C H A P T E R - 4 0
W A R R E N D A V E ' s
P O V
I was standing in front of the altar, while satisfiying my senses with a romantic Athmosphere. It's been a years since i met her.
" Not sure if you know this
But when we first met
I got so nervous
I couldn't speak 🎵 "
With the help of our friends, nang-yari na rin sa akin ang isang okasyon na hinihiling nang halos lahat nang tao na mang-yari sa kanila. Hindi man kumpleto ang lahat nang nandito, i was thankful that this 'one of a life time' events was now happening in my life.
" In that very moment
I found the one and
My life had found its missing piece 🎶🎵"
In a minute, a memories flash on my mind.
[ Flashback ] :
It's was rainy afternoon when i saw her in one of the convinience store. She was wearing her uniform from a diffirent school. She was eating an Icecream while staring on the raindrops that flashing on the glass wall.
That time, my mother asked me to buy some noodles on that store.
Hindi ako non makapag-focus sa ginagawa ko dahil sa kaka-tingin ko sa kaniya. Hanggang nong hindi na ako naka-tingin, nalaman ko nalang na nasa likuran ko na siya kaya't nagulat ako at lahat nang pinamili ko ay nahulog lahat.
" Oww. " - ayan lang an sinabi niya, siguro ay nagulat din sa nang-yari. Agad naman siyang yumuko at pinulot lahat nang nahulog ko. Nataranta naman ako kaya't yumuko din ako at mabilis na pinulot lahat nang pimili ko.
" Thanks. "- saad ko. Hindi naman siya sumagot at tumayo na. That time, may nahulog siyang gamit na hindi ko malilimutan. It was her favorite toy. Her Little sword. Her knife.
Nahulog iyon sa lapag kung saan nahulog kanina ang mga pinamili ko. Pareho kaming napa-tingin sa isa't isa, and it was the very first time that i stared on her eyes.
She smiled shyly. "Ay, nahulog. Hehehe. " Agad siyang yumuko ay pinulot and immediately put her knife on her pocket. "Ano... pang-bukas ko kasi iyon nang cornbeef. Hehehe.."- she said as she leaned closer, only to realize na ang stall pala nang mga de-latang pag-kain ay nasa likuran ko.
I can smell her cologne, and it was bratsplash strawberry from bench. She smells like a strawberry.
[ End Of Flashback ]
That was the first time that i met her. I stalk her hanggang sa nalaman ko kung saan siya nag-aaral, and it was a public school. At first, Nagalit si Mommy nong nalaman niyang nag-transfer ako sa isang public school, well, im from private school tho.
" So as long as I live I'll love you
Will have and hold you
You look so beautiful in white
And from now to my very last breath 🎶
This day I'll cherish
You look so beautiful in white
Tonight🎵 "
And then one day, nakita ko siya sa scool. It seems na wala siyang masyadong kakilala dahil wala man lang siyang binabati na kahit sino. Halos lahat din nang estudyante na nasasalubong niya ay tinitingnan siya mula ulo hanggang paa. Enemies?
[ Flashback ] :
Nag-tatago ako sa isa sa mga halaman sa garden sa kadahilanang may mga babaeng nag-papapicture sa akin, and it was annoying. So i don't have a choice but to stay there.
And then suddenly, a familiar image of a girl caught my attention. She was sitting in a grass while singing. Her voice was a heaven in my ears. Hindi ako umalis sa pinag-tataguan ko hanggang sa may isang mukha na lumabas mula doon.
Halos mapa-talon ako sa gulat pero hindi ko iyon pinansin. It was awkward na nakita niya akong may tinitingnang babae habang parang timang na nag-tatago sa mga halaman. , which is true.
Sa tuwing tinititigan ko ang babaeng umangkin sa pag-katao ko na naka-upo sa grass ay siya namang harang nang mukha nong babaeng bigla nalang sumulpot kaya't hindi na ako naka-tiis pa.
" Ano ba?! Papansin ka? "- angil ko don sa babaeng harang nang harang,
" Hmm?! Maelee is the name dude, and anong tinitingin-tingin mo sa kaibigan ko? "- lumapit pa nang kaunti ang mukha nito kaya't napa-atras ako nang bahagya.
"May gusto ka sa kaniya, ano? "- malakas na pang-aasar nong Maelee kaya't nabaling tuloy ang tingin sa amin nong babaeng naka-upo sa grass.
" Sino yan, Mae? "- tanong niya. For the 2nd time, narinig ko ulit ang boses niya, kaso sa hindi magandang sitwasyon. Tumayo ito at akmang lalapit na sa amin kaya't mabilis akong umatras upang sana ay tumakbo, nang biglang hawakan nong Maelee ang kwelyo nang damit ko.
" H-hoy! Ano ba! Bitawan mo kong hay*p ka! "- nag-pupumiglas ako ngunit tanging smirk lang ang isinagot nong Maelee.
" Dalian mo diyan, Nicole. May stalker ka. Ano nga pangalan mo? "- Tanong nong Maelee sa akin. And wait---- Nicole? So her name is Nicole huh? Mag-sasaya na sana ako kung hindi lang ako hinihila nitong si Maelee.
Nang malapit na talaga sa amin si Nicole ay malakas akong umatras upang maka-wala, napunit pa nga ang uniform ko pero atleast worth it dahil nalaman ko ang pangalan niya.
[ End Of Flashback ]
" What we have is timeless
My love is endless 🎶
And with this ring I say to the world 🎵"
Ngayon, ang dating babaeng pinapangarap kong maka-sama ay totoo nang mapapa sa akin ngayong araw mismo. Wala akong pinag-hinayangan sa lahat nang nang-yari, kahit marami pa sa pamilya ko ang nasawi, hindi ko iyon ikinalungkot. Sabi nga nila, "Love is Sacrifice. " and i believe that it was true.
Bumukas ang na ang malaking pinto nang simbahan, senyales na nandito na ang mag-giging asawa ko. Inayos ko ang aking necktie at ngumiti nang nakita ko siyang dahang-dahang nag-lalakad papalapit sa akin.
Walang kuryente pero sa tulong nang mga kaibigan naming scientist mula sa Watrecreekmill farm, ay nagawan nang paraan. Nandito din lahat nang tao sa Watercreekmill farm. Sinadya talagang sa simbahan ganapin ang pang-yayaring ito dahil... ewan. Basta , ang laki nang nai-tulong nang lahat.
" You're my every reason
You're all that I believe in🎶
With all my heart I mean every word 🎵 "
Halos mapuno ang loob nang simbahan sa dami nang Survivors, akala ko nong una ay kakaunti nalang kami. Lahat sila ay tumayo at lumingon sa babaeng nag-lalakad ngayon sa gitna.
" So as long as I live I'll love you
Will have and hold you🎵
You look so beautiful in white
And from now to my very last breath🎶
This day I'll cherish🎶
You look so beautiful in white
Tonight🎵
You look so beautiful in white
So beautiful in white
Tonight🎶 "
Nang-mag-katapat na kami ay ibinigay na ni Daryll sanakin ang kamay niya. She smiled at me and i can see the teardrops on her eyes. She's crying. Pinunasan ko iyon.
"Tsk. Don't cry baby, it will ruin your make-up. "- i wispered.
Humarap na kami sa altar kung saan nandoon ang mag-tatakda nang pag-sasama namin habang-buhay.
" Do you Love each other? "- pa-unang tanong nito at sabay naman kaming nag-yes ni Nicole.
" May Tumututol ba sa dalawang ito?! "- sigaw naman nito. Walang sumagot at tanging mga halinghing lamang ang maririnig.
"Kung ganoon, you may now kiss the bride na agad! "- sigaw nito kaya't biglang umingay sa loob nang simbahan. Syempre, nag-palitan muna kami nang singsing. I hold her chin before i kissed her torridly kaya't lalong umingay. I must say that this is the happiest day in my life. Kasabay nang pag-halik ko ay ang pag-tulo nang patak nang luha sa aking mata. It was a tears of joy.
Author's NOTE:
So ayun, tapos na. Epilouge will be published later. Thank you!
----