Chapter 12: Coincidence
Pagkagising ko ay naligo muna ako bago kumain. Its 8 in the evening kaya balak ko pang mag-online bago matulog.
Pagka-online ko aya agad kong chineck ang status ko. I stil have 146 skill points and I have no idea where will I spend them. I only have 3 skills which is:
Stiffling Dagger level: 10
Level Cap: 10
Category: Basic
Level Cap: 10
Throw the dagger unto the target. Slows and deal 500 damage.
Cooldown: 3 seconds
Fade Attack Level 10:
Category: Basic
Level Cap: 10
Fades after 3 seconds of not moving. Slows the movement speed by 35% and deal 20% additional damage when hit the enemy from behind.
Cooldown: 1 minute
Clones Level 5:
Category: Epic
Level Cap: 12
Create 7 copies of yourself. Any damage received will be nullified by the clones and disappear upon receiving the damage. Adds one clone for every two level.
Cooldwon: 11 minutes.
Ngayon ko lang napansin pero habang tumataas ang level ng Clones ko ay humahaba ang cooldown nito. There’s a price for everything ika nga nila. Well, if the cooldown is too short, then the players can just use this skill and charge like a madman while fearing death the least. As if I’m not cheat enough to complain about these bugs and cheats.
Hmm, ano kaya magandang pampalipas ng oras? (Bukod sa ichat ka? -Author)
Let’s see. After Forest of Fear is the Guard’s Domain with a monster level ranging from 25-35. Next spot for leveling.
Pagkalabas ko ng gubat ay bumungad sa akin ang isang malaking grass land at maraming skeleton na naglalakad. Karamihan sa kanila ay level 25. May mga mangilan-ngilang level 30 din akong nakikita. May hawak-hawak silang espada at round shield. Tanga na lang ang hindi pa makahula sa kung anong job meron sila.
Niready ko ang dagger ko, nagcast ng Fade Attack at nagdash sa kalaban.
-12,567
-12,937
Ding! Undead Guard killed. Gained 1000 exp.
Medyo nanginig ang aking mga gamay sa aking nabasa. 1000 exp lang ang ibinigay. More than 1 million ang kakailanganin para mag level up. Aabutin ako ng siyam-siyam rito.
. . .
Ugh, hindi ko alam kung anong oras ako natulog kagabi. Basta ang naaalala ko lang is killing Undead Guards like crazy just to level up once. Now the next level needs more than 2mil exp. Its getting hard to level up.
I sat up and went to the bathroom to shower. Since it’s weekend, I might try to find a job for the time being. Hindi naman kasi ibig sabihin na may kaya kami ay lagi nalang akong dumedependa sa mga allowance na binibigay ni mama. As much as possible ay iniiwasan kong humingi ng pera sa kanya. I am trying to be independent. Mali din kasi yung spoiled ka. Pagtanda mo, hindi mo na alam ang mga gagawin mo knowing that our society is cruel. It’s devour or be devoured.
Nag-ayos ako. Tinanggal ang glasses and put on my contact lens. Ewan ko kung bakit medyo bluish yung kulay ng mata ko. Siguro may lahi yung tatay ko? Anyway may kulay yung contacts ko, which is blue, kaya naging totally blue na ang mga mata. Linagyan ko ng style ang buhok ko. Not stylish, but simple and elegent. Nagsuot lang ako ng simple pants and a white shirt with hooded jacket. Put on my shoes and walk into the street. (I’m sorry hindi mahilig sa fashion author niyo kaya wala akong kaalam alam sa pananamit.)
Lumabas na ako at nagsimulang maglakad palabas ng subdivision namin. Nang makarating na ako sa gate ay inilabas ko lamang ang Identification Card ko at sinwipe sa may card reader. Pagkatapos nun ay bumukas na ang pinto at tuluyan na akong nakalabas. High-tech na ang Pinas. Di na kailangan ng guard upang magbantay. May mga AI guards ng naimbento. Mas effective and efficient. Higit sa lahat ay hindi ito napapagod and controlled ito. Hindi katulad ng mga gwardiya na maaari silang suhulan.
Unfortunately, due to popularity of High-Tech equipment, karamihan na sa mga tao ay hirap ng makapagtrabaho. May mga companies kasi na mas gusto pang gumamit ng mga AIs instead of humans kaya tumataas ang unemployment rate ng Pinas dahil dito.
Habang naglalakad ako sa kalye ay patingin-tingin ako sa mga dingding. Baka may mga notices na naghahanap ng mga part time worker. I am not sure kung meron pang naghahanap kasi nga, uso na ang mga AIs and robots.
Mga nakadalawang kanto na akong naglalakad pero ni isang notice wala pa akong nakikita. Noong makaramdam ako ng pagod ay naghanap ako ng mauupuan. Saktong malapit ako sa Shed kaya doon na ako dumiretso at magpahinga.
As usual, marami paring nakatingin sa akin, pero hindi ito katulad ng nakasanayan. Imbes na pandidiri ang tingin nila ay pagkamangha naman. How pathetic. They only appreciate the best and ignore the worst. They only enjoy lies and don’t accept truths. How disappointing.
After about 5 minutes, I stood up and stretch a bit. I’m not going home unless I find a job. Pagka-angat ko ng mga kamay ko ay sakto namang may lumipad na papel at naipit sa index at middle fingers ko. What the fck is this sht?
Wanted: Partime Worker
Who: Highschool or College Student
Where: 12th Street, 4th Division, 3rd Corner.
When: Anytime
Hmm? Meron pa palang naghahanap ng part time workers? Interesting. Saan yung 3rd Corner? Ano ito restaurant or grocery? Might as well give it a try.
Pumara ako ng taxi at sumakay. Ibinigay ang address at bahala na siyang hanapin.
Unlike dati na smoke-emitting engines ang gamit para sa mga makina, ngayon ay water fueled na kaya no problem about sa pollution. Dating degulong, ngayon ay de lipad na. Pero of course may route pa rin na sinusunod. One for air traffic and one for land traffic. May mga Drones na nagbabantay sa ere incase na mag off-track mga drivers.
“Sir nandito na tayo. 5 Credits lang sir.” Inabot ko sa kanya ang card ko at sinwipe niya sa Card Counter.
“Thank you sir.” At saka siya nagdrive paalis.
Tiningnan ko kung anong klaseng building ba ang 3rd Corner. It was a fancy restaurant. A rather 5 star restaurant. Maganda yung design. Authentic Eastern yung design. Refreshing yung look at may garden pa sa harap. May mga trees sa paligid, a fancy gate, a fountain at the center, luxurious cars park everywhere. Seriously, what an exaggerated restaurant.
“Ano ginagawa mo dito bata?” sita sa akin ng isang guard. Seriously, may company pa palang nag-eemploy ng guards?
“Nakita ko ito sa daan, naghahanap parin ba kayo?” tanong ko sabay pakita sa kaniya yung papel.
“Ah ito? Oo naman. Sunod ka sakin bata.” At saka niya binuksan ang gate at pumasok sa loob.
“If you got so much money, why employ people?” di ko mapigilang tanong sa kaniya.
“Mayroon tayong technology, totoo yun. Pero sino nakaimbento? Tayo. Pero anong nangyayari? Nawawalan tayo ng trabaho dahil sa mga makinang iyan. Gusto ng boss ko na makatulong sa mga tao. Don’t worry, pasok ka na agad. Ang kailangan lang niya eh hard working at nakakasunod sa utos.” Paliwanag niya sa akin.
Habang naglalakad kami ay tinitingnan ko yung paligid. Maganda siya actually. Refreshing devoid of any technology. Parang yung dati lang. Noong hindi pa sikat ang mga AIs and Robots.
Nakarating kami sa main building. Dumaan kami sa backdoor at pumunta kami sa office. Pagbukas ay may nakita akong babaeng nakaupo at nagsusulat. May mga stack of papers sa kaniyang desk.
“Madam may naghahanap po ng trabaho.” Saad nung guard.
“Ah ok, salamat manong. Makakabalik ka na.”
“Sige po Madam.” Ani nung guard at binigyan niya ako ng thumbs up bago umalis.
“Sit down.” Sabi nung babae. Umupo ako sa may swivel chair sa harap ng table niya.
“Fill this up and tell me kung free ka ngayon at makapagsisimula ka na.” dugtong niya.
Simple lang naman yung mga fifill upan. Mga name, birthday, school. The typical ones.
“Ah yes, I’m free for today.” I flatly replied. Sandaling tingnan niya ako at ngumiti. Ngayon ko lang napansin na medyo bata ang manager. Mga nasa 20’s siya. She got this gorgeous bun hair that dyed with bluish hue. Dress up with a formal suit coupled with simple yet elegant make up.
After ko mafill-upan ay binigay ko agad sa kaniya. Kinuha niya ito at binasa bago tumango at tinago ito.
“I am Mia Krisha Maquera. The owner of this restaurant. Although hindi ko alam kung bakit kailangan mo ng part-time since nag-aaral ka sa Artemis Elite School, ang kailangan ko lang ay nakakasunod sa mga utos and alam mo kung saan ilalagay mga order. Simple isn’t it? Meron kang 2000 Credits weekly pay. Ok lang ba sayo?” tanong niya sa akin.
I see. Mukhang madali naman. And 2000 Credits per week? Not a bad part-time work. Pano na kaya kung naging full pledge worker na ako rito?
“Alright.” I agreed to her almost immediately.
“Great, now sign this contract and follow me.” Sabay abot sa akin ng contract at tumayo. Agad ko naman itong pinirmahan at binigay sa kaniya. Kinuha niya ito at tinago sa drawer malapit sa kaniya desk at pagkatapos nun ay nagsimula na siyang maglakad palabas.
Habang naglalakad kami ay pinagmamasdan ko yung paligid. Ang refreshing tingnan. Gawa yung pader sa limestones at pininturahan ito ng kulay green na may halong brown para mag mukhang kahoy. Maganda siya. Parang yung mga kainan lang noong mga 2000 lang.
Nakarating kami sa Locker room, binuksan ang isang Locker at ibinigay sa akin yung laman. Tiningnan ko ito. Isa pala itong butler outfit.
(An: I’m sorry di ako magaling sa description pagdating sa mga clothes and design kaya magbibigay nalang ako ng pictures.)
“There’s a changing room there, go and fit it.” Utos niya sa akin. Agad ko namang itong sinunod at sinuot ang damit. Comfortable naman siya. Not too tight but not to loose. Sakto sa height ko.
“You look good. No kidding.” Nakangiting saad niya sa akin. Tiningnan ko lang siya at tumango ng konti.
“Try to smile little guy. Magiging attraction ka for customers sooner or later.” Patawang saad niya. Mukhang may balak siya iba ah.
“Anyway, all you need is to jot down all the orders and give it to the kitchen and deliver the orders according to their number assigned.”
“Waiter?”
“Exactly hihi.” I looked at her flatly and started to walk. Ngayon palang pinagtritripan na ako, what more kung sa mga susunod na araw pa. Ang daming sinasabi waiter lang pala ibig niyang sabihin. Di pa kasi diretsuhin eh.
As I walked to the corridor, may nakita akong isang malaking pintuan. Binuksan niya ito at tumambad ang kitchen. Hunky muscular man cooking food coupled with a good aroma oozing in the air. May mga nakita akong waiters din katulad ko na labas loob sa pintuan.
“Table 6 VIP corner. Agad.” Utos sa akin ng isang chef. Di na ako nag-atubili pa at kinuha ang tray. Taas ang kamay at binalanse ito sa mga daliri ko at pinosisyon ko ang left hand ko sa aking chest to make me look like a formal waiter or butler.
Pagkalabas ko sa pintuan ay nagulat ako sa dami ng customers. There are rich customers with dangling accessories. Rich fair lady so beautiful that they can mesmerize anyone. There are guys who looked like a mafia boss or a gang leader. And there are customers who looked like a typical business man. The fat ugly type business man with a sexy lady beside him. That type of business man.
Anyways, I walked around to find a Table 6 at the VIP corner.
14
15
16. Found it.
I place the order at their table and remove their reserved number.
“Enjoy your meal Ma'am.” As I lift my head I was stunned to see the girl at the table.
“Why are you here?” tanong agad niya sa akin.
“Ugh, I am working as a part-time here.”
“Oh, what a coincidence Ralph, you can leave.”
“Yes, enjoy your meal madam Franchelle.” And I turn around to leave.
. .
An: more than 2000 words excluding this note. Hope you will like it kasi medyo sabaw ako ngayon magsulat.