Vince
Lagi na lang natataon ng hapon ang pagdating ng jet kaya ang labas, makakauwi kami ay gabi na.
Nasa sasakyan na kami ngayon. Nilingon ko si Sab na mahimbing na natutulog sa tabi ko. Kung pwede lang sanang wag ko na siyang ibalik dito. Kung pwede lang namin iwan lahat dito sa manila.. Kaso malabo mangyari yun.
Mas magiging busy na ako ngayon dahil sabay-sabay ang trabaho ko. Hindi lang yung mga pasyente ko ang iintindihin ko kundi pati ang kompanya. Si dad kasi eh, nagpa-plano na siyang mag-early retirement.
Wala ng ibang option kung hindi ako ang magtake-over. Masyadong mabigat ang trabaho na yun para kay Ysabel. Kailangan I-manage ang main company na nasa U.S. at pati na ang 250 branches worldwide. It's better if she sticks to fashion designing.
Nang makarating kami sa apartment ay mahimbing pa rin ang tulog niya kaya nagdesisyon akong buhatin na lang siya papasok.
Hindi ko alam pero nasanay na ako na sa kwarto ko siya natutulog kaya doon ko siya dinala. Dahan-dahan ko siyang inihiga pero nagising pa rin siya.
"Nasaan tayo?" Tanong niya. Halata sa itsura niya na parang naiinis siya.
"Nasa apartment na."
"Bakit ang init?!" Medyo ginulo niya pa ang buhok niya dahilan ng pagkairita
"Mag palit ka na ng damit. Gumamit ka muna ng isa sa mga tee shirt ko. Medyo nagkaroon ng problema at nahuli ang luggage mo." Napa-face palm na lang siya dahil sa sinabi ko.
"Fine. Pwede bang dito na ako mag shower? Hindi ako sanay ng hindi nagsha-shower bago matulog."
I nodded in response and then she went into the bathroom. Her expression makes me wanna smile. She looks so irritated yet so cute.
I turned the lights off, took of my shirt off and sat down at the edge of the bed.
I remembered what happened a couple of days ago.. Back at the resort. I just don't understand her. I don't know what's going on inside her mind. Like what I said, she's just too obscure.
Why did she acted that way? I know she told me alot already but that's not enough.
I still want more.
The door opened and she came out from the bathroom. Wearing my shirt and her hair, still dripping wet.
Damn. She looks so hot.
She walked towards me and stood in front of me. I placed both of my hands on her waist and squeezed them lightly.
She placed her hands on my shoulders, looked down at me and met my eyes. Why did she seem so seductive all of a sudden?
Sometimes, I just can't control myself. Even if she's not provoking anything.. Her eyes, her lips.. I just want her so bad and I don't know why.
She leaned down and I felt her lips on mine and I couldn't help but kiss her back. I bit her lower lip gently and pulled away slowly.
"Ahaha.. I'm sorry." She said. I can tell that she's blushing and it's really cute.
"No, It's fine baby." I thought she would find that funny but then I heard her laugh, only it sounded a bit bitter.
Then an awkward silence took place. I can't make her feel this way. I need to say something.
I guided her and made her sit on my lap.
"Can you tell me more?" She looked at me seriously.
"About what?" I wrapped my arms around her waist, tighter.
"About you. Magkwento ka lang." She attempted to wrap her arms around my neck but then she paused and ceased herself from doing it. What was that all about?
"Hindi ko alam kung anong ike-kwento ko. Magtanong ka na lang." Ano bang itatanong ko sa kanya?
"Sa dami ng tanong sa isip ko, hindi ko alam kung saan ako magsisimula." I heard her chuckle.
"Sige na, magtanong ka na habang hindi pa nagbabago ang isip ko, sige ka." A bit childish but threatening.
"Yung nangyari sa resort, bakit bigla ka na lang tumakbo? Did I do something wrong?" I can still see that she's pouting even if it was dark.
"Wala.. May naalala lang ako kaya ganun. Minsan pag may naaalala ako na pilit kong kinakalimutan ay bigla na lang ako magkaka-mental breakdown. Lahat maaalala ko.. Mula sa malaking bagay hanggang sa pinaka maliit. Mahirap din i-explain lalo na pag hindi ka naiintindihan ng mga tao."
As a matter of fact, I should be the first to understand her since I'm a doctor. I should be the first to help her. But somehow, I can't. Everything seems to be a big blur.
"Tulad ng ano?" I grabbed her left arm and wrapped it around my neck.
"Tulad nung kinwento ko sayo noon. Tungkol sa pamilya namin. Minsan nga naiisip ko na.. Ampon ba ako? Kasi iba talaga.. Iba yung trato nila sa akin.. Ibang-iba. Masakit pag naaalala ko lahat.. Sobrang sakit." Tears slowly trailed down her cheeks.
She hasn't even told me the specific part yet but she's already hurt.
"Hey.. Shh. Don't cry, okay? I'm not forcing you to tell me everything about you. I want to know more but that doesn't mean I'm going to push through the limits just to make you tell me." She slowly looked at me and I can see the tears in her eyes.
Those tantalizing eyes.. They have so many secrets inside... Waiting to be discovered.
She rested her forehead on mine and closed her eyes but she didn't stop crying.
"I.. I wanna try... I wanna tell you.. Atleast, little by little.. Step by step.. I'm sick of hiding all the time." She took a deep breath. "I will tell you everything.. But don't rush me.. Please be patient." I nodded slowly and kissed her gently on the lips.
"It's been a long day. I'm sure you're tired. Let's go to bed, okay?" She nodded in response.
I slowly picked her up and laid her down on the bed.
"Sweet dreams, baby" I kissed her forehead then lied down beside her.
I can try and wait, baby. But my patience is indeed, limited. So don't make me wait too long.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sabrina
Narinig kong nagri-ring yung phone ko pero hindi ko mahanap. Istorbo naman ng tulog kung sino ang tumatawag.
Ni hindi ko nga mabuksan yung mata ko sa sobrang antok ko pa eh. Naramdaman ko na lang na bigla akong nahulog sa kama.
Aish! Nakakainis naman oh. Kinapa-kapa ko ang sahig at naramdaman ko na ang cellphone ko. Agad ko itong kinuha at bumalik sa kama. Sinagot ko ito ng hindi man lang tinitignan kung sino ang tumawag.
"Hello?" Medyo paos pa ang boses ko. Tsk.
"Good morning, sleepy head. It's almost noon." Si Vince ba to?
"Vince? Hmm nasaan ka?" I heard him chuckle. He sounds so sexy. I bit my lip at the thought.
"Nasa company ni dad. Maraming kailangang gawin. Pero uuwi naman ako by dinner time. But in the meantime, kumain ka na ng breakfast or lunch.. Brunch. Nagpahanda na ako ng pagkain kay Mary. Kung ma-bored ka, pwede kang pumunta ng theater room or ng gym." Kahit yung mga simpleng bagay talaga ay nakapag papangiti sa akin.
"Thank you, doctor. Pero sana breakfast in bed nalang haha, just kidding. But I think I'll do a little work out." Narinig ko siyang tumawa sa kabilang linya.
"Next time. But right now I have to go. See you, tonight." Then he hanged up. Sometimes, he's really sweet and sometimes he's all serious and cold type. But I like it.
Tumayo na ako at dumiretso sa banyo. Medyo nasanay na din ako na natutulog sa kwarto niya. Nasanay na din akong katabi siya simula last week.
Nang mapalingon ako sa bathtub ay naalala ko yung nangyari noong unang araw ko dito. The very first time I felt his lips on my skin. His hands on my shoulders.. Such a desirable feeling.
Napailing na lang ako. Ano ba naman tong iniisip ko.
Pagkatapos kong maligo ay nakita kong may white rose sa bed side table. Kinuha ko ito at inamoy. Hmm.. White rose, my favorite.
Naalala ko pa yung sinabi ko tungkol sa white rose na to. Na kung sino ang unang lalaking magbibigay sa akin ng white rose ay siya ang magiging boyfriend ko or asawa. Basta may kinalaman sa love. Tsaka dapat, hindi niya alam na yun ang favorite flower ko.
Nakakatawang isipin na ganon pala akong ka-immature pagdating sa love noon.
Umiling-iling na lang ako at nilapag muli ang rose sa lamesa.
Pumunta na ako sa kusina at nakita ko ang pagkain doon.
Maybe I'll try out his little gym in the afternoon. Coz right now, I'm quite famished.
Napaka-boring pala dito sa apartment pag mag-isa. Nakakabingi yung pagiging tahimik ng buong bahay.
Nag ikot-ikot muna ako at ang napasukan kong pinto ay ang theater room. Hmm mamaya ko pa naman itatry yung gym eh, so dito muna ako.
Tinignan ko ang mga dvd's na nandoon at napili kong panuorin ay Wrong Turn 5. Hindi ko alam pero masyado akong mahilig sa horror movies. Lagi kong hinahanap yung movie na katatakutan ko. Hindi ko lang alam kung bakit ganun, samantalang ang gusto ng iba ay romance, comedy or drama.
Habang nanunuod ako ay bigla kong naalala yung pinag-usapan namin kagabi. Sinabi ko namang susubukan ko.. Sana lang kaya niyang maghintay.. Alam ko kung gaano na siya ka-curious sa inaasta ko at sa mga ginagawa ko.. Unfair naman siguro kung hindi niya malalaman, lalo na at 3 months pa kaming magsasama sa iisang bubong.
Bakit ba ako ang kailangang maghirap? Bakit ba kailangan kong dalhin to habang buhay? Napaka-unfair talaga sa akin.
Napabuntong-hininga na lang ako. Kalimutan mo na, Sab.. Please lang.
Hindi ko alam kung gaano na akong katagal rito. Pero ang alam ko lang ay natuwa ako sa mga movie collection ni Vince kaya nag movie marathon ako mag-isa. Nawala na din sa isip ko na dapat ay magwowork-out ako.
Pagtingin ko sa relo ay 18:53 na. Maya-maya siguro ay nandyan na si Vince.
Nadistract ako ng bigla na lang may magdoor-bell. Hindi kaya si Vince na yun? Pero bakit siya magdo-door bell?
Narinig ko na naman ulit yung door bell pero ngayon ay parang nagmamadali na yung taong na sa labas na makapasok.
Bahala na nga! Baka naman si Jack o si Mary lang to. Or si Vince, nakalimutan yung susi niya.
Pumunta ako sa main door at agad na binuksan ito.
Pero laking gulat ko kung sino ang nakatayo ngayon sa harapan ko.
Anong ginagawa niya dito? Bakit siya nandito? Bakit kailangan niya pang pumunta dito? Anong kailangan niya? At mas lalong bakit kailangan niya pa akong makita dito, sa apartment ni Vince.
Hindi ko alam kung anong gagawin ko, nakatitig lang siya sa akin na parang gulat na gulat na makita ako sa kinatatayuan ko ngayon.
Hindi ko alam kung dapat ko ba siyang sarahan ng pinto, kung dapat ba akong tumakbo at mag tago.. Hindi ko talaga alam.
Basta may isang bagay na sigurado ako. Yun ay lagot ako. Dahil alam na niya na nandito ako kay Vince nakatira. Yung isang bagay na pinakaiiwasan naming malaman ng ibang tao ay siya pa ang nakaalam.
Tinitigan niya lang ako at sinipat mula ulo hanggang paa.
Hindi ako nagpatalo at tinitigan ko rin siya. Ngumiti ako ng malapad.
I think it's rude not to greet our guest.
"Eunice." Sabi ko ng nakangiti at saka binuksan pa ng mas malawak ang pinto.
NOTE: Please share your thoughts about the story for every update. Your reactions are highly appreciated! Thanks.
P.S. I'm open for any comments, suggestions or violent reactions.
-Scripter