YUMI CHUA
Teka, ano bang dapat kong gawin?
Oo nga't nandito na ako sa harap ng unit niya ngayon, pero hindi ko magawang pindutin pin para makapasok ako sa loob. Iniisip ko kasi, kapag pumasok na ako sa loob, anong gagawin ko?
Aish! Umu-overload na naman sa kata-ngahan ang utak mo, Yumi e! Napakamot nalang ako ng ulo dahil sa inis sa sarili, bakit ba ang tange-tangengot ko? Masiyado akong naging lutang sa buong biyahe kaya hindi ako nakapag-isip ng pwedeng gawin ko pagdating ko dito.
Napabuga nalang ako ng hangin bago pindutin ang ang pin ng unit niya. Sana nga lang, hindi niya pa binago yon.
Bahala na.
Laking pasalamat ko nang ganon pa din ang pin ng condo unit niya. Pumasok ako sa loob at sumalubong sa akin ang napaka-dilim na paligid. Ganon pa rin ito kagaya ng iniwan ko, may naka-kalat nga lang na maleta. Siguro ay kay Yeonjun yan, kakauwi niya lang galing Tagaytay e.
Hindi na ako nag-abala pang buksan ang ilaw, dumiretso na ako sa kwarto niya dahil sigurado namang nandon lang siya at natutulog.
Nang marating ko yun, hindi na ako kumatok at dumiretso nalang sa pagpasok. Pagpasok ko, tama nga ako na nandito lang siya at nakahiga. Ang lalim na ng paghinga niya kaya sigurado akong tulog na siya ngayon.
Dahan-dahan akong lumapit papunta sa kama niya at umupo doon sa tabi niya. Napangiti nalang ako habang nakatingin sa kaniyang mukha na payapa ngayon, hindi katulad kanina na akala mo handa ng maging kriminal. Wala sa sariling hinaplos ko ang buhok niya gamit ang mga daliri ko. Ngayon ko lang napansin na kulay abo na pala yon, bagay na bagay sa kaniya ang kulay na yon. Lalo siyang gumwapo.
“Mabuti naman at hindi ka na binabangungot.” Bulong ko sa kaniya. “I'm sorry, boss. Sorry dahil nagalit ka kanina, hindi ko naman ginusto yun e. Promise, kahit nga ako nandidiri sa labi ng loko na yon, as in, yuck!” Inis na bulong ko pa.
“Ayokong mag-assume, pero hindi ako sigurado sa sinabi ni Patrick na kaya ka daw nagka-ganon kasi nagseselos ka. Ewan ko, hindi ko naman alam ang takbo ng utak mo e.” Kinuha ko ang kumot sa paanan niya saka inilapat yun sa katawan niya.
Habang nakatitig sa kaniya, naitanong ko nalang ang sarili, ano bang nagawa ko para makuha ko ang puso niya? Ano bang mabuting nagawa ko at nagustuhan niya ako? Babae lang naman ako, makulit, pala sigaw, pala-utos at nananapak. Hindi ko alam kung sadyang hilo lang ba siya o bangag dahil naisipan niyang ligawan ako. O baka naman trip niya ako? Kaso, hindi naman siya ganong klaseng tao e.
Kawawa naman ang boss ko, natulog nang hindi nakapag-palit ng damit. Hayaan mo na nga, mabango pa naman siya kahit amoy alak.
Tumayo na ako saka dahan-dahan inilapat ang labi sa noo niya, aalis na muna ako, hindi ko siya masusuyo kung tulog siya at lasing na lasing. Babalik nalang ako bukas kapag maayos na siya.
“Good night, boss.” Yun ang huling sinabi ko bago maglakad palayo pero hindi pa ako nakaka-tatlong hakbang nang may magsalita sa likod ko.
“Do you think I will forgive you that easy?” Nanlaki ang mga mata ko saka dahan-dahan siyang nilingong muli.
Nakapatong na ang ulo niya sa palad niya habang nakangisi ang labing naka-tingin sa akin. Ang ngiting yan, ang ngiting ilang araw ko nang hinahanap-hanap. Wala sa sariling ngumiti ako sa kaniya pabalik.
“Boss,” Nasabi ko nalang habang matiim na nakatitig sa kaniya.
Tinapik niya ang space sa tabi niya na parang pinapa-upo ako doon. Walang pagda-dalawang isip na sinunod ko ang gusto niya, umupo ako sa tabi niya pero nauwi din yon sa higa dahil bigla niya akong hinatak saka niyakap. Hindi pa siya nakuntento, inayos niya ang pagkaka-higa ko, inunan niya ang braso sa ulo ko at inamoy-amoy pa ang buhok ko. Napapikit ako nang dahil doon.
Ang sweet na Yeonjun talaga ang pinaka-gusto ko.
“You're forgiven.” Bulong niya.
“Hindi pa nga kita sinusuyo bati na agad tayo. Napaka-easy to get mo naman pala, boss.”
“You don't have to do that. Pagdating sayo, hindi ako nakakatiis.”
“Edi marupok ka.”
“Marupok na kung marupok pero ayoko namang hindi tayo magka-sundo. Masiyado kitang mahal para awayin.” Aniya na ikinalaki ng mga mata ko.
“Mahal? M-Mahal mo ako?” Sabi ko kasabay ng pag-bilis ng tibok ng puso ko.
“Hindi ako mag-seselos ng ganon kung hindi. I'm sorry for my atittude earlier, Yumi. I'm just freaking jealous because someone kissed the lips that I owned. Your lips are just mine, I don't want to share it to other man, all parts of your body, all of that is mine.” Sabi niya saka hinalikan ang sentido ko.
“Totoo pala yung sinabi ni Patrick, kayong mga lalaki, kahit hindi niyo pa pag-aari ang babae nagiging possessive na kayo.”
“Well, that's our nature— did you two talked again?” Hinarap niya ako saka pinanliitan ng mga mata.
“Sino? Si Patrick?” Tumango naman siya. “Oo, tinanong ko kasi sa kaniya kung anong nangyari sayo nun. E kasi, siya lang naman ang makaka-intindi sayo dahil parehas kayong lalaki, tapos ayun, sinabi niya sa akin. Kaya ako nandito ngayon sayo dahil ang sabi niya ay suyuin daw kita para humupa yang selos mo.” Sinundot ko pa ng hintuturo ko ang matigas niyang dibdib kung nasaan ang puso niya.
“Tss. Wala ka bang ibang lalaking kilala pwera sa ex mo? There's Kaze, you can talk to him.” Angal niya.
“Bakit? Nagseselos ka?”
“Fucking yes!” Sagot niya agad.
Natawa nalang ako saka sumagot. “Mag-kaibigan lang naman kaming dalawa ni Patrick, isa pa, may girlfriend na yung tao kaya wala ka ng dapat ipag-selos. Past is past na ang peg naming dalawa, wala na kaming nararamdaman para sa isa't-isa. Kaibigan nalang talaga, promise.”
“Promise?” Aniya habang nagpipigil ng ngiti.
Itinaas ko ang hinlilit ko. “Promise.”
Nagulat ako nag halikan niya ako bigla sa labi. Nahigit ko ang hininga ko ng saglit pero agad din naman akong naka-bawi.
Hinampas ko siya sa braso pero parang humampas lang ako sa bato dahil hindi man lang siya nag-react na nasaktan.
“Bakit ka naman nang-hahalik?!” Singhal ko sa kaniya.
“I don't want to seal that promise using pinky swear, I want to seal it with a kiss.” Naka-ngisi pa siya sa akin nang sabihin niya yon.
“Kiss kiss ka diyan, ang landi mo. Yun na ang huling kiss mo sa akin dahil ang manliligaw at nililigawan ay hindi nagki-kiss.” Sabi ko na ikina-awang ng labi niya dahil sa gulat.
“What? No! That's unfair!” Parang batang inagawan ng kending sambit niya.
“Ano namang unfair doon?”
“Isang linggo akong tigang diyan sa labi mo. Isang linggo akong nag-hintay para mahalikan ka ulit tapos sasabihin mong yun na ang huli? Fuck, hindi ako papayag.”
“Kailangan mong pumayag dahil kung hindi, hindi ako magpapaligaw sayo. At kapag nangyari yon, habang buhay kang walang kiss.” Pananakot ko sa kaniya.
“You're so unfair. You're manipulating me by blackmailing me.”
“Ayaw mo?” Tinaasan ko siya ng kilay. “Okay, madali naman akong kausap—”
“Fine!” Iritado niyang sabi.
Napangiti ako dahil sa ka-cute-an niya saka humiwalay ng pagka-yakap sa kaniya.
“Dapat nga hindi din tayo magka-tabi ngayon—” Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang niyakap niya agad ako ng mahigpit na para akong isang bagay na ayaw niyang pakawalan.
“Good night, my Yumi.” Bulong niya saka hinalikan ang noo ko.
“Good night, boss.”
CHOI YEONJUN
I open my eyes when I feel that there's someone who's hugging me and then, there's my girl, my woman, my queen who's hugging me tightly as if like I'm a pillow.
I chuckled softly and stare at her peaceful sleeping face. Her slightly open lips is tempting me to kiss it but I made a promise that when I kiss her, she's already my girlfriend.
Hope that I can fulfill that.
It's funny that, the woman who I love and I'm courting is beside me right now, sleeping peacefully and hugging me. It's so comfortable being in this position, I love it. How I wish that every morning in my life, when I open my eyes, her face is the first thing that I will see.
Tinanggal ko ang piraso ng buhok na naka-harang sa mukha niya then I slowly lean my face to her to kiss her cheeck. Dahil doon ay dinilat niya ang mga mata niya at ngumiti sa akin.
“Good morning, boss.” Bati niya sa akin.
Ngumiti ako pabalik sa kaniya. I really like it everytime that she's calling me boss.
“I really love your smile.”
“Bakit naman?”
“Because in your smile, I see something more beautiful than the stars.” Hinawakan ko ang pisngi niya para haplusin yon.
“Sus, kikiligin na ba ako niyan?” Aniya. “I really love your smile too.” Bawi niya na ikina-taas ng kilay ko.
“And why?” Tanong ko na lalong ikina-lapad ng ngiti niya.
“Wala lang, mas lalo ka lang kasing guma-gwapo sa paningin ko.” Tumawa pa siya ng bahagya.
Natawa nalang din ako saka kinurot ang tungki ng ilong niya. “Silly.”
I am a really lucky man to meet a woman like her. She's like my angel who's bringing light, happiness and hope into my life. Hinding-hindi ako papayag na may kumuha sa kaniya mula sa akin, magkamatayan na kung magkamatayan pero hinding-hindi ko hahayaang mapunta siya sa iba. Hinding-hindi ko siya papakawalan.
My Yumi, should be mine... alone.
“Akin ka lang ha? Ayokong mapunta ka sa iba.”
“Sus! E paano naman kung ayoko?”
“Pag akin ka, akin ka, kapag ayaw mo,” Hinalikan ko siya sa noo saka nginisihan siya. “Akin ka pa din. So you don't have a choice, either you like it or not, you are mine, my queen.”