" Evet sıraya girin lütfen. " Yalın'ın demesi üzerine kurbanlık koyun gibi sıraya girmiştik. Ellerimi önümde bağlamış anonim kimliğimin ortaya çıkmasını bekliyordum.
" Ela ve Ada siz yanıma gelin. " Ada bana anlamsızca bakınca omuz silkip Yalın'ın yanına gittim.
" Sizi ölçmeme gerek yok. Tanıyorum zaten sizi. " Kalbimin bu denli kırılması normal miydi?
Hiçbir şey söylemeden yanından ayrılıp sınıfa çıktım ve çantamı aldım. Müdürün yanına gidip kızsal mevzular dediğimde eve gitmeme izin vermişti. Kulaklığımı takıp yavaş adımlarla okuldan çıktım ve evin olduğu yönde yürümeye başladım.
Yalın, anonim olduğumu düşünmediği için boyumu ölçmeye gerek bile duymamıştı. Buna sevinmem gerekiyordu. Sonuçta beni bulamamıştı. Buna rağmen neden paramparça hissediyordum?
Bana sarıldığında ya da yanlışlıkla güzel gözlü dediğinde, dış görünüşümden bile olsa ufacık beni beğendiğini düşünmüştüm. Kendimi kandırmama gerek yok. Umutlanmıştım da. Anonim olarak değil de Ela olduğum için beğendiğini düşünmüştüm. Aptal kafam.
Onun sevgilisi vardı ve anonimi sadece merakını gidermek için arıyordu. Beni ise arkadaşı olarak görüyordu. Bu düşünce kalbimin üzerine beton düşmüş gibi hissettirmişti.
Evin önüne geldiğimi fark ettiğimde anahtar ile içerip girip kapıyı kapattım. Evden sesler gelmiyordu. Yengem kitaplarını evde yazdığı için genelde evde oluyordu fakat Emre abi çalışıyordu. Son zamanlarda onu çok göremiyordum bile. Ama yengemin evde olmaması beni şaşırtmıştı.
Kocaman kadının nerede olduğunu sorgulamak bana düşmeyeceği için kaplumbağa gibi yavaş adımlarla odama oradan da çatı katına çıktım. Burası düşünmem için en uygun yerdi.
Kendim için yere koyduğum ve her zaman orada duran mindere oturup sırtımı soğuk duvara yasladım. Artık iyice kışa girmiştik. Okullular olarak kar yağmasını bekliyorduk.
Canım acıyordu. İki yılımı ondan uzak geçirirken sevmek inanın ki daha kolaydı. O zamanlar ona hiç sarılmadığım için sarılmalarımızı hayal ediyordum. Bu bana yetiyordu. Hiç konuşmadığımız için bazı zamanlar dışında konuştuğumuzu hayal edemiyordum.
Ama şimdi, şimdi her şey değişmişti. Ona sarılmıştım bir kere. O duyguyu tatmıştım. Kokusunu ciğerlerime doldurmuştum. Onunla konuşmuş, onunla gülmüştüm. Söylesenize şimdi ondan nasıl vazgeçecektim?
Cebimde titreten telefonuma bakmamak adına direniyordum ama işe yaramamıştı. Elimi cebime atıp telefonu aldım.
Evren: Ben bu Selçuk'u öldürürüm.
Beril: Hayırdır yine ne yaptı at hırsızı?
Evren: Neredesiniz siz?
Beril: Yaren, Selçuk, Saye ve ben yemeğe çıktık neden?
Evren: Gerizekalı kocan bize geldiğinizde buzdolabına not yapıştırmış.
Saye: Ne güzel haber vermiş işte daha ne istiyorsun aq?
Evren: Biz kızlarla yemeğe çıkıyoruz sen de yarramı ye yazmış.
Selçuk: Ama ne koymuşum be xlxmxkdmd
Beril: Yazık olduğunu hissettim mdlxmxld
Yaren: Gülmeyeceğim. Sonuçta benim kocam.
Yaren: Sikerim kocasını mxlxmxld
Evren: Siz eve gelin ben Selçuk'a yedireceğim onu.
Selçuk: Korktum.
Gülerek konuşmadan çıktım. En mutsuz olduğum anda bile beni gülmeyi başaran bir ailem vardı. Onlara artık aile diyordum. Bir yıla yakın bir zamandır burada yaşıyordum ve hiçbiri bana kötü davranmamıştı. Onlar gibi bir arkadaş grubum olmasını çok isterdim.
Ailem demişken. Annemi özlemiştim. Onu görmeye gitmiyordum ama Emre abim anlatıyordu gelişmeleri. Tedaviyi kabul etmiş. Onun adına sevinmiştim. Ama bundan sonra ilişkimiz eskisi gibi olur muydu bilmiyorum.
Bu sefer yedek telefonum titrediğinde nefesimi tutarak elime aldım telefonu. Yalın'ın attığı mesajı açıp okudum.
Yalın: Ulan bütün kızların boylarını ölçtüm.
Yalın: Dört tane 1.70 kız çıktı.
Yalın: Hepsi ile konuştum ve hiçbirinin konuşması seninkine benzemiyordu.
Yalın: Lan İsmail Yk dinliyor musun diye bile sordum.
Yalın: Yer yarıldı da içine mi girdin?
Ela: Okula gelmemiştim.
Yalın: Hay şansımı sikeyim.
Yalın: Ama bir dakika!!
Yalın: Gidip sınıf defterlerine bakacağım.
Yalın: Fark etmeden seni bulmamda yardımcı olduğun için saol Y.K
Ela: Önemi yok.
Yalın: Sen iyi misin?
Ela: Evet neden sordun?
Yalın: Bu durum karşısında korkman gerekmiyor muydu?
Ela: Yalın bana neden umut veriyorsun?
Ela: Neden beni bulmaya çalışıyorsun?
Ela: Ben kendime sürekli sevgilin olduğunu hatırlatırken,
Ela: Sen neden sevgilin yokmuş da,
Ela: Beni bulduğunda sıkıca sarılacakmışsın gibi konuşuyorsun?
Ela: Bana neden olmayacak bir şeyin hayalini kurduruyorsun?
Ela: Acıdan öldürmeye mi çalışıyorsun?
Ela: Tebrikler başardın.
Ela: Acıdan ölüyorum,
Ela: Ve gelip yaralarımı sarabilecek tek kişi senken,
Ela: Yaraları açanın sen olması bende boş mezara gül atıyormuşum hissi uyandırıyor.
Ela: O mezar benim Yalın.
Ela: Ben buradayım,
Ela: Ama ruhum orada.
Ela Çevrimdışı
Yazar çıldırdı.
Bir günde iki bölüm atıyorum ve biri gece. Evet delirdim.
Neyse az mesaj atın da gıybet yapalım yahu mdlxöxl
Şaka bir yana hepinize iyi geceler diliyorum 🖤