Hi, lovely reader! Salamat sa paghihintay. Heto na ang bagong chapter. Sana ay magustuhan mo. :)
"Hindi ako magsasawang titigan ka habang natutulog."
Nakangiti si Sam habang binubulong ang mga salitang iyon sa kay Adrian na mahimbing na natutulog. Maaga siyang nagising nang araw na iyon. Babangon na sana siya para ipagluto ng almusal ang asawa ngunit parang mas gusto niyang titigan ito habang mahinang humihilik.
Marami siyang natutunan tungkol kay Adrian sa mga nakalipas na linggo nilang pagsasama bilang mag-asawa. She learned that Adrian is a very caring and attentive guy. Tinatandaan nito ang mga bagay-bagay na sinasabi niya.
Dahan-dahan niyang inilapit ang katawan sa asawa. She knows he's wearing nothing but his boxer shorts while sleeping. At habang nakatingin sa asawa ay hindi maiwasang uminit ang katawan niya. She likes being close to him. She likes it when he puts his arms around her and start kissing her.
Konting galaw na lang papalapit sa asawa ay alam niyang magigising na ito. Adrian is like that. Kaagad nitong nararamdaman kapag nasa malapit siya. There's nothing in the world she wants right now but to be enveloped in his arms and ravished by his lips pero pinigilan niya ang sarili. Kailangan niyang ipagluto ng almusal ang asawa dahil maaga ang flight nito patungong Manila para makipag-usap sa Presidente. May importante raw kasi itong gustong sabihin.
Hinalikan niya ito sa pisngi pagkatapos ay bumangon na siya. Kinuha niya ang kanyang thigh-high pink silk robe at isinuot iyon sa ibabaw ng kanyang camisole top at shorts. Pagkatapos ay lumabasa na siya ng kwarto.
Mag-a-alas singko pa lang at napakatahimik pa ng mansion. Wala siyang ibang marinig kundi ang tunog ng kanyang paglakad. Mabilis niyang tinungo ang kusina at sinimulang kunin ang ingredients ng lulutuin niyang waffles and pancakes. Na-miss niya ang mga pagkaing iyon.
Noong nag-ha-honeymoom kasi sila ni Adrian ay madalas silang hindi nakakapag-almusal dahil hindi sila gumigising ng maaga. Just like normal honeymooners, they would just stay in bed and cuddle in the morning. Ngunit ngayong balik na sila sa mansion ay napagdesisyonan niyang kailangan na niyang umpisahan ang pagiging isang asawa. At sisimulan niya iyon sa pagluluto ng almusal para sa asawa.
Naalala niya noong nagtatrabaho pa siya bilang personal chef ni Aurora na ngayon ay mother-in-law na niya. Kadalasan ay nagiging siya ng maaga para mag-exercise o yoga. Balak niya ring gawin ulit iyon pero sa ngayon ay ipagluluto niya na muna ng almusal ang asawa.
Makalipas ang apat na pu't limang minuto ay natapos na siya sa kanyang niluluto. Inilapag niya sa ibabaw ng countertop ang umuusok pang waffles at pancakes. Pagkatapos ay sinimulan na niyang gumawa ng kape. Pinipindot niya ang 'on' button ng coffee maker nang may maramdaman siyang kamay na gumagapang sa kanyang beywang.
Kahit hindi siya lumingon ay alam niya kung kaninong mga kamay iyon. Napatili siya nang hilahin siya ni Adrian. Pumulupot ang mga braso nito sa beywang niya at hinahalikan siya sa leeg.
"Nandito ka lang pala sa kusina," bulong ni Adrian sa kanya.
Naamoy niya ang panlalaking pabango nito habang hinahalikan siya nito mula sa kanyang batok hanggang balikat.
"Pinagluto kita ng almusal," sagot niya. Nakikiliti siya sa ginagawa nito.
"Alam mo naman ang paborito kong almusal, di ba?"
Napatigil siya nang marinig ang sinabi nito. Hindi niya naalala na sinabi ni Adrian ang paborito nitong almusal.
"Nasabi mo na ba sa akin? Parang hindi pa, ah. Ano nga bang paborito mong almusal?" Tanong niya.
In one swift move ay inikot siya ng asawa. Ngayon ay magkaharap na sila. Isinampay ni Adrian ang mga kamay niya sa liig nito at dahan-dahan siyang itinulak nito hanggang sa mapasandal siya sa refrigerator. Muling pinulupot ni Adrian ang mga braso nito sa kanyang beywang. Their bodies are now so close. Nagtagpo ang kanilang mga mata. Nakita ni Samantha ang pagnanasa sa mukha ng asawa.
"Ikaw," bulong ni Adrian.
Before she knew, Adrian's lips are already on hers. And she gladly kissed him back. Maraming beses na silang naghahalikan at pamilyar na sa kanya ang tamis ng mga halik ni Adrian. But each time he kisses her it still feels like the first time. Nandoon pa rin ang pagnanasa nilang lumalim pa ang kanilang paghahalikan. Nandoon pa rin ang malakas na pagtibok ng kanilang mga puso.
Isang mahinang ungol ang kumawala sa bibig ni Samantha na lalong nagpasabik kay Adrian. His hands started to move from her waist to his back.
At dahil lunod na lunod sila sa kanilang nararamdaman ay hindi nila naririnig ang mga yapak na paparating.
"Oh my goodness!"
Mabilis na naitulak ni Samantha si Adrian nang marinig niya ang boses ni Aurora.
"Good morning, ma," nakangiting sabi ni Adrian.
Si Samantha naman ay namumula sa kahihiyan. Hindi niya inakalang maagang gigising si Aurora.
"I smelled coffee kaya pumunta ako rito. I'm so sorry if I interupted your intimate moment," ang sagot ni Aurora.
Hindi malaman ni Sam ang gagawin. She's still in shock. Nagpalipat-lipat ang tingin niya mula sa nakangiti pa ring si Adrian at sa biyenan.
"Yeah. Sam made coffee," ang sabi ni Adrian at kinindatan ang asawa.
Nainis naman si Sam sa ginawa nito. Inirapan niya ito pagkatapos ay hinarap si Aurora.
"Ready na po iyong coffee," ang sabi niya. Mabilis siyang kumuha ng tasa at sinalinan iyon ng mainit na kape.
"Thank you, iha," ang sabi ni Aurora at kinuha ang tasa mula kay Sam.
"Gusto 'nyo po ng waffles or pancakes?" Alok niya rito.
Mabilis na umiling si Aurora. "You're not my personal chef anymore, Samantha. Please stop worrying about me."
Tama nga ang kanyang biyenan. Hindi na siya ang personal chef nito. Nagtataka nga rin siya kung bakit inalok niya ito gayung hindi puwede rito ang niluto niya.
"I'm sorry. You can continue with what you were doing. And Adrian? Don't forget about your flight," sagot nito at lumabas na ng kusina.
Lalong lumapad ang ngiti ni Adrian.
"Yes, ma," pilyong sagot nito. Muli itong lumapit kay Samantha at inakbayan ang asawa.
"Ano ba, Adrian! Nahuli tuloy tayo ni mama," sagot niya at kinurot sa tagiliran si Adrian.
Isang tawa lang ang isinagot ni Adrian pagkatapos ay kinuha at pinaghahalikan nito ang kamay ni Sam.
"When are we moving out, babe?" Tanong niya. Gusto niya ang mansion pero hindi kanila iyon.
"Don't worry. I'm working on it," sagot ni Adrian.
"Hindi naman natin kailangan ng malaking bahay. I don't care if it's a small apartment as long as its ours. Basta atin, basta tayong dalawa lang. Ayokong mahuli tayo ni mama na may ginagawang..." Hindi niya matapos ang kanyang sinasabi. Muli siyang pinamulahan ng mukha.
Muling hinalikan ni Adrian ang kamay niya.
"Ano bang maliit na apartment ang sinasabi mo? You're my queen. You deserve a palace."
Samantha rolled her eyes. "Hindi ko nga kailangan ng palasyo. I want to be the queen in my own house no matter how small it is. Not a princess in your mother's mansion. This is her house, she's the queen here."
"Okay, okay. We'll talk about it again pagbalik ko," nakangiting sagot ni Adrian at hinalikan sa pisngi ang asawa.
"Kumain ka na ng almusal bago pa lumamig ang niluto ko."
Tiningnan lamang ni Adrian ang inihanda niya. Pagkatapos ay umiling ito.
"I'm not hungry yet. Sa airport na lang ako kakain," sagot ni Adrian pagkatapos ay tumingon sa suot na relos.
Napakunot ang noo niya. Magsasalita na sana siya ngunit muli siyang hinalikan nito. Napapikit na lamang siya at tinugon ang mga halik nito.
Kapwa sila naghahabol ng hininga nang matapos ang kanilang mainit na paghahalikan.
"I want to stay here and kiss you all day long pero kailangan ko nang umalis. Take care of yourself, okay? I love you so much." Hinalikan siya ni Adrian sa noo pagkatapos ay niyakap ng mahigpit.
"I love you, too," bulong niya sa asawa.
Kumalas sa pagkakayakap si Adrian. Nagpaalam ito sa kanya at lumabas na ng kusina.
"Bye," habol niya sa papalayong asawa. Nang makaalis na ito ay malungkot niyang tinitigan ang inihanda niya. Mukha namang masarap ang niluto niya.
"Don't beat yourself up. Adrian doesn't like pancakes and waffles."
Napalingon si Samantha at nakita ang papalapit na biyenan.
"Talaga po?" Kaya pala tiningnan lang ni Adrian ang inihanda niya.
"Simula noong bata pa siya ay ayaw na niya ng pancake at waffles. I can't remember the reason. I think it's the texture. I'm really not sure."
Tumango lamang si Sam. Pagkatapos ay napatingin siya kay Aurora. May naisip siya.
"Ano pa po bang pagkain ang ayaw ni Adrian?" Tanong niya rito. She doesn't want this to happen again.
Ngumiti si Aurora bago sumagot.
"Your relationship with my son is very unique. Hindi kayo katulad ng mga normal na mag-asawa. Unlike normal couples who take their time getting to know each other, your relationship with Adrian started with a wedding."
Kumunot ang noo ni Sam. Hindi niya alam kung saan patungo ang sinasabi nito.
"You two skipped the boyfriend-girlfriend part and that's what makes your relationship special. Kaya sa halip na tanungin mo ako tungkol sa mga pagkain na ayaw ni Adrian, why don't you discover it yourself? That would be exciting!" Ngumiti si Aurora pagkatapos ay muling lumabas ng kusina.
Naiwan si Samantha na nakakunot ang noo habang nakatingin sa papalabas na biyenan.
***
"Oh my god, Sam, are you even listening?"
Mabilis na nag-angat ng tingin si Sam at nasalubong ang nakasimangot na mukha ni Irene. Nasa restaurant sila ng pamilya ni Sam at nag-uusap.
"I'm sorry. I was just thinking about—"
"Adrian. Si Adrian na naman?" Putol ni Irene sa sasabihin niya. "Tigilan mo nga ako, Samantha. Lalo tuloy akong naiinggit."
Napangiti lamang si Sam. Hindi niya kasi maiwasang isipin ang sinabi ni Aurora kaninang umaga. Marami pa siyang hindi alam tungkol kay Adrian. Iniisip pa lang niya iyon ay kinakabahan at nag-aalala na siya. Paano kung hindi na naman magustuhan ni Adrian ang lulutuin niya? Dapat siguro ay tanungin niya na lang ang asawa ng diretso.
"Ipagpapatuloy ba natin ang napag-usapan natin tungkol sa renovation ng restaurant?" Tanong ni Sylvia. Nagpalipat-lipat ang tingin nito mula kay Irene at Samantha.
Kinausap kasi ni Sam ang kanyang mommy tungkol sa plano niya sa restaurant na iniwan ng daddy niya. Sa ngayon ay sarado ito ngunit gusto niya itong ipagpatuloy at marami siyang gustong baguhin. Napag-iwanan na kasi ang restaurant nila.
"Yes, mommy. Marami po akong plano para sa restaurant," sagot niya.
"Marami ka palang plano kaya mamaya mo na isipin ang asawa mo," mataray na sagot ni Irene.
Tumawa lang si Sam. Alam niya kasing wala lang sa mood ang kaibigan. Nag-away na naman kasi si Irene at ang boyfriend nitong si Joon. Gusto ni Irene na manatili sa Pilipinas ngunit gusto ni Joon na sa Seoul na siya tumira.
"Kausapin mo kasi si Joon. Pati tuloy ako tinatarayan mo," nakangiti niyang sagot.
Umirap lang si Irene.
"No bad words," sagot nito. "Tapusin na nga natin itong meeting natin. Nagugutom na ako."
"I agree," sagot ng mommy niya. Pagkatapos ay muli nitong tiningnan ang isinulat sa papel. Kumunot ang noo nito sa pag-aalala. "Mukhang malaki ang gagastusin natin para sa renovations."
"Don't worry, mom. May naipon naman po ako. Iyon po ang gagamitin natin."
Umiling si Sylvia. Hindi siya sang-ayon sa sinabi ng anak.
"May asawa ka na, Samantha. Your money is also Adrian's money kaya hindi ka puwedeng magdesisyon na mag-isa. You need to talk to him."
"Sigurado naman po ako na papayag siya."
"Kahit na. Kailangan mo pa rin siyang kausapin. At isa pa, kailangan ninyong bumili ng sarili ninyong bahay. Hindi puwede na sa mansion ng mga Silva kayo titira habang buhay."
Humugot ng malalim na hininga si Sam. Ngayon niya lang napagtanto na marami pala silang dapat asikasuhin ni Adrian.
"You could always live in one of Adrian's hotels," ang sabi ni Irene.
"No. That's not a good way to start a family," pagsalungat ni Sylvia. "Hindi ako makapaniwala na walang sariling bahay itong si Adrian."
"He has hotels, tita. Hindi niya naman kasi kailangan ng bahay. Bakit pa siya bibili ng bahay kung puwede niya namang dalhin sa hotel ang mga babae niya," sagot ni Irene pagkatapos ay bumaling sa kanya. "No offense meant, Sam."
Umiling siya. May rason naman kasi si Adrian. He was expanding his business and he was also busy finding her. Biglaan din kasi ang kanilang kasal.
"Huwag na nga kayong mag-alala. Nag-usap na kami ni Adrian tungkol sa sarili naming bahay. He's taking care of it," sagot niya.
"Mabuti naman kung ganoon," sagot ni Sylvia.
"Tapos na ba ang meeting natin? Gutom na ako. Hindi pa ba kayo nagugutom?" Sunud-sunod na tanong ni Irene.
"Don't worry, Irene. Pupunta tayo sa bahay. Ipagluluto raw tayo ni Sam ng masarap na ulam."
"Thank god!"
Napangiti lang si Sam sa sinabi ng kaibigan. Sabay-sabay nilang iniligpit ang mga papel na nasa mesa.
"Ano bang lulutuin mo?" Tanong ni Irene nang papalabas na sila ng pinto ng restaurant.
Binuksan ni Sam ang pinto at lumabas. Sasagot na sana siya ngunit magulat siya nang makita ang sumalubong sa kanila.
Isang grupo ng mga photographers ang abala sa pagkuha ng litrato ni Sam habang tinatawag ng mga ito ang mga pangalan niya. Mabuti na lang at mabilis siyang hinila ng mommy niya papasok sa restaurant. Sumunod si Irene at kaagad na isinarado ang pinto.
Hindi siya makapaniwala si Sam. She has totally forgotten about the paparazzi.
"Paano nila nalaman na nandito tayo?"
***Did you like this chapter? Don't forget to vote and comment para ma-inspired akong magsulat. Thanks! :)