Vince
Kakatapos ko lang sa last appointment ko at papunta na ako para sunduin si Sabrina.
Hindi ko alam pero parang gusto ko siya agad makita. Medyo binilisan ko ang pagmamaneho upang makarating na sa hotel.
Pagkarating ko doon ay agad akong bumaba at pumasok sa loob. Halos ikutin ko na ang buong lobby pero hindi ko siya makita.
Nagtanong-tanong na ako pero ang mga sagot sa akin puro hindi ko alam.
Dumiretso ako ng HR department. Nagtanong ako kung sino ang boss ni Sabrina at sinabing isang Kyle Lewis daw.
Kyle Lewis? Parang wala naman akong kilalang ganon?
Lumabas ako ng hotel at sinimulang tawagan siya pero nakapatay ang cellphone niya. Tsk. Lagi na lang ganito.
Pinasadahan ko ng kamay ko ang buhok ko. Sabi ko sa kanya hintayin ako dito eh. Nasaan na ba siya?!
Nag-angat ako ng tingin at nakita ko ang Bar kung saan ko siya nakitang lasing noon.
Sana mali ako ng iniisip.
Hindi na ako nagdalawang isip pa at pumunta na roon.
Pagkapasok ko yung mga katrabaho agad ni Sabrina ang bumungad sa akin. Nasa iisang lamesa lang sila at halos lahat ay lasing na.
Nandoon ang mga katrabaho niya pero wala doon si Sabrina. May isang hindi pa gaanong lasing kaya siya ang tinanong ko.
"Where's Sabrina?" Nakita kong parang nabuhayan siya ng dugo at medyo nagpa cute.
"Wanna drink? Halika tabi tayo." Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.
"I'm not here to flirt with you miss, Nasaan si Sabrina?" She rolled her eyes and pointed over to the restrooms.
Paglingon ko ay agad na nagdilim ang paningin ko.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sabrina
"Vince.." Bulong ko ng makita ko siya na kulang na lang ay patayin tong boss ko.
Paglingon ko kay Sir Kyle ay nakita kong halos mamilipit na siya dahil sa pagkakabugbog sa kanya.
Bumaling din ang tingin niya sa boss ko na mukhang nawala ang pagkalasing dahil sa ginawa niya. Nilapitan niya ulit si Sir at kwinelyohan.
"Stay away from her or I'll kill you." Lumaki ang mga mata ko sa sinabi niya.
Binitawan na niya si Sir Kyle at bumaling sakin. Nakakunot pa rin ang noo niya at galit na galit pa rin siya. Hinawakan niya ang wrist ko at saka ako kinaladkad palabas ng bar.
Ang sakit ng pagkakahawak niya. Pakiramdam ko magkaka-pasa ako dahil sa higpit at pwersa ng pagkakahatak niya.
Nang makarating kami sa kotse niya ay marahas niya akong binitawan. Binuksan niya ang pinto ng shotgun seat.
"Get in." Seryosong sabi niya. Sumunod na lang ako dahil natatakot ako sa inaasta niya.
Nakakatakot siyang magalit.
Habang nasa daan kami ay tahimik lang siya. Pero kahit napaka tahimik namin ay ramdam ko ang tensyon sa pagitan namin.
Natatakot akong magsalita pero hindi ko rin kaya yung ganito.
"I-I'm sorry.." Sabi ko pero hindi siya nag sasalita. Diretso lang ang tingin niya at parang hindi ako naririnig.
"H-hindi ko naman alam na g-ganon ang mangyayari eh.. Mag salita ka naman oh. Please?" Pagpapatuloy ko. Pero tulad ng inaasahan ay hindi pa rin siya nag sasalita.
"Tsaka Vince.. S-sana hindi mo nalang ginawa yun.. Kasi b-baka mawalan ako ng trabaho.. Pwede ko naman siyang iwasan na lang..." Napalunok ako. "T-that was a stupid thing to do."
Bigla naman siyang tumabi at pumreno ng malakas. Kung wala sana akong seatbelt ay baka nauntog na ako.
"STUPID?!" Bigla siyang sumigaw. Halos manginig ako sa takot. Yumuko na lang ako at kinagat ang labi ko.
"Hindi ba sinabi ko sayo na wag kang aalis doon?! Na hintayin mo ako at wag ka ng pupunta?! That jerk got what he deserved! Ngayon sabihin mo sakin kung sino sa ating dalawa ang tanga?" Diretso niyang sabi. Aminado naman akong mali yung ginawa ko. Pero ang sakit nung sinabi niya.
Kahit alam kong kasalanan ko, may parte pa rin sakin na naiinis dahil sinabi niya yun. Basta ang gulo..
Nakayuko lang ako habang sinasabi niya lahat ng yun. Ayoko ng magsalita.
I heard him sigh. His jaw clenched as he was staring at the steering wheel. After that, he started the car and we headed for his apartment, in silence.
I don't know why but I feel like he's my boyfriend or something. Well, I'm not that kind of girl that jumps to conclusions but why would he react that way?
I'm so confused.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Pagkarating namin sa apartment ay agad akong umakyat sa taas at dumiretso sa kwarto ko. Unti-unti kong nararamdaman ang sakit sa may kamay ko. Nang lingunin ko ito ay medyo namumula pa.
Hinimas-himas ko na lang ito. Baka sakaling mawala ang sakit.
Dumiretso ako sa banyo at nag shower na. Hindi ko alam pero bigla na lang akong umiyak.
Tuwing na lang may ganitong pangyayari.. Bumabalik yung nakaraan.. Bumabalik lahat.. Lahat lahat ng sakit..
Napapikit ako at unti-unting napa-upo sa tiles, niyakap ko nalang ang mga tuhod ko at umiyak doon.
Pagkalabas ko ng banyo ay parang hinang-hina ako. Parang lahat ng lakas ko ay na-drain mula sa katawan ko.
Bukas ko nalang siguro iisipin ang mga problema ko.
Pagkapatay ko ng ilaw ay agad agad akong dinalaw ng antok. Hindi ko namalayan ay nakatulog na pala ako.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Nasa kwarto ko parin ako ngayon at nakaupo sa kama. Mukhang hindi naman pala talaga ako inaantok. Masyadong maraming iniisip.
Bakit parang kakaiba ang pakiramdam ko? Parang may mali?
Napalingon ako bigla sa pinto. Parang may nakamasid sa akin.. Pero wala naman akong nakikita.
Ano ba tong iniisip ko?
Tumingin ako sa relo at nakitang 2:37 na ng madaling araw. Napailing na lang ako. Kailangan ko ng matulog.
Yumuko ako at tinakpan ang mukha ko gamit mga kamay ko.
Napabuntong hininga ako. Pipilitin ko na lang matulog.
Pag angat ko ng ulo ko ay nakita kong may isang pigura ng tao pero hindi ko makita ang mukha niya. Parang anino lang.
Hinawakan niya ang wrist ko at hinihila ako ng marahas. Sino ba to?! Anong nangyayari!
Pinipilit kong pumiglas mula sa pagkakahawak niya pero napaka lakas niya.
Nang mapabaling ang tingin ko sa kama ay nakita ko ang sarili ko na natutulog. Agad na nanlaki ang mga mata ko. Shit!
Mas lalo ko pang pinilit na makawala. Isa lang ang nasa isip ko. Hindi niya pwedeng kunin ang kaluluwa ko.
Sigaw ako ng sigaw sa sarili ko na gumising na pero parang walang nangyayari. Mas lalo pa akong nagwala at sumigaw ng mas malakas upang magising na ako.
Unti-unti ko ng nararamdaman ang kalahati ng katawan ko na gumagaya na sa pagpiglas ngunit parang pinipigilan parin nito ang pag gising ko at pag balik sa realidad.
Hindi to pwede. Kailangan mong gumising!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Parang akong muling nabuhay ng magising ako mula sa panaginip na yun. Ang posisyon ko ay yung posisyon ko mismo sa panaginip ko.
Napahilamos ako ng mukha gamit kamay ko. Thank god nagising ako.
Ngayon ko lang napansin na wala pala si Vince para gisingin ako. Wala siya..
Paglingon ko sa orasan ay nakita kong 3:56 na ng umaga. Naramdaman kong tumulo yung luha ko. Agad ko itong pinahid at saka tumayo na.
Lumabas ako ng kwarto ko at pumunta ng kitchen. Nagtimpla ako ng green tea, pampakalma man lang.
Habang umiinom ng tea ay naisipan kong mag-ikot ikot sa buong apartment.
Sa paglilibot ko ay nakita kong meron pala siyang parang mini gym dito, kumpleto nga yung equipment niya eh.
Naglakad ako patungo sa isa pang pinto at pinasok yun. Music room. Punong-puno ng iba't ibang instruments, sound systems, records at iba pa. pero yung isang instrument na gusto ko ay wala rito.
Paglabas ko ay sa living room naman ako dumiretso. May nakita akong isang bagay na tinatakpan ng puting tela.
At dahil na curious ako ay tinanggal ko ito. Tumambad naman sa harap ko ang isang napakagandang piano. Ito yung hinahanap ko kanina.
Napakakintab, itim na itim at talagang napaka ganda. Inikutan ko ang buong piano at hinaplos ito ng buong paghanga. Napapangiti ako sa bawat haplos ko rito. Simula bata ako ay pinangarap ko ng magkaroon ng ganitong kagandang instrumento.
"Anong ginagawa mo dito?" Napalingon ako sa nagsalita at nakita ko si Vince. Maitim pa rin ang aura niya hanggang ngayon.
"H-hindi kasi ako makatulog.." Naka-poker face lang siya habang nakatitig sa akin.
Unti-unti siyang lumapit at pinulot ang tela. Nilapitan niya ang piano at muli itong tinakpan.
Lumakad na siya papalayo pero bago siya umakyat ay nagsalita siya.
"Hindi ka papasok bukas." He said with his cold tone.
With that, he left . Leaving me shocked and dumbfounded.
He's still mad as hell.
I need to think of a way to make it up to him. But how?
NOTE: Please share your thoughts about the story for every update. Your reactions are highly appreciated! Thanks.
P.S. I'm open for any comments, suggestions or violent reactions.
-Scripter