အခန္းထဲမွာ ဟိုသည္ေလွ်ာက္ရင္း ဂဏွာမၿငိမ္ ျဖစ္ေနရတာက...
ေဒၚေႂကြရြက္ဝါ....
..
ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္လိုက္....
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ျပန္ထၿပီး ျပတင္းေပါက္နား
ေလွ်ာက္သြားလိုက္နဲ႔
ဗ်ာမ်ားေနရတဲ့ အေၾကာင္းက....
ေႂကြ႔စကားေၾကာင့္.....
" မဂၤလာေဆာင္ '' တဲ့ေလ....
ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အဲ့အေျခေနထိ ေတြးႏိုင္ရတာလဲ ေႂကြ...
တြဲသြား တြဲလာ လုပ္ရာကေန....
ရည္းစား အဆင့္ထိ တက္တာကိုေတာ့ နားလည္လက္ခံ
ႏိုင္ေပမယ့္.....
လက္ထပ္ဖို႔အထိကေတာ့ တကယ့္ကို နားလည္ဖို႔
ခဲယဥ္းေနတာ အမွန္.....
ေယာက္်ား ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ထပ္မႈက...
ဘယ္လိုပဲ အက်ဥ္းခ်ံဳး လုပ္လုပ္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ၿပီးသြားႏိုင္ဖို႔မ႐ွိ..
အနည္း နဲ႔ အမ်ား ေဝဖန္ေျပာဆိုခံရမွာ...
ကိုမင္းေနာင္လည္း ေယာက္်ားေတြ နဲ႔ တြဲသြားတြဲလာ
လုပ္ေနတာ မွန္ေပမယ့္...
သူ႔အ႐ွိန္ဝါ နဲ႔ သူမို႔ ဒီလို သတင္းက အျပင္မပ်ံ့...
ေဆြမ်ိဳး လည္း နည္းတာေၾကာင့္ အျပစ္ေျပာမယ့္သူလည္းမ႐ွိ..
ေႂကြကေတာ့ အဲ့လိုမဟုတ္...
ကိုမင္းေနာင္ နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ သားဆိုတာ လူတိုင္း သိေနတာကို..
ဒီအေၾကာင္းသာ သိလို႔ကေတာ့ ေဒၚေႂကြရြက္ဝါ
ေဆြမ်ိဳး အလယ္မွာ မ်က္ႏွာ ေဖာ္ႏိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္...
.
.
.
ၿပီးေတာ့ ငယ္ေသးတဲ့ ေႂကြ႔ဘဝကိုလည္း
ဒီလို မ်ိဳး အျဖစ္မခံႏိုင္....
ဟိုေကာင္ေလးကလည္း မၾကာခင္ျပန္ေတာ့မွာပဲကို...
ဒီၾကားထဲ ေႂကြ႔ကို ထိန္းထားႏိုင္ရင္ အဆင္ေျပၿပီ...
ဟုတ္တယ္....
ဟိုေကာင္ေလး ျပန္သြားရင္ အဆင္ေျပၿပီ...
.
.
တီ..တီ..တီ
Ph ျမည္သံေၾကာင့္ အေတြးစျပတ္သြားၿပီး
ph အျမန္ကိုင္လိုက္မိသည္။
" ေႂကြရြက္ဝါ.... မ်ိဳးမင္း ျပန္ေရာက္ၿပီလား?''
Ph ကိုင္ကိုင္ ခ်င္း ၾကားလိုက္ရတာက ကို မင္းေနာင္
ရဲ႕အသံ...
" ဒီညေန ျပန္ေရာက္မွာ...ဘာလို႔လဲ?''
" ကိစၥ႐ွိလို႔ပါ... ညေနျပန္ေရာက္ရင္ အိမ္မွာပဲ ေစာင့္ေနလို႔ေျပာေပး...''
" ခဏေလး ကိုမင္းေနာင္ ကြၽန္မေျပာစရာ႐ွိတယ္..''
Ph ခ်ဖို႔ျပင္ေနတဲ့ ကိုမင္းေနာင္ကို အလ်င္ျမန္တားလိုက္
ရသည္။
" ဘာလဲ?''
" ႐ွင္.... ဟိုေကာင္ေလးကို ျမန္ျမန္ ျပန္ခိုင္းမွ
ျဖစ္ေတာ့မယ္... ကိုမင္းေနာင္...''
" ဘာျဖစ္ျပန္ၿပီလဲ.... သူ ျပန္ပါ့မယ္လို႔လည္း
ငါ့ကို ကတိေပးၿပီးၿပီကို... ''
" ေႂကြက မဂၤလာေဆာင္ဖို႔ ေျပာေနတယ္.. ''
" ဘာ!?''
ေဒါသသံ ဟိန္းခနဲ ထြက္လာၿပီး ၿငိမ္သြားတဲ့ တစ္ခဏ
တစ္ဖက္က အသက္႐ွဴသံျပင္းျပင္းကို ေဒၚေႂကြရြက္ဝါ
အတိုင္းသား ၾကားေနရေလသည္။
" ငါ ညေန ျပန္လာမွ ဆက္ေျပာၾကတာေပါ့..''
ကို မင္းေနာင္ ဘက္က ph ခ်သြားေတာ့မွ...
ေႂကြရြက္ဝါ ph ေလးကိုင္ရင္း သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။
ဒီတစ္ခါေတာ့... အတူ ေျဖ႐ွင္းၾကည့္ၾကတာေပါ့...
ဒါက.... ေႂကြ႔ကို ကယ္တင္ဖို႔ ေနာက္ဆံုး အခြင့္ေရး
ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာ....
.
.
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.... တားႏိုင္သေလာက္
တားၾကည့္ၾကမယ္ေလ...
ေႂကြ ေလွ်ာက္ေနတဲ့ လမ္းက မွားေနတာကို
ဒီအတိုင္း ၾကည့္ေနဖို႔ကေတာ့....
ရင္နာရလြန္းလို႔.....
~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sofa ေပၚမွာ တေစာင္းလွဲလ်က္သား TV ၾကည့္ေနတဲ့
ေႂကြ...
Control ကိုကိုင္ၿပီး Channel တစ္ခုၿပီးတစ္ခုကို
စိတ္ႀကိဳက္ ေျပာင္းၾကည့္ေနေလတာ..
အစားနဲ႔ ပါးစပ္နဲ႔လည္း လံုးဝမပ်က္...
တကယ့္ကို တည္ၿငိမ္လြန္းစြာ...
ဒုန္း.. ဂလုန္း..
႐ုတ္တရက္ ထြက္လာတဲ့
အသံလာရာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့...
စာၾကည့္ခန္းကေန ပံုးတစ္လံုးနဲ႔ ထြက္လာတဲ့ ေဒၚခ်ိဳ
Daddy ဖြခဲ့တဲ့ အမိႈက္ေတြ႐ွင္းၿပီး ထြက္လာရင္း
တံခါးနဲ႔ တိုက္မိကာ အကုန္ ျပန္႔က်ဲ ကုန္တာပင္...
" သားေႂကြ လန္႔သြားတယ္ထင္တယ္... ေဒၚခ်ိဳ
မျမင္လိုက္လို႔..''
ေႂကြ ဘာမွမေျပာပဲ
ပစၥည္းေတြ ျပန္ေကာက္ေနတဲ့ ေဒၚခ်ိဳ နားကို ေႂကြ
ေလွ်ာက္သြားလိုက္ၿပီး သူပါ ပစၥည္းေတြ ကူေကာက္ေပး
ေနလိုက္သည္။
ေဒၚခ်ိဳလည္း ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့
ပဲ အတူ
ျပန္႔က်ဲေနတာတြ ေကာက္ေနရင္း တစ္ေနရာ အေရာက္
ေႂကြ လက္ေတြ မသိမသာ တုန္သြားရသည္။
အေၾကာင္းက...
စာအုပ္ အဖံုးတစ္ခုပဲ အေကာင္းတိုင္းက်န္ၿပီး..အတြင္းက
စာရြက္ေတြ ျပဲစုတ္ ေနတဲ့
Romeo & Juliet စာအုပ္...
ေႂကြ စာအုပ္ကို အသာေလး ေကာက္ယူလိုက္ေတာ့..
အခ်ိဳ႕ စာရြက္ေတြေတာင္ ျပဳတ္က်က်န္ခဲ့သည္။
စာအုပ္ အဖံုးကို လက္နဲ႔ ေသခ်ာ သပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ေႂကြ လက္ေဆာ့ထားတဲ့ အမွတ္သားေလးက ထင္းလို႔
ေႂကြ မဲ့လိုက္မိသည္။
ဒါ.... ကိုးမာန္ စာအုပ္ပဲ...
ဘာလို႔ ဒီကိုေရာက္ေနရတာလဲ?
ဘယ္လို အမွတ္တရေတြ႐ွိေနလဲ?
ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ ေတြ႔ၿပီးေနၾကၿပီလဲ?
.
.
.
စလာပါၿပီ...
ေမးခြန္းေတြ...
ေျဖမယ့္သူမ႐ွိပဲ.... ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေသဖို႔
ေသြးေနမိတဲ့ ဓားေတြ....
မ႐ူးစမ္းနဲ႔.....ေႂကြ.....
ကိုယ္နာက်င္ရမယ့္ အေၾကာင္းေတြ မေတြးစမ္းပါနဲ႔...
အဆံုးမသတ္ႏိုင္တဲ့ ေမးခြန္းေတြေမးၿပီး
သံသယေတြနဲ႔ ေႂကြ အေလွာင္ပိတ္မခံ ႏိုင္တာေၾကာင့္
အေတြးစကို ခ်က္ခ်င္းျဖတ္ေတာက္ၿပီး
စာအုပ္ကို အမႈိက္ပံုးထဲ ေသခ်ာ ထည့္ပစ္လိုက္သည္။
မလိုပါဘူး...
သံသယေရာ....
အေတြးေတြေရာ...
ကိုးမာန္ ျဖစ္ေနလို႔ သံသယ ဝင္စရာမလိုသလို...
Daddy ျဖစ္ေနလို႔လည္း သံသယမဝင္သင့္ဘူးေလ..
ဟုတ္တယ္...
ဘာေတြပဲ ျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့...အခုအခ်ိန္မွာ
ကိုးမာန္ဆိုတာက ေႂကြ႕အနားမွာ အျမဲ႐ွိေနေစခ်င္တဲ့ သူ
ေႂကြ႔ရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ..... ေလာဘ...
ေႂကြ႔ရဲ႕ တစ္ခါတည္းေသာ.... ရင္ခုန္မႈ...
ေႂကြ႔ရဲ႕ တစ္ႀကိမ္တည္းေသာ...ေပ်ာ္ရႊင္မႈ...
ေနာက္ဆံုး....
ေႂကြ႔ရဲ႕....... အဆံုးစြန္ေသာ အတၱ....
အတၱကို ေ႐ွ႕တန္းတင္ထားမွ ေနသာထိုင္သာ ႐ွိေနမိၿပီ
ကိုးမာန္.....
ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားအေပၚ အတၱႀကီးပါရေစ....
ခင္ဗ်ားဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.....ကြၽန္ေတာ့္ အတၱကေတာ့
က်ိန္းေသ အႏိုင္ရမွ ျဖစ္မယ္....
.
.
.
ကြၽန္ေတာ္ ႏိုင္ခ်င္တယ္....
ကြၽန္ေတာ့္ဘဝကို...
.
.
.
အမႈိက္ပံုးေလးေဘး ေခါင္းမွီရင္း အသိစိတ္လြတ္သလို
ထိုင္ၿပီး ေငးေနတဲ့ ေႂကြ႔ကိုၾကည့္ၿပီး
ေဒၚခ်ိဳ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။
ဒီကေလး..... ဒီပံုစံနဲ႔ ႐ူးသြားေတာ့မွာပဲ....။
~~~~~~~~~~~~~~~~~
Coffee ဗန္း သယ္လာရင္း ေဒၚေႂကြရြက္ဝါ
အရိပ္အကဲ ၾကည့္ေနလိုက္မိသည္။
ညေနကမွ ခရီးကျပန္လာတဲ့ ကိုမ်ိဳးမင္း ရဲ႕ ပံုစံက ခရီးပန္း
လာတာေၾကာင့္လားမသိ...ႏြမ္းနယ္ေနေပမယ့္
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ထိုင္ေနတဲ့ ကိုမင္းေနာင္ ရဲ႕ မ်က္ႏွာ
ကေတာ့ သိသိသာသာကို ေဒါသ ထြက္ေနတာ....
ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့မသိပဲ... မေကာင္းတဲ့ အေငြ႔သက္
ေတြကိုရေနတာ..
ကိုမ်ိဳးမင္းကိုၾကည့္ရတာလည္း သူေတြးသလို ေတြးေနပံု
ရသည္။
" ေႂကြရြက္ဝါ....မင္း ခဏဖယ္ေနေပး...''
ေအးစက္စြာ ေတာင္းဆိုလာတဲ့ ကို မင္းေနာင္...
" ဟင့္အင္း.... ကြၽန္မ မဖယ္ႏိုင္ဘူး... ''
သူမစကားအဆံုး ေအးစက္စက္ၾကည့္လာတဲ့ ကိုမင္းေနာင္
" ရြက္ဝါ....''
" ႐ွင္လည္း မတားနဲ႔ ကိုမ်ိဳး... ကြၽန္မ မွာလည္း
သိခြင့္႐ွိေနတာပဲ...''
စကားဝိုင္း ခဏတာ ၿငိမ္သက္သြားၿပီး....
" ေကာင္းၿပီေလ.... မင္းလည္း တစ္ခါတည္း သိသင့္တာ
သိသြားရေတာ့ ေကာင္းတာပဲ...''
ထူးဆန္းေနတဲ့ မင္းေနာင္ရဲ႕ စကား အသြားအလာေတြက
မ်ိဳးမင္းကို စိုးရိမ္စိတ္ေတြ ပိုတိုးလာေစတာေတာ့
အမွန္ပင္....
မင္းေနာင္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ??
ဘာကို ေဒါသထြက္ေနတာလဲ??
" မင္း ငါ့ကို ဘယ္လိုမ်ား လုပ္ရက္ရတာလဲ မ်ိဳးမင္း?''
ေလသံမာေနေပမယ့္ ေဒါသေၾကာင့္လား...
ဝမ္းနည္းမႈေၾကာင့္လား မသိတဲ့ အဖ်ားသတ္ တုန္ခါေနတဲ့
မင္းေနာင္ရဲ႕ စကားသံေၾကာင့္...
မ်ိဳးမင္း တုန္လႈပ္သြားရသည္။
မင္းေနာင္..... ေျပာခ်င္ေနတာက.... မဟုတ္မွ လြဲေရာ...
" မင္းအေပၚ အျမဲရာႏႈန္း ျပည့္ယံုၾကည္ခဲ့တဲ့
ငါ့အေပၚ မင္းလုပ္ရက္တယ္ေနာ္..''
" ငါ.... ငါ ဘာလုပ္မိလို႔လဲ??''
" ငါ အကုန္သိၿပီးၿပီ.! ငါ သြန္းမာန္သစ္ နဲ႔ ေတြ႔ၿပီး မင္း
လုပ္ခဲ့တာေတြ.....''
" ငါ.. ငါ.. ငါတို႔ တျခားမွာ သြားေျပာရေအာင္''
ေဘးမွာ ရြက္ဝါ ႐ွိေနတာေၾကာင့္ မ်ိဳးမင္း ဒီေနရာမွာ
ဒီစကားေတြ ဆက္မေျပာခ်င္...
မင္းေနာင္ကို ေျခသလံုး ဖက္ေတာင္းပန္ ရ ရင္ေတာင္
ရြက္ဝါကိုေတာ့ မသိေစခ်င္....
တစ္သက္လံုး... ႀကိဳးစားပမ္းစား ဖံုးကြယ္လာခဲ့တာ
ေတာင္..... လံုျခံဳေနဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္လို႔မရတာ...
လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ ....
" ငါ့ကို အေၾကာင္းျပခ်က္ အရင္ေပးစမ္းပါ...
ငါ့ကို ဘာလို႔ အခုလို လုပ္ခဲ့ရလည္း ဆိုတာ...
ငါလက္ခံႏိုင္ေအာင္...တစ္ခုခု ႐ွင္းျပစမ္းပါ..!! "
" ေအး... ငါ ႐ွင္းျပမယ္... ငါ႐ွင္းျပပါ့မယ္...
တစ္ေနရာ အရင္သြားရေအာင္ပါကြာ..''
" အခ်စ္ေၾကာင့္လို႔ ေျပာရင္ေရာ... ႐ွင္လက္ခံေပး
ႏိုင္မလား ကို မင္းေနာင္...''
.
.
.
.
မင္းေနာင္ ေရာ မ်ိဳးမင္းပါ အံ့အားသင့္ၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ရြက္ဝါ က ခပ္ေအးေအး ေလသံနဲ႔ ဆက္ေျပာေလသည္။
" ဒါေတြ အားလံုးက အခ်စ္ေၾကာင့္ မရည္ရြယ္ပဲ ျဖစ္သြား
ရတာပါဆိုရင္ ႐ွင္လက္ခံေပးႏိုင္မလား? "
ခဏေလး...
ဒါ ဘယ္လို အေျခေနလဲ?
" မင္း.... မင္း....ေရာ သိေနခဲ့တာလား??''
ေျဖလာမယ့္အေျဖကို မၾကားရဲေပမယ့္...
ေမးလိုက္မိသည္။
ငါ့ကို..... ဘယ္လိုမ်ား လုပ္ရက္ၾကတာလဲ??
မင္းေနာင္ တကယ့္ကို မယံုႏိုင္တာပါ...
မ်ိဳးမင္းက လိမ္လည္လွည့္ဖ်ားတာကို
ရြက္ဝါက သိေနတာတဲ့ေလ...
" ကြၽန္မ တကယ္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ကိုမင္းေနာင္...''
ဟင္?
ဘယ္လိုမ်ား...
ေသြးေအးလြန္းစြာ...
မင္းေနာင္ရဲ႕ ေခါင္းထဲ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ရက္လံုးလံုး မ်ိဳးမင္း
အေပၚ ေဒါသျဖစ္ေနျခင္းေတြ
ဘယ္ေပ်ာက္ကုန္မွန္းေတာင္မသိ..
သူနဲ႔ ၆လ အတူေနၿပီး ကေလးအထိပါေမြးေပးခဲ့တဲ့
မိန္းမဆီကေနပါ ခံလိုက္ရတဲ့
လိမ္လည္ျခင္း...
ဖံုးကြယ္ျခင္း...
ရက္စက္ျခင္းေတြ....
ယံုေတာင္မယံုရဲ...
မ်ိဳးမင္းကေတာ့ အလယ္မွာ ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ႔
ဘာမွကို ဝင္မေျပာ...
မင္းေနာင္ကိုယ္တိုင္လည္း ဘာမွကို မေျပာႏိုင္ပဲ
တစ္ရိပ္ရိပ္တက္ေနတဲ့ ေဒါသကို ေျဖေဖ်ာက္ဖို႔
ဘာလုပ္ရမွန္းလည္းမသိ..
" ကြၽန္မ သိရက္နဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့တာ...
မွားေနမယ္ဆိုရင္ေတာင္...
ကြၽန္မ ေနာင္တမရဘူး ကိုမင္းေနာင္..''
ေအာ္....
" ကို မ်ိဳးမင္း ကြၽန္မကို သိပ္ခ်စ္လို႔ အခုလိုေတြ လုပ္ခဲ့တာကို ကြၽန္မ နားလည္ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္...
ကြၽန္မတို႔ မိသားစု ဘဝကို ေအးေဆးျဖတ္သန္းဖို႔
ဒီ အျဖစ္ပ်က္ေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈလိုက္ရင္ ရၿပီ ထင္တာ...
အခုလို ေန႔ရက္မ်ိဳး ေရာက္မယ္ဆိုတာသာ သိရင္
႐ွင့္ဆီက ခြင့္လႊတ္မႈ ႀကိဳေတာင္းခဲ့မိမွာပါ...''
" ဒါက ခြင့္လႊတ္ေပးလိုက္ရံုနဲ႔ ၿပီးမယ့္ကိစၥလား!
မင္းတို႔ လုပ္ခဲ့တာ ....
ငါ့ဘဝ... ဘယ္ေလာက္ထိ ႐ႈပ္ေထြးခဲ့ရတယ္ထင္လဲ??
သြန္းမာန္သစ္ဆိုတဲ့ အဲ့ေကာင္ေလး ငါ့ဘဝထဲ ဝင္လာတာကို ဘာမွမသိရပဲ အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ဂ်င္းထည့္တာက
အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းတဲ့.....
ငါ့ဘဝကိုေတြးၾကည့္စမ္းပါ....
ေတြးၾကည့္ၾကစမ္းပါ....
ေႂကြ တစ္ခုခု ေျပာတိုင္း လုပ္တိုင္း.....ငါ့အမွား
ငါမွားခဲ့တာေၾကာင့္ဆိုၿပီး အျပစ္တင္ေနခဲ့ ရတာေတြ
ကေရာ ?? ပ်က္ျပား ခဲ့ရတဲ့ ငါ့စိတ္ေတြကိုေရာ...
ဘယ္သူ႔ဆီက အေလ်ာ္ေတာင္းရမွာလဲ?? ေျပာ!''
" ငါ.....ေတာင္းပန္ပါတယ္....မင္းေနာင္....
အားလံုး ငါ့အမွား ေတြပါပဲ.....
ငါ့ကို ပဲ အျပစ္တင္ပါကြာ... ငါ..ငါ..''
" ကြၽန္မလည္း ေတာင္းပန္ပါတယ္....
ဒါေပမယ့္.... အခု အဲ့ဒါေတြထက္ အေရးႀကီးတာက
ေႂကြ႔ကိစၥကို ဘယ္လိုေျဖ႐ွင္းၾကမလဲ ဆိုတာ...''
" ေႂကြ႔ကိစၥ??? ငါရဲ႕ အခု စိတ္အေျခေနက
ေႂကြ႔ရဲ႕ ျပသနာေတြကို ႐ွင္းႏိုင္မယ္ ထင္ေနတာလား??
ငါက ဘာမွ မခံစား.... မေပါက္ကြဲရေတာ့ပဲ....
မင္းတို႔ အခ်စ္ ဆိုတာႀကီကို ေခါင္းစဥ္တပ္ လိမ္လည္မႈကို
သေဘာထားႀကီးႀကီးနဲ႔ နားလည္ေပးရမယ္ေပါ့ေလ...
ငါက အဲ့ေလာက္ေတာင္ လြယ္ကူေနတာလား???''
" ကိုမင္းေနာင္..''
" မေျပာနဲ႔... ငါ ဘာမွ ထပ္နားမေထာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး...''
" မင္းေနာင္! မင္းေနာင္! "
ေနာက္ကေန အတင္းလိုက္ေခၚေနတဲ့ မ်ိဳးမင္းရဲ႕ အသံကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး ကားကို တရၾကမ္း ေမာင္းထြက္လာခဲ့တာ...
မင္းေနာင္ဆိုတဲ့ သူ႔မွာ..... ဦးတည္ရာမ႐ွိ....
အခုခ်ိန္..... စိတ္ကိုအေကာင္းဆံုးေပါက္ကြဲႏိုင္ဖို႔ က
အဓိက....
ဆိုးလိုက္တဲ့.... ငါ့ ဘဝ
ဆိုးလိုက္တဲ့.....ငါ့ကံတရား...
ငါ့နာက်င္မႈကသာ.... အျပင္းထန္ဆံုး....
အနာက်င္ဆံုး.....
.
.
.
.
.
ဝုန္းဒိုင္းၾကဲထြက္သြားတဲ့ ကားမီးေရာင္ ကိုေငးရင္း
စိတ္ပ်က္ လက္ပ်က္ သက္ျပင္းခ် အိမ္ထဲျပန္ဝင္သြားတဲ့
မ်ိဳးမင္း မျမင္လိုက္တာ တစ္ခုက....
.
.
.
.
.
တံခါးမႀကီး အကြယ္မွာ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့
ေႂကြ.....
.
.
ဟင္း......
ေႂကြသက္ျပင္းေလး ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ခ်ရင္း ျခံထဲကေန
ထြက္လာလိုက္သည္။
ရၿပီေလ...
သူသိသင့္သေလာက္ သိရၿပီးၿပီပဲ...
ေနရင္းထိုင္ရင္း ဒီလို စိတ္ဝင္စားစရာေတြလည္း
ၾကံဳရေသးတာပဲကိုး....
အင္း...
စိတ္ဝင္စားစရာပါ
ေႂကြ႔အတြက္ ဒါေလာက္ကေတာ့
ငယ္ငယ္က ၾကားဖူးေနက် ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ရဲ႕
Behind the scence ေတြ သိလိုက္ရသလို
႐ိုး႐ိုးေလးပါပဲ...
ဒီေလာက္ပါပဲ...
ဟုတ္တယ္... ဒါပါပဲ...
ေႂကြက ဘာကို ခံစားရမွာလဲ?
ဒါ ေႂကြ႔ ဇာတ္လမ္းမွ မဟုတ္ပဲ...
ု
ေႂကြ႔ဘဝ.. .. ေႂကြ႔ဇာတ္လမ္းမွာ ေအးခ်မ္းေနတာကို
သူမ်ားဘဝက အပူေတြ သယ္မလာခ်င္ပါဘူး....
.
.
.
.
စိတ္အခန္းငယ္ထဲကို
ဘယ္ကဘယ္လိုေရာက္ေရာက္
လာမွန္းမသိတဲ့ အေတြး အမိႈက္စေတြကို ႐ွင္းပစ္ဖို႔
ဖုန္စုပ္စက္႐ွိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ...
အခုေတာ့..
.
.
ပင္ပန္းလိုက္တာ
.
.
.
.
.
အိမ္ေ႐ွ႕ အုတ္ခံုေလးမွာ ထိုင္ဖို႔ အားျပဳေထာက္လိုက္တဲ့
ေႂကြ႔လက္ေတြ တုန္ယင္ေနတာကို ေႂကြ လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး
အံႀကိတ္ထားလိုက္မိသည္။
ဘယ္သူ႔အတြက္မွ....
ဘာေၾကာင့္နဲ႔မွ မခံစားနဲ႔ ေႂကြႀကိဳး...
ငါ့ဘဝ ငါ့ဇာတ္လမ္းမွာက
ကိုးမာန္ ႐ွိေနတာပဲ....
.
.
.
အဆင္ေျပမွာပါ...
..
.
.
.
.
တစ္ခါတစ္ရံ နာက်င္မႈက ျပင္းထန္တဲ့အခါ...
နာက်င္မႈေျပေလ်ာ့ဖို႔ ကုသတဲ့ သမားေတာ္က
အတၱျဖစ္ေနတာကေတာ့.....
ကံပဲေပါ့.....။
.
.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
tbc.
Thanks for lovely my creations
I'll try more than more to best
Thanks you guys
17.6.2019
12:15 A.M
N.S.P
Notice*
ဇာတ္လမ္းအစကေန သယ္လာတဲ့ ပန္ဒိုရာ box
ေလး ဖြင့္ျပလိုက္ပါၿပီ.... ဘယ္လိုေနလဲ သိခ်င္မိဗ်ာ
ေမးခြန္းေတြမ်ားမယ္လို္႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္..
ေျဖခ်င္ပါတယ္....ေမးၾကပါ...
အပိုင္းကေတာ့ တိုပါတယ္... pandora box ေလး
သီးသန္႔ဖြင့္ခ်င္လို႔ပါ...
နားလည္ေပးျငမယ္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရင္း.......
LimWaiiNyein
အခန်းထဲမှာ ဟိုသည်လျှောက်ရင်း ဂဏှာမငြိမ် ဖြစ်နေရတာက...
ဒေါ်ကြွေရွက်ဝါ....
..
ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်....
ချက်ချင်းဆိုသလို ပြန်ထပြီး ပြတင်းပေါက်နား
လျှောက်သွားလိုက်နဲ့
ဗျာများနေရတဲ့ အကြောင်းက....
ကြွေ့စကားကြောင့်.....
" မင်္ဂလာဆောင် '' တဲ့လေ....
ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အဲ့အခြေနေထိ တွေးနိုင်ရတာလဲ ကြွေ...
တွဲသွား တွဲလာ လုပ်ရာကနေ....
ရည်းစား အဆင့်ထိ တက်တာကိုတော့ နားလည်လက်ခံ
နိုင်ပေမယ့်.....
လက်ထပ်ဖို့အထိကတော့ တကယ့်ကို နားလည်ဖို့
ခဲယဉ်းနေတာ အမှန်.....
ယောက်ျား နှစ်ယောက်ရဲ့ လက်ထပ်မှုက...
ဘယ်လိုပဲ အကျဉ်းချုံး လုပ်လုပ် တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြီးသွားနိုင်ဖို့မရှိ..
အနည်း နဲ့ အများ ဝေဖန်ပြောဆိုခံရမှာ...
ကိုမင်းနောင်လည်း ယောက်ျားတွေ နဲ့ တွဲသွားတွဲလာ
လုပ်နေတာ မှန်ပေမယ့်...
သူ့အရှိန်ဝါ နဲ့ သူမို့ ဒီလို သတင်းက အပြင်မပျံ့...
ဆွေမျိုး လည်း နည်းတာကြောင့် အပြစ်ပြောမယ့်သူလည်းမရှိ..
ကြွေကတော့ အဲ့လိုမဟုတ်...
ကိုမင်းနောင် နဲ့ သူ့ရဲ့ သားဆိုတာ လူတိုင်း သိနေတာကို..
ဒီအကြောင်းသာ သိလို့ကတော့ ဒေါ်ကြွေရွက်ဝါ
ဆွေမျိုး အလယ်မှာ မျက်နှာ ဖော်နိုင်တော့မှာမဟုတ်...
.
.
.
ပြီးတော့ ငယ်သေးတဲ့ ကြွေ့ဘဝကိုလည်း
ဒီလို မျိုး အဖြစ်မခံနိုင်....
ဟိုကောင်လေးကလည်း မကြာခင်ပြန်တော့မှာပဲကို...
ဒီကြားထဲ ကြွေ့ကို ထိန်းထားနိုင်ရင် အဆင်ပြေပြီ...
ဟုတ်တယ်....
ဟိုကောင်လေး ပြန်သွားရင် အဆင်ပြေပြီ...
.
.
တီ..တီ..တီ
Ph မြည်သံကြောင့် အတွေးစပြတ်သွားပြီး
ph အမြန်ကိုင်လိုက်မိသည်။
" ကြွေရွက်ဝါ.... မျိုးမင်း ပြန်ရောက်ပြီလား?''
Ph ကိုင်ကိုင် ချင်း ကြားလိုက်ရတာက ကို မင်းနောင်
ရဲ့အသံ...
" ဒီညနေ ပြန်ရောက်မှာ...ဘာလို့လဲ?''
" ကိစ္စရှိလို့ပါ... ညနေပြန်ရောက်ရင် အိမ်မှာပဲ စောင့်နေလို့ပြောပေး...''
" ခဏလေး ကိုမင်းနောင် ကျွန်မပြောစရာရှိတယ်..''
Ph ချဖို့ပြင်နေတဲ့ ကိုမင်းနောင်ကို အလျင်မြန်တားလိုက်
ရသည်။
" ဘာလဲ?''
" ရှင်.... ဟိုကောင်လေးကို မြန်မြန် ပြန်ခိုင်းမှ
ဖြစ်တော့မယ်... ကိုမင်းနောင်...''
" ဘာဖြစ်ပြန်ပြီလဲ.... သူ ပြန်ပါ့မယ်လို့လည်း
ငါ့ကို ကတိပေးပြီးပြီကို... ''
" ကြွေက မင်္ဂလာဆောင်ဖို့ ပြောနေတယ်.. ''
" ဘာ!?''
ဒေါသသံ ဟိန်းခနဲ ထွက်လာပြီး ငြိမ်သွားတဲ့ တစ်ခဏ
တစ်ဖက်က အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းကို ဒေါ်ကြွေရွက်ဝါ
အတိုင်းသား ကြားနေရလေသည်။
" ငါ ညနေ ပြန်လာမှ ဆက်ပြောကြတာပေါ့..''
ကို မင်းနောင် ဘက်က ph ချသွားတော့မှ...
ကြွေရွက်ဝါ ph လေးကိုင်ရင်း သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
ဒီတစ်ခါတော့... အတူ ဖြေရှင်းကြည့်ကြတာပေါ့...
ဒါက.... ကြွေ့ကို ကယ်တင်ဖို့ နောက်ဆုံး အခွင့်ရေး
ဖြစ်ချင်ဖြစ်နေမှာ....
.
.
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်.... တားနိုင်သလောက်
တားကြည့်ကြမယ်လေ...
ကြွေ လျှောက်နေတဲ့ လမ်းက မှားနေတာကို
ဒီအတိုင်း ကြည့်နေဖို့ကတော့....
ရင်နာရလွန်းလို့.....
~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sofa ပေါ်မှာ တစောင်းလှဲလျက်သား TV ကြည့်နေတဲ့
ကြွေ...
Control ကိုကိုင်ပြီး Channel တစ်ခုပြီးတစ်ခုကို
စိတ်ကြိုက် ပြောင်းကြည့်နေလေတာ..
အစားနဲ့ ပါးစပ်နဲ့လည်း လုံးဝမပျက်...
တကယ့်ကို တည်ငြိမ်လွန်းစွာ...
ဒုန်း.. ဂလုန်း..
ရုတ်တရက် ထွက်လာတဲ့
အသံလာရာကိုကြည့်လိုက်တော့...
စာကြည့်ခန်းကနေ ပုံးတစ်လုံးနဲ့ ထွက်လာတဲ့ ဒေါ်ချို
Daddy ဖွခဲ့တဲ့ အမှိုက်တွေရှင်းပြီး ထွက်လာရင်း
တံခါးနဲ့ တိုက်မိကာ အကုန် ပြန့်ကျဲ ကုန်တာပင်...
" သားကြွေ လန့်သွားတယ်ထင်တယ်... ဒေါ်ချို
မမြင်လိုက်လို့..''
ကြွေ ဘာမှမပြောပဲ
ပစ္စည်းတွေ ပြန်ကောက်နေတဲ့ ဒေါ်ချို နားကို ကြွေ
လျှောက်သွားလိုက်ပြီး သူပါ ပစ္စည်းတွေ ကူကောက်ပေး
နေလိုက်သည်။
ဒေါ်ချိုလည်း ဘာမှ ဆက်မပြောတော့
ပဲ အတူ
ပြန့်ကျဲနေတာတွ ကောက်နေရင်း တစ်နေရာ အရောက်
ကြွေ လက်တွေ မသိမသာ တုန်သွားရသည်။
အကြောင်းက...
စာအုပ် အဖုံးတစ်ခုပဲ အကောင်းတိုင်းကျန်ပြီး..အတွင်းက
စာရွက်တွေ ပြဲစုတ် နေတဲ့
Romeo & Juliet စာအုပ်...
ကြွေ စာအုပ်ကို အသာလေး ကောက်ယူလိုက်တော့..
အချို့ စာရွက်တွေတောင် ပြုတ်ကျကျန်ခဲ့သည်။
စာအုပ် အဖုံးကို လက်နဲ့ သေချာ သပ်ကြည့်လိုက်တော့
ကြွေ လက်ဆော့ထားတဲ့ အမှတ်သားလေးက ထင်းလို့
ကြွေ မဲ့လိုက်မိသည်။
ဒါ.... ကိုးမာန် စာအုပ်ပဲ...
ဘာလို့ ဒီကိုရောက်နေရတာလဲ?
ဘယ်လို အမှတ်တရတွေရှိနေလဲ?
ဘယ်နှစ်ကြိမ်လောက် တွေ့ပြီးနေကြပြီလဲ?
.
.
.
စလာပါပြီ...
မေးခွန်းတွေ...
ဖြေမယ့်သူမရှိပဲ.... ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သေဖို့
သွေးနေမိတဲ့ ဓားတွေ....
မရူးစမ်းနဲ့.....ကြွေ.....
ကိုယ်နာကျင်ရမယ့် အကြောင်းတွေ မတွေးစမ်းပါနဲ့...
အဆုံးမသတ်နိုင်တဲ့ မေးခွန်းတွေမေးပြီး
သံသယတွေနဲ့ ကြွေ အလှောင်ပိတ်မခံ နိုင်တာကြောင့်
အတွေးစကို ချက်ချင်းဖြတ်တောက်ပြီး
စာအုပ်ကို အမှိုက်ပုံးထဲ သေချာ ထည့်ပစ်လိုက်သည်။
မလိုပါဘူး...
သံသယရော....
အတွေးတွေရော...
ကိုးမာန် ဖြစ်နေလို့ သံသယ ဝင်စရာမလိုသလို...
Daddy ဖြစ်နေလို့လည်း သံသယမဝင်သင့်ဘူးလေ..
ဟုတ်တယ်...
ဘာတွေပဲ ဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့...အခုအချိန်မှာ
ကိုးမာန်ဆိုတာက ကြွေ့အနားမှာ အမြဲရှိနေစေချင်တဲ့ သူ
ကြွေ့ရဲ့ တစ်ခုတည်းသော..... လောဘ...
ကြွေ့ရဲ့ တစ်ခါတည်းသော.... ရင်ခုန်မှု...
ကြွေ့ရဲ့ တစ်ကြိမ်တည်းသော...ပျော်ရွှင်မှု...
နောက်ဆုံး....
ကြွေ့ရဲ့....... အဆုံးစွန်သော အတ္တ....
အတ္တကို ရှေ့တန်းတင်ထားမှ နေသာထိုင်သာ ရှိနေမိပြီ
ကိုးမာန်.....
ကျွန်တော် ခင်ဗျားအပေါ် အတ္တကြီးပါရစေ....
ခင်ဗျားဘာပဲဖြစ်ဖြစ်.....ကျွန်တော့် အတ္တကတော့
ကျိန်းသေ အနိုင်ရမှ ဖြစ်မယ်....
.
.
.
ကျွန်တော် နိုင်ချင်တယ်....
ကျွန်တော့်ဘဝကို...
.
.
.
အမှိုက်ပုံးလေးဘေး ခေါင်းမှီရင်း အသိစိတ်လွတ်သလို
ထိုင်ပြီး ငေးနေတဲ့ ကြွေ့ကိုကြည့်ပြီး
ဒေါ်ချို သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။
ဒီကလေး..... ဒီပုံစံနဲ့ ရူးသွားတော့မှာပဲ....။
~~~~~~~~~~~~~~~~~
Coffee ဗန်း သယ်လာရင်း ဒေါ်ကြွေရွက်ဝါ
အရိပ်အကဲ ကြည့်နေလိုက်မိသည်။
ညနေကမှ ခရီးကပြန်လာတဲ့ ကိုမျိုးမင်း ရဲ့ ပုံစံက ခရီးပန်း
လာတာကြောင့်လားမသိ...နွမ်းနယ်နေပေမယ့်
မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ထိုင်နေတဲ့ ကိုမင်းနောင် ရဲ့ မျက်နှာ
ကတော့ သိသိသာသာကို ဒေါသ ထွက်နေတာ....
ဘာကြောင့်မှန်းတော့မသိပဲ... မကောင်းတဲ့ အငွေ့သက်
တွေကိုရနေတာ..
ကိုမျိုးမင်းကိုကြည့်ရတာလည်း သူတွေးသလို တွေးနေပုံ
ရသည်။
" ကြွေရွက်ဝါ....မင်း ခဏဖယ်နေပေး...''
အေးစက်စွာ တောင်းဆိုလာတဲ့ ကို မင်းနောင်...
" ဟင့်အင်း.... ကျွန်မ မဖယ်နိုင်ဘူး... ''
သူမစကားအဆုံး အေးစက်စက်ကြည့်လာတဲ့ ကိုမင်းနောင်
" ရွက်ဝါ....''
" ရှင်လည်း မတားနဲ့ ကိုမျိုး... ကျွန်မ မှာလည်း
သိခွင့်ရှိနေတာပဲ...''
စကားဝိုင်း ခဏတာ ငြိမ်သက်သွားပြီး....
" ကောင်းပြီလေ.... မင်းလည်း တစ်ခါတည်း သိသင့်တာ
သိသွားရတော့ ကောင်းတာပဲ...''
ထူးဆန်းနေတဲ့ မင်းနောင်ရဲ့ စကား အသွားအလာတွေက
မျိုးမင်းကို စိုးရိမ်စိတ်တွေ ပိုတိုးလာစေတာတော့
အမှန်ပင်....
မင်းနောင် ဘာဖြစ်နေတာလဲ??
ဘာကို ဒေါသထွက်နေတာလဲ??
" မင်း ငါ့ကို ဘယ်လိုများ လုပ်ရက်ရတာလဲ မျိုးမင်း?''
လေသံမာနေပေမယ့် ဒေါသကြောင့်လား...
ဝမ်းနည်းမှုကြောင့်လား မသိတဲ့ အဖျားသတ် တုန်ခါနေတဲ့
မင်းနောင်ရဲ့ စကားသံကြောင့်...
မျိုးမင်း တုန်လှုပ်သွားရသည်။
မင်းနောင်..... ပြောချင်နေတာက.... မဟုတ်မှ လွဲရော...
" မင်းအပေါ် အမြဲရာနှုန်း ပြည့်ယုံကြည်ခဲ့တဲ့
ငါ့အပေါ် မင်းလုပ်ရက်တယ်နော်..''
" ငါ.... ငါ ဘာလုပ်မိလို့လဲ??''
" ငါ အကုန်သိပြီးပြီ.! ငါ သွန်းမာန်သစ် နဲ့ တွေ့ပြီး မင်း
လုပ်ခဲ့တာတွေ.....''
" ငါ.. ငါ.. ငါတို့ တခြားမှာ သွားပြောရအောင်''
ဘေးမှာ ရွက်ဝါ ရှိနေတာကြောင့် မျိုးမင်း ဒီနေရာမှာ
ဒီစကားတွေ ဆက်မပြောချင်...
မင်းနောင်ကို ခြေသလုံး ဖက်တောင်းပန် ရ ရင်တောင်
ရွက်ဝါကိုတော့ မသိစေချင်....
တစ်သက်လုံး... ကြိုးစားပမ်းစား ဖုံးကွယ်လာခဲ့တာ
တောင်..... လုံခြုံနေဖို့ မျှော်လင့်လို့မရတာ...
လျှို့ဝှက်ချက် ....
" ငါ့ကို အကြောင်းပြချက် အရင်ပေးစမ်းပါ...
ငါ့ကို ဘာလို့ အခုလို လုပ်ခဲ့ရလည်း ဆိုတာ...
ငါလက်ခံနိုင်အောင်...တစ်ခုခု ရှင်းပြစမ်းပါ..!! "
" အေး... ငါ ရှင်းပြမယ်... ငါရှင်းပြပါ့မယ်...
တစ်နေရာ အရင်သွားရအောင်ပါကွာ..''
" အချစ်ကြောင့်လို့ ပြောရင်ရော... ရှင်လက်ခံပေး
နိုင်မလား ကို မင်းနောင်...''
.
.
.
.
မင်းနောင် ရော မျိုးမင်းပါ အံ့အားသင့်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့
ရွက်ဝါ က ခပ်အေးအေး လေသံနဲ့ ဆက်ပြောလေသည်။
" ဒါတွေ အားလုံးက အချစ်ကြောင့် မရည်ရွယ်ပဲ ဖြစ်သွား
ရတာပါဆိုရင် ရှင်လက်ခံပေးနိုင်မလား? "
ခဏလေး...
ဒါ ဘယ်လို အခြေနေလဲ?
" မင်း.... မင်း....ရော သိနေခဲ့တာလား??''
ဖြေလာမယ့်အဖြေကို မကြားရဲပေမယ့်...
မေးလိုက်မိသည်။
ငါ့ကို..... ဘယ်လိုများ လုပ်ရက်ကြတာလဲ??
မင်းနောင် တကယ့်ကို မယုံနိုင်တာပါ...
မျိုးမင်းက လိမ်လည်လှည့်ဖျားတာကို
ရွက်ဝါက သိနေတာတဲ့လေ...
" ကျွန်မ တကယ် စိတ်မကောင်းပါဘူး ကိုမင်းနောင်...''
ဟင်?
ဘယ်လိုများ...
သွေးအေးလွန်းစွာ...
မင်းနောင်ရဲ့ ခေါင်းထဲ လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ရက်လုံးလုံး မျိုးမင်း
အပေါ် ဒေါသဖြစ်နေခြင်းတွေ
ဘယ်ပျောက်ကုန်မှန်းတောင်မသိ..
သူနဲ့ ၆လ အတူနေပြီး ကလေးအထိပါမွေးပေးခဲ့တဲ့
မိန်းမဆီကနေပါ ခံလိုက်ရတဲ့
လိမ်လည်ခြင်း...
ဖုံးကွယ်ခြင်း...
ရက်စက်ခြင်းတွေ....
ယုံတောင်မယုံရဲ...
မျိုးမင်းကတော့ အလယ်မှာ ခေါင်းငိုက်စိုက်နဲ့
ဘာမှကို ဝင်မပြော...
မင်းနောင်ကိုယ်တိုင်လည်း ဘာမှကို မပြောနိုင်ပဲ
တစ်ရိပ်ရိပ်တက်နေတဲ့ ဒေါသကို ဖြေဖျောက်ဖို့
ဘာလုပ်ရမှန်းလည်းမသိ..
" ကျွန်မ သိရက်နဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ခဲ့တာ...
မှားနေမယ်ဆိုရင်တောင်...
ကျွန်မ နောင်တမရဘူး ကိုမင်းနောင်..''
အော်....
" ကို မျိုးမင်း ကျွန်မကို သိပ်ချစ်လို့ အခုလိုတွေ လုပ်ခဲ့တာကို ကျွန်မ နားလည်ပေးနိုင်ခဲ့တယ်...
ကျွန်မတို့ မိသားစု ဘဝကို အေးဆေးဖြတ်သန်းဖို့
ဒီ အဖြစ်ပျက်တွေကို လျစ်လျူရှုလိုက်ရင် ရပြီ ထင်တာ...
အခုလို နေ့ရက်မျိုး ရောက်မယ်ဆိုတာသာ သိရင်
ရှင့်ဆီက ခွင့်လွှတ်မှု ကြိုတောင်းခဲ့မိမှာပါ...''
" ဒါက ခွင့်လွှတ်ပေးလိုက်ရုံနဲ့ ပြီးမယ့်ကိစ္စလား!
မင်းတို့ လုပ်ခဲ့တာ ....
ငါ့ဘဝ... ဘယ်လောက်ထိ ရှုပ်ထွေးခဲ့ရတယ်ထင်လဲ??
သွန်းမာန်သစ်ဆိုတဲ့ အဲ့ကောင်လေး ငါ့ဘဝထဲ ဝင်လာတာကို ဘာမှမသိရပဲ အရူးတစ်ယောက်လို ဂျင်းထည့်တာက
အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းတဲ့.....
ငါ့ဘဝကိုတွေးကြည့်စမ်းပါ....
တွေးကြည့်ကြစမ်းပါ....
ကြွေ တစ်ခုခု ပြောတိုင်း လုပ်တိုင်း.....ငါ့အမှား
ငါမှားခဲ့တာကြောင့်ဆိုပြီး အပြစ်တင်နေခဲ့ ရတာတွေ
ကရော ?? ပျက်ပြား ခဲ့ရတဲ့ ငါ့စိတ်တွေကိုရော...
ဘယ်သူ့ဆီက အလျော်တောင်းရမှာလဲ?? ပြော!''
" ငါ.....တောင်းပန်ပါတယ်....မင်းနောင်....
အားလုံး ငါ့အမှား တွေပါပဲ.....
ငါ့ကို ပဲ အပြစ်တင်ပါကွာ... ငါ..ငါ..''
" ကျွန်မလည်း တောင်းပန်ပါတယ်....
ဒါပေမယ့်.... အခု အဲ့ဒါတွေထက် အရေးကြီးတာက
ကြွေ့ကိစ္စကို ဘယ်လိုဖြေရှင်းကြမလဲ ဆိုတာ...''
" ကြွေ့ကိစ္စ??? ငါရဲ့ အခု စိတ်အခြေနေက
ကြွေ့ရဲ့ ပြသနာတွေကို ရှင်းနိုင်မယ် ထင်နေတာလား??
ငါက ဘာမှ မခံစား.... မပေါက်ကွဲရတော့ပဲ....
မင်းတို့ အချစ် ဆိုတာကြီကို ခေါင်းစဉ်တပ် လိမ်လည်မှုကို
သဘောထားကြီးကြီးနဲ့ နားလည်ပေးရမယ်ပေါ့လေ...
ငါက အဲ့လောက်တောင် လွယ်ကူနေတာလား???''
" ကိုမင်းနောင်..''
" မပြောနဲ့... ငါ ဘာမှ ထပ်နားမထောင်နိုင်တော့ဘူး...''
" မင်းနောင်! မင်းနောင်! "
နောက်ကနေ အတင်းလိုက်ခေါ်နေတဲ့ မျိုးမင်းရဲ့ အသံကို လျစ်လျူရှုပြီး ကားကို တရကြမ်း မောင်းထွက်လာခဲ့တာ...
မင်းနောင်ဆိုတဲ့ သူ့မှာ..... ဦးတည်ရာမရှိ....
အခုချိန်..... စိတ်ကိုအကောင်းဆုံးပေါက်ကွဲနိုင်ဖို့ က
အဓိက....
ဆိုးလိုက်တဲ့.... ငါ့ ဘဝ
ဆိုးလိုက်တဲ့.....ငါ့ကံတရား...
ငါ့နာကျင်မှုကသာ.... အပြင်းထန်ဆုံး....
အနာကျင်ဆုံး.....
.
.
.
.
.
ဝုန်းဒိုင်းကြဲထွက်သွားတဲ့ ကားမီးရောင် ကိုငေးရင်း
စိတ်ပျက် လက်ပျက် သက်ပြင်းချ အိမ်ထဲပြန်ဝင်သွားတဲ့
မျိုးမင်း မမြင်လိုက်တာ တစ်ခုက....
.
.
.
.
.
တံခါးမကြီး အကွယ်မှာ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့
ကြွေ.....
.
.
ဟင်း......
ကြွေသက်ပြင်းလေး ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ချရင်း ခြံထဲကနေ
ထွက်လာလိုက်သည်။
ရပြီလေ...
သူသိသင့်သလောက် သိရပြီးပြီပဲ...
နေရင်းထိုင်ရင်း ဒီလို စိတ်ဝင်စားစရာတွေလည်း
ကြုံရသေးတာပဲကိုး....
အင်း...
စိတ်ဝင်စားစရာပါ
ကြွေ့အတွက် ဒါလောက်ကတော့
ငယ်ငယ်က ကြားဖူးနေကျ ပုံပြင်တစ်ပုဒ်ရဲ့
Behind the scence တွေ သိလိုက်ရသလို
ရိုးရိုးလေးပါပဲ...
ဒီလောက်ပါပဲ...
ဟုတ်တယ်... ဒါပါပဲ...
ကြွေက ဘာကို ခံစားရမှာလဲ?
ဒါ ကြွေ့ ဇာတ်လမ်းမှ မဟုတ်ပဲ...
ု
ကြွေ့ဘဝ.. .. ကြွေ့ဇာတ်လမ်းမှာ အေးချမ်းနေတာကို
သူများဘဝက အပူတွေ သယ်မလာချင်ပါဘူး....
.
.
.
.
စိတ်အခန်းငယ်ထဲကို
ဘယ်ကဘယ်လိုရောက်ရောက်
လာမှန်းမသိတဲ့ အတွေး အမှိုက်စတွေကို ရှင်းပစ်ဖို့
ဖုန်စုပ်စက်ရှိရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲ...
အခုတော့..
.
.
ပင်ပန်းလိုက်တာ
.
.
.
.
.
အိမ်ရှေ့ အုတ်ခုံလေးမှာ ထိုင်ဖို့ အားပြုထောက်လိုက်တဲ့
ကြွေ့လက်တွေ တုန်ယင်နေတာကို ကြွေ လျစ်လျူရှုပြီး
အံကြိတ်ထားလိုက်မိသည်။
ဘယ်သူ့အတွက်မှ....
ဘာကြောင့်နဲ့မှ မခံစားနဲ့ ကြွေကြိုး...
ငါ့ဘဝ ငါ့ဇာတ်လမ်းမှာက
ကိုးမာန် ရှိနေတာပဲ....
.
.
.
အဆင်ပြေမှာပါ...
..
.
.
.
.
တစ်ခါတစ်ရံ နာကျင်မှုက ပြင်းထန်တဲ့အခါ...
နာကျင်မှုပြေလျော့ဖို့ ကုသတဲ့ သမားတော်က
အတ္တဖြစ်နေတာကတော့.....
ကံပဲပေါ့.....။
.
.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
tbc.
Thanks for lovely my creations
I'll try more than more to best
Thanks you guys
17.6.2019
12:15 A.M
N.S.P
Notice*
ဇာတ်လမ်းအစကနေ သယ်လာတဲ့ ပန်ဒိုရာ box
လေး ဖွင့်ပြလိုက်ပါပြီ.... ဘယ်လိုနေလဲ သိချင်မိဗျာ
မေးခွန်းတွေများမယ်လို့် မျှော်လင့်ပါတယ်..
ဖြေချင်ပါတယ်....မေးကြပါ...
အပိုင်းကတော့ တိုပါတယ်... pandora box လေး
သီးသန့်ဖွင့်ချင်လို့ပါ...
နားလည်ပေးငြမယ်ဟု မျှော်လင့်ရင်း.......
LimWaiiNyein