I decided to spend my time well while Grant's away. My days were awful without him. Ngayon ko lang naramdaman ang ganitong feeling. It was terrible to be without him. Ever since, kay Grant na kasi umiikot ang buong atensyon ko. It's like my whole world revolved around him since I don't know when kaya hindi ko na alam ang gagawin ko ngayong wala siya. Really, really terrifying.
And because I remembered one certain threat that I promised to fulfill, at wala naman ako magawang iba dahil sa sobrang boredom-naisipan ko na lang na iyon ang gawin ko. Making someone's life hell is something that could keep me busy and I'm pretty sure it would be fun.
"Why do you suddenly want to sit in, in this class?" Zoey asked.
"No questions."
Nauna akong pumasok sa loob ng room. Sumunod sa akin ang mga alipores ko. Napatingin sa akin ang karamihan na nasa loob ng room. Siguro ay nagtataka sila kung bakit may isang Maxwell Ynarez at mga extras na pupunta sa room nila. Some may not know me but I know majority does. They don't show no value to me kaya hindi ko na sila binigyan pa ng atensyon.
Umupo ako sa pinakalikod na bahagi ng room. Hinanap ko ang isang upuan at ngumising tumayo para puntahan iyon. Sinubukan magsalita nila Hana para tanungin kung saan ako pupunta pero nakaalis na ako dala-dala ang isang malaking container ng mighty bond. Hindi ko itinago ang ginawa ko sa iba. Alam kong nanunuod sila at wala rin naman akong paki kung nakikita nila, alam ko naman na walang maglalakas loob na kumalaban sa akin.
This fruity bitch here is the only one who dared to piss me off. And so what if she's new? Walang exception sa galit ko. Not even a fruit like her.
Pagkatapos ko ilagay ang lahat ng mighty bond sa upuan niya, bumalik na ulit ako sa kinauupuan ko at hanggang ngayon ay hindi pa rin naalis ang ngisi sa mukha ko.
Ilang segundo lang ang bilang nang makarating ang taong inaasahan ko ngayong araw. She was accompanied by a girl who was grinning at me like a mad dog. Gusto kong umirap sa sobrang laki ng ngiti sa mga labi niya pero ngumisi na lang ako sa kaniya. They were both talking animatedly, especially the girl who looked like a mad dog. Hindi nga napansin ni Durian yung presence ko dahil sa babae and that made me smirk even more.
Naglakad sila patungon sa second row sa pamumuno nung babaeng mukhang aso at dahil busy siya sa pakikipag-usap ay hindi na niya nakuhang lumingon pa sa upuan. Lihim na tumingin sa akin yung babaeng aso at tumango naman ako sa kaniya as a sign of approval. Ibinalik niya ang pakikipagkwentuhan kay Watermelon at inalis ko naman ang tingin ko sa kanila at tiningnan ang ekspresyon ng ibang tao sa room.
They were all gawking at the subject and I just wanted to laught at that moment. Nagbubulungan sila pero hindi naman iyon napansin ng tatanga-tangang prutas. She probably figured it was normal for the class to be whispering and making noise.
"Maxie... Did you just-" Mahinang bulong ni Zoey pero napahinto rin siya in the middle of the sentence nang lumingon ako sa kaniya. Siguro ay akala niya magagalit ako kaya hindi niya itinuloy but I was in a good mood that not even their stupidity could ruin it.
"I'm brilliant, aren't I?" Taas kilay na tanong ko sa kanila at masayang ngumiti naman sa akin ang dalawa.
"You're a genius, Maxie!" Bulong ni Scarlet at tumango-tango naman si Hana sa akin.
It took about ten minutes bago pa makarating ang professor ng klase and also thanks to me. I orchestrated everything that is happening. I pulled some strings and personally asked the two students to do some favors which they gladly do without anything in exchange. They were even the one who are eager to serve me. Siguro, they want to be accepted by me. Petty humans. But that also makes them smart dahil alam nila kung sino ang tinatalo at sino ang hindi, unlike this sour and spoiled fruit here who's about to meet the beginning of her hell.
"Goodmorning class, I'm sorry for being late. Shall we pray?" Isa-isa nang tumayo ang mga estudyante pero wala sa harapan ang kanilang atensyon kundi sa isang espesyal na upuan. I was watching the same thing, waiting for what I had planned to happen.
Katulad ng nasa plano ay tumayo si Orange. The class shortly laughed when the poor fruit stumbled back to the chair. Pati ang babaeng katabi niya ay nagpipigil ng tawa. She didn't even feel sorry for her supposedly new friend. I would feel better if I could see her reaction and see how she's red and struggling but I'm still happy with the results.
Sinubukan ulit tumayo ni Orange pero bumalik lang ulit siya sa pagkakaupo na nagpatawa ulit sa buong klase. She repeated it again and again but her skirt was stuck on the chair that I placed might bond earlier. Mukhang napansin na ng professor ang problema kaya lumapit agad siya kay Orange.
"What's wrong, Apple?"
"Y-Yung skirt ko po kasi, nakadikit po sa upuan." Bahagyang nanginginig ang boses niya. Oh goodie, she'll even put on a show for me!
"Oh no, bubblegum?"
"E-Ewan ko po." Sagot ni Orange at lumapit naman ang professor para tulungan ang kawawang prutas.
Sinubukan nilang hatakin ng hatakin ang palda ni Orange but it just won't budge. I made a note in my mind to send a good review for mighty bond and have them my thanks later.
"Ano ba itong naupuan mo, Apple? You poor thing. Here, when I say three I'll pull you with all my strength, okay?" Nagmamadaling tumango naman si Orange sa professor niya. The professor began counting, even the class counted along with their prof.
"Okay, one..."
"Two..." My eyebrows raised.
"Three!" The professor yelped and pulled Orange with what I think a strong force. I quietly watched the performance in front of me when a loud ripping sound echoed inside the room. Nandilat ang mga mata ko, at paniguradong pati ang iba ay nagulat sa susunod nilang nakita. The prof fell on the floor at dahil hawak-hawak niya si Apple ay nalaglag ito kasama niya, falling directly on top of her. And what's even worse? The back part of her skirt was ripped and everyone could see her shameful hello kitty short.
There was a moment of silence... five seconds... ten... before the class erupted howlings and boisterous laughters. Pati ako ay hindi ko napigilan ang sarili ko sa pagtawa ng malakas. Ang mga alipores ko naman, bagamat nagulat ay tumawa din. Who wouldn't laugh at the stunt that they two pulled? They both looked fools. I feel sorry for the professor, really, pero hindi naman mangyayari iyon kung hindi siya naging pakielamera. And for the fruit, she deserved every bit of it. The ripping part isn't part of the plan but she improvised really good. She entertained the hell out of me which is one of the two reasons why I did it to her. The second one is simply because I made a promise of giving her hell and this is just the beginning.
"Oh gosh." Narinig ko ang professor mula sa mga tawanan. Mabilis na tumayo si Orange. Humarap siya sa klase habang hawak-hawak ang shorts niya, where the back part of her skirt should be pero mukhang yung upuan na yung nakinabang sa palda niya. Lumibot ang mga mata ni Orange sa loob ng room hanggang sa nagtama ang mga mata naming dalawa.
Her eyes widened with shock. She looked really surprise. Kagulat-gulat pa pala iyon? I promised her hell didn't I? She should have prepared herself for what's about to come pero mukhang hindi niya sineryoso ang warning ko sa kaniya. Kasalanan niya na yun at hindi ako kung hindi siya nakinig sa mga sinabi ko. I'll fulfill what I promised. Hihilahin ko siya pababa kung saan siya nararapat and I'm going to enjoy every bit of it. And since she's so special, I'll give her the show no mercy bonus!
Itinaas ko ang dalawang kamay ko at binigyan siya ng malakas na palakpak. It took me five claps bago pa sundan ng mga alipores ang palakpak ko then the rest of the class followed and clapped for Orange. They probably thought it was for encouragement pero nanatili ang ngisi sa mukha ko.
Kinagat ni Orange ang labi niya at mabilis na tumakbo palabas ng room pagkatapos niyang kunin ang kaninang dala-dalang bag at inilagay iyon sa likuran niya. The class began laughing again which made me laugh too. Umiling-iling muna ako, natatawa pa rin sa pangyayari bago tuluyang lumabas ng room.
Hindi pa nasasara ang pinto ay napahinto agad ako nang makita ko si Rush na naghihintay sa labas habang nakasandal sa pader. He looked like a model posing for a camera. I was suddenly curious about his love life. It's impossible for him to be single, he look attractive. Nasa lahi na iyon ng dela Fuente. Mukha lang siyang monster sa pangingin ko but Rush is handsome. Maybe he has a harem of girls but I'm just not aware dahil wala naman talaga akong paki sa kaniya?
"Are you done being bad?" Si Rush na ang unang nagsalita sa aming dalawa.
Ngumiti ako sa kaniya at umiling-iling. "Not yet."
"Can you at least pause from being bad for a while and eat with me?" Tinaasan ko siya ng kilay.
"What are you up to?" Rush raised his arms upward to prove his innocence.
"Fine." He grinned. Nilingon ko ang mga alipores na kasama ko at binigyan sila ng makahulugang tingin. "I'll see you girls later."
"Hindi kami pwedeng sumama? I'm Hana by the way, ako yung tumawag sayo the other night!" Mabilis na sabi ni Hana. Zoey and Scarlet's eyes widened, nudging Hana by their elbows kaya napa-aray naman si Hana.
"So you're Hana," Rush said with a playful smile and a meaningful look at napasimangot naman agad ako.
"Let's go, Rush." Aya ko dito pero hindi siya natinag. Lumakad pa siya papalapit sa amin.
Bahagyang sumama ang pakiramdam ko at hindi ko alam kung bakit. Tumingin ako kay Hana at nakataas ang kilay na pinanuod ang reaksyon niya. Kung kanina excited pa siya, ngayon ay may balot ng takot at gulat ang buong mukha niya. Halos namumutla na si Hana sa kinatatayuan niya at hindi na humihinga. Hindi ako sigurado kung bakit siya namumutla sa ginawang pagpansin sa kaniya ni Rush. Maybe she's intimidated by his presence o alam niyang hindi ako nasisiyahan sa inaarte niya. Ewan ko. Wala akong paki.
"Are we going or not?" Ismid ko kay Rush at napalingon naman siya agad sa akin.
Kung kanina na nakangisi siya, ngayon naman ay parang masayang-masaya pa ang loko. Bakit naman siya masaya? Is there a reason for him to be happy? Nakita niya lang si Hana, masaya na siya ganon? Edi magsama sila.
"Let's go." Inalis niya ang tingin sa akin at matapos ay ibinalik kay Hana. He's still wearing the same smirk with dark glint flashing in his eyes."Bye, Hana."
I gasped then my jaw dropped even more when Hana shyly waved at Rush. She even blushed! This flirt!
Rush winked at Hana and that was my limit. Tumalikod ako at nauna nang maglakad. Parang naisipan ko pa ngang wag na lang sumama kay Rush. Ayaw ko nang tangkain tumingin kay Hana dahil baka kung ano lang ang magawa ko sa kaniya. And I don't want to do anything. Baka kung ano pa ang isipin nila! Naiinis lang ako kapag may naglalandian sa harap ko.
"Hey, Max!" Narinig ko ang yabag ng paa ni Rush. Hinahabol niya ako pero mas binilisan ko lang ang lakad ko. He grabbed my elbow at binawi ko naman iyon agad mula sa kaniya.
"Don't touch me."
Rush grinned. He really seemed unashamed and unaffected regardless of how pissed I am. "What's your problem?"
"If you wanna flirt, flirt at your own time. Hindi yung kasama mo ako, nakikipaglandian ka sa iba." I sent him my coldest glare. Hindi sumagot sa akin si Rush pero naiinis ako sa inaasal niya sa harapan ko. Sobrang laki ng ngiti sa mukha niya at mukhang tuwang-tuwa sa dahilan na hindi ko alam.
Hindi pa rin naalis ang simbakol sa mukha ko kahit na hindi naalis ang ngiti sa akin ni Rush. Ramdam ko ang init na naggaling sa katawan niya. His face was so close that I can even smell his minty breath. Unti-unting nababasag ang yelo sa dibdib ko. It was like my my heart wants to jump out of my chest and run somewhere else.
Nakatitig lang sa akin si Rush at hindi ko naman maalis ang tingin ko mula sa kaniya. Para akong naliligaw sa malalim na pagtitig niya. Itinaas niya ang kamay niya pero nanatili pa rin ang tingin ko sa mata niya. Kahit na kanina pa ako nanlalambot ay pinandigan ko pa rin ang pagsimangot ko. Ayaw kong ipakita ko sa kaniya ang epekto niya sa akin.
Una siyang bumitaw sa titig niya sa akin at ibinaba ang tingin niya sa labi kong nakakurbang pabaliktad sa pagkadismaya. Bahagya akong napatalon sa pagdampi ng daliri niya sa labi ko. He was tracing the downward curve of my lips and his touch was beggining to make me breathless. It was affecting me. Big time.
"I like it." My brain was corrupted and hazy. He put my mind into twist and all fogged up that I couldn't think properly.
"Hana?" Bulong na tanong ko dito. Nakita ko ang ngisi sa labi ni Rush. Dahan-dahan siyang umiling. Naging malamlam ang mga mata niya, pakiramdam ko ay gumaan ang buong katawan ko sa pagtitig na ginagawa niya.
"You, jealous. I want you to be this jealous all the time, baby. Can you do that for me?"