Masaya at nagmamadali kaming tumakbo papunta sa dagat. Dala-dala nila ang kani-kaniyang surf board.
Sinabi kong magswiswimming lang muna ako bago mag-aral kung paano mag-surf. Sa gitnang bahagi ng dagat ang malakas at maatas ang alon kaya hanggang unahan lang ako. Nag-uunahan sina Loqui, Jako, Seis, Isobelle at Kuya Rio papunta sa gitna sakay sa surf board nila.
Nang may alon na paparating ay tumayo agad si Seis at kinuha ang pagkakataon na iyon para sumabay. Kahit malayo ay alam kong sa akin siya nakatingin.
He smiled and winked at me before he was struck by the waves and sunk into the sea.
"Nice one, Seis!" Sigaw ni Isobelle na ngayon ay sumubok ding sabayan ang alon.
Loqui's laughter echoed when Isobelle immediately fell down into the water. "Anong ginagawa mo?"
"F-uck!" Sigaw ni Isobelle nang makaangat, mas lalong tumawa si Loqui na ikinatawa ko din.
Hinayaan ko sila doon at nagbabad na lang sa ilalim ng dagat. Naging busy ako sa paglangoy-langoy kahit na masakit sa mata. Tirik na tirik at nakatutok pa sa amin ngayon ang araw.
"Hindi mo ba susubukan?" Napalingon ako sa akin likuran dahil sa nagsalita. Si Seis.
"Naku, mamaya na!" Hindi ko na alam kung anong oras ngayon dahil iniwan ko ang wrist watch ko, hindi kasi ito water proof.
"What time? High tide na kapag hapon at mas mahihirapan ka." Sa totoo lang, wala akong plano matuto mag-surf, 'di tulad ni Eon na ngayon ay nakikisabay na sa mga pinsan.
"Wala naman akong balak, maa gugustuhin ko na lang lumangoy." Kahit nakakapagod, idudugtog ko sana.
"Gusto mo mag-kayak na lang?" Aya niya.
"Okay lang naman," nangangawit na ang mga paa ko kakalangoy kaya maganda din ang naisip niya.
"Wait here, I'll get it." Nagmamadali siyang pumunta sa dalampasigan, iniwan niya ang surf board doon at tumungo sa sports bag niya.
Pinanood ko siya habang inaassemble ang kayak niya. Mayroon palang ganoon, folding kayak. Ngayon lang ako nakakita n'on!
Nagsagwan siya papalapit sa akin, pang-isahan lang iyon kaya naman tumalon siya sa tubig para ako ang makasakay.
"Tulungan na kita," aniya nang makitang hirap ako sa pag-ahon at pagsampa.
Nahihiya akong naupo at tumingin sa kaniya, "Salamat."
Bumalik siya sa dalampasigan para kuhain ang surf board na naiwan. Samantalang nagsagwan naman ako papalayo sa kanila ngunit hindi papunta sa kung saan malalakas at matataas ang alon.
Nag-init ang mukha ko nang maalala ang pagtulong sa akin ni Seis na makaangat, hawak niya ang baywang ko para sumuporta. Pinilig ko ang ulo ko para maiwasan ang pag-iisip na 'yon!
Abot tanaw ko na ang light house na gusto kong makita mula dito sa dagat. Mataas ang lupa na kinatitirikan nito. Tahimik ko itong pinagmasdan. Sa ilalim nito ay mga batuhan. Kapag nalaglag sa siguro mula sa taas ay sa batuhan ka babagsak.
Umalon ng malakas kaya naman umikot na ako para bumalik kung nasaan ako kanina. Ngunit sa pangalawang alon ay nadala ang kayak pati ako. Hindi na ako nakasigaw pa dahil sobrang bilis ng pangyayari!
Humampas muli ang alon at hindi ako nakaahon, nakaramdam ako ng hapdi sa binti ko dahil sa isang matulis na bagay. Sinubukan kong umahon ngunit hindi ko kaya parang may humihila sa akin!
"Rence!" Huli kong dinig at nawalan na ako ng malay.
"Oh my God!"
"Ate! Ate! Gising!"
"Rence, come on! F-uck!"
"Hello? There's an emergency! We're at Línea Costera, please hurry! What? Twenty minutes? That's too— Fine! Just come here as soon as possible!"
"Rence, please.. please!"
Sinubukan kong dumilat ngunit tanging liwanag na nakakasilaw lang ang nakikita ko. Hindi ko sila makita pero naririnig ko ang mga boses nila.
Isang tulak sa dibdib ko ay bigla akong naduwal.
"Oh my God! Oh my God!" Pinilit kong tingnan ang bawat isa sa paligid ko pero masyado silang malabo.
"Rence, can you hear me?" Boses iyon ni Seis. Wala akong energy para sagutin siya.
"Ate, paparating na ang ambulansya." And for the second time, everything went black.
Nagising ako sa dahil sa ingay, nakahiga ako ngayon sa isang kama. Inalis ko ang oxygen na nakalagay sa akon at naupo. Nakita ko ang mga pinsan ko na nagtatalo.
"Hindi na dapat tayo nagpunta doon," iyak ni Isobelle.
"She's fine now, Ate. Don't worry." Si Jako na akap ngayon ang kapatid.
"Rence!" Tawag sa akin ni Seis nang makitang gising na ako. Agad siyang lumapit sa akin. "How do you feel now? May masakit ba sa'yo?"
Pagkasabi niyang iyon ay saka ko lang naramdaman ang sakit sa ibang bahagi ng katawan ko. "A-ayos lang?"
"Nurse!" Sigaw ni Kuya Rio na lumapit din sa akin.
"Ate!" Eon hugged me.
"Rence!" Mas lalong humagulgol si Isobelle, "I'm sorry!"
Umiling ako, "Bakit ka nag-sosorry? Wala ka namang kasalanan."
"We forgot to tell you not to go there, there's a lot of rocks there and the current in that area is too strong." Paliwanag ni Loqui.
"H-hindi niyo naman kasalanan iyon, kusa akong pumunta doon.." Nalalasahan ko pa din ang tubig ng dagat sa bibig ko.
"Mabuti na lang at naging maagap si Seis at nakuha ka agad doon. Kung hindi.." kumento ni Warren na nasa likuran ni Loqui.
Nilingon ko si Seis na ngayon ay titig na titig sa akin, "Salamat."
Pangalawang beses niya na akong iniligtas sa kapahamakan. Alam kong hindi sapat ang salitang salamat dahil ngayon, buhay ko na mismo ang nakataya at nailigtas niya.
Patuloy ang paghingi sa akin ng sorry ni Isobelle kahit na sinabi kong hindi naman niya kasalanan. Ako ang may kasalanan dahil basta-basta akong pumunta doon.
"Her vitals are stable now but we will do some tests to make sure that she is totally okay. For now, she will stay here in the hospital for at least two to three days." Tumango-tango si Kuya Rio sa sinabi ng Doctor.
"Thanks Doc." Umalis ang doctor at naiwan kaming lahat na tahimik.
Inilipat nila ako sa isang pribadong kwarto, tumanggi ako noong una dahil alam kong mahal dito at ayos lang naman kung sa standard ward na lang ako.
"I'll call Abuela about what happened." Lumabas ng kwarto si Kuya Rio.
"Hindi ba pwedeng lumabas na lang ngayong araw?" Iniisip ko kasi na kung mag-stay ako dito ng dalawa o tatlo pang araw ay masasayang ang punta ko dito sa La Cresta.
"You can't, you already heard what the Doctor said Rence. Just take a rest." Ani Seis. Humalukipkip siya at naupo sa sofa.
"We'll buy some food. We'll be back in fifteen." Paalam ni Jako at isinama si Eon.
Tumigil na sa pag-iyak si Isobelle kanina at nakatulog sa isa pang sofa. Sa tabi niya ay si Ivanka din na tulog, napagod siguro sila.
Hindi sana ganito ang nangyari kung nag-ingat lang ako at hindi lumayo sa kanila. This should be a happy memory but turns out the worst. We should be at Línea Costera right now surfing and swimming with the waves if this isn't happened. Pakiramdam ko tuloy ay nasira ko ang pagpunta namin doon.
Napatingin ako kay Seis na nakatingin din sa akin. Tinitimbang ako o binabasa kung ano man ang iniisip ko.
Dumating ang Doctor para sabihin na kailangan ko na mag-undergo ng mga tests nila. Wala si Kuya Rio at ayoko namang abalahin pa sina Ivanka at Isobelle sa pagtulog nila kaya si Seis ang kasama ko.
Pagtapos ng mga tests ay bumalik kami sa kwarto, naabutan namin na naroon na sila at naghahanda ng pagkain.
"Hindi ko alam kung anong gusto mo Ate kaya marami ang nabili namin." Si Jako nang makaupo ako sa sofa. Maraming pagkain ang nakahanda sa center table at wala pang gumagalaw n'on.
"Ayos lang naman ang kahit ano, nag-abala pa kayo." Kumuha na ako ng makakain, sumunod din sila sa pagkuha.
Naging tahimik ang buong hapon namin, tanging ang TV lang ang maingay dahil sa pinapanood naming palabas.
Bumukas ang pinto ng kwarto at lahat kami ay napalingon doon. Pumasok si Tito Inario na mukha pang galing sa trabaho, sunod niya ay si Lola na may kasamang nurse.
"Papa," tawag ni Kuya Rio sa ama.
"I told you Rio to take care of Rence but what just happened?!" Sigaw ni Lola na nagpatayo sa akin.
"O-okay lang naman po ako," napayuko si Kuya Rio dahil sa sigaw ni Lola.
"No you're not okay, Rence! It is not okay! Your life is in danger!" Sigaw niyang muli. Nagtaas-baba ang balikat ni Lola.
"Ma, calm down." Alu ni Tito Inario. "Ano ba kasing nangyari?"
"Aksident lang p-po ang lahat, wala pong may gusto sa nangyari at ayos na po ako ngayon." Pinaupo nila si Lola dahil naghahabol ito ng hininga.
"Abuela, tranquillo.." Si Jako na hinihimas ang likuran ng matanda. (Grandma, calm down.)
"Paano ako kakalma kung may nangyaring ganito? What if Rence didn't make it? Ha?!" Napapikit ako sa sigaw niya.
"Ma'am, kalma po tayo. Hindi po maganda sa inyo ang magalit." Sabi noong nurse.
"Lia, pakilabas muna si Mama saglit. Ako na ang bahala rito." Ayaw man umalis ni Lola ay wala siyang nagawa.
"I'm sorry Pa." Umiling ako sa sinabi ni Kuya Rio. Hinawakan ko ang braso niya para sabihing hindi niya kasalanan.
"Don't be. Hindi niyo kasalanan ang nangyari at hindi niyo iyon ginusto. Galit na galit ang Abuela niyo nang malaman ang nangyari kay Rence." He stopped and looked at me. "Alam niyo naman kung bakit ganoon siya kaprotective kina Rence at Eon."
Hinintay naming makabalik si Lola, sa wakas ay kalmado na siya ngunit may bahid pa din ng pagkadismaya at galit ang mukha niya.
I feel sorry for Kuya Rio, he is the only one that's dealing with our Lola's wrath. He's the oldest and Lola thinks that he is the one who's responsible in what will happen in anyone of us.
"I'm sorry p-po. It is all my fault. You don't have to blame Kuya Rio. Going there is my decision without the knowledge of what's in there." Paliwanag ko. Tumikhim lang si Lola at hindi nagsalita.
"I'm sorry Abuela.." Umiyak muli si Isobelle. "This is my idea afterall. I shouldn't insist going to Línea Costera."
"Ate, it's not your fault. It's no one's fault too." Jako hugged Isobelle.
"Mama, let's go outside. We'll talk to the Doctor about Rence's tests."
Niyakap ko si Isobelle. Sinisisi niya ang sarili niya sa nangyari sa akin. Gaya ng sabi ni Jako, walang may kasalanan sa lahat ng 'to. Maybe I am just unfortunate and unlucky that I experienced a near death situation.
Nalaman din namin ang results sa tests na isinagawa sa akin kinagabihan. Wala naman silang maling nakita at lahat ay ayos naman. Nakahinga ako n maluwag dahil kung may nadetect man don na hindi maganda ay mas lalo lang magagalit si Lola.
Nakalabas na rin ako ng hospital at sabay-sabay na kaming umuwi sa La Cresta. Sa pinakalikuran pumwesto sina Loqui at Eon. Sa likuran ko naman ay sina Isobelle, Jako at Ivanka. Nagkatinginan kami ni Seis dahil kami ang magkatabi.
Umandar ang van at hinihila na rin ako ng antok, "Sleep on my shoulder Rence."
Hindi na ako nagsalita dahil sa sobrang antok at hinayaan na lang na sumandal ang ulo sa balikat niya.