Sinilip ko ang oras sa wrist watch at umaasang bumilis ang oras kahit papaano. Ramdam na ramdam ko na ang pagod dahil sa dami ng ginawa at inasikaso sa school kanina.
Everyone is busy preparing for the Students Social Week on our campus. We only have two days to build and decorate our organization's booth. Kailangan naming pagandahin pa lalo ang booth namin, we were told that if we can't gain twenty students to join our org, we are canceled.
"Pagod ka na 'no?" Puna sa'kin ni Tyrone, my co-worker and also schoolmate.
"Yeah," sagot ko.
Hindi pa naman nalalapit ang examinations pero pakiramdam ko ay nai-stress na ako sa mga nangyayari. Bago pa lang ako bilang officer sa isang organization sa campus at nangangapa ako sa gagawin ko, buti na lang mababait ang mga co-officers ko at ginagabayan nila ako.
"Kaya ayokong sumali o maging officer sa mga gan'yan eh. Nakakapagod lang." I agree. Masaya naman kaso yung pagod nga lang, isama mo pa na working student ako.
"So wala ka pang club or organization na sinalihan?" He nodded. "Oh my, sa magtatatlong taon mo na sa campus, ni isa wala?"
Tumawa siya, "Oo nga. As I've said mapapagod lang ako diyan."
"I can't believe you, Ty!" Iiling-iling kong sabi.
Sabay kaming napa-ayos ng tayo ni Tyrone nang makitang may pumasok na costumers. Twenty four hours ang coffee shop na ito at natanggap ng working student, hindi na ako nag-atubiling tanggapin ang trabaho kahit alam kong mapapagod ako. It's an opportunity by the way and I can't let this slipped away.
Most of our costumers are students. Students who wants to study in a cozy place while drinking coffee or students who wants to remove the drunkenness in their system after partying or clubbing. Malapit lang kasi itong coffee shop sa campus at sa mga night clubs or bars. Isa rin iyon sa advantage na nakita ko, malapit lang sa campus kaya hindi ako masyadong gagastos.
"Hi Ma'am, what would you like to drink?" Tanong ni Tyrone, inunahan na ako sa pagsalita. Oo nga pala, he likes girls, kaya ayan.
"I want the oreo cheesecake frappe," sabi noong pinakamatangkad sa lahat.
"Mine is americano." By the looks of her face, paniguradong maraming nainom 'to at umiikot na ang paningin.
"I'd take the iced americano and a blueberry cheesecake." Iyong pangatlo, I punched their orders on the screen.
"It's one thousand twenty Ma'am." Sabi ko sa kanila, the tall one handed me her card. Ini-swipe ko ito at nang makitang okay na ay ibinalik sa kaniya, "Here is your number Ma'am. Thank you."
"Thanks," balik niya.
They walked towards the table near the window. Tyrone's busy doing their orders, nagpresinta pa ito na siya na rin ang magdadala sa mga babae. Lalaki talaga, makakita lang ng maganda na-iiinlove na.
My duty ended at three am in the morning, I bid my goodbyes to my co-workers before heading to my dorm. Malapit lang naman ito, sa susunod lang na street kaya nilalakad ko lang. Nanunuot na ang pagod sa buong katawan ko kaya may kabagalan akong maglakad.My phone rang and Eon's name is on the screen.
"Eon?" Bakit ang aga naman niyang tumawag?
"Ate.." Mahina ngunit rinig ko. "Bakit? May nangyari ba? Napatawag ka ng gantong oras.."
Namatay ang tawag pati na rin ang phone ko, s-hit! Kung minamalas ka nga naman. Kahit ayaw kong magmadali sa paglalakad ay nagmadali na ako. Kailangan kong ma-icharge ang phone at matawagan ang kapatid ko. It's odd because my brother is calling me and it is odder because it's freakin' three in the morning!
Sa kakamadali ko nakabangga na ako ng tao.
"I am sorry," paumanhin ko sa nabangga at nagpatuloy na sa paglakad.
Nakarating ako sa bahay agad, pagpasok ko ay amoy na amoy ang alak. I am hundred percent sure, Saiya's drunk aand sleeping on the bathroom floor again! And I am right! Dumiretso muna ako sa outlet at chinarge ang phone.
I put Saiya to her bed and changed her clothes.
Sa kamalas-malasan nga naman, wala pala akong load para mai-text o matawagan si Eon. Minessage ko na lang siya sa Messenger, baka sakaling doon ay mag-reply siya.
Kulang na kulang ang tulog ko nang gumising kinabukasan. Gary's voice is echoing in my room so I have no choice but to get up early. Paglabas ko ay kita ko siyang pinapagalitan si Saiya. They are my best of friends since first year college. Saiya and I are living in the same dorm while Gary is staying in a dorm too just across the street.
"My goodness, Saiya! Look at yourself!" Sigaw ni Gary.
"I know Gary! I look like shit! Hindi ko na alam ang gagawin ko to lessen the pain that I'm feeling.."
Dumiretso ako sa kusina para magtimpla ng kape. "So it's all about Pancho again?"
"Tumpak, Rence! Ewan ko ba diyan sa kaibigan mo, sobrang in-love kay Pancho na puro pananakit lang naman ang ginawa sa kanya!" Saiya looked at me with tears in her eyes.
"I've seen you cry so many times, Saiya. Maybe you should stop crying for the same person, same reason and same relationship all over again." I am not good with advices especially if its about love but at least I tried.
Naupo si Gary sa sofa, "Get hold of yourself Saiya. Your wasting your life with that douche bag."
After all that counselling with Gary about Saiya's relationship, we finally come at peace. Kaya ayokong pumasok sa isang relasyon. Seeing how heartbroken my friend brings more fear in my system. Hindi ako tumatanggap ng manliligaw, sa una pa lang ay sinasabi ko na na ayoko, na wala akong balak. Idagdag mo pa na iniwan ako, kami ni Eon, ng Papa ko.
And I don't even know where he is. That is why I'm studying and working really hard to save money. So I can, maybe, find him.