Zawgyi
Laptop တစ္လံုးနဲ႔ အလုပ္ကိစၥေတြေတာ္ေတာ္ေလး
႐ႈပ္ေနေပမယ့္ ခါတိုင္းလို..အလုပ္စားပြဲမွာ
သြားလုပ္ေနဖို႔စိတ္မ၀င္စားအား...။
ကုတင္က်ယ္ႀကီးရဲ႕တစ္ဖက္ျခမ္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ
အိပ္ေမာက်ေနသည့္ သူ႔ေဘးနားေလးမွာ..
ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ေလးထိုင္ရင္းနဲ႔ပဲ..
Laptop အသံုးျပဳေနမိသည္...။
အခန္းထဲမွာ..အသက္႐ွဴသံမွန္မွန္ေလးရယ္..
computer ခလုတ္ႏွိပ္သံ တစ္ေတာက္ေတာက္ရယ္ကလြဲ အားလံုးတိတ္ဆိတ္လို႔...။
ဒီအေျခအေနက အိမ္မက္လား..တစ္ကယ္လား
မသဲကြဲလို႔..တစ္ခါတစ္ခါကိုယ့္လက္ကိုယ္ဆြဲဆိတ္ၾကည့္ၿပီး..ရယ္ရတာလဲအေမာ..။
တစ္လေက်ာ္ၾကာလာၿပီ ျဖစ္ေပမယ့္လို႔..
BaekHyunee ကိုကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူအျဖစ္ေခၚထားႏိုင္တာ
အခုထိယံုတစ္၀က္မယံုတစ္၀က္နဲ႔..။
ဒါေပမယ့္ ..ဒါေတြကလက္ေတြ႔ဘ၀ဆိုတာ..
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ..၀မ္းေျမာက္စြာနဲ႔ပဲ...
လက္ခံရင္း...
ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ရယ္ေမာမိျပန္ပါသည္..။
"ေရာက္ေနၿပီလား.."
"အင္း..ေလးနာရီေလာက္ကတည္းကေရာက္ေနတာ.."
"အခုဘယ္နနာရီ႐ွိၿပီလဲ.."
"၇နာရီဆယ္မိနစ္.."
"အာ...ငါေတာ္ေတာ္အိပ္ေပ်ာ္သြားတာပဲ.."
"ဘယ္ေကာင္မေလးကို အိပ္မက္မက္ေနလဲမွမသိတာ..
အိပ္ေနတာမွသိုးေနတာပဲ.."
မနက္ကမွတ႐ုတ္ဘက္ကေန ျပန္ေရာက္လာတာမို႔..
ပင္ပန္းၿပီးအိပ္ေနတာသိေပမယ့္..
သံုးနာရီေလာက္..သူမ်ားကို
တစ္ေယာက္တည္းပစ္ထားၿပီး အိပ္ေနတာမို႔..
ဒီတိုင္း နည္းနည္းျငဴစူျပလိုက္ေတာ့..
ဆဲဆိုသံတိုးတိုးေလးထြက္လာသည္..။
အသံထြက္ရယ္မိေတာ့..မ်က္ေစာင္းတစ္စင္းပါ
လက္ေဆာင္ရလိုက္သည္..။
ပြေယာင္းေယာင္းျဖစ္ေနသည့္ ဆံပင္ဖ႐ိုဖရဲေတြကို
လက္နဲ႔သပ္ခ်ၿပီး..
ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္သြားတဲ့အထိသန္းေ၀ေနသည့္ပံုက..တစ္စက္မွ ၾကည့္မေကာင္းေပမယ့္..
ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့ ဘာကိစၥ
ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနသလဲမေျပာတတ္..။
သူမ်ားေတြဆို ရည္းစားေဘးမွာ႐ွိရင္..
ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေအာင္ဘယ္လိုေနရမလဲပဲ ေတြးေနၾကတာ..
သူ႔က်မွပဲ..မ်က္၀တ္ေတြႏိႈက္လိုႏိႈက္..
တစ္၀ါး၀ါးသန္းလိုသန္းနဲ႔..။
ေအးေလ..တစ္ျခားလူမွ မဟုတ္တာ..
Byun Baek Hyun ပဲဟာ..။
ထားပါေတာ့..။
"ဟာ..! ျပန္မအိပ္နဲ႔ေတာ့ေလ...
ေရသြားခ်ိဳး..!"
"ခဏ..နာရီ၀က္ထဲ..."
"ေရခ်ိဳးၿပီးထမင္းစားၿပီးမွျပန္အိပ္ဆို.."
"နာရီ၀က္ထဲေပးအိပ္ဆို.."
ကြၽန္ေတာ့္ကိုေနာက္ေက်ာေပးၿပီးျပန္အိပ္ဖို႔
ျပင္ေနရာကေန..
ေခါင္းအံုးေတြကို
မွီထိုင္ေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ေဘးနားဆတ္ခနဲ
ေနရာေျပာင္းလာၿပီး..
ဒီတုိင္း..ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္တံေတြနား..
လာလွဲလိုက္သည့္လူ...။
အိအိစိစိအသံေလးထြက္ၿပီးထပ္အိပ္ဖို႔ေတာင္းဆိုေနသည္..။
အသံကတိုးလြန္းလို႔ ေခြးေပါက္ေလးေတြ ေအာ္ျမည္တာမ်ိဳးေလး..။
မ်က္လံုးေတြကေတာ့ပြင့္မလာေတာ့...။
ေပါင္ေပၚက laptopကို..ခ်က္ခ်င္းေဘးခ်လိုက္ၿပီး..
ေဘးနားရစ္သီရစ္သီ လာအိပ္ေနသည့္ ေခါင္းေလးကို..
ေပါင္ေပၚ ေျပာင္းတင္လိုက္သည္..။
မွဲ႔နက္ကေလးအေပၚေရြ႔သြားတဲ့အထိျပံဳးလိုက္တာကို..
ျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္လိုက္ပါသည္ေလ..။
မ်က္လံုးေတြကေတာ့ပြင့္မလာေတာ့..။
ပြေနေသးသည့္ ဆံပင္ေတြၾကားထဲ လက္ထိုးထည့္ကာအသာပြတ္သပ္ေပးရင္း..
အိပ္စက္ျခင္းေျဖာင့္ျဖဴးဖို႔ရန္အတြက္ ေဖးမကူညီေပးလိုက္သည္..။
ဒါနဲ႔..ေနပါဦး..။
အခုဒီလိုလုပ္ရမယ့္အခ်ိန္မဟုတ္ဘူးထင္တယ္..။
"Hyunee..ထပါဦး..Hyunee.."
"wae..wae..!?
ငါအိပ္ေနတာကို အဲ့ေလာက္ေတာင္ၾကည့္မရျဖစ္ေနတာလား..? ဟူတ္လား.."
"honeyကလဲ..ကိုယ္ကေျပာစရာ႐ွိလို႔ပါ.."
"ငါႏိုးမွေျပာလို႔မရဘူးလား..?"
မေန႔ညက ေသခ်ာထည့္ထားခဲ့သည့္..
ကုတင္ေဘးကစားပြဲခံုေလးရဲ႕အေပၚဆံုးအံဆြဲထဲက
ပစၥည္းေလးတစ္ခု ထုတ္ယူေနတုန္းမွာ..
ဆတ္ခနဲ ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္ေပၚကထထိုင္ၿပီး
ရန္႐ွာေနသူရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေထာ္ေထာ္ အေရာင္ေလ်ာ့က်
သြားဖို႔အေရးလဲ ေတာင္းပန္လႊာတင္သြင္းရေသးသည္..။
ေအးေလ..ကြၽန္ေတာ္ဆိုလဲ..အရမ္းအိပ္ခ်င္ေနတာကို..
ေပးမအိပ္ရင္..ဆြဲထိုးခ်င္တဲ့အထိကို ေဒါသထြက္တတ္တာမလား..။
မ်က္ႏွာဆူပုတ္ပုတ္က
ဘယ္ေလာက္ထိေဒါသထြက္ေနမွန္းသိသာလြန္းသည္..။
ထားပါ..။
ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲက ဟာေလးကို..
သူျမင္ၿပီးသြားတဲ့ေနာက္..
အိပ္ခ်င္စိတ္လံုး၀ေပ်ာက္သြားမွာမို႔..။
"လက္ျဖန္႔..လက္ဖ၀ါးဘက္ျဖန္႔ခိုင္းတာမဟုတ္ဘူး..
လက္ခံုဘက္ျဖန္႔.."
"honey..ကိုယ္ေျပာေနတယ္ေလ..လက္ျဖန္႔ဆို.."
Byun Baek Hyun ပီသစြာ..
စကားနားမေထာင္လုပ္ေနသည့္ လူကို..
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္..သူ႔လက္အတင္းဆြဲျဖန္႔မွပဲ..
ရေတာ့သည္..။
ေအးေပါ့..။
သူအိပ္ေနတုန္း..အတင္းသြားႏိႈးေတာ့လဲ ခံေပါ့..။
ဒါေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္မွာမွ ေပးခ်င္မိတာကို
ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ..။
"ဒါက..?"
"လက္ထပ္လက္စြပ္ေလ..ဘာလဲ..အေရာင္မႀကိဳက္လို႔လား.."
"Park Chan Yeol..ငါေဒါသမထြက္ခင္..ေပါက္ကရေတြေျပာမေနပဲ..
ငါ့ကိုမင္းအရမ္းခ်စ္လို႔တစ္သက္လံုးအတူတူေနဖို့့္
လက္ထပ္ခ်င္ပါတယ္ လို႔အခုေျပာ..!"
တစ္ျခားလူေတြ ဘယ္လိုေနလဲေတာ့မသိ..။
ဒီမွာေတာ့ လူဆိုးေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕..
လက္ထပ္ဖို႔ေတာင္းဆိုခန္းဟာ..
ေတာ္ေတာ္ေလးမေျပျပစ္..။
မေျပျပစ္ဆို..ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုု္င္၌ကိုက..
ဒီအေျခအေနမ်ိဳး လိုခ်င္လို႔ကိုတမင္သက္သက္ဖန္တီးယူခဲ့တာမလား..။
မီးေလးေတြေရာင္စံုထြန္းညႇိထားၿပီး..
အရည္အေသြးေကာင္းေကာင္း၀ိုင္တစ္ပုလင္း႐ွိသည့္
ေနရာမွာ ႐ိုမန္႔တစ္ဆန္ဆန္လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းရတယ္ဆိုတာသိေပမယ့္..
ဘယ္လိုလုပ္မလဲ..။
ေနာက္က်ရင္..ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုလက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းတဲ့
ေန႔အေၾကာင္းစဥ္းစားတဲ့အခါ..
အမွတ္တရေကာင္းေလးတစ္ခုကို သတိရေစတဲ့စိတ္ကူးေတြနဲ႔ဒီအေျခအေနကိုေရြးလိုက္ျခင္းသာ..။
ထင္ထားသလို..ဆူပုတ္ေနသည့္မ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္
ကြၽန္ေတာ့္mission ေအာင္ျမင္သြားေၾကာင္း.။
"ဘယ္သူက ကိုယ့္ရည္းစားအိပ္ေနတာကိုႏိႈးၿပီးလက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းလို႔လဲ...
ခ်စ္တာမို႔လက္ထပ္ပါရေစ ဘာညာလဲမေျပာပဲ..
လက္ႀကီးအတင္းျဖန္႔ခိုင္းၿပီးလက္စြပ္အတင္းစြပ္ေပးရတာလဲ
အေကာင္စုတ္ရဲ႕..!"
"အဲ့တာဆို သေဘာမက်ဘူးလား..?"
"Park Chan Yeol..ငါလက္စြပ္ကို လႊင့္ပစ္လိုက္မွာေနာ္..!"
"ဟားဟား..မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ..ကိုယ္က အခုမွမေပးရရင္
မေနႏိုင္ေလာက္ဘူးထင္လို႔..
အိပ္ေနတာကိုႏိႈးလိုက္မိတာပါ..စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္..
မ်က္ႏွာလွလွေလး႐ုပ္ဆိုးေနၿပီ.."
လက္သူႂကြယ္က..လက္စြပ္ကေလးကို ၾကည့္လိုက္..
ပြစိပြစိေျပာလိုက္ လုပ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးက
ကြၽန္ေတာ္အရင္ကသိတဲ့ BaekHyun ေရာ
ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ တအံ့တၾသၾကည့္မိတဲ့အထိ..။
အတၱနဲ႔မာနကို ဖယ္ခြာလိုက္ေတာ့..သူေတာ္ေတာ္ေလး
ႏူးညံ့လာသည္..။
လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးဆယ္ေခ်ာင္းလံုးကို..
ႏူးညံ့စြာဆုပ္ကိုင္ရင္း..ေခါင္းကိုအသာေမာ့ယူလိုက္ေတာ့
ထုတ္မေျပာေပမယ့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနသည့္မ်က္၀န္းလက္လက္ေတြက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အၾကည့္ခ်င္းဆံုလာသည္..။
ေစာေစာကလို အိပ္ခ်င္မူးတူးမ်က္၀န္းေတြမဟုတ္ေတာ့..။
"မင္းကို အရမ္းခ်စ္တယ္..တစ္သက္လံုးအတူေနခ်င္တာမို႔..ကိုယ့္ကိုလက္ထပ္မယ္မလား..!?"
"မေမးနဲ႔.."
"ဟာ..! မေမးလို႔မရဘူးေလ..!"
သိၿပီးသားအေျဖကို ျဖစ္ညႇစ္ေတာင္းခံေနတာမို႔
စိတ္မ႐ွည္ဘူးထင္သည္..။
ဘာတစ္ခြန္းမွ မေျပာေပမယ့္..
ကြၽန္ေတာ့္ကိုသူ႔ရင္ခြင္ေသးေသးေလးထဲ ဆြဲဖက္ခ်လိုက္သည္..။
ဘာရနံ႔မွေရာယွက္မေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕ကိုယ္သင္းနံ႔..။
လက္ကေလးေတြက ကြၽန္ေတာ့္ခါးကိုတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္တြယ္လာသည္..။
"အစက..နက္ျဖန္..မင္းappaဆီသြားမွ..
အဲ့မွာေျပာမလို႔..ဒါေပမယ့္ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္ေတာ့တာနဲ႔..
အခုေျပာခ်လိုက္တာ..
မေန႔ညက ဒါေလးေျပာဖို႔အေရး..
ငါဘယ္ေလာက္ရင္ခုန္ၿပီး..စိတ္လႈပ္႐ွားခဲ့လဲဆိုတာ..
မင္းသိလား..?"
"မသိဘူး.."
"ကိုယ္ေျပာျပမယ္ေလ..သိသြားေအာင္.."
"မေျပာနဲ႔.."
"ေဟာ္..! ဒီလူဆိုးေကာင္ကေတာ့..လက္ထပ္မယ္လဲ
ျပန္မေျပာပဲ..ဂ်စ္ပဲတိုက္ေနတာပဲ.."
"အဲ့ေတာ့ ..ဘာျဖစ္လဲ..မေက်နပ္ဘူးလား..?"
တစ္ခြန္းမက်န္ ျပန္ခံေျပာေနတဲ့အဆိုးအဆာေလး..။
အသည္းယားလြန္းလို႔..ခနၶာေသးေသးကို..
အိပ္ရာခင္းနဲ႔ထိေတြ႔ေစလိုက္ၿပီး..
ကိုယ္ေပၚမွအုပ္မိုးခ်လိုက္သည္..။
အဲ့ဒီက်..ထြက္လာတဲ့အသံေသးေသးေလးက..။
"Chan Yeol..မင္းလက္စြပ္ေရာ..?"
"အာ...အံဆြဲထဲမွာ.."
"ယူလိုက္..ငါ၀တ္ေပးမယ္.."
စကၠန္႔ပိုင္းအခ်ိဳ႕ၾကာၿပီးခ်ိန္တြင္..
ေစာေစာကအံဆြဲထဲမွာ..က်န္ရစ္ခဲ့သည့္လက္စြပ္ဘူးေလး
ထဲက သူနဲ႔ဆင္တူ
ြ္လက္စြပ္ျဖဴေလးသည္..
ကြၽန္ေတာ့္လက္သူႂကြယ္မွာ လွပစြာေနရာယူလာခဲ့သည္..။
ဆင္ယင္ေပးတဲ့လူကေတာ့ သူ႔လက္ကေလးကိုျဖန္႔ၿပီး
သူ႔လက္စြပ္ကို ၾကည့္လိုက္..
ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို ျဖန္႔ခိုင္းၿပီး..ကြၽန္ေတာ့္လက္စြပ္ကို
ၾကည့္လိုက္..။
သူဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ေနလဲ ကိုယ့္ကိုပါခံစားေစသလို..။
"ကိုယ့္ကိုခ်စ္လား..?"
"အြန္း.."
ခ်စ္ျခင္းစကားတစ္ခြန္း..ေလျပည္ညႇင္းေတြၾကားထဲကေန
သူ႔ႏႈတ္ဖ်ားကလ်ွံထြက္က်ဆင္းလာတဲ့အခါ..
ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔တည့္တည့္ျဖစ္ေနသည့္..
သူ႔နားထင္ေနရာေလးကို ခပ္ဖြဖြနမ္း႐ိႈက္မိလိုက္သည္..။
မအိပ္ရလို႔ဆိုၿပီး ဂ်စ္တိုက္ေနတာေတြလဲမ႐ွိေတာ့..။
အရမ္းေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့လူသားေလးကို
ျမတ္ႏိုးစြာနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းပါးႏုႏုေလးဆီ ခ်ဥ္းကပ္မိလိုက္ေတာ့..
သူက ျပံဳးရႊင္စြာနဲ႔ပင္..ႀကိဳဆိုေပးသည္..။
ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္ေပၚ တက္ထိုင္လာတဲ့ ကိုယ္လံုးအိအိေလးရဲ႕
အထိအေတြ႔..။
လည္ပင္းေပၚသိုင္းယွက္လာတဲ့ လက္ကေလးေတြ..။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္..အခ်ိန္နာရီေတြကို..ဒီေနရာေလးမွာပဲ..
ရပ္တန္႔ထားလိုက္ခ်င္တယ္လို႔ေျပာရင္..
ကြၽန္ေတာ္လြန္မယ္မထင္..။
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းပါးလ်ပ္လ်ပ္ေလးနဲ႔အထိမွာ..
ကြၽန္ေတာ္အတံုးအရံုးက်႐ွံုးမိျပန္တယ္..။
ဒီေန႔က ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕
ေတာ္၀င္ေန႔ေလးလို႔ပဲ တင္စားလိုက္ရေတာ့မလား...။
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
"appa..ChanYeollie ထပ္လိုက္လာတယ္..
ဒီတစ္ခါေတာ့ အရင္အေခါက္ေတြကနဲ႔မတူေတာ့ဘူး..
သားတို႔ခ်စ္သူျဖစ္ေနၾကၿပီ..appa..
ေနာက္ဆံုးတစ္ေခါက္လာခဲ့ၿပီးေတာ့..ကိစၥအမ်ားႀကီး
ျဖစ္သြားေသးတယ္.."
"ရား...! ေတာ္ၿပီ လူႀကီးကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္.."
ကြၽန္ေတာ္ဆိုးခဲ့သမ်ွေတြ ..အတြက္..
၀န္ခ်ေတာင္းပန္မိေတာ့..
ခါးကိုအသာလာဖက္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲထည့္ၿပီးႏွစ္သိမ့္ေပးတဲ့လူ...။
ဘယ္ေတာ့မွ..ကြၽန္ေတာ့္ကို အျပစ္မတင္ခဲ့..။
ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ကေန ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္း
ၾကားရရံုနဲ႔အားလံုးအဆင္ေျပေၾကာင္းတစ္ဖြဖြေျပာတဲ့လူ...။
အတိတ္ထဲမွာ နစ္ေျမာမေနပဲ...
အနာဂတ္က သာယာလြန္းတဲ့ အခ်စ္ခရီးလမ္းကိုပဲ
ေမ်ွာ္မွန္းတမ္းတဖို႔ေျပာေနတဲ့လူ..။
အားနာလြန္းလို႔ က်ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနတဲ့မ်က္ရည္စက္ေတြကို..
လက္နဲ႔အျမန္သုတ္လိုက္ရသည္..။
"ChanYeol-ah...
အဲ့ကားနဲ႔အတူတူ မေပါက္ကြဲေပးတာ..
ငါတစ္ကယ္ေက်းဇူးတင္တယ္.."
"ဟာ..! ေတာ္ပါၿပီဆို..ဘာလို႔အဲ့တာေတြပဲ
ေျပာေနရတာလဲ..?"
သူက ေမ့ဖို႔ေျပာေပမယ့္
အျပစ္က်ဴးလြန္ထားတဲ့ကိုယ္ကေတာ့..
အရိပ္မဲႀကီးကအေနာက္ကလိုက္ေနသလို..
တစ္ကယ္လို႔အဲ့ေန႔ကသာ..ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ကူးမေျပာင္းပဲ
ဒီတုိင္းပစ္ထားလိုက္မယ္ဆိုရင္..
ေသခ်ာတယ္..။
အဲ့ေန႔ကသူသာေသသြားခဲ့မယ္ဆိုရင္..
Baek Hyun ဆိုတဲ့ကြၽန္ေတာ္လဲ..ဒီေန႔ဒီေနရာမွာ
ရပ္ေနႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးထင္တယ္..။
တစ္ကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..Chan..။
ကိုယ့္အသက္ဆက္ႀကိဳးကို..ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ႐ူးရူးမိုက္မိုက္နဲ႔ ျဖတ္ခဲ့တဲ့ငါ့လိုလူကို...
အျမဲတမ္းခ်စ္ေပးေနလို႔..။
"ဦးေလးByun..ကြၽန္ေတာ္ChanYeollieပါ..
အားနာေပမယ့္..BaekHyuneeကို..
Park Baek Hyun ျဖစ္ေအာင္..
ကြၽန္ေတာ္ လုပ္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္.."
"ရား..! ဘာစကားႀကီးလဲ.."
"ေအာ္..ကိုယ္နဲ့မင္းလက္ထပ္ေတာ့မယ္လို႔ေျပာတာပါ.."
အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေ႐ွ႕မွာ..ပန္းစည္းလွလွေလးရယ္..
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔appaရဲ႕ဓာတ္ပံုေတြရယ္အျပင္..
ဒီေန႔ေတာ့...
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ChanYeol တြဲ႐ိုက္ထားတဲ့
ဓာတ္ပံုလွလွေလးတစ္ခုပါ
ေနရာယူေနၿပီျဖစ္သည္..။
လြန္ခဲ့တဲ့သံုးေလးရက္ေလာက္က..
ဟန္ျမစ္ေဘးမွာ..
လမ္းေလ်ွာက္ထြက္ၾကရင္း...
ဒီတုိင္းဘာရယ္ညာရယ္မဟုတ္တြဲ႐ိုက္ထားတဲ့ပံု..။
သူကကြၽန္ေတာ့္ကိုရႊန္းရႊန္းစားစားၾကည့္လို႔..။
appa ..သားမက္ကေလးကို
သေဘာက်တယ္ဟုတ္...?
ငယ္ငယ္က အရမ္းအငိုသန္တဲ့သားကို...
ေရခဲမုန္႔ေလးေတြေကြၽးၿပီး ေခ်ာ့တတ္လို႔ေတာင္..
ဒီကေလးေလးေတာ္လိုက္တာလို႔ appa ခ်ီးက်ဴးခဲ့တဲ့
ChanYeollieေလ...။
"wedding dress သြားယူမယ္ေနာ္.."
appa ကိုႏႈတ္ဆက္ခဲ့ၾကၿပီးတဲ့ေနာက္...
အုတ္ဂူေတြကို အထပ္လိုက္စီတန္းထားတာမို႔..
ေအာက္ေရာက္ဖို႔အတြက္..
ေလွကားထစ္ေတြကို နင္းျဖတ္ေနတုန္းမွာ...
အနားနားေလးကပ္ၿပီးေျပာလာတဲ့ စကားတစ္ခြန္း...။
သူမ်ားေတြမဂၤလာေဆာင္ၾကတာကိုၾကည့္ၿပီး..
တစ္ခါမွ အားက်စိတ္မျဖစ္ဖူးေပမယ့္...
ထူးဆန္းစြာပင္..ကိုယ့္အလွည့္က်မွ..
ရင္ေတြမတရားလိႈက္ခုန္ၿပီး..
ေလွကားတစ္ထစ္ဆင္းဖို႔အေရးေတာင္..ေျခေထာက္
မခိုင္ေတာ့သလို...။
သူကေတာ့လွစ္ခနဲျပံဳးၿပီး..ကြၽန္ေတာ့္ပါးကို..
အသာလာနမ္းသည္..။
ၿပီးေတာ့ သူ႔လက္ေခ်ာင္းတုတ္တုတ္႐ွည္႐ွည္
ေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို ယုယုယယကိုင္တြယ္ကာ..
ေလွကားထစ္ေတြဆင္းဖို႔ရာအတြက္ ဦးေဆာင္လမ္းျပေပးသည္...။
ရင္ထဲမွာ..ပန္းပြင့္တစ္ရာပြင့္သြားၾကတဲ့ခံစားခ်က္မ်ိဳး..။
အာ..အခ်စ္ဆိုတာဒီလိုမ်ိဳးလားဆိုတဲ့ခံစားခ်က္မ်ိဳး..။
ကိုယ္မယံုၾကည္ခဲ့တဲ့အခ်စ္ကို..
ယံုၾကည္သြားတယ္ဆိုတာထက္..
ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားတတ္ေအာင္ သင္ေပးခဲ့တဲ့..
Chan Yeollie...။
သူ႔ပါးတစ္ဖက္မွာ...သူျပံဳးလိုက္တိုင္းေရးေရးေလးေပၚလာတတ္တဲ့ ပါးၿခိဳင့္ကေလးက...အစ..
ုျမတ္ႏိုးမိျပန္တယ္...။
:::::::::::::::::::::::::::::::::::
သူမ်ားေတြလို..ခမ္းနားႀကီးက်ယ္တဲ့ခန္းမႀကီးေတြမွာ..
လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ေပမယ့္...
ကြၽန္ေတာ္ သေဘာက်သည္..။
ကိုယ္ခင္ရာမင္ရာ..မိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔..
Church ေက်ာင္းေလးမွာပဲ..
အက်ဥ္းခ်ံဳးက်င္းပတဲ့မဂၤလာပြဲေလးဆိုေပမယ့္
ကြၽန္ေတာ္ျမတ္ႏိုးသည္..။
TVထဲမွာပဲျဖစ္ေစ..ကိုယ့္မိတ္ေဆြေတြမဂၤလာပြဲမွာပဲျဖစ္ေစ
အေ႐ွ႕မွာေစာင့္ဆိုင္းေနတဲ့သတို႔သားေလာင္း႐ွိရာ...
ဖခင္ျဖစ္သူရဲ႕လက္ကိုျမဲျမဲတြဲၿပီးတစ္လွမ္းခ်င္းစီ
ေလ်ွာက္လွမ္းလာၾကတဲ့သတို႔သမီး႐ဲ႕မ်က္ႏွာထက္မွာ
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း
စိတ္လႈပ္႐ွားျခင္း..
ရင္ခုန္လိႈက္ေမာျခင္း..စသျဖင့္ကို..
ခဏခဏေတြ႔ဖူးၿပီး..ခဏခဏေလွာင္ရယ္မိခဲ့တာေတြက..
အခုမွ ၀ဋ္လည္ေနသလို...။
Church ထဲကို ၀င္လိုက္တာနဲ႔...
Fatherေဘးမွာ..အသင့္ေစာင့္ဆိုင္းေနသည့္
ChanYeolကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔..
ႏွလံုးအိမ္ေပါက္ကြဲမထြက္ ရင္ခုန္ရလြန္းသည္..။
ဒီလူကို ငါပိုင္ရေတာ့မွာပါလား...
ဒီလူက..ငါ့ကို အရမ္းခ်စ္တဲ့လူ..ငါကလဲ အရမ္းခ်စ္တဲ့လူ..
ဒီလိုလူမ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရတာ
ငါအရမ္းကံေကာင္းတာပါလား..စသျဖင့္
အေတြးမ်ိဳးစံု၀င္မိသည္..။
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ဆင္တူ အျဖဴေရာင္၀တ္စံုကို..
ဆင္ျမန္းထားသည့္သူ႔ပံုစံက..
ေခ်ာေမာလြန္းတာထက္ ပိုတယ္လို႔ ေျပာရမလို...
ခန္႔ညားလြန္းေနသည္..။
ေယာက်္ားပီသလြန္းတယ္...
ျပည့္စံုလြန္းတယ္ဆိုတဲ့စကားရပ္ေတြကသူ႔အတြက္
သီးသန္႔လိုမ်ိဳး..။
ဆံပင္အားလံုးလွန္တင္ထားၿပီး..
ကြၽန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ပါးၿခိဳင့္ကေလးေပၚေအာင္..
ျပံဳးျပေနတာကိုက..
ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ဆုလာဘ္တစ္ခုလိုပင္..။
"Se Hun-ah..ငါရင္ေတြခုန္လိုက္တာကြာ.."
"အံမယ္..တစ္မိုးေအာက္တစ္ေယာက္..
Byun BaekHyunက ဘယ္လိုေတာင္ျဖစ္တာလဲ..?"
"tsk..! Byun Baek Hyun မဟုတ္ေတာ့ဘူး..
Park Baek Hyun လို႔ေျပာင္းေခၚ.."
"ဟုတ္ပါၿပီတဲ့ဗ်ာ.."
SeHun လက္ကိုတင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ၿပီး..
သူ႔ဆီကို တစ္လွမ္းခ်င္းေလ်ွာက္လွမ္းေနတဲ့အခ်ိန္...
လူပရိသတ္ေတြအလယ္...အရမ္းကိုရင္ေတြခုန္ရလြန္းလို႔..
ညီငယ္ေလးဆီခံစားရသမ်ွ ရင္ဖြင့္ျပလိုက္မိသည္..။
appa ေနရာမွာ..SeHunကို အစားထိုးထားတာမို႔..
SeHun က ကြၽန္ေတာ့္ကိုသူ႔ဆီလႊဲေျပာင္းေပးရမယ့္
တာ၀န္ယူထားရျခင္းျဖစ္သည္..။
"hyungကို..လႊဲေပးလိုက္ၿပီေနာ္...
ကြၽန္ေတာ့္hyungကိုငိုေအာင္လုပ္ရင္..
Chan Yeol hyungကို ဒီတိုင္းမထားဘူး..
သေဘာေပါက္.."
"ငါကပဲသူ႔ကိုငိုေအာင္လုပ္တာပါကြာ.."
"ကဲပါ..SeHunee ..ေက်းဇူးတင္တယ္ေနာ္..
ေနရာမွာသြားထုိင္လို႔ရၿပီ.."
ကြၽန္ေတာ့္လက္ကေလးတစ္ဖက္..SeHunee
လက္ထဲကေန သူ႔လက္ထဲ ကူးေျပာင္းခ်ိန္တြင္လဲ..
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း..၀မ္းနည္းျခင္း ခံစားခ်က္ေတြ
ေရာႁပြန္းလာခဲ့ျပန္သည္..။
သို႔ေပမယ့္ သူ႔မ်က္ႏွာထက္ကအျပံဳးတစ္ပြင့္ကို
ေငးေမာရင္းပဲ..
အတိတ္ကျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမ်ွေတြအားလံုးကို..
ဒီေနရာမွာပဲ အားလံုးေမ့ပစ္လိုက္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အေတြးေတြနဲ႔...။
အဲ့ေနာက္မွာေတာ့..father ေ႐ွ႕ေမွာက္မွာ..
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကတိက၀တ္ျပဳခဲ့ၾကသည္..။
"ကြၽန္ေတာ္..Byun Baek Hyunကို..
အသက္ထက္ဆံုးခ်စ္ခင္သြားပါမည္.."
"ကြၽန္ေတာ္လဲ..Park Chan Yeolကို..
အသက္ထက္ဆံုးခ်စ္ခင္သြားပါမည္.."
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေပါင္းစည္းခန္းကို..
Father ဆီမွာ တင္ျပလိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္...
လက္ထပ္ျခင္းအရာေျမာက္ဖို႔ရာအတြက္..
ကတိလုပ္တဲ့အေနနဲ႔..
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေတြကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္း႐ွိရာ
ခ်ဥ္းကပ္လာခဲ့တဲ့အခါ..။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါထိေတြ႔ဖူးေပမယ့္ ဒီတစ္ေခါက္က
ရင္ခုန္တယ္ဆိုတာထက္ကို ပိုသည္..။
ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိ သူနဲ႔ အတူတူ႐ွိသြားရမယ့္
အေၾကာင္းေတြေတြးမိလိုက္တဲ့အခါ...
ကြၽန္ေတာ့္႐ဲ႕ျဖစ္တည္မႈကအဖိုးထိုက္တန္သြားသလိုမ်္ိုုး...။
ႏႈတ္ခမ္းေပၚေရာက္လာတဲ့ေႏြးေႏြးေထြးေထြးအထိအေတြ႔က
ဘယ္ေတာ့မွ လက္မလႊတ္ခ်င္ေလာက္တဲ့အထိ
ျမတ္ႏိုးဖို႔ေကာင္းတာမ်ိဳး...။
အရင္တုန္းကသူ႔ကိုျငင္းပယ္ခဲ့မိတာေတြက..
ကြၽန္ေတာ္႐ူးေနခဲ့လို႔ပဲဆိုတာ..ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိလိုက္ရသည္..။
"အိမ္မက္လိုပဲ..BaekHyunee..
မင္းကို လက္ထပ္ခြင့္ရတယ္ဆိုတာ.."
"wae..မငိုနဲ႔ေလ...
ငါအခုေဘးမွာ ႐ွိေနၿပီေနာ္..အဲ့တာေၾကာင့္မို႔...
ဘာမွေတြးမပူနဲ႔ေတာ့ေနာ္.."
ကြၽန္ေတာ္လုပ္ခဲ့တာေတြက..
ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ ဘယ္လိုမွခြင့္လႊတ္ေပး
ႏိုင္စရာအေၾကာင္းမ႐ွိတာေတြမို႔..
ခံစားခဲ့ရတဲ့သူဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ..
နာက်င္ခဲ့ရ႐ွာမလဲ..။
အိမ္မက္မက္ေနတာ ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းကို
ထပ္တလဲလဲရြတ္ေန႐ွာတဲ့သူ..။
ပါးျပင္ျဖဴျဖဳထက္က မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေတြကို
ခပ္ဖြဖြသုတ္ေပးလိုက္ေတာ့...
မဂၤလာပြဲလာ..ပရိသတ္ေတြဆီကေန..
လက္ခုပ္သံေလးထြက္က်လာခဲ့သည္..။
အေ႐ွ႕ဆံုးမွာထိုင္ေနတဲ့သူ႔ေမေမနဲ႔ SeHunee ကလဲ
ျပံဳးလို႔..။
"မင္းထပ္ငိုေနမယ္ဆိုရင္..လက္စြပ္ကို ခြၽတ္ၿပီး..
လႊင့္ပစ္လိုက္မွာေနာ္.."
"သိၿပီ..မငိုေတာ့ဘူး..!"
"ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္.."
ေယာက်္ားေလးႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့အျပင္..
ကြၽန္ေတာ္ကBaek Hyun ျဖစ္ေနတာမို႔..
နည္းနည္းေလးေတာင္အႏုအရြစကားလံုးေတြမပါေပမယ့္လဲ..
ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ထားႏိုင္သည္..။
ုၿခိမ္းေျခာက္စကားတစ္ခြန္းေနာက္မွာ..တစ္ကယ္လုပ္မွာ
မဟုတ္မွန္းသိေပမယ့္ မ်က္ရည္ေတြကိုလက္နဲ႔ပြတ္သုတ္ၿပီးအျပံဳးႂကီးႀကီးျပံဳးျပလာတဲ့သူ႔ကို
ခ်စ္လြန္းလို႔ ပါးျပင္ျဖဴျဖဴကို အနမ္းေႁခြခ်မိလိုက္သည္..။
SeHunဆီကေန ဒီေန႔နမ္းလို႔ၿပီးၾကဦးမွာလားဆိုတဲ့
အသံထြက္လာေပမယ့္ ဂ႐ုမစိုက္..။
လက္ခုပ္သံေတြၾကားထဲမွာပဲ..
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေတာ္၀င္ေန႔ကေလးကို
ေ႐ွ႕ဆက္ျဖစ္လိုက္ၾကသည္..။
အသက္ဆယ္ႏွစ္အရြယ္ထဲက ကြၽန္ေတာ္တို႔
ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္..။
အခုအသက္၂၉ ႏွစ္မွာ..လူအမ်ားေ႐ွ႕လက္ထပ္ခဲ့ၾကတယ္..။
ဒီအေတာအတြင္းကိစၥေတြအမ်ားႀကီးေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရေပမယ့္
သူကြၽန္ေတာ့္အေပၚ..တစ္စက္ကေလးမွေတာင္
အခ်စ္မေလ်ာ့ခဲ့သလို..
ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကလဲ..သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့စိတ္ေတြကို..
ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲႏိုင္ခဲ့..။
မိဘေတြဆက္ဆံေရးအဆင္မေျပတာေၾကာင့္နဲ႔
စိတ္ဓာတ္ေတြခက္ထန္ခဲ့တဲ့ကြၽန္ေတာ္..။
ကိုယ့္ဘ၀ထဲမွာ..ဒီလိုၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းတဲ့ကိစၥမ်ိဳး
႐ွိမလာေလာက္ဘူးလို႔ထင္ခဲ့ေပမယ့္..
အခ်စ္ဆိုတာ..ခ်စ္တတ္ရင္..
အရမ္းကိုအဖိုးထိုက္တန္ေၾကာင္းသင္ျပေပးခဲ့သည့္သူ...။
မင္းဘ၀ထဲ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ဆြဲသြင္းေပးခဲ့တဲ့အတြက္..
ေက်းဇူးတင္တယ္..။
ၿပီးေတာ့ခ်စ္တယ္..Chan Yeol..။
TBC ###
Unicode
Zawgyi
Laptop တစ်လုံးနဲ့ အလုပ်ကိစ္စတွေတော်တော်လေး
ရှုပ်နေပေမယ့် ခါတိုင်းလို..အလုပ်စားပွဲမှာ
သွားလုပ်နေဖို့စိတ်မဝင်စားအား...။
ကုတင်ကျယ်ကြီးရဲ့တစ်ဖက်ခြမ်းမှာ ငြိမ်းချမ်းစွာ
အိပ်မောကျနေသည့် သူ့ဘေးနားလေးမှာ..
ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်လေးထိုင်ရင်းနဲ့ပဲ..
Laptop အသုံးပြုနေမိသည်...။
အခန်းထဲမှာ..အသက်ရှူသံမှန်မှန်လေးရယ်..
computer ခလုတ်နှိပ်သံ တစ်တောက်တောက်ရယ်ကလွဲ အားလုံးတိတ်ဆိတ်လို့...။
ဒီအခြေအနေက အိမ်မက်လား..တစ်ကယ်လား
မသဲကွဲလို့..တစ်ခါတစ်ခါကိုယ့်လက်ကိုယ်ဆွဲဆိတ်ကြည့်ပြီး..ရယ်ရတာလဲအမော..။
တစ်လကျော်ကြာလာပြီ ဖြစ်ပေမယ့်လို့..
BaekHyunee ကိုကျွန်တော့်ချစ်သူအဖြစ်ခေါ်ထားနိုင်တာ
အခုထိယုံတစ်ဝက်မယုံတစ်ဝက်နဲ့..။
ဒါပေမယ့် ..ဒါတွေကလက်တွေ့ဘဝဆိုတာ..
ပျော်ရွှင်စွာ..ဝမ်းမြောက်စွာနဲ့ပဲ...
လက်ခံရင်း...
နောက်ထပ်တစ်ကြိမ်ရယ်မောမိပြန်ပါသည်..။
"ရောက်နေပြီလား.."
"အင်း..လေးနာရီလောက်ကတည်းကရောက်နေတာ.."
"အခုဘယ်နနာရီရှိပြီလဲ.."
"၇နာရီဆယ်မိနစ်.."
"အာ...ငါတော်တော်အိပ်ပျော်သွားတာပဲ.."
"ဘယ်ကောင်မလေးကို အိပ်မက်မက်နေလဲမှမသိတာ..
အိပ်နေတာမှသိုးနေတာပဲ.."
မနက်ကမှတရုတ်ဘက်ကနေ ပြန်ရောက်လာတာမို့..
ပင်ပန်းပြီးအိပ်နေတာသိပေမယ့်..
သုံးနာရီလောက်..သူများကို
တစ်ယောက်တည်းပစ်ထားပြီး အိပ်နေတာမို့..
ဒီတိုင်း နည်းနည်းငြူစူပြလိုက်တော့..
ဆဲဆိုသံတိုးတိုးလေးထွက်လာသည်..။
အသံထွက်ရယ်မိတော့..မျက်စောင်းတစ်စင်းပါ
လက်ဆောင်ရလိုက်သည်..။
ပွယောင်းယောင်းဖြစ်နေသည့် ဆံပင်ဖရိုဖရဲတွေကို
လက်နဲ့သပ်ချပြီး..
ပါးစပ်ဟောင်းလောင်းဖြစ်သွားတဲ့အထိသန်းဝေနေသည့်ပုံက..တစ်စက်မှ ကြည့်မကောင်းပေမယ့်..
ကျွန်တော့်မျက်လုံးထဲမှာတော့ ဘာကိစ္စ
ချစ်ဖို့ကောင်းနေသလဲမပြောတတ်..။
သူများတွေဆို ရည်းစားဘေးမှာရှိရင်..
ချစ်ဖို့ကောင်းအောင်ဘယ်လိုနေရမလဲပဲ တွေးနေကြတာ..
သူ့ကျမှပဲ..မျက်ဝတ်တွေနှိုက်လိုနှိုက်..
တစ်ဝါးဝါးသန်းလိုသန်းနဲ့..။
အေးလေ..တစ်ခြားလူမှ မဟုတ်တာ..
Byun Baek Hyun ပဲဟာ..။
ထားပါတော့..။
"ဟာ..! ပြန်မအိပ်နဲ့တော့လေ...
ရေသွားချိုး..!"
"ခဏ..နာရီဝက်ထဲ..."
"ရေချိုးပြီးထမင်းစားပြီးမှပြန်အိပ်ဆို.."
"နာရီဝက်ထဲပေးအိပ်ဆို.."
ကျွန်တော့်ကိုနောက်ကျောပေးပြီးပြန်အိပ်ဖို့
ပြင်နေရာကနေ..
ခေါင်းအုံးတွေကို
မှီထိုင်နေတဲ့ကျွန်တော့်ဘေးနားဆတ်ခနဲ
နေရာပြောင်းလာပြီး..
ဒီတိုင်း..ကျွန်တော့်ပေါင်တံတွေနား..
လာလှဲလိုက်သည့်လူ...။
အိအိစိစိအသံလေးထွက်ပြီးထပ်အိပ်ဖို့တောင်းဆိုနေသည်..။
အသံကတိုးလွန်းလို့ ခွေးပေါက်လေးတွေ အော်မြည်တာမျိုးလေး..။
မျက်လုံးတွေကတော့ပွင့်မလာတော့...။
ပေါင်ပေါ်က laptopကို..ချက်ချင်းဘေးချလိုက်ပြီး..
ဘေးနားရစ်သီရစ်သီ လာအိပ်နေသည့် ခေါင်းလေးကို..
ပေါင်ပေါ် ပြောင်းတင်လိုက်သည်..။
မှဲ့နက်ကလေးအပေါ်ရွေ့သွားတဲ့အထိပြုံးလိုက်တာကို..
မြင်ဖြစ်အောင်မြင်လိုက်ပါသည်လေ..။
မျက်လုံးတွေကတော့ပွင့်မလာတော့..။
ပွနေသေးသည့် ဆံပင်တွေကြားထဲ လက်ထိုးထည့်ကာအသာပွတ်သပ်ပေးရင်း..
အိပ်စက်ခြင်းဖြောင့်ဖြူးဖို့ရန်အတွက် ဖေးမကူညီပေးလိုက်သည်..။
ဒါနဲ့..နေပါဦး..။
အခုဒီလိုလုပ်ရမယ့်အချိန်မဟုတ်ဘူးထင်တယ်..။
"Hyunee..ထပါဦး..Hyunee.."
"wae..wae..!?
ငါအိပ်နေတာကို အဲ့လောက်တောင်ကြည့်မရဖြစ်နေတာလား..? ဟူတ်လား.."
"honeyကလဲ..ကိုယ်ကပြောစရာရှိလို့ပါ.."
"ငါနိုးမှပြောလို့မရဘူးလား..?"
မနေ့ညက သေချာထည့်ထားခဲ့သည့်..
ကုတင်ဘေးကစားပွဲခုံလေးရဲ့အပေါ်ဆုံးအံဆွဲထဲက
ပစ္စည်းလေးတစ်ခု ထုတ်ယူနေတုန်းမှာ..
ဆတ်ခနဲ ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်ကထထိုင်ပြီး
ရန်ရှာနေသူရဲ့နှုတ်ခမ်းထော်ထော် အရောင်လျော့ကျ
သွားဖို့အရေးလဲ တောင်းပန်လွှာတင်သွင်းရသေးသည်..။
အေးလေ..ကျွန်တော်ဆိုလဲ..အရမ်းအိပ်ချင်နေတာကို..
ပေးမအိပ်ရင်..ဆွဲထိုးချင်တဲ့အထိကို ဒေါသထွက်တတ်တာမလား..။
မျက်နှာဆူပုတ်ပုတ်က
ဘယ်လောက်ထိဒေါသထွက်နေမှန်းသိသာလွန်းသည်..။
ထားပါ..။
ကျွန်တော့်လက်ထဲက ဟာလေးကို..
သူမြင်ပြီးသွားတဲ့နောက်..
အိပ်ချင်စိတ်လုံးဝပျောက်သွားမှာမို့..။
"လက်ဖြန့်..လက်ဖဝါးဘက်ဖြန့်ခိုင်းတာမဟုတ်ဘူး..
လက်ခုံဘက်ဖြန့်.."
"honey..ကိုယ်ပြောနေတယ်လေ..လက်ဖြန့်ဆို.."
Byun Baek Hyun ပီသစွာ..
စကားနားမထောင်လုပ်နေသည့် လူကို..
ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်..သူ့လက်အတင်းဆွဲဖြန့်မှပဲ..
ရတော့သည်..။
အေးပေါ့..။
သူအိပ်နေတုန်း..အတင်းသွားနှိုးတော့လဲ ခံပေါ့..။
ဒါပေမယ့် ဒီအချိန်မှာမှ ပေးချင်မိတာကို
ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ..။
"ဒါက..?"
"လက်ထပ်လက်စွပ်လေ..ဘာလဲ..အရောင်မကြိုက်လို့လား.."
"Park Chan Yeol..ငါဒေါသမထွက်ခင်..ပေါက်ကရတွေပြောမနေပဲ..
ငါ့ကိုမင်းအရမ်းချစ်လို့တစ်သက်လုံးအတူတူနေဖို့့်
လက်ထပ်ချင်ပါတယ် လို့အခုပြော..!"
တစ်ခြားလူတွေ ဘယ်လိုနေလဲတော့မသိ..။
ဒီမှာတော့ လူဆိုးခေါင်းဆောင်နှစ်ယောက်ရဲ့..
လက်ထပ်ဖို့တောင်းဆိုခန်းဟာ..
တော်တော်လေးမပြေပြစ်..။
မပြေပြစ်ဆို..ကျွန်တော်ကိုယ်တိုု်င်၌ကိုက..
ဒီအခြေအနေမျိုး လိုချင်လို့ကိုတမင်သက်သက်ဖန်တီးယူခဲ့တာမလား..။
မီးလေးတွေရောင်စုံထွန်းညှိထားပြီး..
အရည်အသွေးကောင်းကောင်းဝိုင်တစ်ပုလင်းရှိသည့်
နေရာမှာ ရိုမန့်တစ်ဆန်ဆန်လက်ထပ်ခွင့်တောင်းရတယ်ဆိုတာသိပေမယ့်..
ဘယ်လိုလုပ်မလဲ..။
နောက်ကျရင်..ကျွန်တော်သူ့ကိုလက်ထပ်ခွင့်တောင်းတဲ့
နေ့အကြောင်းစဉ်းစားတဲ့အခါ..
အမှတ်တရကောင်းလေးတစ်ခုကို သတိရစေတဲ့စိတ်ကူးတွေနဲ့ဒီအခြေအနေကိုရွေးလိုက်ခြင်းသာ..။
ထင်ထားသလို..ဆူပုတ်နေသည့်မျက်နှာလေးကြောင့်
ကျွန်တော့်mission အောင်မြင်သွားကြောင်း.။
"ဘယ်သူက ကိုယ့်ရည်းစားအိပ်နေတာကိုနှိုးပြီးလက်ထပ်ခွင့်တောင်းလို့လဲ...
ချစ်တာမို့လက်ထပ်ပါရစေ ဘာညာလဲမပြောပဲ..
လက်ကြီးအတင်းဖြန့်ခိုင်းပြီးလက်စွပ်အတင်းစွပ်ပေးရတာလဲ
အကောင်စုတ်ရဲ့..!"
"အဲ့တာဆို သဘောမကျဘူးလား..?"
"Park Chan Yeol..ငါလက်စွပ်ကို လွှင့်ပစ်လိုက်မှာနော်..!"
"ဟားဟား..မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ..ကိုယ်က အခုမှမပေးရရင်
မနေနိုင်လောက်ဘူးထင်လို့..
အိပ်နေတာကိုနှိုးလိုက်မိတာပါ..စိတ်မဆိုးနဲ့နော်..
မျက်နှာလှလှလေးရုပ်ဆိုးနေပြီ.."
လက်သူကြွယ်က..လက်စွပ်ကလေးကို ကြည့်လိုက်..
ပွစိပွစိပြောလိုက် လုပ်နေတဲ့ကောင်လေးက
ကျွန်တော်အရင်ကသိတဲ့ BaekHyun ရော
ဟုတ်ရဲ့လားလို့ တအံ့တသြကြည့်မိတဲ့အထိ..။
အတ္တနဲ့မာနကို ဖယ်ခွာလိုက်တော့..သူတော်တော်လေး
နူးညံ့လာသည်..။
လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးဆယ်ချောင်းလုံးကို..
နူးညံ့စွာဆုပ်ကိုင်ရင်း..ခေါင်းကိုအသာမော့ယူလိုက်တော့
ထုတ်မပြောပေမယ့် ပျော်ရွှင်နေသည့်မျက်ဝန်းလက်လက်တွေက ကျွန်တော်နဲ့အကြည့်ချင်းဆုံလာသည်..။
စောစောကလို အိပ်ချင်မူးတူးမျက်ဝန်းတွေမဟုတ်တော့..။
"မင်းကို အရမ်းချစ်တယ်..တစ်သက်လုံးအတူနေချင်တာမို့..ကိုယ့်ကိုလက်ထပ်မယ်မလား..!?"
"မမေးနဲ့.."
"ဟာ..! မမေးလို့မရဘူးလေ..!"
သိပြီးသားအဖြေကို ဖြစ်ညှစ်တောင်းခံနေတာမို့
စိတ်မရှည်ဘူးထင်သည်..။
ဘာတစ်ခွန်းမှ မပြောပေမယ့်..
ကျွန်တော့်ကိုသူ့ရင်ခွင်သေးသေးလေးထဲ ဆွဲဖက်ချလိုက်သည်..။
ဘာရနံ့မှရောယှက်မနေတဲ့ သူ့ရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့..။
လက်ကလေးတွေက ကျွန်တော့်ခါးကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်တွယ်လာသည်..။
"အစက..နက်ဖြန်..မင်းappaဆီသွားမှ..
အဲ့မှာပြောမလို့..ဒါပေမယ့်ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့တာနဲ့..
အခုပြောချလိုက်တာ..
မနေ့ညက ဒါလေးပြောဖို့အရေး..
ငါဘယ်လောက်ရင်ခုန်ပြီး..စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့လဲဆိုတာ..
မင်းသိလား..?"
"မသိဘူး.."
"ကိုယ်ပြောပြမယ်လေ..သိသွားအောင်.."
"မပြောနဲ့.."
"ဟော်..! ဒီလူဆိုးကောင်ကတော့..လက်ထပ်မယ်လဲ
ပြန်မပြောပဲ..ဂျစ်ပဲတိုက်နေတာပဲ.."
"အဲ့တော့ ..ဘာဖြစ်လဲ..မကျေနပ်ဘူးလား..?"
တစ်ခွန်းမကျန် ပြန်ခံပြောနေတဲ့အဆိုးအဆာလေး..။
အသည်းယားလွန်းလို့..ခန္ဓာသေးသေးကို..
အိပ်ရာခင်းနဲ့ထိတွေ့စေလိုက်ပြီး..
ကိုယ်ပေါ်မှအုပ်မိုးချလိုက်သည်..။
အဲ့ဒီကျ..ထွက်လာတဲ့အသံသေးသေးလေးက..။
"Chan Yeol..မင်းလက်စွပ်ရော..?"
"အာ...အံဆွဲထဲမှာ.."
"ယူလိုက်..ငါဝတ်ပေးမယ်.."
စက္ကန့်ပိုင်းအချို့ကြာပြီးချိန်တွင်..
စောစောကအံဆွဲထဲမှာ..ကျန်ရစ်ခဲ့သည့်လက်စွပ်ဘူးလေး
ထဲက သူနဲ့ဆင်တူ
ွ်လက်စွပ်ဖြူလေးသည်..
ကျွန်တော့်လက်သူကြွယ်မှာ လှပစွာနေရာယူလာခဲ့သည်..။
ဆင်ယင်ပေးတဲ့လူကတော့ သူ့လက်ကလေးကိုဖြန့်ပြီး
သူ့လက်စွပ်ကို ကြည့်လိုက်..
ကျွန်တော့်လက်ကို ဖြန့်ခိုင်းပြီး..ကျွန်တော့်လက်စွပ်ကို
ကြည့်လိုက်..။
သူဘယ်လောက်ပျော်နေလဲ ကိုယ့်ကိုပါခံစားစေသလို..။
"ကိုယ့်ကိုချစ်လား..?"
"အွန်း.."
ချစ်ခြင်းစကားတစ်ခွန်း..လေပြည်ညှင်းတွေကြားထဲကနေ
သူ့နှုတ်ဖျားကလျှံထွက်ကျဆင်းလာတဲ့အခါ..
ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းနဲ့တည့်တည့်ဖြစ်နေသည့်..
သူ့နားထင်နေရာလေးကို ခပ်ဖွဖွနမ်းရှိုက်မိလိုက်သည်..။
မအိပ်ရလို့ဆိုပြီး ဂျစ်တိုက်နေတာတွေလဲမရှိတော့..။
အရမ်းပျော်ရွှင်နေတဲ့လူသားလေးကို
မြတ်နိုးစွာနဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးနုနုလေးဆီ ချဉ်းကပ်မိလိုက်တော့..
သူက ပြုံးရွှင်စွာနဲ့ပင်..ကြိုဆိုပေးသည်..။
ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်လာတဲ့ ကိုယ်လုံးအိအိလေးရဲ့
အထိအတွေ့..။
လည်ပင်းပေါ်သိုင်းယှက်လာတဲ့ လက်ကလေးတွေ..။
ဖြစ်နိုင်ရင်..အချိန်နာရီတွေကို..ဒီနေရာလေးမှာပဲ..
ရပ်တန့်ထားလိုက်ချင်တယ်လို့ပြောရင်..
ကျွန်တော်လွန်မယ်မထင်..။
သူ့နှုတ်ခမ်းပါးလျပ်လျပ်လေးနဲ့အထိမှာ..
ကျွန်တော်အတုံးအရုံးကျရှုံးမိပြန်တယ်..။
ဒီနေ့က ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့
တော်ဝင်နေ့လေးလို့ပဲ တင်စားလိုက်ရတော့မလား...။
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
"appa..ChanYeollie ထပ်လိုက်လာတယ်..
ဒီတစ်ခါတော့ အရင်အခေါက်တွေကနဲ့မတူတော့ဘူး..
သားတို့ချစ်သူဖြစ်နေကြပြီ..appa..
နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်လာခဲ့ပြီးတော့..ကိစ္စအများကြီး
ဖြစ်သွားသေးတယ်.."
"ရား...! တော်ပြီ လူကြီးကိုစိတ်မကောင်းဖြစ်အောင်.."
ကျွန်တော်ဆိုးခဲ့သမျှတွေ ..အတွက်..
ဝန်ချတောင်းပန်မိတော့..
ခါးကိုအသာလာဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီးနှစ်သိမ့်ပေးတဲ့လူ...။
ဘယ်တော့မှ..ကျွန်တော့်ကို အပြစ်မတင်ခဲ့..။
ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကနေ ချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားတစ်ခွန်း
ကြားရရုံနဲ့အားလုံးအဆင်ပြေကြောင်းတစ်ဖွဖွပြောတဲ့လူ...။
အတိတ်ထဲမှာ နစ်မြောမနေပဲ...
အနာဂတ်က သာယာလွန်းတဲ့ အချစ်ခရီးလမ်းကိုပဲ
မျှော်မှန်းတမ်းတဖို့ပြောနေတဲ့လူ..။
အားနာလွန်းလို့ ကျချင်ချင်ဖြစ်နေတဲ့မျက်ရည်စက်တွေကို..
လက်နဲ့အမြန်သုတ်လိုက်ရသည်..။
"ChanYeol-ah...
အဲ့ကားနဲ့အတူတူ မပေါက်ကွဲပေးတာ..
ငါတစ်ကယ်ကျေးဇူးတင်တယ်.."
"ဟာ..! တော်ပါပြီဆို..ဘာလို့အဲ့တာတွေပဲ
ပြောနေရတာလဲ..?"
သူက မေ့ဖို့ပြောပေမယ့်
အပြစ်ကျူးလွန်ထားတဲ့ကိုယ်ကတော့..
အရိပ်မဲကြီးကအနောက်ကလိုက်နေသလို..
တစ်ကယ်လို့အဲ့နေ့ကသာ..ကျွန်တော် စိတ်ကူးမပြောင်းပဲ
ဒီတိုင်းပစ်ထားလိုက်မယ်ဆိုရင်..
သေချာတယ်..။
အဲ့နေ့ကသူသာသေသွားခဲ့မယ်ဆိုရင်..
Baek Hyun ဆိုတဲ့ကျွန်တော်လဲ..ဒီနေ့ဒီနေရာမှာ
ရပ်နေနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးထင်တယ်..။
တစ်ကယ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..Chan..။
ကိုယ့်အသက်ဆက်ကြိုးကို..ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ရူးရူးမိုက်မိုက်နဲ့ ဖြတ်ခဲ့တဲ့ငါ့လိုလူကို...
အမြဲတမ်းချစ်ပေးနေလို့..။
"ဦးလေးByun..ကျွန်တော်ChanYeollieပါ..
အားနာပေမယ့်..BaekHyuneeကို..
Park Baek Hyun ဖြစ်အောင်..
ကျွန်တော် လုပ်လိုက်တော့မယ်နော်.."
"ရား..! ဘာစကားကြီးလဲ.."
"အော်..ကိုယ်နဲ့မင်းလက်ထပ်တော့မယ်လို့ပြောတာပါ.."
အုတ်ဂူဖြူဖြူရှေ့မှာ..ပန်းစည်းလှလှလေးရယ်..
ကျွန်တော်နဲ့appaရဲ့ဓာတ်ပုံတွေရယ်အပြင်..
ဒီနေ့တော့...
ကျွန်တော်နဲ့ChanYeol တွဲရိုက်ထားတဲ့
ဓာတ်ပုံလှလှလေးတစ်ခုပါ
နေရာယူနေပြီဖြစ်သည်..။
လွန်ခဲ့တဲ့သုံးလေးရက်လောက်က..
ဟန်မြစ်ဘေးမှာ..
လမ်းလျှောက်ထွက်ကြရင်း...
ဒီတိုင်းဘာရယ်ညာရယ်မဟုတ်တွဲရိုက်ထားတဲ့ပုံ..။
သူကကျွန်တော့်ကိုရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်လို့..။
appa ..သားမက်ကလေးကို
သဘောကျတယ်ဟုတ်...?
ငယ်ငယ်က အရမ်းအငိုသန်တဲ့သားကို...
ရေခဲမုန့်လေးတွေကျွေးပြီး ချော့တတ်လို့တောင်..
ဒီကလေးလေးတော်လိုက်တာလို့ appa ချီးကျူးခဲ့တဲ့
ChanYeollieလေ...။
"wedding dress သွားယူမယ်နော်.."
appa ကိုနှုတ်ဆက်ခဲ့ကြပြီးတဲ့နောက်...
အုတ်ဂူတွေကို အထပ်လိုက်စီတန်းထားတာမို့..
အောက်ရောက်ဖို့အတွက်..
လှေကားထစ်တွေကို နင်းဖြတ်နေတုန်းမှာ...
အနားနားလေးကပ်ပြီးပြောလာတဲ့ စကားတစ်ခွန်း...။
သူများတွေမင်္ဂလာဆောင်ကြတာကိုကြည့်ပြီး..
တစ်ခါမှ အားကျစိတ်မဖြစ်ဖူးပေမယ့်...
ထူးဆန်းစွာပင်..ကိုယ့်အလှည့်ကျမှ..
ရင်တွေမတရားလှိုက်ခုန်ပြီး..
လှေကားတစ်ထစ်ဆင်းဖို့အရေးတောင်..ခြေထောက်
မခိုင်တော့သလို...။
သူကတော့လှစ်ခနဲပြုံးပြီး..ကျွန်တော့်ပါးကို..
အသာလာနမ်းသည်..။
ပြီးတော့ သူ့လက်ချောင်းတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်
တွေနဲ့ ကျွန်တော့်လက်ကို ယုယုယယကိုင်တွယ်ကာ..
လှေကားထစ်တွေဆင်းဖို့ရာအတွက် ဦးဆောင်လမ်းပြပေးသည်...။
ရင်ထဲမှာ..ပန်းပွင့်တစ်ရာပွင့်သွားကြတဲ့ခံစားချက်မျိုး..။
အာ..အချစ်ဆိုတာဒီလိုမျိုးလားဆိုတဲ့ခံစားချက်မျိုး..။
ကိုယ်မယုံကြည်ခဲ့တဲ့အချစ်ကို..
ယုံကြည်သွားတယ်ဆိုတာထက်..
မြတ်နိုးတန်ဖိုးထားတတ်အောင် သင်ပေးခဲ့တဲ့..
Chan Yeollie...။
သူ့ပါးတစ်ဖက်မှာ...သူပြုံးလိုက်တိုင်းရေးရေးလေးပေါ်လာတတ်တဲ့ ပါးခြိုင့်ကလေးက...အစ..
ုမြတ်နိုးမိပြန်တယ်...။
:::::::::::::::::::::::::::::::::::
သူများတွေလို..ခမ်းနားကြီးကျယ်တဲ့ခန်းမကြီးတွေမှာ..
လက်ထပ်ထိမ်းမြားခြင်းမျိုးမဟုတ်ပေမယ့်...
ကျွန်တော် သဘောကျသည်..။
ကိုယ်ခင်ရာမင်ရာ..မိတ်ဆွေတစ်ချို့နဲ့..
Church ကျောင်းလေးမှာပဲ..
အကျဉ်းချုံးကျင်းပတဲ့မင်္ဂလာပွဲလေးဆိုပေမယ့်
ကျွန်တော်မြတ်နိုးသည်..။
TVထဲမှာပဲဖြစ်စေ..ကိုယ့်မိတ်ဆွေတွေမင်္ဂလာပွဲမှာပဲဖြစ်စေ
အရှေ့မှာစောင့်ဆိုင်းနေတဲ့သတို့သားလောင်းရှိရာ...
ဖခင်ဖြစ်သူရဲ့လက်ကိုမြဲမြဲတွဲပြီးတစ်လှမ်းချင်းစီ
လျှောက်လှမ်းလာကြတဲ့သတို့သမီးရဲ့မျက်နှာထက်မှာ
ပျော်ရွှင်ခြင်း
စိတ်လှုပ်ရှားခြင်း..
ရင်ခုန်လှိုက်မောခြင်း..စသဖြင့်ကို..
ခဏခဏတွေ့ဖူးပြီး..ခဏခဏလှောင်ရယ်မိခဲ့တာတွေက..
အခုမှ ဝဋ်လည်နေသလို...။
Church ထဲကို ဝင်လိုက်တာနဲ့...
Fatherဘေးမှာ..အသင့်စောင့်ဆိုင်းနေသည့်
ChanYeolကို မြင်လိုက်တာနဲ့..
နှလုံးအိမ်ပေါက်ကွဲမထွက် ရင်ခုန်ရလွန်းသည်..။
ဒီလူကို ငါပိုင်ရတော့မှာပါလား...
ဒီလူက..ငါ့ကို အရမ်းချစ်တဲ့လူ..ငါကလဲ အရမ်းချစ်တဲ့လူ..
ဒီလိုလူမျိုးကို ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရတာ
ငါအရမ်းကံကောင်းတာပါလား..စသဖြင့်
အတွေးမျိုးစုံဝင်မိသည်..။
ကျွန်တော်နဲ့ဆင်တူ အဖြူရောင်ဝတ်စုံကို..
ဆင်မြန်းထားသည့်သူ့ပုံစံက..
ချောမောလွန်းတာထက် ပိုတယ်လို့ ပြောရမလို...
ခန့်ညားလွန်းနေသည်..။
ယောကျ်ားပီသလွန်းတယ်...
ပြည့်စုံလွန်းတယ်ဆိုတဲ့စကားရပ်တွေကသူ့အတွက်
သီးသန့်လိုမျိုး..။
ဆံပင်အားလုံးလှန်တင်ထားပြီး..
ကျွန်တော်သိပ်ချစ်ရတဲ့ပါးခြိုင့်ကလေးပေါ်အောင်..
ပြုံးပြနေတာကိုက..
ကျွန်တော့်အတွက်ဆုလာဘ်တစ်ခုလိုပင်..။
"Se Hun-ah..ငါရင်တွေခုန်လိုက်တာကွာ.."
"အံမယ်..တစ်မိုးအောက်တစ်ယောက်..
Byun BaekHyunက ဘယ်လိုတောင်ဖြစ်တာလဲ..?"
"tsk..! Byun Baek Hyun မဟုတ်တော့ဘူး..
Park Baek Hyun လို့ပြောင်းခေါ်.."
"ဟုတ်ပါပြီတဲ့ဗျာ.."
SeHun လက်ကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး..
သူ့ဆီကို တစ်လှမ်းချင်းလျှောက်လှမ်းနေတဲ့အချိန်...
လူပရိသတ်တွေအလယ်...အရမ်းကိုရင်တွေခုန်ရလွန်းလို့..
ညီငယ်လေးဆီခံစားရသမျှ ရင်ဖွင့်ပြလိုက်မိသည်..။
appa နေရာမှာ..SeHunကို အစားထိုးထားတာမို့..
SeHun က ကျွန်တော့်ကိုသူ့ဆီလွှဲပြောင်းပေးရမယ့်
တာဝန်ယူထားရခြင်းဖြစ်သည်..။
"hyungကို..လွှဲပေးလိုက်ပြီနော်...
ကျွန်တော့်hyungကိုငိုအောင်လုပ်ရင်..
Chan Yeol hyungကို ဒီတိုင်းမထားဘူး..
သဘောပေါက်.."
"ငါကပဲသူ့ကိုငိုအောင်လုပ်တာပါကွာ.."
"ကဲပါ..SeHunee ..ကျေးဇူးတင်တယ်နော်..
နေရာမှာသွားထိုင်လို့ရပြီ.."
ကျွန်တော့်လက်ကလေးတစ်ဖက်..SeHunee
လက်ထဲကနေ သူ့လက်ထဲ ကူးပြောင်းချိန်တွင်လဲ..
ပျော်ရွှင်ခြင်း..ဝမ်းနည်းခြင်း ခံစားချက်တွေ
ရောပြွန်းလာခဲ့ပြန်သည်..။
သို့ပေမယ့် သူ့မျက်နှာထက်ကအပြုံးတစ်ပွင့်ကို
ငေးမောရင်းပဲ..
အတိတ်ကဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှတွေအားလုံးကို..
ဒီနေရာမှာပဲ အားလုံးမေ့ပစ်လိုက်တော့မယ်ဆိုတဲ့အတွေးတွေနဲ့...။
အဲ့နောက်မှာတော့..father ရှေ့မှောက်မှာ..
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကတိကဝတ်ပြုခဲ့ကြသည်..။
"ကျွန်တော်..Byun Baek Hyunကို..
အသက်ထက်ဆုံးချစ်ခင်သွားပါမည်.."
"ကျွန်တော်လဲ..Park Chan Yeolကို..
အသက်ထက်ဆုံးချစ်ခင်သွားပါမည်.."
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ပေါင်းစည်းခန်းကို..
Father ဆီမှာ တင်ပြလိုက်ပြီးတဲ့နောက်...
လက်ထပ်ခြင်းအရာမြောက်ဖို့ရာအတွက်..
ကတိလုပ်တဲ့အနေနဲ့..
သူ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွေကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းရှိရာ
ချဉ်းကပ်လာခဲ့တဲ့အခါ..။
အကြိမ်ကြိမ်အခါခါထိတွေ့ဖူးပေမယ့် ဒီတစ်ခေါက်က
ရင်ခုန်တယ်ဆိုတာထက်ကို ပိုသည်..။
နောက်ဆုံးထွက်သက်အထိ သူနဲ့ အတူတူရှိသွားရမယ့်
အကြောင်းတွေတွေးမိလိုက်တဲ့အခါ...
ကျွန်တော့်ရဲ့ဖြစ်တည်မှုကအဖိုးထိုက်တန်သွားသလိုမျိုုး...။
နှုတ်ခမ်းပေါ်ရောက်လာတဲ့နွေးနွေးထွေးထွေးအထိအတွေ့က
ဘယ်တော့မှ လက်မလွှတ်ချင်လောက်တဲ့အထိ
မြတ်နိုးဖို့ကောင်းတာမျိုး...။
အရင်တုန်းကသူ့ကိုငြင်းပယ်ခဲ့မိတာတွေက..
ကျွန်တော်ရူးနေခဲ့လို့ပဲဆိုတာ..ကောင်းကောင်းကြီးသိလိုက်ရသည်..။
"အိမ်မက်လိုပဲ..BaekHyunee..
မင်းကို လက်ထပ်ခွင့်ရတယ်ဆိုတာ.."
"wae..မငိုနဲ့လေ...
ငါအခုဘေးမှာ ရှိနေပြီနော်..အဲ့တာကြောင့်မို့...
ဘာမှတွေးမပူနဲ့တော့နော်.."
ကျွန်တော်လုပ်ခဲ့တာတွေက..
ကျွန်တော့်ကိုယ်ကျွန်တော်တောင် ဘယ်လိုမှခွင့်လွှတ်ပေး
နိုင်စရာအကြောင်းမရှိတာတွေမို့..
ခံစားခဲ့ရတဲ့သူဆိုရင် ဘယ်လောက်တောင်မှ..
နာကျင်ခဲ့ရရှာမလဲ..။
အိမ်မက်မက်နေတာ ဆိုတဲ့စကားတစ်ခွန်းကို
ထပ်တလဲလဲရွတ်နေရှာတဲ့သူ..။
ပါးပြင်ဖြူဖြုထက်က မျက်ရည်စီးကြောင်းတွေကို
ခပ်ဖွဖွသုတ်ပေးလိုက်တော့...
မင်္ဂလာပွဲလာ..ပရိသတ်တွေဆီကနေ..
လက်ခုပ်သံလေးထွက်ကျလာခဲ့သည်..။
အရှေ့ဆုံးမှာထိုင်နေတဲ့သူ့မေမေနဲ့ SeHunee ကလဲ
ပြုံးလို့..။
"မင်းထပ်ငိုနေမယ်ဆိုရင်..လက်စွပ်ကို ချွတ်ပြီး..
လွှင့်ပစ်လိုက်မှာနော်.."
"သိပြီ..မငိုတော့ဘူး..!"
"ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်.."
ယောကျ်ားလေးနှစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့အပြင်..
ကျွန်တော်ကBaek Hyun ဖြစ်နေတာမို့..
နည်းနည်းလေးတောင်အနုအရွစကားလုံးတွေမပါပေမယ့်လဲ..
ကျွန်တော်သူ့ကိုပျော်ရွှင်အောင်ထားနိုင်သည်..။
ုခြိမ်းခြောက်စကားတစ်ခွန်းနောက်မှာ..တစ်ကယ်လုပ်မှာ
မဟုတ်မှန်းသိပေမယ့် မျက်ရည်တွေကိုလက်နဲ့ပွတ်သုတ်ပြီးအပြုံးကြီးကြီးပြုံးပြလာတဲ့သူ့ကို
ချစ်လွန်းလို့ ပါးပြင်ဖြူဖြူကို အနမ်းခြွေချမိလိုက်သည်..။
SeHunဆီကနေ ဒီနေ့နမ်းလို့ပြီးကြဦးမှာလားဆိုတဲ့
အသံထွက်လာပေမယ့် ဂရုမစိုက်..။
လက်ခုပ်သံတွေကြားထဲမှာပဲ..
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့တော်ဝင်နေ့ကလေးကို
ရှေ့ဆက်ဖြစ်လိုက်ကြသည်..။
အသက်ဆယ်နှစ်အရွယ်ထဲက ကျွန်တော်တို့
ချစ်ခဲ့ကြတယ်..။
အခုအသက်၂၉ နှစ်မှာ..လူအများရှေ့လက်ထပ်ခဲ့ကြတယ်..။
ဒီအတောအတွင်းကိစ္စတွေအများကြီးကျော်ဖြတ်ခဲ့ရပေမယ့်
သူကျွန်တော့်အပေါ်..တစ်စက်ကလေးမှတောင်
အချစ်မလျော့ခဲ့သလို..
ကျွန်တော့်ဘက်ကလဲ..သူ့ကိုချစ်တဲ့စိတ်တွေကို..
ဘယ်တော့မှ မပြောင်းလဲနိုင်ခဲ့..။
မိဘတွေဆက်ဆံရေးအဆင်မပြေတာကြောင့်နဲ့
စိတ်ဓာတ်တွေခက်ထန်ခဲ့တဲ့ကျွန်တော်..။
ကိုယ့်ဘဝထဲမှာ..ဒီလိုကြည်နူးဖို့ကောင်းတဲ့ကိစ္စမျိုး
ရှိမလာလောက်ဘူးလို့ထင်ခဲ့ပေမယ့်..
အချစ်ဆိုတာ..ချစ်တတ်ရင်..
အရမ်းကိုအဖိုးထိုက်တန်ကြောင်းသင်ပြပေးခဲ့သည့်သူ...။
မင်းဘဝထဲ ယုံယုံကြည်ကြည်ဆွဲသွင်းပေးခဲ့တဲ့အတွက်..
ကျေးဇူးတင်တယ်..။
ပြီးတော့ချစ်တယ်..Chan Yeol..။
TBC ###