Cyrll's POV
"What are you thinking?"
Right there she caught my attention from my deep thought. My eyes went down and look at my hands. Why it's so painful? I look at my surroundings....there are lots of red roses swaying in the beat of fresh air.
"You planted all of this for almost 6 years..." nakangiting sabi nya.
Napatango ako ng marahan and I did'nt know why I'm so sad all of a sudden.
"Your Mom buy this land to build your sunctuary and you turned it so beautiful like a paradise....." kwento nya at nilapag nya yung papel at ballpen nya sa lamesa. Nakatingin lang ako sa kanya at pinakikiramdaman ko yung sarili ko. Why I feel empty inside? Why I can't see the beauty that she's been talking about in this place? It's gray and dull. And no life at all!
Mayamaya ay may sumulpot na isang babae at nakangiti sya sakin pero yung mga mata nya ay malungkot.
"Hi?" Nakangiting bati nya sakin pero hindi ko sya maalala.
"She can't hear us Yvie..." bulong nung babaeng kausap ko kani-kanina lang.
Yvie?
And then memory flashes in my mind...
"Ayusin mo yung tindig mo Yvie! Sayo ko ihahataw yang pana na yan!"
"Gale ano ba winawasak mo yung pangarap nya? Ang sabi nya turuan mo sya ng basic at hindi nya sinabing durugin mo sya sa taas ng boses mo!"
"Kaya mas mainam na maganda ka lang yung wala ka ng talent kase okay ka na....kesa naman magkatalent ka nga naman ganyan naman yung sasapitin mo" sabi nung babae na kumakain ng ice cream.
"What the Hell! Carol ang talino mo talaga!"
"What ever happened guys...we will protect each other!"
Napatayo yung babae sa harap ko at may parang may pununasan sya sa pisngi ko. Nagulat ako ng may bumagsak na mainit na likido sa braso ko.
I'm crying? Pero bakit?
"Finally! We have our own house!" Sigaw ko sa saya at napahiga kami sa gitna ng salas.
"Let's start build our own family Cy...." a girl said to me with an angelic smile.
I smiled at her with all my heart before I noded.
"Ready ka ng maglaba ng walang washing machine?" Natatawang pang aasar ko.
"What the! Napag usapan na natin na ikaw ang bahala dun!" Muryot nya.
"Wala akong maalala..." natatawang balik ko bago nya ko pinakukurot sa braso at pinipilit nya kong alalahanin iyong usapan namin.
"Cyrll!" Tawag nya sakin habang nagdidilig ako ng mga halaman namin at ng tingalain ko sya sa may veranda namin sa taas ay napangiti sya kaya napangiti din ako.
"I love you!" Sigaw nya at baliwala sa kanya kung marinig iyon ng mga kapitbahay namin.
"You love me? Okay! Let's get married!" Ganting sigaw ko at nakangiti.
"Where is the ring? Can I have it?"
Kaya napatawa ako.
"I'll give it to you...wash the dirty dishes first! Nilalamangan mo na ko ng apat na araw..." saad ko at napasimangot sya at muling pumasok sa kwarto namin.
My heart almost jump when this Yvie hug me while she was crying.
"Gising na Cy....may babawiin pa tayo." Hagulgol nya. And my tears won't stop while I don't feel anything. As in Blank feelings! Posible pala ito noh...yung umiiyak ka ng walang kang nararamdaman at hindi mo alam bakit umiiyak ka sa mga memoryang nagbabalikan sa isip mo na hindi mo matantya kung totoo ba iyon o hindi.
"No!....Gale can't do that!" Sigaw ko sa kanilang lahat. Nanginginig ang kalamanan ko sa galit at sakit. Kapatid ko na sya eh!
Napaluhod ako sa sobrang sakit. This betrayal can kill your heart and mind in the same time! And I'm dying!
I trusted her. She knows how much I love this company....
"Babawi tayo....tatagan mo yung loob mo, nandito lang si Kuya." Sabi nya habang yakap yakap nya ko.
Gumuguho ng lahat lahat! Sa sobrang laki ng pilay ng kumpanya alam ko hindi na ito makakabangon.
Napapikit ako ng mariin para pigilan yung mga luha ko. And I'm starting to feel something....and that something is what you called emotions.
Pain was all over my system right now. And I feel severe headache but I ignored it.
"Jayson....Cyrll" our dad called us.
My Mom is crying silently while she's covering her mouth. I wanna go home...I wanna go home. Paulit ulit na tumatakbo sa isip ko. All I have is Roian. Kaya kong mawala ang lahat ng ito wag lang sya. Isang yakap lang nya magigising na ko sa bangungot na ito.
"W-We are filling for divorce...." mababang boses na saad ni Daddy at para na kong natulig!
Napapikit ako at nagsisimula na kong walang maramdaman. Lumulutang na yung isip ko at hindi ko na alam kung paano ko ihahandle itong lahat!
"Go ahead..." at lahat sila ay parang nagulat...natakot at hanggang sina kuya ay namalayan kong umiiyak na sa harap ko at nakatitig sa mga mata ko.
Hindi ko alam kung paano ako nakauwi sa bahay namin ng hindi ako nababangga sa daan. Hindi ko na din nagawang iparada yung sasakyan ko sa garahe namin.
Napabuga ako ng hangin at napahilamos ako ng palad ko sa mukha ko. Si Roian yung lakas ko! Sya ang lahat sa akin! Kung maghirap man ako atleast kasama ko sya hanggang sa makabangon ako ulit.
"Cy! Cy! Wag mong pilitin ang sarili mo...take it easy..." and the girl hold my both cheeks. Pinipilit nyang inaagaw yung atensyon ko. Pero mas malakas yung mga ala ala sa isip ko na hindi ko alam kung saang sulok ng isip ko nagtago. This emotion is killing me. I hate it!
Pagbukas ko ng pintuan, tahimik syang nakaupo sa sofa at waring hinihintay ako. Naupo ako sa tabi nya at yinakap sya. Gusto kong isumbong lahat lahat sa kanya. Kung paano nadurog ako sa buong maghapon. Kung paano pinapatay ng mga taong nasa paligid ko yung puso at isip ko.
Nahagip ng mga mata ko yung mga nakaikom na mga kamao nya at napaupo ako ng maayos. Napatingin ako sa kanya at tumutulo na yung mga luha nya. And I saw the thing in her hand that shake my whole damn world!
Wag! Wag sana! Nanghihina ako at yung buong sistema ko hindi ko na makontrol. Yung galit sa puso ko hindi ko na magawang ignorahin.
"A-ano 'to?" Gusto kong magpatay malisya kase baka madaya ko pa yung isip at puso ko na wag ng makaramdam ng sakit. At ng tuluyan ng bumuka yung mga palad nya. Halos panawan ako ng sarili kong buhay!
And when I saw the two red line. Jusko! Kaya ko pa ba? Halos umakyat ng lahat sa isip ko ang lahat ng sakit na nararamdaman ng puso ko.
"I-I'm pregnant...." and the moment I heard it. Hindi ko na nakontrol yung sarili ko. Para akong bomba na sumabog na sa sobrang galit!
Hindi ako makahinga sa lahat ng ala alang iyon. My heart broke into million pieces and it scattered all over and it can't back like in the old one.
Napatay ko ba sya? Sana hindi! Hindi ko mapapatawad yung sarili ko kung oo....sana hindi ko napatay yung mag ina.
My heart crumbled while I'm watching her wedding. Nahuli ako sa pagbibigay ng singsing....dapat pala nung hinahanap nya yung singsing na yun dati dapat binigay ko na.
That wedding bows, it almost rip my heart for fucking 100 times.
"Please, say no!" Piping dalangin ko habang hilam yung mga mata ko sa luha.
"Y-Yes father..." sagot nya sa pari. Parang punyal iyon na tumarak sa puso at isip ko kaya napapikit ako ng mariin.
Wala na....wala na sya sakin. Hindi na sya sakin. Ito yung masakit na katotohanan na wala na kong karapatan sa kanya.
Tahimik akong naglakad palabas ng simbahan na iyon habang heto na naman yung sakit na bumabalot sa buong pagkatao ko.
"Cyrll!"
Napalingon ako sa tumawag sakin. Nagulat ako ng sugudin nya ko ng yakap.
"Wala kaming magawa...." humihikbing saad nya.
"Wag mong iiwan si Roian....Shann kayo na lang yung panghahawakan kong poprotekta sa kanya...." saad ko at nahihilo na ko at nanakit na yung ulo ko. Hanggang sa lamunin na naman ng kadiliman yung isip ko.
"Nasa iyo pa rin ba yung baseball bat ko? Yvie." Saad ko at parang nanigas sya habang yakap yakap nya ko. At napabitaw yung duktor sa mga pisngi ko sa gulat.
Sobrang higpit ng yakap sakin ni Yvie habang umiiyak. Napatawa ako at yinakap sya pabalik.
"You are awake!"
......
The doctors called her patient Z, the one who teach me how to use knife to kill enemy. I don't believe she's mentally ill like me. She's normal.
Si Mommy ang nagligtas sa kanya ng makita syang nakahandusay sa gitnang daan malapit sa subdivision namin. From that moment umarte na syang baliw sa harap ng lahat para makaligtas sa gustong pumatay sa kanya.
Isang araw habang inaayos ko yung mga rosas na nakapaso ay nagkukwentuhan kami ni Hunter.
"Nung nasa kolehiyo ako, isa akong direktor ng play sa teatro..." kwento nya. Biglang may pumasok sa isip ko. Sa tingin ko sa kanya ko sisimulan.
"Kaya mo bang magdirektor sa isang malaking play yung tipong realistic play? Yun nga lang wala sa stage yung gagawin mo?" Natatawang tanong ko sa kanya bago ko binitawan yung ginagawa ko.
"Ilang characters ba ang gusto mong gumanap sa play na yan?" Tanong ni Hunter sakin habang inaamoy yung rosas sa kamay nya.
"Lahat ng taong sumira ng buhay ko..." seryosong saad ko.
"Genre?" Natatawang tanong nya bago pinigtas yung rosas gamit ang kutsilyo nya.
"Thriller! Suspense!...a little bit of violence!......and romance!" Natatawang sabi ko at napatawa din sya habang naiiling.
"And the title?" Naaliw nyang tanong.
"Payback time..." walang emosyong saad ko at napangisi sya.
"The story will start soon you back in your life outside Garden...." at dinurog nya yung rosas sa mga kamay nya.
..................
Wow! That was hard! I feel liquid flowing in my cheek.
"Lumaban ka!" Habang nakahawak sya sa kohelyo ko. Sobrang nasasaktan ako dahil yung bestfriend ko sobra ang galit sakin. Hindi kami ganito dati.
Nagulat sya nung umawat sina Yvie at Shann sa kanya.
"Don't fight back....She's here." Senyas ni Carol sakin kaya pasimple akong tumango.
Si Shann sobrang nag aalala sa itsura ko dahil puno na ng dugo yung damit ko. Hindi lang nya mabitawan si Gale na sobra ang galit.
"Lumaban ka!" At nagwawala sya sa galit habang pinipigilan sya ni Yvie.
I look at her with a bored look.
"Kapag nilabanan kita kakayanin mo?" Walang emosyong tanong ko. Nahagip ng mga mata ko si Hunter na tahimik na nakasandal sa isang poste sa di kalayuan at waring tuwang tuwa dahil nagsisimula na yung play nya. Napangisi ako.
Natigilan ako ng mapatingin ako sa gawi ulit ni Carol, katabi na nya yung buhay ko. Yung nawala sakin sa mahabang panahon.
She's so damn beautiful. She'd never fail to amuse me kahit wala pa syang ginagawa. Gusto ko syang mayakap pero hindi pwede. Hindi ako makahinga sa sobrang lungkot dahil suot pa din nya yung wedding ring nila ni Alvin. Dapat singsing ko yung nasa daliri nya at pangalan ko yung nakaukit doon. Kaso milya milya na yung gap namin. Sobrang dami na ng nangyare
Humakbang ako papalapit sa kanya at parang halos madurog yung puso ko ng makita ko yung takot sa mga mata nya at panginginig ng katawan nya habang nakatitig sakin. Gusto kong pagsasaksakin yung sarili ko dahil doon! Napakalaki kong gago dahil hindi ko napigilan yung sarili ko nung gabing nalaman ko na buntis sya na hindi sya saktan...kulang yung saktan eh...gahibla na lang muntik ko na silang mapatay!
Nagtutubig na yung mga mata nya sa sobrang takot sakin. Hindi nya alam na mas doble yung sakit ng lahat ng ito sakin. Nawala lahat sakin at naging masama ako sa lahat ng mga mata ng mga tao.
Ilang hakbang na lang malapit na ko sa kanya at mayayakap ko na sya....napakasakit makita yung ganito yung naging epekto ng pananakit ko sa kanya.
"Cyrll...." napahinto ako at paglingon ko si Yuri na malungkot na nakatitig sakin at marahang umiling. Doon ako natauhan, Hindi tamang biglain ko sya ngayon at kapag dakang lumapit ako sa kanya dahil baka mabasag sya ulit sa mga kamay ko.
Humakbang ako papalapit kay Yuri at ng hawakan nya yung mga kamay ko doon ko naramdaman yung panghihina ko at piping pag inda sa lahat ng sakit at pighati sa puso at isip ko.
"Yuri....babawiin ko sya..." mahinang sabi ko at tumango sya
(This scene is from chapter 'FEAR' yung nagkita ulit sila)
...............
"What are you thinking?" Malumanay na tanong ulit ni Yuri sakin.
Lahat sila yan ang tinatanong kapag natatahimik ako. Dahil natatakot sila na baka manakit ako gaya ng ginagawa ko noong wala ako sa katinuan. Kung paanong duguaang lumalabas ang mga nurses ko sa Garden and it stop when Hunter came.
"Do you really want to know what inside my mind?" Tanong ko pabalik kay Yuri habang nakahiga ako sa kama dito sa condo unit nya.
Napahinto sya pagbabasa at tumingin sakin at ngumiti bago tumango.
"Yuri...it's the same what inside my heart....It's Love....it's full of love na kahit sinaktan nila ko mahal ko pa din sila...hindi ko magawang bitawan sila kahit tinalikuran nila ako. One day mase-save ko si Gale dahil sa pagmamahal..magiging okay kami ng mga kaibigan ko like the old times dahil sa pagmamahal...at maibabalik ko si Roian sa buhay ko ng dahil sa pagmamahal......" sabi ko at napangiti sya. Pero kailangan ko munang magpakabaliw para sumunod silang lahat sakin.
............
"You!" Sigaw nung batang lalaki sa akin. Pabalik na sana ako ng condo unit ko eh. Nilingon ko sya and the moment I saw his eyes parang natulala ako. Kilala ko na agad sya.
I smiled at him and I squated para magpantay kami.
"What's the matter young monkey?" I want to touch his cheeks because he is so adorable pero nagpigil ako. Baka masaktan sya kapag hinawakan ko sya.
"I know you..." bulong nya habang palingon lingon doon sa unit na bukas ang pinto. Mukhang dito sila lilipat.
Napangiti ako.
"Really? If you knew me...then what's my name?" Natatawang tanong ko at sobrang naaliw ako sa kanya.
"Babe!" Sagot nya kaya napaawang yung bibig ko at napatingin ako sa kanya na hindi makapaniwala.
"Babe? That's not my name..." bulong ko habang natatawa.
"Hindi ako pwedeng magkamali....you have picture in my Mom's secret box and in the back of your picture you have your name 'Babe'" nahihirapang pagpapaliwanag nya. Doon ako napatulos at yung kabog ng dibdib ko sobrang lakas. Wala sa loob kong napangiti.
"Can you keep this as a secret that you saw and you talk to me?" Tanong ko at napatango sya kahit hindi nya maintindihan kung bakit.
"In one condition..." natatawang sabi nya. Napakapilyo ng anak nya at sa ganitong edad ay nagagawa nyang humiling ng kondisyon.
"Okay ano yun?" Waring pagsusuko ko pero sobrang natatawa na ko sa kanya.
"Allow me in your unit....I want to see your unit...titingnan ko kung ano yung mas maganda yung sa'yo o yung unit na pinili ni Mommy." Unbelievable!
"Okay...deal." at nakipag shake hand sya sakin bago tumakbo pabalik doon sa bukas na unit.
Napabuntong hininga ako. This is the start of everything.
..............................
Epilogue na lang! Hahahaha salamat sa lahat ng nakipagbaliwan sa storya na 'to. After this, yung sa 'Courting Andrea's Parents' doon muna ako mag po-focus comedy muna tayo...bago ko ilabas yung storya ng dalawang hudas na sina Gale at Hunter.
Thank you! Thank you!
Vote and Comment kayo guys! Wag mahiya....feedback lang regarding this story.
Thank you for reading.
~dark19