Unicode below
အိပ္ရာထဲ ဟိုသည္ လွိမ့္ေနရင္း သြန္းမာန္ ေတြးေနမိသည္
ေႂကြႀကိဳး...
မင္းကိုတကယ္ပဲ ငါ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?
နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးစင္စင္လင္းေနၿပီမို႔
သြန္းမာန္ အိပ္ရာေပၚက လူးလဲထၿပီး
ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ကာ ဧည့္ခန္းဘက္ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
ဧည့္ခန္းဘက္ေရာက္ေတာ့ လိုက္ကာေတြ ပိတ္ၿပီး
မီးလည္းမဖြင့္ထားတာေၾကာင့္ တစ္ခန္းလံုး
ေမွာင္ေနတာကို သြန္းမာန္ ၾကည့္ၿပီး သက္ျပင္း
ထပ္ခ်လိုက္မိသည္။
စိတ္ေတြေလးလံ ေနတာေၾကာင့္ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး
ေတြးမေနေတာ့ပဲ လိုက္ကာေတြ ဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့
ျမင္လိုက္ရတာက ျပတင္းေပါက္ အျပင္မွာ
မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ ...... ေႂကြႀကိဳး
သြန္းမာန္ကို ေတြ႕ေတာ့ ႐ႊင္ပ်စြာ ၿပံဳးျပေနတဲ့ သူ
အၿပံဳးက တကယ္ကိုအျပစ္ကင္းတာေၾကာင့္
သြန္းမာန္ ခဏ ေငးမိသြားတာေတာ့ အမွန္ပင္။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ သြန္းမာန္ ေခါင္း
ထဲေရာက္လာသည့့္ အေတြးက .....
ဒီလို အၿပံဳးမ်ိဳးနဲ႔ပဲ သူ႔ကို အခုလို လုပ္ခဲ့တာမလား
ဒီလိုေလး ၿပံဳးၿပီးေတာ့ပဲေလ...
Ring .... ring....
မွန္ျခားၿပီး တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ၾကည့္ေနရင္း ph ျမည္လာတာေၾကာင့္ သြန္းမာန္
ကိုင္လိုက္ေတာ့ ......
ဟင္!
ဦးမင္းေနာင္ႀကိဳး...
Contact name ကို ၾကည့္ၿပီး ဘာလုပ္ရမလဲ ေတြေဝေနတုန္း....
မ်က္စိေရွ႕က ေႂကြႀကိဳး ေပ်ာက္သြားၿပီး တံခါး bell ကို အဆက္မျပတ္ နွိပ္ေနေတာ့တာ...
ေစာေစာစီးစီး သြန္းမာန္ တကယ္ ေခါင္းကိုက္သြား
ရသည္။
Ph ပဲကိုင္ရမလား..... တံခါးပဲ ေျပးဖြင့္ရမလား
မသိေတာ့။
ဒါေပမယ့္လည္း သြန္းမာန္ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ စဥ္းစားကာ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
ph ကို power off ၿပီး တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္တာ..
ဒါ အျဖစ္သင့္ဆံုး အေျခေနပဲေလ။
" တံခါးတစ္ခါဖြင့္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး စဥ္းစားေနရပံု ပဲ ကိုးမာန္.."
sofa မွာ အခန္႔သားဝင္ထိုင္တဲ့ ႀကိဳးေလးကို
ေသခ်ာ ၾကည့္မိေတာ့ မေန႔က အဝတ္စားေတြနဲ႔
ဒါဆို ဒီကေလး အိမ္မျပန္ရေသးဘူးေပါ့??
တစ္ညလံုး ဘယ္မွာ ရွိေနတာလဲ??
" ကိုးမာန္ ငုပ္တုပ္ႀကီးေသေနတာလား?
ေမးေနတာ ေျဖေလ "
သြန္းမာန္ အေတြးလြန္ေနရာမွ ႀကိဳးေလး
အသံၾကားၿပီး
" ဟင္? အင္း...ဘာေမးလိုက္တာလဲ?"
" ခင္ဗ်ား အခု ဘာလုပ္မွာလဲ လို႔ေမးေနတာ"
ႀကိဳးေလးအသံက ပကတိတည္ၿငိမ္လ်က္...
သြန္းမာန္လည္း လက္ရွိအေျခေနကို သတိျပန္ဝင္ သြားၿပီး...
" အမႈပိတ္ေပးပါ ႀကိဳးေလး"
" ဒါက ေတာင္းဆိုတာလား ေတာင္းပန္တာလား
ကိုးမာန္?"
ေျပာၿပီး ၿပံဳးလိုက္ျပန္တဲ့ ႀကိဳးေလး......
အဲ့အၿပံဳး... ဘာလို႔မ်ား ေၾကာက္စရာေကာင္း ေနရတာလဲ.....
" ႀကိဳးေလး .."
" အင္း..."
" ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ရပ္တန္႔ၾကရေအာင္..."
ကိုးမာန္ စကားအဆံုး ေႂကြ ထိုင္ခံု ေက်ာမွီၿပီး
သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္ေအာင္
ျပင္ထိုင္လိုက္သည္။
စိတ္မသက္သာစရာ စကားေတြ နားေထာင္ဖို႔က
လံုေလာက္တဲ့ သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိဖို႔လိုအပ္
သည္ေလ...
" စိတ္အလိုလိုက္ၿပီး ေျပာတဲ့ စကားေတြက
တစ္ေန႔က် ေနာင္တ ရစရာ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္
ႀကိဳးေလး... ငါကိုယ္တိုင္လည္း ႀကံဳခဲ့ဖူးတာ
မို႔လို႔ ....."
ေႂကြ ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ ရယ္လိုက္မိသည္။
ဘာလို႔ ရယ္လိုက္မိလည္းေတာ့ ေႂကြ ကိုယ္တိုင္ လည္း မသိ။
စိတ္ပ်က္စရာ စကားေတြကို အာရံုေၾကာေတြက အလိုေလ်ာက္ တံု႔ျပန္မႈ ေပးတာပဲ ျဖစ္မည္။
" ဒါ ရယ္စရာ မဟုတ္ဘူး ႀကိဳးေလး.... မင္း အခု
လုပ္လိုက္တာက မင္းသိကၡာ ငါ့ကိုယ္က်င့္တရား အကုန္ ေျမာင္းထဲေရာက္ကုန္ၿပီကြ ! သိရဲ႕လား "
" အင္း... ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္
ခင္ဗ်ား ကိုယ္က်င့္တရားကိုေတာ့ နည္းနည္း
နွေျမာမိေပမယ့္ မတတ္နိုင္ဘူး "
" ႀကိဳးေလး.. "
သြန္းမာန္ တကယ္ကို ဘာဆက္ေျပာရမွန္း
မသိေတာ့
မသိတာထက္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့
ဒီကေလးကို နားခ်ဖို႔နည္း တကယ္ပဲ မရွိေတာ့ဘူး
လား???
" ကိုးမာန္ ..... ခင္ဗ်ားကေလ စကားေျပာတာ
လိုရင္းကိုမေရာက္ဘူး ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့
ရွင္းတယ္ ခင္ဗ်ားကို ရေအာင္ယူမယ္ ဒါပဲ"
လာျပန္ၿပီ ဒီစကား....
ႀကိဳးေလးဆီက ၾကားရလြန္းလို႔ သြန္းမာန္လည္း
ဒီစကားကို ေတာ္ေတာ္ၿငီးေငြ႕ေနပါၿပီ....
" အဲ့ေလာက္ မလြယ္ကူဘူး ႀကိဳးေလး ...
ေလာကႀကီးရဲ႕ ကိစၥရပ္ေတြက မင္းထင္သေလာက္ ရိုးရွင္းမေနဘူး ႀကိဳးေလး ... အဲ့ဒါကို မင္းသိသင့္တယ္ "
" အႀကီးႀကီးေတြ ေလွ်ာက္ေျပာမေနစမ္းပါနဲ႔
ခင္ဗ်ားမွာ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ ၂ လမ္းပဲရွိတယ္
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ လက္ထပ္မလား ...... ေထာင္က်ခံမလား ..... တစ္ခုေတာ့ သိထားလိုက္ ကိုးမာန္
ခင္ဗ်ားျဖစ္ေနလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေထာင္မခ်ရဲဘူး
မထင္နဲ႔ .... ကြၽန္ေတာ္က အဆံုးထိ ေတြးၿပီးသား "
သြန္းမာန္ ၿပိဳင္မေျပာနိုင္ေတာ့ပဲ ေခတၱၿငိမ္သက္ေန
ၿပီးမွ ေလသံ တိုးတိုးေလးနဲ႔......
" ငါတို႔ ဘယ္ကေနစၿပီး မွားခဲ့တာလဲ ႀကိဳးေလး"
ျပတင္းအျပင္ကိူေငးရင္း ခပ္ေလးေလး
စကားဆိုေနတဲ့ ကိုးမာန္ကို ၾကည့္ၿပီး
ေႂကြ မတ္တပ္ထရပ္ကာ ျပန္ဖို႔ ျပင္လိုက္သည္။
" ေတြေဝတံု႔ဆိုင္းတာကိုေတာ့
ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္းပဲ လုပ္ ကိုးမာန္
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဝါသနာမပါလို႔ ျပန္လိုက္ဦးမယ္ "
ေႂကြ အိမ္တံခါးဝ ေရာက္ခ်ိန္ထိ ကိုးမာန္က ၿငိမ္
သက္ေနဆဲ....
.
.
.
.
" အိမ္ကိုပဲ တန္းျပန္ပါ ႀကိဳးေလး...
၂ရက္ေတာင္ ဝတ္ထားတဲ့ အဝတ္စားေတြက မင္းကို ၿငီးစီစီျဖစ္ေနေစလိမ့္မယ္"
.
.
.
တံခါးလက္ကိုင္ကို လွမ္းေနမိတဲ့ ေႂကြ႕လက္ေလး
ေလထဲ ရပ္တန္႔သြားရသည္။
ဒီလိုအခ်ိန္မွာေတာင္ ေႂကြ႕ကို ပူပန္ေပးေနတာ...
ေႂကြ႕ကို စိုးရိမ္ေပးဖို႔ မေမ့မေလ်ာ့တဲ့ သူ...
.
ကိုးမာန္ရယ္ ခင္ဗ်ားကို ေလာဘတက္မိတာ
ကြၽန္ေတာ့္ အလြန္လား ..
" အဆံုးသတ္မွာ ခင္ဗ်ားနဲ႔ Happy Ending
ျဖစ္ရဖို႔ ဘယ္အရာကိုမဆို ခ်နင္းဖို႔ ဝန္မေလးတာ
သိထားပါ ကိုးမာန္ "
.
.
.
" အတၲက လူကို ရူးသြားေစနိုင္တယ္ ႀကိဳးေလး "
ကိုးမာန္ရဲ႕ ခပ္တိုးတိုး သတိေပးစကားက ေႂကြ႕ကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ မဲ့ၿပံဳးၿပံဳးေစေလသည္။
" မပူပါနဲ႔ စိတ္က်န္းမာေရးေဆးရံုမွာ လွဴထားတာေတြ မ်ားလြန္းလို႔ ရူးသြားရင္ေတာင္ တစ္ေနရာစာ ရမွာပါ "
ေျပာၿပီးထြက္လာတဲ့ ေႂကြ႕ကို ကိုးမာန္
ေနာက္ကေန ၾကည့္ေနမလား
ဒါမွမဟုတ္ ေက်ာခိုင္းေနမလား
စိတ္ေတြညစ္ၿပီး ေခါင္းငိုက္စိုက္ၾကေနမလား
.
.
.
သိခ်င္တာေတြ မ်ားေပမယ့္ ေႂကြ
နည္းနည္းေလးေတာင္ ေခါင္းငဲ့ၿပီး
ေနာက္ျပန္မၾကည့္ျဖစ္ခဲ့။
ခံစားခ်က္ တကယ္ထူးဆန္းတယ္ ကိုးမာန္....
ခင္ဗ်ားကို ေသေလာက္ေအာင္လိုခ်င္ေနေပမယ့္
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ထားပစ္ခဲ့ခ်င္တဲ့ စိတ္...
မုန္းလိုက္တာ........ ခင္ဗ်ားကို မုန္းတယ္။
ဒါေပမယ့္....
.
.
.
.
.
~~~~~~~~~~~~~~~~
ေႂကြက ဘာနဲ႔ မတည့္ဘူးလဲ?
ေႂကြက ဘာအေရာင္ကို အႀကိဳက္ဆံုးလဲ?
ေႂကြက ခရီးသြားတာကို နွစ္သက္တာလား?
ေႂကြက ထမင္းေရာ ပံုမွန္စားရဲ႕လား?
ေႂကြက.......
.......
.......
.......
.......
ေနပါဦး..... ေႂကြက ဒီနွစ္ဆို ၂၁ ျပည့္တာလား?
၂၂ ျပည့္မွာမ်ားလား??
အေဖတစ္ေယာက္ ျဖစ္ၿပီး ေႂကြ႕ အေၾကာင္း သူ
ဘာမွ မသိဘူးပဲ။
မသိခ်င္ခဲ့တာလည္း မဟုတ္ေပမယ့္ သိဖို႔လည္း
တစ္ခါမွ မႀကိဳးစားခဲ့.
ဒီအတိုင္း.... ေငြရွာေပးနိုင္ရင္
ေႂကြ႕ကို ျပည့္စံုေအာင္ ထားနိုင္ရင္ ရၿပီထင္ခဲ့တာ
အိမ္ေထာင္ကြဲသြားေပမယ့္ စီးပြားဖက္အျဖစ္ ရွိေနတဲ့ ေႂကြ႐ြက္ဝါကို သူ႔ႂကြယ္ဝမႈေတြ ျမင္သာဖို႔
အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားရွာေဖြခဲ့တဲ့ စည္းစိမ္ေတြက
တကယ္ေတာ့ ဘာမွ မဟုတ္ဘူးတဲ့လား......
ေဒါက္တာ ေက်ာ္စြာ ေျပာပံု အရ
ေႂကြ႕မွာ စိတ္ေရာဂါ ျဖစ္ေနတဲ့ အလားလာေတြ ေတြ႕ေနရတယ္တဲ့ေလ.....
ဘယ္ကတည္းကလဲ ?
သူဘာလို႔ နည္းနည္းေတာင္ မရိပ္မိခဲ့ရတာလဲ?
အခုခ်ိန္မွေရာ ေႂကြ႕ကို ဘာလုပ္ေပးရမလဲ?
သြန္းမာန္သစ္ နဲ႔ သေဘာတူေပးမွ ေႂကြက
စိတ္ခ်မ္းသာမွာလား?
ျပန္ေျဖမယ့္သူ မရွိတဲ့ ေမးခြန္းမ်ားစြာၾကားမွာ
ေမာပန္းလာတာေၾကာင့္ ခဏထိုင္ၿပီး မ်က္လံုးေတြ မွိတ္ခ်လိုက္သည္။
ပင္ပန္းလိုက္တာ....
ဒီရက္ပိုင္း ေနရတာ ပင္ပန္းလြန္းတယ္....
.
.
.
.
ဧည့္ခန္းထဲမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ေနတဲ့
Daddy ကို ၾကည့္ေနရင္း ေႂကြ႕ေျခလွမ္းေတြ
အိမ္အျပင္ကို ျပန္ဦးတည္လိုက္သည္။
စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလိုက္တာ...
အခုထိ အေျခေနေကာင္းေသးပံု မရတဲ့
Daddy နဲ႔ ဘာမွကို ၿပိဳင္ေျပာခ်င္စိတ္ရွိမေန
ဟင့္အင္း.....
ကိုးမာန္ကို ရဖို႔ အားထုတ္ရမွာ
ဒီလို ေနရာေတြမွာ စိတ္ပင္ပန္းေအာင္ မလုပ္ရဘူး
ေႂကြ ေယာင္ခ်ာခ်ာ နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္
အားတင္းၿပီး ၿခံအျပင္ထြက္လာေတာ့
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေဘးၿခံကေန ထြက္လာတဲ့
Mommy တို႔မိသားစု
ရယ္ေမာ ေပ်ာ္႐ႊင္လို႔.....
ဘာေတြ ဒီေလာက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသလဲ....
ေႂကြလည္း သိခ်င္မိတယ္....
တစ္ခါတစ္ေလ ..... တကယ္ သိခ်င္မိတာ
ေဟာ..
ေႂကြ႕ကိုလည္းေတြ႕ေရာ ခ်က္ခ်င္း မသာမယာျဖစ္
သြားတဲ့ မ်က္နွာေတြ...
ေတြ႕လား....
သူတို႔အတြက္ ေႂကြက မေကာင္းဆိုးဝါး
တစ္ေကာင္သာသာပင္..
ေတြ႕တာနဲ႔ ေၾကာက္႐ြံ႕ ထိတ္လန္႔ကုန္ၾကတာ..
" ဘယ္သြားမလို႔လဲ ေႂကြ ?"
Mommy က ကိုးမာန္ေလာက္ေတာင္ အရိပ္ကဲ မသိဘူးပဲ..... ေၾကမြ တြန္႔ေၾကစုတ္ျပတ္ေနတဲ့
အဝတ္စားကို တကယ္ပဲ မျမင္ေလသလား....
" ေႂကြ လုပ္ေနတာေတြ ရပ္တန္႔ဖို႔ Mommy
ေျပာခ်င္တယ္"
ဒီေနရာမွာ ေႂကြ ရယ္လိုက္သင့္သည္မလား
ေတြ႕တာနဲ႔ တန္းအမိန္႔ေပးေတာ့တာပဲ
mommy ကေတာ့ တကယ္ပါပဲ
ေႂကြ ဘာမွ ျပန္မေျဖပဲ ၾကည့္ပဲ
ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
ဒါကို mommy က ဆက္ေျပာဖိူ႔ အခြင့္ေရး ရသည္လို႔ ထင္ၿပီး ဆက္ေျပာျပန္သည္။
"အဲ့ဒါက မျဖစ္သင့္မွန္း mommy ေျပာတာယံု ေႂကြ ေနာင္တရလိမ့္မယ္ "
" အင္း.... အဲ့ေနာင္တ ဆိုတာႀကီး ရဖူးခ်င္လို႔
ဆက္တိုးဦးမွာ"
" ေႂကြ ! "
" ႐ြက္ဝါ ..... ေနာက္မွ ေအးေဆးေျပာၾကမယ္
ေလ... သြားစရာ ရွိတာ အရင္သြားရေအာင္ လာ "
ဦးမ်ိဳးမင္း ၾကားဝင္ဆြဲေခၚ သြားတာေၾကာင့္ ပါသြား
ေပမယ့္ ေႂကြ႕ကိုေတာ့ အစာသိပ္ေက်သြားပံုမရ။
Daddy ကိုေတာင္ ဘယ္လို ေျဖရွင္းရမလဲ မသိ
mommy ကပါ လာၿပီး ဘာေတြ လာျဖစ္ေနမွန္းမသိ....
ဘာလို႔ ေႂကြက အရာအားလံုးကို လိုက္ဂရုစိုက္ ေနရမွာလဲ...
Daddy ဘာသာ အဆင္ေျပေျပ မေျပေျပ
ေႂကြကေတာ့ ကိုးမာန္ကို ဘဝ ထဲ ဆြဲသြင္းမွာပဲ
mommy ကေတာ့ အစကတည္းက
ဘဝျခားေနၿပီကို အတင္းအမွ်ေဝဖို႔
လုပ္ေနသူသက္သက္ပဲ
ေႂကြ ..... အိမ္ေရွ႕အုတ္ခံုေလးမွာ မွီထိုင္ရင္း
မဲ့ၿပံဳးၿပံဳးလိုက္မိသည္။
အခုတေလာ ၿပံဳးပဲ ၿပံဳးေနခ်င္ေတာ့တယ္
ဘာျဖစ္ေနမွန္းကိုမသိ
အရာအားလံုးကို ဟားတိုက္ ရယ္ေမာ
ပစ္ခ်င္စိတ္ကို မနည္းခ်ိဳးနွိမ္ၿပီး ၿပံဳးရံု ၿပံဳးေနရတာ
.
.
.
လူေတြက ...... တကယ္ ရယ္ရတယ္....
တကယ့္ကို ရယ္ရတယ္
.
.
.
.
ထို႔ေနာက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေနေရာင္ကို
အရသာခံ ၾကည့္ရင္း..
ေႂကြ အိတ္ကပ္ထဲက ေဆးလိပ္ဘူးနဲ႔ မီးျခစ္
ထုတ္ၿပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေဆးလိပ္ တစ္လိပ္ကို ဖြာ ရွိုက္လိုက္မိသည္။
ေဆးလိပ္ေငြ႕ရဲ႕ ေပါ့ပါးမႈကို အသံုးခ်ရမယ့္ အခ်ိန္
ဒီလို ျမန္ျမန္ ေရာက္လာမယ္လို႔ ထင္မထားခဲ့ဘူး
စိတ္ကို ဘာမွမကူပဲ ခ်ဳပ္တည္းနိုင္မယ္ ထင္ခဲ့တာ
ထင္သေလာက္
မလြယ္ကူဘူးပဲ.....
.
.
.
.
ကိုးမာန္ ....
ခင္ဗ်ားေၾကာင့္.....
~~~~~~~~~~~~~~~~~
tbc.
Coming soon Final part
Thanks for everything
N.S.P
Unicode
အိပ်ရာထဲ ဟိုသည် လှိမ့်နေရင်း သွန်းမာန် တွေးနေမိသည်
ကြွေကြိုး...
မင်းကိုတကယ်ပဲ ငါ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ?
နာရီကြည့်လိုက်တော့ မိုးစင်စင်လင်းနေပြီမို့
သွန်းမာန် အိပ်ရာပေါ်က လူးလဲထပြီး
ရေချိုးခန်းဝင်ကာ ဧည့်ခန်းဘက် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
ဧည့်ခန်းဘက်ရောက်တော့ လိုက်ကာတွေ ပိတ်ပြီး
မီးလည်းမဖွင့်ထားတာကြောင့် တစ်ခန်းလုံး
မှောင်နေတာကို သွန်းမာန် ကြည့်ပြီး သက်ပြင်း
ထပ်ချလိုက်မိသည်။
စိတ်တွေလေးလံ နေတာကြောင့် ရှည်ရှည်ဝေးဝေး
တွေးမနေတော့ပဲ လိုက်ကာတွေ ဆွဲဖွင့်လိုက်တော့
မြင်လိုက်ရတာက ပြတင်းပေါက် အပြင်မှာ
မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ...... ကြွေကြိုး
သွန်းမာန်ကို တွေ့တော့ ရွှင်ပျစွာ ပြုံးပြနေတဲ့ သူ
အပြုံးက တကယ်ကိုအပြစ်ကင်းတာကြောင့်
သွန်းမာန် ခဏ ငေးမိသွားတာတော့ အမှန်ပင်။
တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သွန်းမာန် ခေါင်း
ထဲရောက်လာသည့် အတွေးက .....
ဒီလို အပြုံးမျိုးနဲ့ပဲ သူ့ကို အခုလို လုပ်ခဲ့တာမလား
ဒီလိုလေး ပြုံးပြီးတော့ပဲလေ...
Ring .... ring....
မှန်ခြားပြီး တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ကြည့်နေရင်း ph မြည်လာတာကြောင့် သွန်းမာန်
ကိုင်လိုက်တော့ ......
ဟင်!
ဦးမင်းနောင်ကြိုး...
Contact name ကို ကြည့်ပြီး ဘာလုပ်ရမလဲ တွေဝေနေတုန်း....
မျက်စိရှေ့က ကြွေကြိုး ပျောက်သွားပြီး တံခါး bell ကို အဆက်မပြတ် နှိပ်နေတော့တာ...
စောစောစီးစီး သွန်းမာန် တကယ် ခေါင်းကိုက်သွား
ရသည်။
Ph ပဲကိုင်ရမလား..... တံခါးပဲ ပြေးဖွင့်ရမလား
မသိတော့။
ဒါပေမယ့်လည်း သွန်းမာန် ခပ်မြန်မြန်ပဲ စဉ်းစားကာ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
ph ကို power off ပြီး တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တာ..
ဒါ အဖြစ်သင့်ဆုံး အခြေနေပဲလေ။
" တံခါးတစ်ခါဖွင့်ဖို့ တော်တော်လေး စဉ်းစားနေရပုံ ပဲ ကိုးမာန်.."
sofa မှာ အခန့်သားဝင်ထိုင်တဲ့ ကြိုးလေးကို
သေချာ ကြည့်မိတော့ မနေ့က အဝတ်စားတွေနဲ့
ဒါဆို ဒီကလေး အိမ်မပြန်ရသေးဘူးပေါ့??
တစ်ညလုံး ဘယ်မှာ ရှိနေတာလဲ??
" ကိုးမာန် ငုပ်တုပ်ကြီးသေနေတာလား?
မေးနေတာ ဖြေလေ "
သွန်းမာန် အတွေးလွန်နေရာမှ ကြိုးလေး
အသံကြားပြီး
" ဟင်? အင်း...ဘာမေးလိုက်တာလဲ?"
" ခင်ဗျား အခု ဘာလုပ်မှာလဲ လို့မေးနေတာ"
ကြိုးလေးအသံက ပကတိတည်ငြိမ်လျက်...
သွန်းမာန်လည်း လက်ရှိအခြေနေကို သတိပြန်ဝင် သွားပြီး...
" အမှုပိတ်ပေးပါ ကြိုးလေး"
" ဒါက တောင်းဆိုတာလား တောင်းပန်တာလား
ကိုးမာန်?"
ပြောပြီး ပြုံးလိုက်ပြန်တဲ့ ကြိုးလေး......
အဲ့အပြုံး... ဘာလို့များ ကြောက်စရာကောင်း နေရတာလဲ.....
" ကြိုးလေး .."
" အင်း..."
" ဒီလောက်နဲ့ပဲ ရပ်တန့်ကြရအောင်..."
ကိုးမာန် စကားအဆုံး ကြွေ ထိုင်ခုံ ကျောမှီပြီး
သက်တောင့်သက်သာ ဖြစ်အောင်
ပြင်ထိုင်လိုက်သည်။
စိတ်မသက်သာစရာ စကားတွေ နားထောင်ဖို့က
လုံလောက်တဲ့ သက်တောင့်သက်သာ ရှိဖို့လိုအပ်
သည်လေ...
" စိတ်အလိုလိုက်ပြီး ပြောတဲ့ စကားတွေက
တစ်နေ့ကျ နောင်တ ရစရာ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်
ကြိုးလေး... ငါကိုယ်တိုင်လည်း ကြုံခဲ့ဖူးတာ
မို့လို့ ....."
ကြွေ အောင့်သက်သက်နဲ့ ရယ်လိုက်မိသည်။
ဘာလို့ ရယ်လိုက်မိလည်းတော့ ကြွေ ကိုယ်တိုင် လည်း မသိ။
စိတ်ပျက်စရာ စကားတွေကို အာရုံကြောတွေက အလိုလျောက် တုံ့ပြန်မှု ပေးတာပဲ ဖြစ်မည်။
" ဒါ ရယ်စရာ မဟုတ်ဘူး ကြိုးလေး.... မင်း အခု
လုပ်လိုက်တာက မင်းသိက္ခာ ငါ့ကိုယ်ကျင့်တရား အကုန် မြောင်းထဲရောက်ကုန်ပြီကွ ! သိရဲ့လား "
" အင်း... ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပါတယ်
ခင်ဗျား ကိုယ်ကျင့်တရားကိုတော့ နည်းနည်း
နှမြောမိပေမယ့် မတတ်နိုင်ဘူး "
" ကြိုးလေး.. "
သွန်းမာန် တကယ်ကို ဘာဆက်ပြောရမှန်း
မသိတော့
မသိတာထက် မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့
ဒီကလေးကို နားချဖို့နည်း တကယ်ပဲ မရှိတော့ဘူး
လား???
" ကိုးမာန် ..... ခင်ဗျားကလေ စကားပြောတာ
လိုရင်းကိုမရောက်ဘူး ကျွန်တော်ကတော့
ရှင်းတယ် ခင်ဗျားကို ရအောင်ယူမယ် ဒါပဲ"
လာပြန်ပြီ ဒီစကား....
ကြိုးလေးဆီက ကြားရလွန်းလို့ သွန်းမာန်လည်း
ဒီစကားကို တော်တော်ငြီးငွေ့နေပါပြီ....
" အဲ့လောက် မလွယ်ကူဘူး ကြိုးလေး ...
လောကကြီးရဲ့ ကိစ္စရပ်တွေက မင်းထင်သလောက် ရိုးရှင်းမနေဘူး ကြိုးလေး ... အဲ့ဒါကို မင်းသိသင့်တယ် "
" အကြီးကြီးတွေ လျှောက်ပြောမနေစမ်းပါနဲ့
ခင်ဗျားမှာ ရွေးချယ်စရာ ၂ လမ်းပဲရှိတယ်
ကျွန်တော်နဲ့ လက်ထပ်မလား ...... ထောင်ကျခံမလား ..... တစ်ခုတော့ သိထားလိုက် ကိုးမာန်
ခင်ဗျားဖြစ်နေလို့ ကျွန်တော် ထောင်မချရဲဘူး
မထင်နဲ့ .... ကျွန်တော်က အဆုံးထိ တွေးပြီးသား "
သွန်းမာန် ပြိုင်မပြောနိုင်တော့ပဲ ခေတ္တငြိမ်သက်နေ
ပြီးမှ လေသံ တိုးတိုးလေးနဲ့......
" ငါတို့ ဘယ်ကနေစပြီး မှားခဲ့တာလဲ ကြိုးလေး"
ပြတင်းအပြင်ကိူငေးရင်း ခပ်လေးလေး
စကားဆိုနေတဲ့ ကိုးမာန်ကို ကြည့်ပြီး
ကြွေ မတ်တပ်ထရပ်ကာ ပြန်ဖို့ ပြင်လိုက်သည်။
" တွေဝေတုံ့ဆိုင်းတာကိုတော့
ခင်ဗျားတစ်ယောက်တည်းပဲ လုပ် ကိုးမာန်
ကျွန်တော်ကတော့ ဝါသနာမပါလို့ ပြန်လိုက်ဦးမယ် "
ကြွေ အိမ်တံခါးဝ ရောက်ချိန်ထိ ကိုးမာန်က ငြိမ်
သက်နေဆဲ....
.
.
.
.
" အိမ်ကိုပဲ တန်းပြန်ပါ ကြိုးလေး...
၂ရက်တောင် ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်စားတွေက မင်းကို ငြီးစီစီဖြစ်နေစေလိမ့်မယ်"
.
.
.
တံခါးလက်ကိုင်ကို လှမ်းနေမိတဲ့ ကြွေ့လက်လေး
လေထဲ ရပ်တန့်သွားရသည်။
ဒီလိုအချိန်မှာတောင် ကြွေ့ကို ပူပန်ပေးနေတာ...
ကြွေ့ကို စိုးရိမ်ပေးဖို့ မမေ့မလျော့တဲ့ သူ...
.
ကိုးမာန်ရယ် ခင်ဗျားကို လောဘတက်မိတာ
ကျွန်တော့် အလွန်လား ..
" အဆုံးသတ်မှာ ခင်ဗျားနဲ့ Happy Ending
ဖြစ်ရဖို့ ဘယ်အရာကိုမဆို ချနင်းဖို့ ဝန်မလေးတာ
သိထားပါ ကိုးမာန် "
.
.
.
" အတ္တက လူကို ရူးသွားစေနိုင်တယ် ကြိုးလေး "
ကိုးမာန်ရဲ့ ခပ်တိုးတိုး သတိပေးစကားက ကြွေ့ကို နောက်တစ်ကြိမ် မဲ့ပြုံးပြုံးစေလေသည်။
" မပူပါနဲ့ စိတ်ကျန်းမာရေးဆေးရုံမှာ လှူထားတာတွေ များလွန်းလို့ ရူးသွားရင်တောင် တစ်နေရာစာ ရမှာပါ "
ပြောပြီးထွက်လာတဲ့ ကြွေ့ကို ကိုးမာန်
နောက်ကနေ ကြည့်နေမလား
ဒါမှမဟုတ် ကျောခိုင်းနေမလား
စိတ်တွေညစ်ပြီး ခေါင်းငိုက်စိုက်ကြနေမလား
.
.
.
သိချင်တာတွေ များပေမယ့် ကြွေ
နည်းနည်းလေးတောင် ခေါင်းငဲ့ပြီး
နောက်ပြန်မကြည့်ဖြစ်ခဲ့။
ခံစားချက် တကယ်ထူးဆန်းတယ် ကိုးမာန်....
ခင်ဗျားကို သေလောက်အောင်လိုချင်နေပေမယ့်
တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ ထားပစ်ခဲ့ချင်တဲ့ စိတ်...
မုန်းလိုက်တာ........ ခင်ဗျားကို မုန်းတယ်။
ဒါပေမယ့်....
.
.
.
.
.
~~~~~~~~~~~~~~~~
ကြွေက ဘာနဲ့ မတည့်ဘူးလဲ?
ကြွေက ဘာအရောင်ကို အကြိုက်ဆုံးလဲ?
ကြွေက ခရီးသွားတာကို နှစ်သက်တာလား?
ကြွေက ထမင်းရော ပုံမှန်စားရဲ့လား?
ကြွေက.......
.......
.......
.......
.......
နေပါဦး..... ကြွေက ဒီနှစ်ဆို ၂၁ ပြည့်တာလား?
၂၂ ပြည့်မှာများလား??
အဖေတစ်ယောက် ဖြစ်ပြီး ကြွေ့ အကြောင်း သူ
ဘာမှ မသိဘူးပဲ။
မသိချင်ခဲ့တာလည်း မဟုတ်ပေမယ့် သိဖို့လည်း
တစ်ခါမှ မကြိုးစားခဲ့.
ဒီအတိုင်း.... ငွေရှာပေးနိုင်ရင်
ကြွေ့ကို ပြည့်စုံအောင် ထားနိုင်ရင် ရပြီထင်ခဲ့တာ
အိမ်ထောင်ကွဲသွားပေမယ့် စီးပွားဖက်အဖြစ် ရှိနေတဲ့ ကြွေရွက်ဝါကို သူ့ကြွယ်ဝမှုတွေ မြင်သာဖို့
အစွမ်းကုန် ကြိုးစားရှာဖွေခဲ့တဲ့ စည်းစိမ်တွေက
တကယ်တော့ ဘာမှ မဟုတ်ဘူးတဲ့လား......
ဒေါက်တာ ကျော်စွာ ပြောပုံ အရ
ကြွေ့မှာ စိတ်ရောဂါ ဖြစ်နေတဲ့ အလားလာတွေ တွေ့နေရတယ်တဲ့လေ.....
ဘယ်ကတည်းကလဲ ?
သူဘာလို့ နည်းနည်းတောင် မရိပ်မိခဲ့ရတာလဲ?
အခုချိန်မှရော ကြွေ့ကို ဘာလုပ်ပေးရမလဲ?
သွန်းမာန်သစ် နဲ့ သဘောတူပေးမှ ကြွေက
စိတ်ချမ်းသာမှာလား?
ပြန်ဖြေမယ့်သူ မရှိတဲ့ မေးခွန်းများစွာကြားမှာ
မောပန်းလာတာကြောင့် ခဏထိုင်ပြီး မျက်လုံးတွေ မှိတ်ချလိုက်သည်။
ပင်ပန်းလိုက်တာ....
ဒီရက်ပိုင်း နေရတာ ပင်ပန်းလွန်းတယ်....
.
.
.
.
ဧည့်ခန်းထဲမှာ ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်နေတဲ့
Daddy ကို ကြည့်နေရင်း ကြွေ့ခြေလှမ်းတွေ
အိမ်အပြင်ကို ပြန်ဦးတည်လိုက်သည်။
စိတ်ပျက်စရာကောင်းလိုက်တာ...
အခုထိ အခြေနေကောင်းသေးပုံ မရတဲ့
Daddy နဲ့ ဘာမှကို ပြိုင်ပြောချင်စိတ်ရှိမနေ
ဟင့်အင်း.....
ကိုးမာန်ကို ရဖို့ အားထုတ်ရမှာ
ဒီလို နေရာတွေမှာ စိတ်ပင်ပန်းအောင် မလုပ်ရဘူး
ကြွေ ယောင်ချာချာ နဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်
အားတင်းပြီး ခြံအပြင်ထွက်လာတော့
တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဘေးခြံကနေ ထွက်လာတဲ့
Mommy တို့မိသားစု
ရယ်မော ပျော်ရွှင်လို့.....
ဘာတွေ ဒီလောက် ပျော်စရာကောင်းသလဲ....
ကြွေလည်း သိချင်မိတယ်....
တစ်ခါတစ်လေ ..... တကယ် သိချင်မိတာ
ဟော..
ကြွေ့ကိုလည်းတွေ့ရော ချက်ချင်း မသာမယာဖြစ်
သွားတဲ့ မျက်နှာတွေ...
တွေ့လား....
သူတို့အတွက် ကြွေက မကောင်းဆိုးဝါး
တစ်ကောင်သာသာပင်..
တွေ့တာနဲ့ ကြောက်ရွံ့ ထိတ်လန့်ကုန်ကြတာ..
" ဘယ်သွားမလို့လဲ ကြွေ ?"
Mommy က ကိုးမာန်လောက်တောင် အရိပ်ကဲ မသိဘူးပဲ..... ကြေမွ တွန့်ကြေစုတ်ပြတ်နေတဲ့
အဝတ်စားကို တကယ်ပဲ မမြင်လေသလား....
" ကြွေ လုပ်နေတာတွေ ရပ်တန့်ဖို့ Mommy
ပြောချင်တယ်"
ဒီနေရာမှာ ကြွေ ရယ်လိုက်သင့်သည်မလား
တွေ့တာနဲ့ တန်းအမိန့်ပေးတော့တာပဲ
mommy ကတော့ တကယ်ပါပဲ
ကြွေ ဘာမှ ပြန်မဖြေပဲ ကြည့်ပဲ
ကြည့်နေလိုက်သည်။
ဒါကို mommy က ဆက်ပြောဖိူ့ အခွင့်ရေး ရသည်လို့ ထင်ပြီး ဆက်ပြောပြန်သည်။
"အဲ့ဒါက မဖြစ်သင့်မှန်း mommy ပြောတာယုံ ကြွေ နောင်တရလိမ့်မယ် "
" အင်း.... အဲ့နောင်တ ဆိုတာကြီး ရဖူးချင်လို့
ဆက်တိုးဦးမှာ"
" ကြွေ ! "
" ရွက်ဝါ ..... နောက်မှ အေးဆေးပြောကြမယ်
လေ... သွားစရာ ရှိတာ အရင်သွားရအောင် လာ "
ဦးမျိုးမင်း ကြားဝင်ဆွဲခေါ် သွားတာကြောင့် ပါသွား
ပေမယ့် ကြွေ့ကိုတော့ အစာသိပ်ကျေသွားပုံမရ။
Daddy ကိုတောင် ဘယ်လို ဖြေရှင်းရမလဲ မသိ
mommy ကပါ လာပြီး ဘာတွေ လာဖြစ်နေမှန်းမသိ....
ဘာလို့ ကြွေက အရာအားလုံးကို လိုက်ဂရုစိုက် နေရမှာလဲ...
Daddy ဘာသာ အဆင်ပြေပြေ မပြေပြေ
ကြွေကတော့ ကိုးမာန်ကို ဘဝ ထဲ ဆွဲသွင်းမှာပဲ
mommy ကတော့ အစကတည်းက
ဘဝခြားနေပြီကို အတင်းအမျှဝေဖို့
လုပ်နေသူသက်သက်ပဲ
ကြွေ ..... အိမ်ရှေ့အုတ်ခုံလေးမှာ မှီထိုင်ရင်း
မဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်မိသည်။
အခုတလော ပြုံးပဲ ပြုံးနေချင်တော့တယ်
ဘာဖြစ်နေမှန်းကိုမသိ
အရာအားလုံးကို ဟားတိုက် ရယ်မော
ပစ်ချင်စိတ်ကို မနည်းချိုးနှိမ်ပြီး ပြုံးရုံ ပြုံးနေရတာ
.
.
.
လူတွေက ...... တကယ် ရယ်ရတယ်....
တကယ့်ကို ရယ်ရတယ်
.
.
.
.
ထို့နောက် ခပ်လှမ်းလှမ်းက နေရောင်ကို
အရသာခံ ကြည့်ရင်း..
ကြွေ အိတ်ကပ်ထဲက ဆေးလိပ်ဘူးနဲ့ မီးခြစ်
ထုတ်ပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဆေးလိပ် တစ်လိပ်ကို ဖွာ ရှိုက်လိုက်မိသည်။
ဆေးလိပ်ငွေ့ရဲ့ ပေါ့ပါးမှုကို အသုံးချရမယ့် အချိန်
ဒီလို မြန်မြန် ရောက်လာမယ်လို့ ထင်မထားခဲ့ဘူး
စိတ်ကို ဘာမှမကူပဲ ချုပ်တည်းနိုင်မယ် ထင်ခဲ့တာ
ထင်သလောက်
မလွယ်ကူဘူးပဲ.....
.
.
.
.
ကိုးမာန် ....
ခင်ဗျားကြောင့်.....
~~~~~~~~~~~~~~~~~
tbc.
Coming soon Final part
Thanks for everything
N.S.P