"Alexa amazes me to no end," napailing-iling na wika ni Ivy. May hawak na maliit na tasa ng kape sa isang kamay at hawak naman sa kabila ang platitong pinagpatungan nito.
Dinalaw nito ang kaibigan matapos mabalitaan ang pangyayari.
"She annoys me to no end. Makikipag-break siya tapos aakto siyang parang walang nangyari. That woman is really mental," ang wika naman ni Aya. Sa kanyang kamay naman ay isang baso ng pineapple juice.
Ibinaba ni Ivy ang kape sa center table kasama na ng platito nito. Sumandal sa backrest ng sofa at pinakatitigan ang kaibigan.
"But you got to admit na beneficial din naman para sa'yo ang ginawa niya. Hindi ba?"
May pagtutol sa mga mata ng designer sa sinabing iyon ng kaibigan.
"I don't think I can agree with that. She didn't have to break-up with me. Dati pa namang umaali-aligid si Yuna sa amin parati, but we managed to get through with it," pangangatwiran niya.
Napatango naman ng pagsang-ayon ang journalist.
"You're right. But before, you were always deflecting Yuna kaya hindi siya totally nakakagulo sa inyong dalawa. But now is different. You are willingly allowing Yuna in your life again, right? Gaano ka kasigurado na hindi na manunumbalik ang dating damdamin mo para kay Yuna?
Alexa saw that too. That's the same exact reason why she broke up with you. Foolish, all right, but she just wanted to make things easier for you. She did that because she truly loves you. Mas makakapag-desisyon ka nga naman ng mas maayos kung wala kang commitment sa kanya. Dahil aminin na natin, hindi mo pa rin talaga na-s-settle ang damdamin mo para kay Yuna," diretsang wika ni Ivy.
"But I did choose Alexa, right? Wasn't it enough? I don't want to dig the past," ani Aya.
"Dahil natatakot ka?"
"Dahil tapos na 'yon."
"Ako ba ang kinukumbinsi mo o ang sarili mo? I could see the conflict in your eyes even as we speak. At alam mo kung bakit nahihirapan ka? It was because you haven't decided yet. You still haven't made your choice. Face it, Aya. Choose. Alexa was generous enough to give you time and freedom to do so."
Ilang sandaling hindi nakaimik si Aya. Ang baso ng juice ay nasa kamay pa rin niya. Nanlalamig na ang kamay niya dahil doon kaya't ibinaba na niya.
Deep inside her, Aya knew all of it, but she refused to acknowledge them. She didn't want to deal with her deepest feelings because she was afraid. She was afraid that when she dug in, she would get wrapped up again in confusions.
It would have been easier if she had not met Alexa. It would have been easier if she had not learned to love Alexa. But she did. And she didn't want to go all the trouble of choosing. She wanted an easy way out and choosing Alexa was the easy way out. But Alexa had to break up with her and now the silly woman was bringing her and Yuna closer, making things more complicated as it was.
"Oo, aaminin ko... meron pa ring mga kaguluhan sa loob ko. Pero natatakot akong harapin 'yon. Ayoko nang halukayin pa ang nararamdaman ko dahil baka hindi ko rin magustuhan ang makikita ko. I don't want to choose, because I know that either way I was going to break my heart. And either way I was going to break someone's heart. I was really torn and I don't know what to do."
Napahilamos sa mukha si Aya.
"God, this was really so screwed up. I never wanted this. Ang gusto ko lang naman ay tahimik at masayang buhay. Ngayon ay alam ko na... alam ko na kung ano ang naramdaman ni Yuna noon. How ironic."
----
It had been three days since Yuna got transferred to Manila. She was alone in her hospital room when suddenly, the door opened. She craned her neck towards it. And inside came her mother. Helena Smith.
The sound of the stilettos Helena was wearing was echoing on the tiled floor as she walked towards Yuna's bed. The glamorous lady was wearing a signature Chanel dress and on her arm was a matching tote bag.
Yuna kept a calm composure and just stared at the approaching woman.
"Hello, my daughter."
Helena greeted in such a very disregarding tone that made Yuna scoff.
'How typical.'
"Hello, mother," Yuna mimicked her mother's tone.
Her mother's panther-like eyes squinted a little at her reply.
"I came to see how you're doing and you seemed fine, so, I guess I won't have to stay long then," Helena continued and flicked her silky long hair as if in nonchalance.
It was raven black. Yuna got her mother's hair, and it was in that same reason why she hated it, so she dyed it auburn-red.
Hearing her mother's words, Yuna wondered for a moment if Helena was ever capable of showing compassion towards her children. She was so used to the very stiff and strict Helena and not one did she saw her loosen up to them.
"Well... thank you, mother. It was very nice of you to come here and visit me. Take care on your way home," she responded in a mocking angry voice.
Yuna tried her best not to crack her voice. It was still painful. Especially after all that had happened to her and her so-called mother still didn't seem to care.
For a moment, Yuna thought she saw something shifted in her mother's eyes. But it was so brief that it might only be her imagination.
"It was your fault anyway..."
The edge of Yuna's eyes twitched. What her mother said really unnerved her.
"If you hadn't chosen a woman over Mike; if you hadn't pursued your immoral deeds, none of these would have happened. I don't blame Mike for doing that to you. He just wanted to correct you. You shouldn't have fought him. You should have listened," her mother reprimanded.
Yuna's head wanted to explode in anger. How... how could her mother say that? But then she remembered - it was her mother. It was how she really was. But still... she couldn't be this cold, could she?
Yuna raised her head to look at her mother, eyes heating up. Her throat was coated with too much acid that she wanted to throw up. Her face was hard in too much anger she felt. Hateful. Very hateful.
"H-how could you say that? How could you say that to your own daughter! You think what happened to me was only right? Did you know? Did you know what I had gone through?! I was tortured and raped for about two weeks... and you were saying that I deserved it? What kind of sick mother are you? I despise you. I wish you were not my mother. I'll even trade places with kids who doesn't have one... than to have a mother like you!"
Tears trickled down on Yuna's cheeks as she flared up. She couldn't believe just how much uncaring her mother could ever get.
Helena got silent after Yuna's outburst. She seemed rooted on her spot but her face remained neutral.
"Get out! Get out of here. I don't want to see you ever again!" Yuna couldn't even stand looking at her mother anymore.
There was a sudden hesitation in Helena's eyes but it didn't last for long.
"No matter how much you hated me, I am still your mother, as much as you're still my daughter too... unfortunately. With that said, you are going home when you got discharged here. That's what your father wanted. We don't want people calling us neglectful parents, so we're taking you back under our wings. And we won't accept "no" for an answer, my dear daughter."
Yuna laughed grimly at what she heard.
"Unbelievable," she muttered while shaking her head. "You want to take me back??? Oh... there's no need, mother. You can just pretend I was dead, because to me you are. And didn't you already disown me? You have stop being my parents a long time ago, so why bother now? You can pretty much do anything, right? Then why don't you fake news about my death. And don't worry, I won't show myself to you anymore. Not even my shadow. That will make your life easier. And that will make my life even more easier."
Helena's face was blank. Her black eyes got even darker than they already were, but Yuna couldn't read what emotion they were emanating.
"Well... you know what? Whether you were okay or not, I couldn't care less. I never wanted to come here. It's your father who asked me to. I'm merely relaying his message to you," Helena said in an almost bored tone.
Yuna gripped the sheets on her sides to suppress her anger.
"I don't care what you or your husband wants," she said gritting her teeth. An insurmountable hate was visible in her eyes. "Just get out of here. Get out!"
They didn't notice when a female young nurse suddenly barged in.
"You are going home. That's an order," Helena stood her ground.
"You have no right to order me! I am not your dog! And I am not going back in that god-forsaken place you call home!" Yuna shouted angrily. But deep inside her, Yuna knew it wasn't entirely true. She loved that house. It's just her parents which made it hell for her.
"Ma'am, ano po bang nangyayari?" the nurse intervened to make her presence known.
The two looked at her but no one answered. The nurse then turned at Helena, "pasensya na po pero mukhang kailangan na muna ninyong umalis. Bawal po kasing ma-stress ang pasyente."
"You heard her. Get out!" Yuna shouted again, pointing at the door.
Helena hesitated for a moment and she wasn't finished yet.
"You are still going home and there's nothing you can do about it. Your father sees to it that it happens. He sent two guards to accompany you during your stay here, so don't dare escape."
"I said get out! Get out of here!"
"Ma'am, please..." the nurse opened the door for Helena and ushered her out.
Yuna's mother followed without another word. The nurse then got back to the redhead who was having a hard time calming herself.
"Ma'am, ayos lang po ba kayo?" asked the nurse, putting a hand on Yuna's arm.
"Yes... yes, I'm fine now that she's gone," she answered releasing a heavy breath. She lay back on the pillow with the help of the nurse. Yuna closed her eyes tightly. Her head was throbbing at the emotional stress her mother had brought.
The nurse looked sympathetically at her.
"Magpahinga na po muna kayo, Ma'am. I'm going to inject you some sedative, para makatulog na din po kayo."
Yuna nodded.
"Yes, please. I might really need that." Yuna doubted she could sleep peacefully without the sedative's help after everything that had happened.
----
"What the fudge, couz'? who were those two Goliath in front of your door?" Ito ang salubong na bati ng dalawang pinsan ni Yuna pagdating kinaumagahan. Mula iyon kay Reign.
"Padala ng walang-kuwenta kong ama," matabang na sagot ni Yuna.
"What for?" ang tanong naman ni Jessica.
"Para daw huwag akong tumakas dahil iuuwi nila ako sa mansyon."
"Really, now?" napaismid si Jessica. "Bilib din naman talaga ako sa mga magulang mo. Did your father even come to see you?"
"No. And I rather him not. Magdadagdag lang siya ng sama ng loob sa akin. Tama na ang pagpunta dito ni Helena," ani Yuna. Pero sa totoo lang ay labis siyang nagdadamdam sa ama. Mas gugustuhin pa niyang ito ang dumalaw kaysa sa ina.
"Kumusta pala ang pagbisita ng queen mother witch?" ang tanong ni Reign.
Yuna raised a brow at her cousin. "Queen mother witch?"
"Well, iyon ang tawag ni Alexa kay Tita Helena," natatawang sagot ni Reign.
"That silly woman and her words," napapailing na wika ni Yuna. "Well, ano pa nga ba. You know how she is. I couldn't beat her in being the queen of ice," ang sagot niya sa naunang tanong ng pinsan.
"Pa'no pala 'yan? Hindi ba bukas ka na i-d-discharge? Huwag mong sabihing sasama ka talaga sa mansyon?" si Reign.
"Hindi ba't mas makakabuti na rin 'yon? For sure naman ay aalagaan ka nina Nana Razon doon. Siguradong alalang-alala na rin ang mga 'yon sa'yo, lalo na si Nana," wika naman ni Reign.
"As much as I wanted to see and be with them, I couldn't. I don't want to get back in my parents' controlling grasps. Maiintindihan naman iyon ni Nana,"ani Yuna.
"Paano ka namang makakatakas kung may dalawang bakulaw do'n sa labas? Hindi carry ng powers natin ang mga 'yon, couz'. Puwede pa kung kasama natin ulit ang team ni Felix. But I doubt that would be necessary," si Reign.
"I have a plan, but I needed Alexa here."
Nangunot ang noo ni Jessica sa sinabing iyon ng pinsan.
"Kung sakali mang makatakas ka rito, saang sulok ka naman ng mother earth magtatago? Alam mo kung gaano kalawak ang impluwensya ng mala-ice queen at mala-dracula mong mga magulang," dagdag pa ni Reign.
"That's what I needed Alexa for. As much as I hated asking her for help, I have no other choice. Kung sa pamilya niyo naman ako hihgingi ng tulong ay wala rin silang magagawa. Alam naman natin na hindi nila gugustuhing mangialam."
"Hindi ba't masyado na siyang na-i-involve dito pinsan? Not to discourage, pero pamilya mo na ang pinag-uusapan dito. Baka pagsimulan pa ito ng away sa pagitan ng pamilya ninyong dalawa," di na napigilang ipahayag ni Jessica ang pag-aalala.
"I know. Naisip ko na rin naman 'yan. But I don't have a choice right now. Kung sakali mang umabot sa puntong 'yan ay ako na mismo ang kusang babalik sa mga magulang ko. Pero sa ngayon... ayoko munang bumalik sa mansyon."
Medyo namasa ang mga mata ni Yuna. Pagkuwa'y napailing.
"Hindi ako makakahinga doon. I want space from everyone, from my family especially. Mas palalain lang nila ang nararamdaman ko. Naiintindihan niyo naman siguro ako, hindi ba?"
Natahimik naman ang dalawang pinsan ni Yuna. Naaawa sila dito. Matapos ang masaklap na pinagdaanan nito, ni isa sa pamilya nito ay wala man lang nakuhang magmalasakit. At ngayo'y ginigipit pa ito.
"Naiintindihan namin, couz'. Huwag kang mag-alala at tutulungan ka namin. Ako na rin ang tatawag kay Alexa, bff na kami no'n eh" si Reign.
Hindi lang si Yuna, maging si Jessica ay napataas-kilay sa sinabing iyon ni Reign. Napatingin silang dalawa dito.
"What? Close na kami ni Alexa, bakit?"
"Bagay kayong magkaibigang dalawa," paismid na wika ni Yuna rito.
"Atleast we're not boring..." hirit naman ni Reign.
Tinaliman ito ng tingin ni Yuna.
Napataas naman ng kamay si Reign.
"All right. All right. Wala na 'kong sasabihin. Lalabas na lang ako. Lalandiin ko muna iyong dalawang bakulaw sa labas. Bakasaling makatulong," ang wika ni Reign sabay kindat at lumabas na nga ng kuwarto.
Nagkatinginan naman ang dalawang naiwan at sabay napatawa.
"She's useful at times," ang biro ni Yuna.
Napailing naman si Jessica habang nangingiti.
----
"Ma'am, natatatakot po talaga ako sa ginagawa natin," halos pabulong na wika ni Lucy, ang regular nurse ni Yuna.
"Relax, Lucy... nothing bad could happen," payapa dito ni Yuna.
"Pero Ma'am, baka mapatalsik ho ako. Kailangang-kailangan ko po ang trabahong ito," ang wika pa ng nurse.
Hinarap ito ni Yuna. "Look, Lucy. Hindi mo naman sasabihin na kusa kang nakipagsabwatan sa'min. Tell them we used force on you. That's what the shackles are for. At sabi ko naman sa'yo 'di ba... kung sakali mang mapaalis ka dito ay i-r-recommend kita sa kaibigan kong doktor. He will compensate you nicely, and maybe even better than here."
Imbes na si Yuna ay ang nurse ang nakahiga sa hospital bed. Ang isang kamay nito ay nakaposas sa gilid. Nagpalit din sila ng outfit. Ito ngayon ang nakasuot ng hospital gown at si Yuna naman ang nakadamit pang-nurse. Habang nag-uusap sila ay ina-apply-an naman ng make-up ni Jessica si Yuna. May iilang pasa ito na hindi pa gaanong naghihilom kaya't kinailangan nilang lagyan iyon ng concealer.
"Sigurado po ba kayong paniniwalaan nila ang kuwento ko?" nag-aalangan pa ring tanong ni Lucy. Bata pa ito. Ayon dito ay bente-tres pa lamang at kakasimula lang din nito bilang nurse. May kaputian din. Bagamat hindi gaanong kagandahan ay nabawi nito sa kagandahan ng kutis.
"There, it's done," si Jessica. Agad na ring ibinalik sa bag ang ginamit na make-up kit.
Lumapit si Yuna sa nakahigang nurse. Nakatali na rin ang buhok niyang patalikod , kagaya ng pagkakatali ni Lucy kanina. Mabuti na lang din at parehong mahaba ang kanilang buhok. Ang kulay nga lang ang naging problema. Napilitan si Yuna na kulayan muli ito ng itim kahit ayaw na ayaaw niya.
"It's your job to make it believable. You can do it. I'm sorry, Lucy," ani Yuna na hinawakan ang kamay ng nurse. "Pinaliwanag ko na rin naman sa'yo ang dahilan 'di ba? You've met my mother. Nakita mo kung pa'no niya 'ko tratuhin. And don't worry; I'll wire the money in your account the instant we got out of here."
"We're running out of time, come on," wika ni Jessica na may hawak na duct tape sa kamay. Ilalagay nila iyon sa bibig ni Lucy.
"Kailangan na naming umalis, Lucy. Nothing will happen to you. I promise," paalam ni Yuna sa nurse. "Do it," tuon niya sa pinsan.
Jessica hesitated at the last moment. "You know what... I have a better idea to make it more believable."
"Ano naman?" ang tanong ni Yuna.
Natuon ang mga mata ni Jessica sa mesang naglalaman ng mga gamit na dala ni Lucy kanina, partikular na sa syringe at bote ng sedative na nandoon.
Namilog naman ang mga mata ng nurse nang sundan ang tinitingnan ni Jessica. "Ma'am... ano pong binabalak niyong gawin?" medyo kinakabahang tanong nito.
Naglakad na palapit doon si Jessica at kinuha ang dalawang bagay na iyon. Gamit ang syringe ay sinaid niya ang laman ng maliit na bote.
"Sica, what are you doing???" si Yuna.
Tiningnan lang siya ng pinsan at itinuloy na ang binabalak. "I'm sorry, Lucy. But I have to do this."
"Ma'am, teka lang po -" alma ng nurse. Pero wala na itong nagawa nang iturok ni Jessica ang sedative. "no - "
Ilang sandali lang ang lumipas at kaagad na umepekto na ang gamot.
Napamaang na lang si Yuna sa ginawa ng pinsan. "We'll be pretty much get sued for that," nanlalaki ang mga matang wika niya.
"Don't worry... magkakasama naman tayong tatlo sa kulungan. Magiging masaya 'yon," nakangisi pang wika ni Jessica sabay tulak palabas sa pinsan. "Halika na. Mauubusan na tayo ng oras."
"Hindi ba muna natin aalisin ang posas niya? Ifshe was asleep, there was really no need for that," ani Yuna.
Napakamot sa ulo si Jessica. "Oo nga pala." Kinuha na nito ang susi na iniwan lang din naman nila sa mesa. Nilapitan muli si Lucy upang alisin ang posas nito.
"Bilisan mo. Ikaw kasi... pabagu-bago ka ng plano," mahinang kastigo rito ni Yuna.
"Eto na nga..." ani Jessica na nagmamadali nang tanggalin ang posas. "Halika na..." tulak niyang muli sa pinsan nang matapos.
Inayos muna ni Yuna ang sarili. Isinuot ang facemask sa bibig. Mabuti na lang at palaging may suot noon si Lucy. Mas magiging madali sa kanya ang pag-d-disguise.
"Ready?" tanong ni Jessica.
Tumango si Yuna at binuksan na ang pinto.
Sa labas ay kausap ni Reign ang isang guard. Ang kasama nito ay naka-breaktime. Isinakto nila sa pagkakataong iyon na isagawa ang plano. Napalingon ang dalawa sa paglabas nila.
Yumuko si Yuna at nagkunwang may dinudukot sa bulsa. Pagkatapos ay dire-diretso nang naglakad. Si Reign naman ay inagaw ang pansin ng kausap na guard.
Si Jessica ay lumapit sa pinsan. "Halika na, kumain muna tayo. Tapos na din si Yuna," aniya.
"Gusto mong sumama?" baling ni Reign sa katabing guard para mas maging kapani-paniwala ang acting niya. Buti na lang at may itsura ito kaya pinagtiyagaan niyang kausapin. Mas approachable din ito kaysa doon sa isang mukhang pang-kontrabida sa pelikula ang mukha.
"Ah... sige, kayo na lang. Hindi pa kasi dumadating si Leo. Mamaya na lang ako," anito sa baritonong boses.
"Sigurado ka? Okay, ikaw ang bahala. Kita-kits na lang mamaya," ani Reign na binigyan ng mapang-akit na ngiti ang lalaki bago nagpahila sa pinsang si Jessica. Sasama kasi sila dapat sa paghahatid ng mga ito kay Yuna sa mansyon. Kumaway pa si Jessica habang paalis. Lihim na nagbubunyi dahil tagumpay ang panlilinlang niya dito. Tumango naman ang bodyguard na nakangiti rin.
"Bilib na 'ko sa'yo..." napapangiti ring komento ni Jessica.
"Ako pa... 'yang mga lalaking 'yan isang haplos at ngiti lang ang kailangan bibigay na agad," mayabang na turan naman ni Reign.
Parang walang-anumang naglakad ang dalawa patungo sa exit. Umakto sila ng normal para hindi magduda ang bantay. Nang lumiko sa isang pasilyo kung saan hindi na sila nakikita ay patakbo na silang naglakad. Naghihintay na sa dulo ng pasilyong iyon si Yuna.
Nang marating ang pinto ay nagmamadali na silang lumabas.
Samantalang ang naiwang bodyguard sa loob naman ay nakakunot ang noo. Pakiramdam nito ay mayroong mali. He thought hard what that was. Binalikan ang mga eksena kanina at biglang nanlaki ang mga mata. Nagmamadali itong pumasok ng kuwarto ni Yuna.
Nakatalikod mula sa pinto ang walang-malay pa ring nurse matapos turukan ng pampatulog ni Jessica.
Umikot ang bantay para tingnan ang mukha ng 'pasyente'. May kutob na ito at nang matitigan ito ng maayos ay nakumpirman iyon. Malutong itong napamura.
"Sinasabi na nga ba. Masyadong matangkad ang nurse na lumabas kanina!" anito at agad na dinukot ang cellphone sa bulsa. Mabilis na nag-dial at tinapat sa tenga ang telepono. "Leo! Natakasan tayo pare!"
"Ano bang pinagsasabi mo Carlos? Hindi ba't bantay ka diyan, pa'no kang natakasan?" tanong naman ng nasa kabilang linya.
"Mam'ya ko na ipapaliwanag. Palabas na'ko ngayon. Tingnan mo na kaagad diyan sa parking lot dahil ikaw ang mas malapit," anito bago ibaba ang telepono. Patakbo nang lumabas pagkatapos.
"Where is she?" ang tanong ni Yuna na nagpalinga-linga sa paligid ng parking area.
"Ando'n," turo ni Jessica at hinila na ang pinsan.
Lumapit sila sa isang kotse. Kaagad nilang narinig ang pag-unlock ng pinto at mabilis pa sa alas-kuwatrong pumasok ng sasakyan ang tatlo.Si Jessica ay sa unahan pumasok samantalang sa backseat naman ang dalawa.
"Ang tagal niyo naman... namumuti na ang mga mata ko rito," narinig nilang reklamo ng driver na kaagad namang ini-start ang makina nang makasakay na sila.
"Hello to you too," si Yuna na nagsuot na ng seatbelt. Ang dalawang pinsan ay gayon din.
"Oh. Hi, Yuna..." anang driver na sinilip sa rearview mirror ang babae.
"Hey, Alexa..." alanganing ngumiti si Yuna dito. Hindi niya maiwasang mailang sa babae. Marami na siyang utang dito na kung tutuusin ay hindi naman nito responsibilidad na gawin.
"Shit. That's Leo, iyong isang bodyguard," natarantang turo ni Reign sa lalaking lumabas mula sa pintuan ng ospital. Palinga-linga ito sa paligid.
"Duck, duck!" ani Alexa sa tatlo. Sumunod naman ang mga ito.
Itinigil muna ni Alexa ang kotse. Wala kasi silang ibang kasabay na lalabas. Kapag pinaandar na niya ang kotse ay mahahalata sila nito.
"Ano pang ginagawa mo? Get the damn car out of here!" Yuna hissed in almost a whisper.
"Shh... makakahalata siya. Sandali lang, maghintay tayo ng ibang sasakyan na lalabas," ani Alexa. May isang kotse siyang nakitang gumalaw. Nagpunta doon ang lalaki at sinipat iyon. Kinuha ni Alexa ang pagkakataong iyon para i-maniobra nang palabas ang kotse. Noong una'y dahan-dahan siya. Dinaanan pa niya ang lalaki na kinakatok ang bintana ng kotseng papalabas din sana. Nang sumapit ng gate ay pinaharurot na niya ang sasakyan.
Biglang napalingon ang lalaki sa kanila. "Hoy!"
"You got his attention! Go, go, go!" si Jessica.
Nang sandaling iyon ay siya namang paglabas ng kasama pang bodyguard ng lalaki.
"Kunin mo ang kotse, bilis!" sigaw ni Leo dito.
Agad namang tumalima ang isa.
"Tang 'na! Mayayari tayo kay boss nito!" napapamurang wika ni Leo sa kasama nang makasakay.
Si Alexa naman ay mas lalo pang binilisan ang pag-d-drive, patingin-tingin sa side-mirror kung nasundan ba sila. Nang may makitang intersection ay kaagad na iniliko sa kanan ang kotse. Bago iyon ay nakita pa niya ang paglabas ng kotse ng mga bodyguard.
"They saw us! Bilisan mo pa, Alexa!" natatarantang wika ni Reign.
"Eto na, 'eto na!" hindi-magkandatutong wika ni Alexa na muling tinapakan ang gas. Panay busina sa mga nauunang sasakyan at pandalas ang pagkabig ng manibela pakaliwa at pakanan upang mag-overtake.
"Nandito na sila!"
"They're gaining on us! Damn it! Wala na bang mas ibibilis pa ang kotseng ito???"
"Turn left! Left!"
"Please shut up! Hindi ako makapag-concentrate sa pag-d-drive!" sinabayan ni Alexa ang pagsigaw ng tatlong magpipinsan. Sa side-mirror ay nakita niyang ilang metro na lamang ang pagitan ng sasakyan ng mga lalaki.
"Let's switch!" biglang sabi ni Jessica at inalis na ang seatbelt niya gayundin ang kay Alexa.
Nanlalaki naman ang mga mata ni Alexa habang nakatingin dito. "What??? Are you nuts? Switch while at this speed? You're mad!" saad niya. Isang mabilis na kabig pakanan muli ang ginawa upang iwasan ang isang kotse. Kontodo-busina at mura naman sa kanila ang mga naagrabyadong sasakyan.
"Yes! Just do it! You're so slow!" sigaw pa ni Jessica na kinuha na nga ang manibela mula kay Alexa.
"Hey, hey! Anong ginagawa mo?!" hintakot na tanong ni Alexa.
"Move!" iniangat ni Jessica ang katawan habang nakahawak sa manibela. Kandahirap naman si Alexa na lumipat ng upuan.
"Jess, sa mga pelikula lang posible 'to!" tutol pa rin ni Alexa. Gumegewang-gewang na ang sasakyan.
"Shut up and just move!" Si Jessica na hindi magkandatuto kung pa'nong i-steady ang sasakyan.
"Nababaliw na ba kayo? Mamamatay tayo sa ginagawa niyo!" sigaw ni Reign mula sa likod.
"Jessica, stop it!" saway ni Yuna sa pinsan. Isang malaking kalukuhan ang ginagawa nito.
Habang abala sina Jessica at Reign na magpalit ng puwesto ay hindi nila napansing out of lane na sila. Isang nakakabinging busina ang pinakawalan ng kasalubong na sasakyan. Parehong nanlaki ang mga mata nina Alexa at Jessica nang magkatinginan. Kilala nila ang tunog na 'yon.
Isa pang busina. Halos mayanig ang kalsada sa lakas niyon. Dinig na dinig din ang nangangalit na pagkiskis ng mga gulong na halos lumikha na ng usok.
Parang nag-slow motion ang lahat na kagaya sa isang pelikula.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Truck! There's a truck!!!" ang nakabibingi ding sigaw ni Reign sa dalawa.