba?"
Humigpit ang pagkaka kapit nito sa akin tanda na na apektuhan siya sa kung ano mang sinabi ko. Ayan! Ma guilty ka. Hayop ka!
Hinayaan ko na lamang siyang naka lingkis sa akin dahil wala rin naman akong magagawa pa. He always does what he wants and just like what he always says, he always finds his own ways magawa lang ang gusto niya. Kahit nga may ma aapakan pa siyang ibang tao ay wala siyang pakialam basta ba't makuha niya ang gusto niya.
I just stared on the wall habang naka dantay pa rin siya sa akin. Gustong gusto ko nang tumayo pero makaka tayo pa ba ako rito kung siya mismo ang nagpu pumilit?
When am I going to be out of this prison? Kulungan na nga para sa akin ang magandang mansion na ito tapos dumagdag pa siya. He is like a living prison to me. Pilit niya akong kinukulong sa buhay niya.
Nanlaki ang mga mata ko at natigil ako sa pag iisip nang bigla kong maramdaman ang labi niya sa may leeg ko. He is kissing my neck.
"Ryoga! Ano ba?!" Sigaw ko sakaniya pero mabilis itong pumaibabaw sa akin habang hawak hawak nito ang magka bilang kamay ko.
"I said, I miss you." Naka ngiti niyang sabi.
This is not his normal smile. Bigla akong kinabahan dahil baka kung ano nanaman ang gawin niya sa akin.
"I don't miss you just like what I've said. So stop it and get off." Nag pumiglas ako sakaniya pero ang higpit nang pagkaka hawak niya sa akin.
"I want to kiss you."
"Tigilan mo'k-"
Hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko when he suddenly attacked and kissed me. I was surprised when he started to move his lips against mine.
"St-mmp." I move my face to right and left pero masyado siyang mabilis at nahuhuli niya pa rin ang labi ko. Nag pumiglas ako nang nag pumiglas pero parang wala siyang pakialam sa akin. Wala talaga akong laban sakaniya!
Some memories are now coming inside my mind at unti unting namumuo nanaman ang takot sa dibdib ko. Kaparehas nang takot na naramdaman ko noon, noong mga panahong pinag samantalahan niya ako at pinag sawaan.
"Kuya Ryoga! Don't! Please, stop it!" I heard my eighteen years old self shouting on my mind when he was raping me.
Nagpa ulit ulit ito sa isip ko at para akong mababaliw dahil sa alaalang 'yon. My tears started to fall because of that voice. I was so hopeless and he was so reckless that time to the point that he didn't listen to me at sariling kagustuhan niya lamang ang iniisip niya. Tumigil siya sa ginagawa niya nang marinig niya na ang mga hikbi ko.
He looked into my eyes and I'm just staring at him too while my tears are flowing down on my cheeks. Pinunasan niya ang mga luha ko gamit ang mga kamay niy at hinalikan niya ako sa noo ko. Tumayo siya mula sa pagkaka dagan sa akin at napa sabunot ito sa buhok niya.
"Tanggapin mo na kung anong ginawa ko sa'yo noon. Kung anong nangyari sa ating dalawa. Because I'm telling you, Rej. Wala ka na talagang kawala sa akin."
Seryosong sabi niya at pabagsak niyang sinara ang pinto nang lumabas siya. Napa upo ako sa may kama at panay pa rin ang iyak ko.
Gusto ko nalang talagang maka wala rito. Ayoko na talaga rito. Dahil habang kasama ko siya, mas lalo lang akong nahihirapan. Mas lalo lang akong nasasaktan. And it's all because of him.
He causes me pain, and I don't understand kung bakit kailangan niya pang ipag siksikan at ipilit ang sarili niya sa akin.
Buong araw hanggang gabi akong nag stay sa kwarto. Hindi ako lumabas at hinatiran lang ako ng pagkain ni Manang Aryan. Wala na akong ginawa kung hindi ang matulog, manood ng TV at tumunganga sa may bintana. Pa ulit ulit nalang at inip na inip na ako.
I asked Manang if my brother is still here but she said umalis din daw ito agad kahapon. Iniisip ko tuloy kung matutulungan niya ba akong tumakas dito kapag nag sabi ako sakaniya.
Iniisip ko kung ako na ba ang papanigan niya if ever I asked for help o si Ryoga pa rin ang pipiliin niya?
Fuck! Why am I even asking that question to myself? Kung gusto niya talaga akong maka takas at mailayo kay Ryoga dapat the moment na nalaman ni Ryoga kung nasaan ako ay tinakas na niya ako. Bakit ko nga ba nakalimutan? Loyal nga pala ang mga mag kakaibigan na 'yun sa isa't isa at kayang kaya nila akong i ichipwera para sa isa't isa! Kaya nga hindi nila akong nagawang tulungan nang gawan ako nang masama nang demonyong kaibigan nila!
"Aaahhh! Nakaka inis!" Sigaw ko at pinag susuntok ko ang unan.
Palagay ko ay mababaliw na ako kapag tumagal pang naririto ako at kasama siya. Pero paano ako makakatakas?! Si Red lang naman ang alam kong makaka tulong sa akin! Siya lang talaga!
Pero alam na ba niyang nakuha na ako ng kapatid niya? It's been how many days na rin naman simula nang sabihan niya ako. Sana hinahanap niya na ako. Sana itakas niya ako sa animal na kapatid niya! Bwisit talaga! Nang gagalaiti ako sa inis!
I looked at the clock and it's 11:35 pm na nang gabi. Hindi ako maka tulog dahil puro tulog lang naman ang ginawa ko buong mag hapon. At hindi rin naman nagpa kita sa akin si Ryoga. I wonder where the fuck is he or kung anong ginagawa niya. But wait, why am I even thinking of that man?
Hays! What should I do tonight? Inip na inip na ako.
Lumabas ako ng kwarto at naisipan kong pumunta ng garden. Madilim na ang paligid lalo na sa labas. I lay down on the grass at pinag masdan ko ang mga bitwin na nasa langit.
They are so beautiful as they shine above the dark sky. Somehow, it reminds me of him. Sinampal ko ang sarili ko dahil bakit siya nanaman ang iniisip ko. I'm damn mad at him and he is the most person I hate now!
Napa ngiti ako nang mapakla nang bigla kong ma alala na we used to do this. Sa isang bundok kung saan tumatakas pa kami kay Kuya para lang makapag camping mag kasama.
I felt my tears falling down on my eyes as I remember every thing in that camping.
"I will always protect you baby." He said as he hugs me at the back.
He said he'll always protect me but he was the one who destroyed me.
"Fuck you. Fuck you for breaking all your promises to me." I said out of nowhere. Sobrang naninikip nanaman ang dibdib ko dahil sa mga alaala na 'yun. Nakakasama lang ng loob na dahil sa mga pangako niya na puro scam lang pala!
Nanatili ako sa may garden habang naka titig pa rin ako sa mga bitwin. Hinayaan ko na lamang ang sarili kong umiyak dahil kung kikimkimin ko ang lahat nang 'to at hindi ko ilalabas ay baka atakihin lang ako ng sakit ko.
"What are you doing here? It's late. Get inside."
Mabilis kong pinunasan ang mukha ko at umupo ako sa may damuhan. Naramdaman kong may ibinalot siya sa akin and it's a jacket.
"Come on. Let's get inside."
"Bitawan mo 'ko." I said at inalis ko ang jacket na binalot niya sa akin.
I don't want him showing this kind of treatment. I don't want him to care about me.
"Pumasok na tayo sa loob."
"Mauna ka na. Iwanan mo 'ko rito."
"Rej." Tawag niya sa akin pero hindi ko siya tinignan.
"Just go and leave me alone."
Ayaw kong makasama siya at mas gugustuhin kong tumambay ngayon rito sa labas mag isa.
Nagulat ako nang bigla niya akong yakapin ng sobrang higpit. I tried to remove his arms around me pero mas lalo lamang itong humigpit. Na aamoy ko ang singaw ng alak sa katawan niya mixed with his perfume.
Fuck. Don't tell me he's drunk? So that means...
"Did you use drugs again?" I asked using my serious tone.
He doesn't get drunk unless he's going to use drugs! He has a very high tolerance when it comes to alcohol. Kaya gumagamit siya ng drugs kada gusto niyang malasing.
"I'm sorry." He said. "I want to get drunk baby so I used it again."
"Ryoga naman!" Sigaw ko sakaniya at mas lalo niya pang isiniksik ang sarili niya sa akin.
"I'm sorry baby. I'm sorry. Don't get mad at me."
Tinulak ko siya at muntik na siyang matumba dahil doon. Tumayo ako atsaka ko siya hinarap.
"Ano?! Nag drugs ka nanaman?! Tapos ano?! Tangina, Ryoga! Hindi ka pa ba mag babago? Nagpapaka hayop ka pa rin!"
Tumawa naman ito dahil sa sinabi ko. See? He's really crazy. Kung baliw na siya kapag normal siya, ay mas lalo siyang nababaliw kapag may tama na siya ng droga!
"They said people changed, but maybe I'm not a person because I don't want to change and I don't change." He said at humaglpak ito nang tawa.
He's really hopeless!
"You're crazy. Wala ka na talagang pag asa!"
"Akala mo lang wala, pero meron. Ikaw nga binigyan mo ako ng pag asa noon e."
"Stop talking nonsense. It's not funny." Seryosong sabi ko sakaniya.
What is he saying ba? Anong pag asa ang sinasabi niya? Baliw na talaga siya at hindi niya na alam kung anong pinag sasabi niya!
I was about to walk away nang bigla niyang yakapin ang mga binti ko. I looked down at him and he is just hugging my legs.
"Don't get mad at me. Please."
"I'm already mad at you!"
I really hate him for using drugs. Of course, sino ba namang matutuwa roon. Noong unang beses kong nalaman na gumagamit pala siya nun ay galit na galit ako sakaniya. It's fucking illegal, and it's a bad thing too! It is against the law!
"I just miss you. I miss you very much."
"Bitawan mo'ko."
"No. I won't. I will never ever let go of you again. Never."
Again? Natawa naman ako dahil doon. Well, fuck him.
"Ryoga, stop this shit please."
"Call this shit. Call me shit but no. I won't." He said.
Bumitaw siya sa pagkaka yakap sa akin at natumba siya sa pagkaka upo niya. He's really drunk as fuck.
I looked at his face at ang pula pula niya pati ang mga mata nito. He's really high! How much dosage did he take kaya? Shit talaga siya. Mas lalo niya lang ako ini stress! Problemado na nga ako kung paano ako makaka takas sakaniya, dumagdag pa siya.
I'm mad at him hell yes but I can't just let him na ganito ang sitwasyon niya. And it makes me hate myself! I hate him right? So why am I worried? Dapat ay pabayaan ko na lamang siya rito at iwan siyang mag isa.
"Stand up." Sabi ko sakaniya at inabot nito sa akin ang kamay niya. I reached for his hand at hinila ko siya para maka tayo ito. He's too heavy!
"Ryoga, huwag kang magpa bigat." I said to him. "Help yourself too."
Nang maka tayo na kami ay sumubsob siya sa akin. Inayos ko siya at inakay atsaka kami pumasok na sa loob. Umakyat kami sa may hagdan at hindi ko maiwasang hindi kabahan habang pa akyat kami. Baka mamaya ay matumba kami at mahulog kami rito.
Napa hinga ako nang malalim when we reached his room. Binuksan ko ito at pumasok kaming dalawa roon. I closed the door at nilocked niya naman ito.
Hiniga ko siya sa may kama niya at mabilis niyang ipinilupot ang mga kamay niya sa bewang ko at bumagsak ako sa ibabaw niya.
"Ryoga, babalik na ako sa kwarto ko."
"No. You'll sleep with me. Starting tonight, we'll sleep together in one bed."
"Hindi ako papa-"
Hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko nang halikan niya nanaman ako. He is kissing me slowly and passionately. I can't respond to him and I don't want to!
Tumigil siya sa pag halik sa akin at tinitigan niya ang mga mata ko.
"Rej, kahit ngayon lang. K-kahit ngayon lang. Please. Make me feel that you don't hate me. Please." His voice cracked at may luha na tumulo sa mata niya which made me shocked.
"You know I won't remember this thing tomorrow kapag wala nang epekto sa akin ang ginamit ko. R-rej. I really fucking miss you. I fucking swear to God that I'm going to be crazy because of you."
Nanikip ang dibdib ko at parang sinasaksak nang kung ano ang puso ko. I bit my lower lip para pigilan ang luha kong nag babadya nanaman sa pag bagsak.
Bakit ang sakit marinig sakaniya ang mga salitang 'to?
Hindi ko na napigilan pa ang sarili ko at tumulo na ang mga luha sa mata ko. He hugged me so tight at itinapat niya ang ulo ko sa may dibdib niya.
"I hate you! I hate you!" Sigaw ko sakaniya habang panay pa rin ang iyak ko. "I hate you the most!"
"I know baby. I know. And I fucking hate myself because of that."
"B-bakit kasi, Ryoga? Bakit?" Tanong ko sakaniya but he didn't answer me. He just let me cry on his chest while still hugging me so tight.
"I'm sorry. I'm sorry." Pa ulit ulit na sabi niya habang hinahalikan niya ang ulo ko nang pa ulit ulit.
But I think it's too late. He is too late to ask for my forgiveness dahil masyadong makasalanan ang ginawa niya sa akin at hindi ko alam kung paano siya patatawarin at kung mapapa tawad ko pa ba siya.
He is so special to me and that's the reason why it's so hard for me to accept him again. To forgive him. Dahil ang gusto ko ay ang mawala nalang siya sa buhay ko at hayaan akong mamuhay mag isa nang wala siya sa tabi ko.
At sana dumating ang araw na bitawan niya nalang ako. Na iwan nalang niya ulit ako. Because if that thing happens, it will give a lot of happiness and peace to me.
Nakaya ko nang ilang taon na wala siya sa tabi ko dahil sa ginawa niya sa akin, at kayang kaya kong mamuhay ulit nang ilang taon pa nang wala siya.