August's POV
I was swallowed by my own desire as the kiss went deep. Pakiramdam ko ang lahat ng sakit na naramdaman ko ay nawala bigla. The kiss continue as I can feel his body is already grinding on me. Pakiramdam ko ay kakapusan ako ng hininga pero unti-unting bumagal ang halik nito hanggang sa naging dampi na lang.
I am still catching my breath when he leaned on me and whispered something.
"Please don't cry. I'm sorry.... I'm sorry..." dinig kong bulong niya na halos hangin na lang yun sa pakiramdam ko.
My eyes are closed because they are useless because of the darkness. Lumandas ang aking mga luha dahil sa narinig ko and seconds later I felt the light went on again. I slowly opened my eyes and expecting to see the person I wanted to see the most.
But he's gone.
No trace on him kaya napalinga linga ako sa magkabilang dako pero wala akong makitang ibang tao. What was that? I know that was real.... was it? Was that real? Was that only part of hallucination? A dream? But I felt it! But he's not here either. Parang gusto kong maiyak muli. Ang nawalang nararamdaman sakit ko kanina ay unti-unting bumabalik.
Was I that in pain to think that was real? Ni hindi ako sigurado kung totoo ba yun. But it felt so real, I was even able to smell his scent. Napahagulgol na lang ako ng iyak dahil hindi ko na nakayanan ang magtimpi.
"I wish..... I wish..... This is just a dream.." buong dasal ko mula sa kaibuturan ng aking puso.
•••
"Bessss! Bumangon ka na dyan! Pupunta pa tayo sa test hall." Nagising na lang ako sa ingay ni Misha at ang bigat ng mga paa nito. Para itong halimaw kung maglakad.
Napabangon ako sa kinahihigaan ko at napatingin ako sa paligid ko at nagtataka. Nakatulog ba ako at hindi ko na namalayan na nakauwi pala ako ng dorm? Just a moment ago, I was crying my heart out dahil sa mga nangyari at ngayon naman ay kakagising ko lang.
"Sorry pala naiwan kita sa auditorium kagabi." Hingi ko ng tawad dito ng maalala ko na naiwan ko nga pala ito kagabi dahil nga sa nagtatatakbo na ako.
"Huh? Anong pinagsasabi mo?" Nagtatakang tanong naman nito sa akin.
Napatingin naman ako rito ng nakakunot ang noo. "Naiwan kasi kita sa auditorium. Di ba nandoon tayo? Tapos bigla pang nagblackout." Sagot ko pa rito sabay paliwanag.
Biglang natawa naman si Misha at tiningnan ako na para akong loka loka. "Hoy August, sigurado ka ba na gising ka na? Anong pinagsasabi mo na iniwan mo ako? Eh hindi ka nga sumama sa welcome party kagabi. Tulog mantika ka masyado kaya kami na lang ang pumunta at wala ring blackout na nangyari kagabi. Naku, kung anu-ano na yang iniisip mo August. Napagkakamalan mo ng totoo yan panaginip mo." Natatawang saad naman ni Misha sa akin habang nagsusuklay ito ng buhok.
Huh? Hindi yun totoo? So that means, panaginip lang yun? Grabeng panaginip naman yun, parang totoo. But somehow, knowing that it is just a dream made me relieve. Hindi maganda sa pakiramdam ang nangyari sakin sa panaginip.
"Yeah. It might be just a dream." I just shook my body to lessen the negativity at tumayo na ako para maligo. How come Misha is too panctual. Ako kahit 5 minutes susulitin ko yan sa tulog.
Pumanhik na ako ng banyo at naligo. Wala pa kaming uniform dahil ngayon din kami susukatan. Mabilis lang akong naligo nagsuklay at nagsuot ng jeans at isang kulay asul na tshirt na medyo hapit sa katawan.
Nagsuot lang din ako ng puting sneakers at pinili ko na ang sling bag na kulay grey. Mabilis naman na natuyo ang buhok ko dahil sa blower. Lumabas na kami sa dorm at agad namin nakita ang mga estudyante na naka-uniform at kanya kanyang lakad na rin patungo sa mga klase nila.
"Nasaan ba yang test hall?..... Miss, pwede magtanong? Saan dito ang test hall?" Tanong ni Misha sa isang babaeng napadaan lang din sa banda namin.
Agad naman na huminto ang babae at tumingin sa amin. Nagulat pa ito ng makita ako at parang nabato sa kinatatayuan niya pero ipinasawalang bahala ko na lang yun.
"Oh my gosh.... The real August White..." naisaad ng babae habang nakatingin sa akin. She's looking at me like I am some sort of a celebrity.
😐<< Ako yan.
Di ko alam kung ano magiging reaksyon ko. It's so awkward na parang gusto ko na lang umalis sa kinatatayuan ko.
"Ah miss, hahaha nasaan yung test hall?" Ulit na tanong ni Misha na sinamahan pa talaga ng tawa.
"Ay sorry! Nandoon po sa East wing ground floor. May mga nakahilerang mga pintuan po doon pero nakalagay naman po ang Test Hall na pangalan kaya madali niyo itong mahahanap." Sagot pa nito pero hindi nito inaalis ang tingin sa akin.
"Hhmm.. sige salamat." Ako na ang sumagot at hinila ko na si Misha. That was too awkward for me at hindi na talaga magbabago sa aking ugali na ayaw ko ng atensyon.
"Di ko akalain, sikat ka pala dito bess... pero infairness, walang panget dito sa mundong ito. Wala pa akong nakikitang chararat." Saad pa nito sa akin and she sounded so proud about it.
"Walang panget dito Misha, pero noon meron, yung mga orcs... they are awfully ugly." Sagot rito at lumiko na akonsa east wing.
"Talaga? Bakit ano ba itsura ng mga yun?" Tanong nito sa akin.
"Like orcs in Lord of the Rings. Parang ganun sila." Sagot ko rito dahil totoo naman ang sinasabi ko. They are smelly and scary.
"OMG. May ganun dito? Teka nandito pa ba ang mga yun? OMG baka biglang kainin ako ng mga yun." Natatakot na saad nito sa akin at bigla na lang napakapit sa akin.
"Tss, hindi ko alam kung meron pa ba din natira na mga orcs. Nakabalik ako sa Earth ng mapatay ko rin ang Hari ng mga Orcs. Pero malalaman natin yan sa History." Sagot ko rito at nakita ko na ang pintuan sa east wing. Pangatlo ito at nakalagay nga doon na TEST HALL. "Nandito na tayo."
Kumatok muna kami bago pumasok. Pagkapasok namin ay nadatnan kaagad namin ang parang isang training room. The floor is made of woodblocks and the wall is made of stones. Napadako naman ang tingin ko sa isang lalakeng may edad na ngayon ay nakatingin na din sa amin. Agad itong tumayo at sinalubong kami.
"Maligayang pagbabalik Miss August White. Ikinagagalak ko na makatulong sa test mo ngayon. Ako nga pala si Aurelius Scapel ang gagabay sayo sa test na ito." Saad nito sa akin at nakatingin lang ako sa kanya. Particularly sa mga mata niya dahil kulay dilaw ang mata niya. Bukod sa contact lenses, ngayon lang ako nakakita ng totoong dilaw yung mga mata. "Halika Miss August. Tumayo ka dito sa gitna para makita ko kung anong kategorya ka. Nabalitaan na din kasi namin na lumabas na yung kapangyarihan mo pero hindi pa alam kung ano."
"Oh shit, you have powers?" Gulat na tanong ni Misha sa akin.
Inirapan ko na lang ito. Hindi ko sinabi sa kanya dahil nakalimutan ko lang din sabihin dahil sa dami ng pangyayari.
"Okay sige, titingnan ko na ngayon kung saang kategorya ka." Saad nito and the moment he stopped speaking his eyes glowed like there are lights in it. Biglang may naglabasan sa braso nito na parang mga sinaunang salita at parang naging tattoo ang mga yun. Tumagal iyon ng isang minuto bago nawala ang ilaw sa mga mata nito at ang mga tattoo nito sa braso ay unti-unting nawawala. "Psychokinesis. Pero kakaibang uri dahil hindi lang pagpapagalaw ng bagay ang kaya mong gawin. Nangyayare ang kung ano man ang nanaisin mo. Meron ka rin divination pero hindi ito singlakas ng sa kakambal mo. Pausbong usbong lang ito."
😳<< Ako yan.
😱<< Misha.
Para akong tuod at si Misha naman ay nagugulat sa mga naririnig niya.
"Psychokinesis po? Paanong nasabi niyo na nangyayare ang nanaisin ko?" Nagtatakang tanong ko. Like, meron bang ganun?
"Dahil yun ang nakikita ko Miss August...." sagot nito sa akin habang nakatingin ito sa aking mga mata. "Isang napakalakas na abilidad. Hindi ko alam kung paanong nagkaroon ka nito samantalang ang mga magulang mo ay kapwa mortal. Pero yun ang nakikita ko. Pero hindi ibig sabihin lahat ng naisin mo ay manyayari. Nakadepende yun sa kagustuhan mo at katotohan. Sana gamitin mo ang kapangyarihan mo sa tama." Sagot nito sa akin.
Lahat ng iyon ay parang mga salitang inukit sa bato sa loob ng aking isipan. Hindi ko akalain na may ganoon klase akong kapangyarihan. Mangyayari ang nanaisin ko pero nakadepende yun sa tindi ng kagustuhan ko. Hindi ko yun maintindihan ng maigi.
"Ahm, sir Aurelius, i-checheck niyo rin po ba ako? Baka kasi may hidden powers din po pala ako." Singit naman ni Misha kay ginoong Aurelius.
Ngumiti naman ang matanda. "Isa kang normal na tao Hija. Unang tingin ko pa lang alam ko na." Sagot naman ng matanda.
"Meron po siyang powers ginoong Aurelius." Singit ko naman kaya napatingin sa akin ang matanda na may buong pagtataka ang mukha. "Kili-kili powers po." Seryosong sagot ko na naging dahilan para tumawa ang matanda ang napasimangot si Misha.
"Hoy! Baka maniwala sayo si Sir Aurelius! Sir, hindi po totoo yan! Wala akong ganun!" Depensa naman ni Misha at pati ako ay natatawa na rin sa itsura niya. Namumula kasi ito.
"Sige po ginoong Aurelius mauuna na po kami. Kailangan pa namin magpasukat ng uniporme. Tsaka maraming salamat po." Paalam ko naman sa matanda at hinila ko na si Misha palabas ng Test Hall.
"Alam mo, ang sama mo sakin. Kili-kili powers ka dyan. Sisiraan mo pa talaga ako doon kay Sir." Nakangusong reklamo nito sa akin.
Patawa-tawa lang akong naglalakad. "That's what they call humor." Saad ko na lang at pumunta na kami sa office kung saan ay susukatan kami ng uniporme.
Naging mabilis lang ang lahat gaya ng dati. Alam ko na mabilis din matatahi ang uniporme kaya baka bukas o sa makalawa ay masusuot na namin ang uniform namin.
Late na ako sa first class ko sa Power Basic Manipulation. 15 minutes na akong late at si Misha naman ay patungo sa kanyang klase. Hindi kami magkaklase dahil nabibilang ako sa ibang kategorya.
Narating ko na ang room namin at dinig ko na nagdidiscuss na ang teacher namin sa mga classmate ko. Parang kinabahan akong pumasok. Kumatok muna ako sa pintuan na nakabukas kaya napatingin naman sa akin ang lahat ng tao sa loob kasama na din ang teacher.
"Good morning Sir. I'm sorry I was late." Saad ko rito at hindi ako kaagad pumasok.
"Please come in." Sagot naman ng teacher namin and he even eyed me with scrutinizing eyes. Pumasok na ako pero napatigil ako sa harap ng muling magsalita ang teacher. "I am professor Dwight Davis, your teacher of Power Basic Manipulation. Please introduce yourself."
Napalunok ako at tumingin ako sa kaklase ko na ngayon ay titig na titig sa akin. Their faces are like people looking at some celebrity. Hindi na ako nagpatumpik tumpik pa at nagpakilala na ako.
"My name is August White. Nice to meet you all." I uttered those word without any expression on my face. Lahat din sa klase ay tahimik at nakanganga na nakatingin sa akin.
"Ehem... okay please take your seat. Any vacant chair." Saad naman ni prof. Dwight sa akin.
Tumango lang ako rito at bago pa ako humakbang ay biglang nagsitayuan na ang mga estudyante at hinawakan nila ang kanilang upuan.
"Miss August! Dito po kayo umupo!"
"Dito po Miss August!"
"OMG! Dito po! Maganda ang view dito!"
"Hoy tumigil kayo ako ang nauna!"
"Echoserang palaka ka! Ako ang nauna. Nauna akong tumayo sayo!"
"Miss August dito na lang po kayo!"
"Anong echoserang palaka ako?! Naghahanap ka ba ng away?"
😓<< Me looking an the chaotic classmates in front of me.
"SILENCE!" Natigil naman ang lahat ng sigawan ng sumigaw si prof. Dwight. "GO BACK TO YOUR SEATS! NOW!"
Agaran na bumalik ang mga estudyante sa kani-kanilang mga upuan. They went pale like they were soak from a vinegar. Pero laking pasalamat ko na lang din dahil naayos na sila. They were offering seats either at the front or middle. Pero ayoko sa mga puwesto na yun.
"Thank you for offering me the seats, but I prefer the back seat." Saad ko na lang at naglakad na ako patungo sa pinakahuling bangko sa klase. The class is silent as fuck at naiintindihan ko naman yun.
😡<< Sir Dwight.
😑
😰😱😰 😓😑😨 😩😪😟
😰😥😨 😐😳🥺 😰😒😔
🙄🤭😥 😡😞🤬 😭😖😣
🤓😔😟 😖😰😥 😐🤐😴
😨😢🥺 😪😓😫 😃😐😓
Klase-klase yung reaksyon ng nasa klase. Umupo na lang ako sa likuran at kinuha ko na rin yung notebook ko na gagamitin para sa klaseng ito.
"Where are your manners second years?" Tanong ni sir dwight na mas lalong nagpabigat sa paligid. "This is not a wild zoo."
Pagkatapos ng pagkakasabi nun ni Sir Dwight ay bumalik na ito sa pagtuturo na parang wala lang nangyari. Sir Dwight is teaching to fundamentals of controlling the ability and how to make it work and also when should it be use.
Sabi ni Sir Dwight, ang kapangyarihan ay hindi pwedeng abusuhin dahil kung laging sa negatibo gagawin ang kapangyarihan o sa kasakiman ay magbabackfire ito kaya na rin sa nangyari kay King Laurent.
So far I did not feel bored in the class dahil interesante naman ang topic ni sir kaya hindi ko na napansin na natapos na pala ang klase at kailangan na namin lumipat sa ibang classroom namin.
Hindi na ako nagtagal pa sa loob. Binitbit ko na ang gamit ko at lumabas na ako sa classroom namin. Papanhik na ako sa susunod na subject namin na History. Marami akong nakakasalubong na estudyante at gaya ng dati ay nakatingin sila sa akin tuwing nakikita nila ako. Wala naman nagtatangka na lumapit sa akin pero yung tingin nila eh pakiramdam ko ay nakadikit na ata sa akin. Ipinagsawalang bahala ko na lang din yun at patuloy ako sa paglalakad pero napansin ko na may mga nakasunod sa akin kaya napahinto ako at napalingon.
😊😳😐😨😵<< mukha ng limang kaklase ko. Namukhaan ko kaagad sila. Napatigil din sila sa paglalakad at may ilan sa kanina na nagulat at ang iba naman ay parang wala lang. May mga narinig naman akong mga napasinghap.
Malamang nakasunod sila dahil kaklase ko mga sila. Ibinalik ko na ang atensyon ko sa daan at nagsimula na rin akong maglakad ulit. Hindi naman kalayuan ang History Class namin kaya narating ko kaagad ang classroom namin na wala pang tao. Pinili ko kaagad ang panghuling upuan at nang makaupo ako ay tsaka naman mabilis na nagsipasukan ang mga kaklase ko na nakatingin pa rin sa akin.
I have this feeling that they wanted to talk to me but they just can't. I wonder why. Hindi naman ako prinsesa para mailang sila. Pinagkaiba lang namin kung tutuusin ay mas matanda ako sa kanila. Halatang pinag-uusapan nila ako dahil panaka-naka ang tingin nila sa akin. Siguraduhin lang nila na hindi masasamang bagay ang pinag-uusapan nila dahil tatadtarin ko talaga ang mga ito.
"Good Morning Class." Biglang bati na naman ng kakapasok na lalaking nasa mga late 20's. Gwapo ito mahaba ang buhok na kulay blonde.
"Good Morning Sir Gusion!" Bati naman ng lahat maliban sa akin.
"Ang gwapo talaga ni Sir."
"Oo nga walang pinagbago."
"Hindi ako aantukin sa klase niya. Mukha pa lang niya nabubuhay na dugo ko."
Okay. Wala pa rin palang ipinagbago ang Academy. Marami pa rin jologs na nagkalat ba basta makakita ng gwapo ay solve na sila.
"Mas gwapo si Prince Cayden. Nakita niyo siya kahapon?"
"Hindi eh, kasi hindi kaagad siya lumabas sa sasakyan."
"Oo nga eh. Akala ko tuloy nasaktan siya dahil sa pagkabasag ng kanilang bintana."
"Bakit pala nabasag yun?"
"Hindi ko alam. Biglaan na lang din."
"Pero gurl, ang gwapo niya talaga. Siya na yung pinakagwapong nilalang na nakita ko."
"True ka dyan!"
"I told you class just call me Sir Gus." Nakangiting saad naman ni Sir Gus at lumibot ang tingin nito sa amin hanggang sa huminto ito ng makita ako. "We have a new student. I already know you so no need to introduce yourself. I am professor Gusion Middlestone your history teacher."
Napatango naman ako rito. Buti na lang at hindi na ako nito tinawag para magpakilala ulit. And without any farther actions nagsimula na ang klase namin.
_____________________________________________
Kumusta naman kayo noon Valentines Day? May date ba kayo?
Vote and comment.