♥Multi Doğukan begenirsiniz umarım.♥
***
Gerçekten ben bir maldım. Geç saatlere kadar uğraş dur. Kalkamazsın tabi. Niye son güne bırakıyorsun ki.
Ece'nin araması ile uyanmıştım. Ece geç kaldığımı söylediğinde saat 11.00'dı. Ve ben bu gün projeyi teslim edecektim. Teslim günü bu gün ve saat 12.00 son teslim saatiydi.
Jet hızı ile hazırlanıp evden cıkmıştım. Dolmuş durağına geldiğimde dolmuş bana inat gibi gelmek bilmemiş ve yürümeye karar vermiştim. Saatin 11.45 olduğunu gördüğümde koşmaya başladım.
7 dk sonra
Çok az kalmıştı. Hemen karşımda işte. Merdivenleri o kadar hızlı iniyordum ki önüme bile doğru düzgün bakamıyordum. Son basamağa geldiğimde biri ile kafa kafaya çakıştık.
Elimde ki proje dengesini kaybedip yeri boyladığında 1000 parçaya bölünmüştü. 1000 parçaya bölünmüş olan projeme baktim. Gözlerim dolarken sinirle ayağa kalktım.
Karşımdaki hödüge baktığımda hem şaşkınlıkla hemde sinirle yüzüne baktım. Doğukan ile burun burunaydık. Ve o şaşkın bende öfkeliydim.
Bu ani ruh değişiminin nedeni oldukça belliydi. Cebinden telefonu çıkardı ve telefona bir süre baktı. Elindeki proje ve bana baktı.
Proje ile teslim yerine gidip Arca Doğa'nın projesi diyip masaya bıraktı. Hızlıca yukarı çıkmaya başladı. Saşkınlıkla yerimde çivi gibi sabitlenmiştim. Kendime gelip yerde 1000 parçaya ayrılmış projemi yoplayıp çöpe attıktan sonra yukarı çıktım.
***
Olayları Ece ve Sude'ye anlatmak için öğle arasına sözleşmiştik. Ders felsefe olunca herkesin uykusu geliyodu. Herkes gibi bende uyumak için kafamı sıraya koydum.
Bir kaç dakika sonra mayışmış ve uyuya kalmıştım.
'Gözlerimden akan yaşları dert etmeden yürümeye başladım. Sessizlikten korkmazdım ama şu anda buradaki sessizlik gereksiz bir gerilim oluşturuyodu.
Hafifçe kapının arkasına gecip saklanmıştım. Peşimde biri vardı. Gözlerimi kapatip içimden dua etmeye başlamıştım. Ayak sesleri git gide yaklaşıyordu. "Tık tık tık" benimle oyun oynar gibiydilet.
Sanki benden " kim o" dememi beklermiş gibiydi. Bir kez daha " tık tık tık" diye kapıya vurduğunda korkumdan hızlı hızlı nefes alıp veriyordum.
Göğsüm ritimli bir şekilde inip kalkarken birileri sanki bir şeyler söylüyordu. Tıkırtılar daha da hızlanmıştı. Sessizce iç çekere ağlamaya başlamıştım. Artık sonuna gelmiştik. Saklandığım yerden çıkmıştım.'
"Lütfen lütfen ban bir sey yapma lütfen yalvarırım. Ben sana birsey yapmadım..."
"Arca sakin ol kimse sana bir şey yapmiyor!"
Kulağımda yankilanan sesle gözlerim takılı kaldı. Yanımda Sude vardı. Her zaman ki gibi atak geçirmiştim. Hastalığımdan dolayı her zaman olurlardı.
Sude hocadan lavoba için izin isteyip dışarı çıkmıştık.
***
♥ İnşallah beğenirsiniz canlarım. Sizi seviyorum görüşürüz.♥