CHAPTER 18: Betrayed
Charie’s POV
Isang buwan na. Hindi pa rin ako makapaniwalang kami na ni Asungot.
Hindi pa rin ako makapaniwalang may nagmahal sakin.
Hanggang ngayon iniisip ko pa rin na baka binibiro lang ako nito. Pero syempre hindi ko sinasabi.
Tatlong araw nalang. Birthday niya na. Kaso hindi ko alam kung anong ireregalo ko sa kanya.
Wala naman akong pera.
Pero syempre dapat may iregalo ako sa kanya.
Ano kaya? Hmm..
Inihatid na ako ni Asungot sa bahay namin.
“See you tomorrow.” Sabi niya
“Sige.”
“Ah Engot, ano—may sasabihin ako.”
May sasabihin siya? Ano naman?
Teka aamin na ba siya na jinojoke time niya lang ako?
Seryoso yung mukha niya. Parang masama yung sasabihin niya. Teka! Hindi pa ready!
“A-ano yun?”
“I LOVE YOU! Haha! Kinabahan ka no?! Mahal na mahal kita Engot! Goodnight!”
Kiniss niya ako sa pisngi at parang batang tumakbo sa loob ng kotse at umalis agad.
Loko yun ah! Takutin daw ba ako!
Kinuha ko yung Cellphone ko (Yes umaasenso may Cellphone na) Tinext ko siya.
*To Asungot:
I love you too. Ingat ka :P*
Napaisip ako bigla.
Ang sweet ni Asungot.
Ano bang pwede kong gawin para naman maging memorable ang birthday niya?
Pakamatay kaya ako? Haha! Joke.
*Calling.. Calvin..*
Oh, yung kaibigan ni Asungot.
>Hello?
>Uy Captain ni Captain!
>Bat napatawag ka?
>Tatanong ko lang kung anong plano niyo sa birthday ni Captain?
>Waaahh!! Patulong!
>Waaaahh!! Saan?
(loko to ah.)
>Anong ireregalo ko sa kanya?
>Ang perlas ng silanganan!
>Boset ka. Ano nga?
>haha! Joke lang! Hmm.. Kahit ano naman basta galing sayo siguradong ikatutuwa yun ni Captain.
>Eee..
>Anong Eee??
>Gusto ko ng kakaibang regalo.
>Regaluhan mo siya ng sanga ng puno. Kakaiba yun.
>Puro ka naman kalokohan eh. Ano bang makakapagpasaya dun? Yung parang katulad nung surprise niya nung nanl—nanligaw siya.
>Wushuu!! Nahiya pa siya sabihin! Ahaha! Sige sige! Bukas magkita tayo. Wag mong sasabihin kay Captain na ako kikitain mo ah! Baka silaban ako nun pagnagselos siya.
>Oo na. Salamat.
*beep*
Sa wakas may makakatulong na rin ako.
*kinabukasan*
“Engot! Nandito na ang iyong Asungot!” sigaw ni Mama.
An gaga naman ni Asungot.
Tumingin ako sa salamin bago bumaba. Hindi naman ako maganda. Bakit ako?
Pagkatapos kong tanungin yun sa sarili ko, bumaba na ako.
“Goodmorning Engot ko.”
Kinikilig. Kinikilig. Ugh!
“Goodmorning Asungot..”
“Pa! Madaming langgam! Inaatake na tayo ng mga peste! Ayan na ang mga daga! Lumayas na kayong dalawa!!!” si Mama.
Parang baliw talaga.
Nagpaalam na ako kila Mama at Papa.
Pinagbuksan ako ni Asungot ng pinto ng kotse.
Habang nasa byahe..
“Ah—Asungot.. May tanong ako..”
“Ano yun Engot?”
“Aahh.. Naisip ko lang..”
Napatingin kaming dalawa sa salamin ng kotse. Nakita ko ang repleksyon naming dalawa.
“Asungot. Ang pangit ko.”
“Buntis ako.”
“ANO?!”
“Ano? Akala ko nagsasabi tayo ng mga imposibleng bagay.”
“Asungot naman. Pangit ako, katotohanan yon. Bakit ako?”
“Bakit ikaw ang minahal ko? Yun ba ang tanong mo?”
“Oo sana.”
Huminga siya ng malalim at hinawakan ang kamay ko.
“Alam mo Engot may nakapagsabi na sakin na isang pilosopong lalaki na Kahit na gaano pa kapangit ang panlabas na anyo, unless you know someone deep inside, you’ll definitely fall for it. Hindi naman mata na nakakakita ng panlabas na ganda ang naiinlove kundi ang puso na nakakaramdam ng kabutihan ang nagmamahal. Naniniwala ako sa sinabi niya. Kasi may naramdaman ako.That’s why. That’s why minahal kita. No. Erase that. Mahal na pala kita noon pa. Hindi ko lang maamin.”
“Pero pangit ako.”
“haha! Alam naman natin yun! Wala naman akong sinabing maganda ka! Maganda ka deep inside. Tsaka bakit ba naggaganyan ka? Hindi naman yung itsura mo ang binasehan ko sa nararamdaman ko sayo. Alam mo ba kung bakit kita minahal?”
Sinabi niya na kanina ah. May iba pang dahilan?
“Bakit?”
“Kasi ikaw si Engot. Mahal kita kasi ikaw si Charie Louise Dipuga Engki. Kaya manahimik ka na dyan. Mahalin mo nalang ako.”
Ang korni niya. Ang korni korni niya.
Paano ko pa kaya mapapasaya to sa Birthhday niya?
Pumasok na kami ni Asungot. Kaklase ko pa rin siya.
*Break*
“Uy, Asungot hindi muna ako makakasbaay sayo mamaya pag-uwi ha? May dadaanan pa kasi ako eh.”
“Ha? Hindi, sakin ka sasabay. Sasamahan kita sa pupuntahan mo.”
“Magkikita kami ni Yanna.”
Kailangan ko ng palusot na matino! Hindi niya pwedeng malaman na kikitain ko yung kaibigan niya.
“Oh, ano naman? Hindi ba ako pwedeng sumama?”
“Eh kasi pang babae yung lakad na yun,”
Nakokonsensya naman ako. Ano ba to.
Sa huli. Wala naman siyang nagawa kundi ang pumayag.
Sorry Asungot. Hindi ko naman gustong magsinungaling.
Rain’s POV
Hindi daw siya sasabay sakin umuwi ngayon. San naman kaya sila pupunta?
Hindi ko gustong gawin to pero mamamatay ako sa curiousity!
Pagdating ng uwian, sinundan ko si Engot.
Pumunta siya sa isang Coffee Shop.
Teka—hindi niya kaibigan yung paparating.
Kaibigan ko yun!
Si Calvin!
Nagkikita sila?
Aray.
Masakit. Ano to?
Nagkikita sila sa likod ko?
May affair ba sila?
Nanggigigil ako! BAKIT ENGOT?! BAKIT MO NAGAWA SAKIN TO?!
BAKIT SA KAIBIGAN KO PA?!
Traydor ka Calvin. Akala ko pa naman kaibigan kita.
Lokohan pala ang gusto niyo ha. Tsk.
Sorry hindi ako pwedeng isali sa Laro.
Sinugod ko sila sa loob ng Coffee shop.
“Kaya pala ayaw mong sumabay.”
“CAPTAIN!”
“I can’t believe nagawa niyo akong lokohin.”
“Hoy Asungot--!”
I stormed out the Shop. Hindi ko kaya. Masyadong masakit. Nakakainis!
F*ck that Calvin! Akala ko kaibigan ko siya! Bakit ganito?! Tsk..
Si Engot naman parang ewan! Di man lang nagpaliwanag!
~syempre nilayasan mo ba naman?!~
Tsk.. Freaking conscience!
Dahil dun sa nakita ko.. Nasuntok ko yung pader na malapit sa kotse ko.
“F*CK YOU! BULLSH*T! AAAARRRGHHH!! BAKIT GANITOOO!!!”
“Sir tama na po!” yung driver ko na pilit akong inaaawat.
Sumakay na ko ng kotse at nagpahatid sa bahay.
*Kinagabihan*
“Baby kain na tayo.”
“Ayoko po Mommy. Mamaya na ko kakain. Wala po akong gana.”
“Ok anak. Basta kumain ka ha? Kung may problema feel free to share it to Mommy ok?”
Mom, yung babarng mahal ko niloloko ata ako.
Ang sakit sakit Mommy.
“Wala pong problema. Ok lang ako.”
Tsk..
Iniwan na ako ni Mommy, kaso..
*Calling.. Tita Christy..*
Tumatawag Mama ni Engot. Tss. Ano namang kailangan nila? Baka nagsumbong na sa kanya si Engot. Tsk.
>Hello po.
>Uy Ranier! Anong nangyari sa inyo ni Charie? Umuwi dito kanina! Iyak ng iyak! Tas ayaw kumain! Ano bang nangyari sa inyo?
>Itanong niyo nalang po sa kanya.
>Hindi kasi Ranier, kanina pa yun eh. Kanina pa tahimik sa kwarto niya. Hindi niya ako sinasagot hindi ko kayang sirain yung pinto namin. Nag-aalala na ko. Baka uminom na ng lason—
*beep*
Binaba ko na yung telepono, bumaba ako agad at tinawag yung driver.
“Alis lang po ako!”
Pinagdrive ko si Manong sa bilis na kaya ng kotse.
ENGOT WAG NA WAG KANG MAGPAPAKAMATAY PAPATAYIN KITA--- Argh!
Kainis!
“Dali Manong! Pag yung Engot ko namatay alam mo na! Tsk.” Kinakabahan ako.
Ano to? Wag naman sana. Hindi ko kaya.
Dinalian niya pa ang pagpapatakbo. Halos lumipad na yung kotse.
Pagdating sa bahay nila Engot.
Kinuha ko kagad yung susi kay Tita at binuksan ang pinto ng kwarto ni Engot.
“ENGOT--!!”
Nilapitan ko siya… Nawala yung kaba ko.
Engot ka talaga..
"Tapos nung nangyari kanina nagawa mo pa kong tulugan? Tsk.."
“Nakatulog siguro siya kakaiyak.” Si Tita.
Nginitian ko siya.
Kinumutan ko si Engot at kiniss sa noo.. Tapos binelatan ko.. Kahit naman galit ako sa kanya ngayon mahal na mahal ko pa rin yan.. Papakalma lang ako.. Hindi ko pa naman naririnig ang explanation niya eh.
Bumaba na ko kasabay ni Tita.
“Alam niyo pong natutulog lang siya no?”
“Oo. Kanina pa talaga siya umiiyak. Alam kong nagalit ka sa kanya. Sigaw kasi siya ng sigaw. Paulit ulit niyang sinasabi na. ‘Wala lang naman yun eh!’ ‘Mali ka ng iniisip!’ ‘Para ka namang timang eh! Asungot naman eh!’ ‘Sorry na!’ Ayun. Ano bang nangyari?”
“Wala naman po. Siguro nga namisunderstood ko lang.”
Kaso naiinis pa rin ako. Bakit hindi niya nalang sinabi na magkikita sila ni Calvin?
“Alam mo, intenssyon kong pag-alalahanin ka. Sa totoo lang hindi pa rin ako naniniwala na Mahal mo talaga ang anak ko. So para makumpirma ko, inorasan ko kung gaano ka kabilis makakapunta dito. At..”
Ano daw?! Paano kung naaksidente kami ?! Si Tita talaga Mana sa Anak niya.
“Congratulations! 5 minutes lang nandito ka na! I therefore conclude na mahal mo nga ang anak ko! Kahit na galit kayo. Nag-aalala ka pa rin sa kanya. Salamat sa pagmamahal mo sa kanya Ranier.”
“Wala po yun. Masaya naman po ako na minahal ko siya. Mauna na po ako, hinahanap na po ako nila Mommy. Sige po.”
Nagpaalam na ako sa kanya.