'Come on, let's go to my place and drink some hot chocolate.' Het was weer die tijd van de maand, waarin Moeder Natuur en de Puistjes Fee samen in mijn hormonen stelsel bij elkaar op de thee kwamen en bloed uit mijn lichaam liep lopen.
Mijn zin naar al het eten wat je alleen maar dikker maakte begon te groeien en bij elke stap die ik zette, verging mijn onderrug van de pijn. Het zijn van een vrouw kon soms echt zwaar kut zijn.
Door al mijn maandelijkse probleempjes (Melisa was het ook net geworden) en het weer dat omsloeg (verrekte koud dus) had ik niet veel puf om ook maar iets te doen. We liepen naar buiten en rilde toen de kou door onze kleren heen drong. Ik keek naar mijn outfit(http://www.polyvore.com/just_another_schoolday_wattpad_story/set?id=131829863 ), blij dat ik een nieuwe, warme jas had gekocht. Ik zou hem hard nodig hebben.
Ik was vanochtend voor het eerst met de metro gegaan, in plaats van met de fiets. Ik had me stiekem toch heel stoer gevoeld toen ik daar tussen de volwassenen stond! Het was niet heel gezellig, dus had ik m'n oortjes maar ingedaan en naar wat rustige muziek geluisterd. Mozart.
En nu gingen we met z'n voeren naar Melisa's huis. We staken de weg over en liepen naar het dichtstbijzijnde metrostation. Ik keek een beetje om me heen, totdat Jessica mijn aandacht trok. 'Oh my god, look at Veronica's new hair!' Veronica liep aan de andere kant van de straat, deze keer zonder haar clan van trouwe volgers.
Haar haar was nu prachtig gifzwart. Het stond haar heel goed, dat moest ik toegeven. Haar amberkleurige ogen kwamen nu beter uit en het paste goed bij haar bleke huid. 'She looks...... good,' zei Melisa zuchtend. 'You mean perfect,' zei Kate. Ze gaf Veronica nog een blik en keek toen weer voor zich uit.
Snel vroeg ik nog of dat haar natuurlijke haarkleur was en het antwoord was ja. De meiden kenden hase beter dan ik. Ik besloot maar om erover op te houden.
We liepen het metrostation in. We pakten onze OV.-chipkaarten (ik had nog steeds geen idee hoe die dingen hier heetten) en checkten in. We stapten in en de metro vertrok. We praatten een beetje over koetjes en kalfjes, totdat ik afgeleid was door een bepaald persoon. Hij had dreadlocks en had een kleine camera in zijn hand. Naast hem lag een Pennyboard.
'Girls, don't scream or anything, but I think that's Louis from FunforLouis.' De meiden keken naar hem en toen herkenden ze hem ook. We hielden allemaal van zijn vlogs op Youtube. En nu stond hij gewoon in dezelfde metro als ons!
'Should we go to him?' vroeg Kate. 'I think he vlogging and I don't want to disturb him,' zei Jessica. Ze had gelijk; jij zat tegen zijn camera te praten.
We bleven voor de rest van de rit stiekem naar hem staren. Hij moest er bij 1 halte voor ons uit. Hij had zijn camera opgeborgen en liep naar buiten, met zijn Pennyboard in zijn hand. Hij draaide zich nog even om. Ik greep m'n kans.
Als een gek begon ik te zwaaien. De meiden deden snel mee en hij had ons snel door. Hij liep naar het raam en hij maakte een selfie met ons! De metro begon weer te rijden. Hij lachte en zwaaide. En toen was hij uit het zocht verdwenen. 'That was awesome,' zei Melisa.
___________________________
'Ava darling, it's so nice to finally meet you!' Melisa's moeder kwam met gespreide armen op me afgelopen en gaf me een welgemeende knuffel. Wow, ze was heel spontaan! 'It's nice to meet you to, Ms. Richards!' zei ik lachend.
Ze nam ons mee naar de keuken voor een heerlijke warme chocolademelk met een stuk zelfgebakken appeltaart. 'You girls work hard, you deserve a treat,' zei ze liefkozend.
Ze had gelijk, we werkten hard. We waren nog geen twee maanden op school en we hadden het nu al pittig druk. De voorbereidingen voor de musical waren in volle gang.
Iedereen deed zijn best om geld in te zamelen. Bij sponsoren, bijbaantjes, zingen in het openbaar of zingen in de kerk! Wij gingen komende zondag in de kerk zingen waar de oma van Jessica altijd kwam. We wisten nog niet zeker welk nummer we wilden doen, maar we wisten wel dat het een upbeat moest hebben. Om al die mensen een beetje wakker te houden.
'Hey Ava,' zei Kate, 'you know that Oli hasn't stop talking about you since the Talent Show?'
Ik was er zeker van dat gezicht nu zo rood als een tomaat was. 'Oh really?' probeerde ik zo ongeïnteresseerd te zeggen.
Melisa en Jessica zaten te gniffelen. 'What?!' zei ik. 'Come on Ava, you're not over him! You know you aren't' zei Melisa.
Ik keek ze aan. Ze gaven me alle drie zo'n "jeweetdathetzoisaccepteerhetmaar"-blik. Ik wilde er niet aan toegeven. Hij kon mij onmogelijk leuk vinden! Hij was bijna negentien en ik bijna zestien en iemand zo knap als hij, kon zo veel beter krijgen.
'Are you sure he's talking about me?' vroeg ik, 'I mean he could also be talking about one of his classmates?' Hij studeerde Drama aan de de Universiteit van Bristol. Kate had me een klassenfoto laten zien. Met zat knappe meisjes erop.
'He's constantly listening to Stevie Wonder and he suddenly thinks that is normal to have second breakfast. Sounds familiar?' zei Kate. Ik kon het niet laten; hier moest ik toch wel om lachen.
'Let's just on our homework for now, okay?' zei ik maar. We hadden nog van alles voor de musical te doen en veel huiswerk te maken. Aan de slag dan maar.
___________________________
Het was al snel half zes. Ik afgesproken dat ik om zes uur thuis zou zijn. Pap zou voor me koken. Ja, hij at thuis. Ik was blij dat we eindelijk gewoon eens als een normaal gezin konden eten. Nou ja, normaal.... Drie kerels en een tiener. Een combinatie die je niet vaak tegenkwam.
Melisa liet ons uit. Jessica's zus Sam kwam haar ophalen. Ze was net Mercedes uit Glee. Haar urban kledingstijl stond goed bij haar rondingen. Ze was ook heel enthousiast over de musical.
'Sounds like this going to be a hit! Call me when you guys need help!'
Dat was een zeer verleidelijk aanbod. Met haar jarenlange ervaring kon ze heel goed zangles geven, aan bijvoorbeeld de dansers, die hun zang wilden bijschaven.
Kate en ik liepen samen naar de metro. We moesten bij hetzelfde station zijn, maar we hadden allebei een andere metro. 'Here, I thought you might like this,' zei ze voordat ze instapte en de trein wegreed. Ze had me een briefje in de hand geduwd, met daarop een telefoonnummer. Oli, stond onder het nummer.
Glimlachend hield ik het briefje tegen me aan. Mijn metro kwam eraan en ik stapte in. Ik deed mijn oortjes in en luisterde naar een liedje dat ik heel kort liedje uit de Hobbit, dat ik heel mooi vond:
Far over the Misty Mountains cold
To dungeons deep and caverns old
We must away ere break of day,
To find our long forgotten gold
The pines were roaring on the height
The winds were moaning in the night
The fire was red, it flaming spread
The trees like torches blaze with light
___________________________
Tijdens het eten was ik er niet helemaal bij met mijn hoofd. Ik had het blaadje met Oli's nummer nog steeds in mijn zak en ik had hem het liefst meteen willen bellen toen ik thuis kwam, maar mijn vader had meteen begroet en meegenomen naar de eetkamer.
Daar had me een speciale gast opgewacht: een kunstverkoopster waarvan haar klanten zeer geïnteresseerd waren in mijn vaders werk. Ze stelde zich voor als Elizabeth, maar ik mocht Lizzy zeggen. Ze had lichtblonde haren, die in lange, krullende lokken over haar schouders lagen. Haar ogen hadden een prachtige hazelachtige kleur en ze waren heel groot. Haar lichte huid was heel gaaf en ze had sproetjes op haar neus. Ze was heel mooi.
Te mooi. Mijn vader nodigde nooit vrouwen uit. En zeker niet zulke mooie vrouwen als Lizzy. Ik pakte mijn vaders hand; 'Dad, shall I help you to get the food?' Hij keek me even aan en toen snapte hij me. 'Oh right, the food.'
We liepen naar de keuken, waar een schaal heerlijk ruikende ratatouille klaar lag om geserveerd te worden. 'Dad, why is she here?' vroeg ik hem op fluistertoon. 'Look Ava, Lizzy and I have known each other for quitte a while now and I wanted you to meet her.'
'Wait a second,' zei ik, 'are you guys dating?' Hij knikte. Okay, dat was nieuw. En raar. Mijn vader, die uit gaat. Heel raar. 'For how long?' vroeg ik geschokt. 'Since last december,' zei hij een beetje schuldbewust. 'For ten months? And it didn't came up to you to tell me that?!'
'I'm sorry! But you were so busy with school and afther you came to London I was busy with the gallery and had your schoolwork, your friends, the musical and that boy.'
'What boy?!' zei ik verbaasd. Had hij het over Oliver? 'The boy you met at Gail's,' zei hij doodleuk.
'Who told you that?!' O shit, nu had ik mezelf verraden.
'Al. He said Jessica told him.'
'That sneaky........'
'Is everything going well in there?' vroeg Lizzy.
'Perfectly fine!' zei pap. 'Come on, let's go back. Will you grab the potatoes please?' vroeg hij.
Ik pakte de schaal met gebakken aardappeltjes en nam hem mee naar de eetkamer. Lizzy zat geduldig op haar stoel en keek mij lachend aan. 'Smells delicious, Clarke.'
Pap en ik schoven aan en hij begon voor iedereen op te scheppen. 'Well thank you,' zei hij lachend. Nu moest Lizzy niet denken dat mijn vader een keukenprinses was, want dat hij absoluut niet. Eens in de zo veel tijd kookte hij iets lekkers, maar daar liet hij het ook bij. Je zou denken dat creatieve als hij heel goed konden koken, maar dat was dus bij mijn vader absoluut niet waar. Maar waarschijnlijk wist Lizzy al dat mijn vader niet goed kon koken. Na tien maanden geheim koken wist je dat wel.