«Είπα στην Στεφ ότι θα συναντήσουμε την ίδια και τον Τρίσταν αύριο, για να κάνει τατουάζ» λέω στον Χάρρυ καθώς κατεβαίνουμε τις σκάλες με τις βαλίτσες μου στα χέρια.
«Γιατί;»
«Γιατί με ρώτησε και γιατί θέλω να πάω.»
«Να κάνεις τατουάζ;»
«Όχι! Εννοείται πως όχι! Να την δω να κάνει, υποθέτω. Δεν ξέρω, σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραίο να κάνουμε παρέα με ένα άλλο ζευγάρι.» Γυρίζει να με κοιτάξει με μάτια γεμάτα περιέργεια.
«Δηλαδή το βλέπεις σαν διπλό – ραντεβού;»
«Υποθέτω πως ναι» ανασηκώνω τους ώμους.
«Δηλαδή βγαίνουμε, εσύ κι εγώ;» Τώρα γιατί το ρώτησε αυτό; Όλα πάνε τόσο καλά... Εντάξει τις τελευταίες δύο μέρες μόνο αλλά και πάλι, είναι ωραίο να μην είμαστε στα άκρα με τον Χάρρυ.
«Εγώ...» ψάχνω τις κατάλληλες λέξεις.
«Το φαντάστηκα» ξεφυσάει και πλησιάζουμε στο τέλος της σκάλας. Ο Λίαμ κάθεται ακόμα στον καναπέ αλλά σηκώνεται όρθιος μόλις μας βλέπει.
«Φεύγεις λοιπόν;» ρωτάει χωρίς κανένα ίχνος επίκρισης στη φωνή του.
«Ναι, φεύγει.»
«Ναι, φεύγω.» Ο Χάρρυ κι εγώ λέμε ταυτόχρονα.
«Εντάξει, τότε θα σε δω τη Δευτέρα στο μάθημα» ο Λίαμ μου χαμογελάει και νεύω καθώς η Κάρεν μπαίνει μέσα στο δωμάτιο.
«Φεύγεις; Νόμιζα ότι συμφωνήσαμε πως θα έμενες εδώ μέχρι να αποφοιτήσεις» με πειράζει και ακόμη κι ο Χάρρυ χαμογελάει.
«Συγγνώμη» της λέω κι εκείνη τυλίγει τα χέρια της γύρω μου σε μια ζεστή αγκαλιά, το είδος της αγκαλιάς που εύχομαι να μπορούσα να πάρω από τη δική μου μητέρα.
«Μην ξεχάσεις ότι θα πάμε στο φουσκωτό το άλλο σαββατοκύριακο» μου υπενθυμίζει η Κάρεν.
Νιώθω τα μάτια του Χάρρυ πάνω μου και την διαβεβαιώνω ότι δεν το έχω ξεχάσει και πως ανυπομονώ πάρα πολύ να δω το φουσκωτό τους και να περάσω μαζί τους το Σαββατοκύριακο. Χαιρετάω, όχι επίσημα αφού ουσιαστικά δεν πάω και πουθενά, ακόμα. Ο Κεν κατεβαίνει τη τελευταία στιγμή και με χαιρετάει βιαστικά, σχεδόν μην παρατηρώντας τον Χάρρυ. Έγινε τίποτα μεταξύ τους πριν έρθω; Το Σιάτλ είναι το τελευταίο πράγμα που θέλω να σκεφτώ αυτή τη στιγμή, αλλά είναι το πρώτο που πρέπει να σκεφτώ. Όταν φτάνουμε στο αμάξι ο Χάρρυ τοποθετεί τις βαλίτσες μου στο πορτ-μπαγκαζ και μπαίνω μέσα προτού να έχει την ευκαιρία να μου ανοίξει εκείνος τη πόρτα.
«Πότε περίμενες να μου πεις ότι θα πας μαζί τους το άλλο σαββατοκύριακο;» Ρωτάει τελικά καθώς αλλάζει λωρίδα στον πολυσύχναστο αυτοκινητόδρομο.
«Δεν στο κρατούσα κρυφό, απλά δεν το ανέφερα και εσύ ήσουν... απασχολημένος.»
«Το ξέρεις ότι είναι γύρω στις έξι ώρες με το αυτοκίνητο μέχρι την ακτή, έτσι;»
«Ναι;»
«Χμμ...»
«Τι;» Γυρίζω να τον αντικρίσω.
«Τίποτα.»
«Είμαι σίγουρη ότι θα πέταγαν από τη χαρά τους αν ερχόσουν κι εσύ μαζί μας. Έχεις πάει ποτέ στο φουσκωτό του;»
«Φυσικά και όχι, δεν έχω πάει. Δεν θέλω να πάω.»
«Γιατί δεν θέλεις; Θα είχε πλάκα, θα πάμε να δούμε φάλαινες. Δεν είναι τέλειο;» Προσπαθώ να ακουστώ ενθουσιασμένη.
«Γιατί ακούγεσαι σαν να μιλάς για σφαγή κουταβιών τότε;» με αποκαλύπτει.
«Είμαι ενθουσιασμένη... απλά έχω λίγο άγχος, αυτό είναι όλο» κοιτάζω έξω από το παράθυρο.
«Άγχος που θα είσαι κολλημένη για ένα ολόκληρο σαββατοκύριακο σ' ένα φουσκωτό μ' αυτούς τους σεμνότυφους;»
«Όχι! Δεν είναι σεμνότυφοι, και εγώ δεν είμαι λάτρης της θάλασσας»
«Φοβάσαι το νερό;»
«Δεν είπα ποτέ ότι το φοβάμαι! Απλά δεν μου αρέσει και τόσο πολύ.»
«Δηλαδή αυτό που θες να πεις, είναι ότι το φοβάσαι;» Χαμογελάει.
«Σκάσε.»
«Κολύμπησες μαζί μου στο ποτάμι... τώρα που το σκέφτομαι, φοβόσουν αρκετά να βουτήξεις.»
«Δεν φοβόμουν να μπω σε αυτό το ποτάμι, απλά ήταν βρόμικο και δεν είχα ξανακάνει ποτέ κάτι παρόμοιο. Θα είμαι μια χαρά στο φουσκωτό, μπορούμε να σταματήσουμε να μιλάμε για αυτό.»
«Οπωσδήποτε» γελάει.
«Θα έρθεις;»
«Ω ναι, σχεδιάζω να "έρθω" πολλές φορές.»
«Χάρρυ!!» Καλύπτω το πρόσωπό μου.
«Εννοούσα το άλλο σαββατοκύριακο» ξεκαθαρίζω κι εκείνος γελάει περισσότερο. Τα χέρια του μετακινούνται από το τιμόνι στον μηρό μου και με χαϊδεύει ευγενικά, κάνοντας την θερμοκρασία στο αμάξι να ανέβει υπερβολικά καθώς το χέρι του ταξιδεύει στην κορυφή του μηρού μου.
«Αυτή είναι μια από τις στιγμές που πρέπει να φοράς μια από τις φούστες σου.»
«Πήρα κάτι καινούργιες σήμερα, όχι τόσο μακριές φυσικά.»
«Τι εννοείς όχι τόσο μακριές;»
«Δεν είναι τόσο μακριές όσο οι φούστες που συνήθιζα να φοράω.»
«Α» θέλει να πει κάτι αλλά δεν το λέει.
«Εύχομαι να ερχόσουν μαζί μας το επόμενο σαββατοκύριακο.» Γιατί σχεδόν αμέσως μετά φεύγω για το Σιάτλ κι ελπίζω να σκεφτείς να έρθεις μαζί μου.
«Θα το σκεφτώ.»
Ξαφνιάζομαι όταν πιέζει την παλάμη του ενάντια σε μένα και πραγματικά εύχομαι κι εγώ να είχα βάλει μια από τις φούστες μου. Κοιτάζω έξω από το παράθυρο μέσα στο σκοτάδι και χαίρομαι όταν συνειδητοποιώ ότι είμαστε λίγα μόνο λεπτά μακριά από το σπίτι. Με όλα όσα συμβαίνουν, το σεξ φαίνεται σαν κάτι εγωιστικό, αλλά με τον Χάρρυ να κινεί το χέρι, τα δάχτυλα και την παλάμη του ενάντια στο τζιν μου, παραλίγο να του ζητήσω να σταματήσει το αυτοκίνητο τώρα.
«Θα τρακάρεις» τον μαλώνω, αν και δεν θέλω να σταματήσει.
«Έχω κάνει και χειρότερα ενώ οδηγ...» σταματάει τον εαυτό του αλλά ξέρω τι πήγαινε να πει.
Harry's POV
«Α» αναστενάζει και κοιτάζει πάλι έξω από το παράθυρο καθώς σταθμεύω στο πάρκινγκ του διαμερίσματος.
Γιατί στο διάολο της είπα μόλις αυτό το πράγμα; Ξέρω πως νιώθει όταν αναφέρω τις σεξουαλικές σχέσεις που είχα στο παρελθόν αλλά πραγματικά δεν εννοούσα κάτι μ' αυτό. Προσπαθούσα μόνο να την πειράξω ενώ την πείραζα και κυριολεκτικά.
«Δεν ήθελα...»
«Ξέρω» πιέζει το μάγουλό της στο παράθυρο.
«Συγγνώμη»
«Δεν πειράζει, ας μην μιλήσουμε γι' αυτό» προτείνει κι εγώ συμφωνώ. Κατέστρεψα την ατμόσφαιρα, το ξέρω ότι το έκανα. Συγχαρητήρια Χάρρυ. Σβήνω τη μηχανή και βγαίνει έξω από το αμάξι χωρίς να πει λέξη. Σκατά.
Και με τις δύο βαλίτσες τις στα χέρια μου την ακολουθώ μέσα στο φουαγιέ και περιμένω να ανοίξει το ασανσέρ. Είναι τσατισμένη, πρέπει να είναι. Δεν φαίνεται τσατισμένη παρ' όλα αυτά, μοιάζει... σκεπτική. Τι στο καλό σκέφτεται; Μήπως να κόψει τα μπαλάκια μου και να μου τα δώσει να τα φάω επειδή είπα αυτή τη βλακεία στο αμάξι; Αν το σκέφτεται, δεν τη κατηγορώ.
«Μου έχεις θυμώσει;» Ρωτάω, τοποθετώντας τα πράγματά της στο πάτωμα για να βγάλω τα κλειδιά απ' τη τσέπη μου.
«Όχι» ανοίγει την πόρτα με τα δικά της κλειδιά και στριφογυρίζω τα μάτια μου όταν ξέρω ότι δεν με βλέπει. Θα κάνει πάλι σαν... Οι σκέψεις μου διακόπτονται καθώς με σπρώχνει ενάντια στη πόρτα, κλείνοντας την μ' ένα μεγάλο χτύπο.
«Τι στο...» το στόμα της αμέσως συναντά το δικό μου. Εντάξει τότε...
Η γλώσσα της σπρώχνει μέσα στο στόμα μου και τα χέρια της γλιστρούν ανάμεσα στα μαλλιά μου. Παίρνει το κάτω χείλος μου ανάμεσα στα δικά της, ρουφώντας δυνατά. Την θέλω, την θέλω τώρα. Το ένα από τα χέρια της έχει μετακινηθεί από τα μαλλιά μου, ταξιδεύοντας κάτω στο σώμα μου με τον πιο αργό ρυθμό που θα μπορούσε να υπάρξει, πριν φτάσει επιτέλους στην κορυφή του τζιν μου. Δαγκώνει ευγενικά το κάτω χείλος μου, που έχει ακόμη παγιδευμένο ανάμεσα στα δικά της, και το απελευθερώνει απομακρύνοντας το στόμα της από το δικό μου. Πάνω που αρχίζω να συνέρχομαι, πέφτει στα γόνατά της μπροστά μου.
Γαμώτο. Ίσα που με ακούμπησε αλλά είμαι ήδη σκληρός, απίστευτα σκληρός. Τα δάχτυλά της ξεκουμπώνουν το τζιν μου και το κατεβάζει μαζί με το μποξεράκι μου, σε μια μόνο κίνηση. Πριν καν προλάβω να μιλήσω, με παίρνει στο στόμα της. Το στόμα της είναι τόσο ζεστό και γαμώτο, τα χείλη της είναι τόσο υγρά και απαλά και η γλώσσα της γλιστράει πάνω κάτω στη στύση μου και δεν μπορώ να κοιτάξω ευθεία όταν προσπαθώ να την παρακολουθήσω μπροστά μου, στα γόνατά της. Με παίρνει βαθύτερα στο στόμα της και κλείνει τα μάτια της όπως στριφογυρίζει τη γλώσσα της γύρω γύρω.
«Τέσσα..»την προειδοποιώ, προσπαθώντας να την κάνω να σταματήσει.
Όσο ωραίο κι αν το νιώθω, και το νιώθω τόσο υπέροχο, την θέλω στο κρεβάτι...ή στο πάτωμα, δεν δίνω δεκάρα αλλά θέλω να την πηδήξω. Δεν με αφήνει, ρουφάει δυνατότερα και οι γλουτοί μου τεντώνονται για να ξεσπάσω πιο βαθιά μέσα στο λαιμό της.
«Θέλω να σε πηδήξω» την ικετεύω.
Τα λόγια σταματάνε τις κινήσεις της και τρεμοπαίζει τις βλεφαρίδες της, το στόμα της ακόμα γεμάτο και είναι ένα πανέμορφο θέαμα. Κάνει πίσω, κάνοντάς με να πέσω από το στόμα της, σηκώνεται όρθια και περπατά προς το υπνοδωμάτιο χωρίς να πει λέξη, αφήνοντάς με να στέκομαι εδώ με το μποξεράκι και το τζιν στους αστραγάλους μου. Ένα μικρό δείγμα χαμόγελου παίζει στα ροζ και πρησμένα τώρα χείλια της όταν επιστρέφει να με κοροϊδέψει. Πετάω το τζιν, ανεβάζω το μποξεράκι μου πάλι και την ακολουθώ στο δωμάτιο.
Tessa's POV
Η έκπληξη στο πρόσωπο του Χάρρυ όταν έπεσα στα γόνατα μπροστά του ήταν αρκετή για να μου φτιάξει το βράδυ. Δεν είμαι σίγουρη τι να κάνω τώρα που ήρθα στο υπνοδωμάτιο, ξέρω τι πρόκειται να συμβεί και το αίμα μου τρέχει γρήγορα με ανυπομονησία. Σκεπτόμενη αν πρέπει να ξεντυθώ ή όχι ο Χάρρυ εμφανίζεται από πίσω μου, φιλώντας με πίσω από το αυτί.
«Ανέβα στο κρεβάτι» ψιθυρίζει.
«Οκέι» δεν του λέω όχι αυτή τη φορά.
«Το φαντάστηκα. Δεν είσαι τόσο γρήγορη στο να μου λες όχι όταν είσαι υγρή.» Τα μάτια μου γουρλώνουν από τα βρώμικα λόγια του, ακόμα με σοκάρουν μετά από τόσον καιρό. Ακόμα ξυπνούν κάτι μέσα μου, με αναστατώνουν μέχρι να είμαι έτοιμη να εκραγώ.
Ξαπλώνω πίσω στο κρεβάτι και σκύβει στο κρεβάτι, γδύνοντας με από τη μέση και κάτω. Τα μάτια του δεν αφήνουν στιγμή τα δικά μου και καίγομαι κάτω απ'την έντονη ματιά του. Δεν μπορώ να το διαχειριστώ, η προσμονή του τι θα ακολουθήσει θα με σκοτώσει. Κοιμηθήκαμε μαζί μόνο μερικές μέρες πριν αλλά μοιάζει τόσο πιο μακριά. Η ανάγκη που έχω γι' αυτόν είναι τρελή και καταλαμβάνει όλες τις αισθήσεις μου όπως με πειράζει και με βασανίζει, σέρνοντας τα χείλη του πάνω στην κοιλιά μου, ενώ σταματά κάθε μερικά εκατοστά για να δαγκώσει το φλεγόμενο δέρμα μου.
«Χάρρυ, σε παρακαλώ» απλώνω το χέρι μου για να γραπώσω τα μαλλιά του αλλά διώχνει το άγγιγμα μου.
«Πρέπει να μάθεις να έχεις υπομονή Τες.»
«Εγώ;» ασθμαίνω όπως η γλώσσα του με διασχίζει, εκεί.
«Γαμώτο, έχεις τόσο ωραία γεύση.» μουγκρίζει πάνω στο δέρμα μου και κουλουριάζομαι κάτω από την καλά εκπαιδευμένη γλώσσα και το βρώμικο στόμα του.
Προσπαθώ να μην κλείσω τα μάτια μου γιατί θέλω να τον παρακολουθώ ανάμεσα στα πόδια μου αλλά η αίσθηση είναι υπέρτατη, με αφομοιώνει. Προσπαθώ να κλείσω τα πόδια μου αλλά τα κρατάει ανοιχτά, ανοίγοντάς τα περισσότερο από ότι ήταν δευτερόλεπτα πριν. Μουγκρίζω και προσπαθώ να κάνω πίσω στο στρώμα ενώ τα δάχτυλά του γλιστρούν μέσα μου.
«Πες μου» διατάζει.
«Νιώθω τόσο...ωωω Θεέ...» δεν μπορώ να μιλήσω ενώ τα δάχτυλά του κινούνται πιο γρήγορα και κυκλικά μέσα μου. Μόλις κλείνω απότομα τα μάτια μου σταματάει και ακούω τον εαυτό μου να κλαψουρίζει ακούσια.
«Όχι ακόμα» χαμογελάει χαζά, η θαμπάδα απ'τον ερεθισμό μου στα χείλη του.
Γλύφει την επιφάνειά τους όπως τον παρακολουθώ και φέρνει τον δείκτη του στο στόμα του όπως έχει κάνει και άλλες φορές. Όπως τότε, μια μικρή φωνή στη γωνία του μυαλού μου θυμίζει ότι είναι λάθος, αλλά το νιώθω τόσο σωστό. Τόσο καυτό και τόσο σωστό όπως πιέζει την άκρη του δακτύλου του στη γλώσσα μου.
«Είδες πόσο ωραία γεύση έχεις; Ρούφα» ανασηκώνεται δίπλα στο σώμα μου και δαγκώνω παιχνιδιάρικα το δάχτυλό του. Τα χέρια του βρίσκουν την άκρη της μπλούζας μου και τη φέρνουν πάνω από το κεφάλι μου. Λατρεύω το πώς διαστέλλονται οι κόρες του όταν μάτια του χαζεύουν το στέρνο μου. Δίνω νοητή αγκαλιά στον εαυτό μου που έβαλα το μαύρο δαντελωτό σουτιέν που ξέρω ότι λατρεύει.
Με γυρνάει ανάποδα και πριν καταλάβω τι κάνει, με αρπάζει από το πίσω μέρος των μηρών μου και σηκώνει τα γόνατά μου ψηλά έτσι ώστε να βρίσκομαι στηριγμένη στα χέρια και στα γόνατά μου μπροστά του. Ακούω το περιτύλιγμα του προφυλακτικού και κλαψουρίζω ανυπόμονα.
«Θα αρχίσει; να παίρνεις αντισυλληπτικά, σύντομα. Όπως αυτή τη βδομάδα, ας πούμε.» μου λέει πριν σπρώξει μέσα μου, γεμίζοντάς με, κάνοντας τα χέρια μου να πέσουν στο καταρρεύσουν και εμένα να πέσω στο στρώμα. Με σηκώνει πάλι πάνω και με κρατάει σταθερή όπως πιάνει σταθερό ρυθμό, όχι πολύ γρήγορο, όχι πολύ αργό, αλλά πολύ βαθύ και Θεέ μου, το αισθάνομαι τόσο ωραίο.
«Θέλω να μπορώ να σε νιώσω, κάθε εκατοστό σου.» Το χέρι του τρέχει πάνω στην σπονδυλική μου στήλη και αρχίζει να κινείται γρηγορότερα. Μουγκρίζω και μαζεύει τα μαλλιά μου στο χέρι του για να με κρατήσει σταθερή, κινούμενος γρηγορότερα και γρηγορότερα ενώ σκαρφαλώνω ψηλότερα και ψηλότερα. Το όνομά του πέφτει από τα χείλη μου και τον νιώθω να μου τραβάει τα μαλλιά ενώ σφίγγομαι γύρω του, τελειώνουμε και οι δυο. Γυρνώ από την άλλη και με κρατάει στα χέρια του φέρνοντάς με στο στήθος του.
«Σε αγαπώ Τες. Το ξέρεις αυτό, έτσι δεν είναι;» ψιθυρίζει απαλά στο αυτό μου.
«Ναι, το ξέρω.» χαμογελώ και σηκώνω το μπλουζάκι του ψηλά στο στομάχι του για να εκθέσω το δέρμα του. Χαϊδεύω τα σημεία με το μαύρο μελάνι και κάνει το ίδιο στην πλάτη μου. Η σιωπή εδραιώνεται μεταξύ μας αλλά είναι μια άνετη, ευχάριστη σιωπή.
«Φοβάμαι πώς θα αποβληθώ.» η φωνή του με σοκάρει αλλά η εξομολόγηση σου με σοκάρει ακόμα περισσότερο. Τον κοιτάζω και τα μάτια του συναντούν τα δικά μου.
«Όντως;»
«Ναι. Το ξέρω ότι είναι ηλίθιο..» ξεκινάει.
«Όχι, δεν είναι ηλίθιο. Ο καθένας θα φοβόταν, σίγουρα εγώ θα φοβόμουν πάντως. Είναι εντάξει να φοβάσαι.»
«Τι θα γίνει αν δεν μπορώ να πηγαίνω στο WSU πια;»
«Θα πας σε ένα άλλο κολέγιο.»
«Θέλω να γυρίσω σπίτι.» Η καρδιά μου βουλιάζει.
«Σε παρακαλώ, μην» λέω σιγανά.
«Πρέπει Τες. Δεν μπορώ να πληρώσω πανεπιστήμιο αν ο πατέρας μου δεν είναι ο πρύτανης.»
«Θα βρούμε τρόπο.»
«Όχι, αυτό δεν είναι δικό σου πρόβλημα.»
«Ναι, είναι. Αν πας στην Αγγλία δεν θα συναντηθούμε ποτέ ξανά.»
«Πρέπει να έρθεις Τέσσα, ξέρω ότι δεν θέλεις αλλά πρέπει. Δεν μπορώ να μείνω χώρια σου ξανά. Σε παρακαλώ απλά έλα.» Τα λόγια του είναι τόσο γεμάτα από συναίσθημα που δεν μπορώ να βρω τα δικά μου.
«Χάρρυ, δεν είναι τόσο εύκολο.»
«Ναι, είναι. Είναι εύκολο, μπορείς να βρεις μια δουλειά στην οποία θα κάνεις ακριβώς αυτό που κάνεις τώρα και πιθανότατα να βγάζεις περισσότερα λεφτά και να πας σε καλύτερο πανεπιστήμιο.»
«Χάρρυ, δεν μπορώ...θα πάω στο Σιάτλ.» επικεντρώνω τα μάτια μου στο γυμνό δέρμα του.
«Δεν χρειάζεται να αποφασίσεις απόψε, ας κοιμηθούμε απλά» αναστενάζει.
Σχεδόν του λέω ότι θα μαζέψω τα πράγματά μου και θα πάω μαζί του στην Αγγλία αλλά δεν μπορώ. Για τώρα, θα μείνω η δειλή που είμαι και θα σπρώξω τα νέα για το Σιάτλ σε μια άλλη μέρα όπως με κρατά στα χέρια του και κλείνει τα μάτια του για να κοιμηθεί.