Chapter 35
Halata sa mukha ni Joshua amg gulat sa sinabi ko, pati na si kuya at iba pang tao sa bahay.
"What?" I asked. "Don't tell me na hindi ka pa rin nakakamove-on dun?" Dagdag ko. Sumeryoso naman ang mukha ni Joshua.
"Hindi pa." Malamig niyang sambit. Halata sa mukha ko ang gulat pero mabilis ko ring nabawi.
I can't believe na aamin siya, na hindi parin siya nakakamove-on.
"Why not? It's been 5 years nung iniwan kita. Dahil ang sabi mo kay Angela ka, right?" I said. "So, why are you saying that you are not done yet?" I asked sarcastic.
"Cause you don't even know what is my real feelings." He said cold.
"Why? Do you even know my feelings?" I asked cold as ice. Natahimik naman siya. "You knlw what? You're always like that. Kahit dati? You're selfish, you never think na nakakasakit ka." I said and then walk towards the garage para kunin ang sasakyan ko at mag ikot.
Nagdrive ako ng nagdrive hanggang sa napunta ako sa dulo ng village namin. Padabog akong bumaba sa kotse atsaka tumingin sa payapang bundok. Hindi ko na napigilan naiyak na pala ako. Sumigaw ako ng sumigaw hanggang sa napagod ako.
Nang mapagod akong sumigaw ay dun ko lang naramdaman na humahagulgol na pala ako, pumasok ako sa kotse ko at umupo ako sa driver's seat at umiyak ulit inuntog ko ang ulo ko sa manibela at ang likod ko sa sandalan.
"BULLSHIT!" Sigaw ko.
Akala ko kaya ko na. Akala kokaya ko na siyang harapin, pero hindi pa rin pala. Umiyak na naman ako ng umiyak hanggang sa maubos ang luha ko.
Huminga ako ng malalim para ikalma ang sarili ko. Nang um-okay na ang pakiramdam ko ay dahan dahan kong in-start ang kotse ko.
Pagbalik ko sa tapat ng gate ay alam ko na nandun pa rin si Joshua dahil nandun pa rin yung kotse niya sa garahe.
Nang maayos kong mapark ang kotse ko ay bumuntong hininga ulit ako bago bumaba.
Binuksan ko ang pinto namin at nagulat ako sa nakita ko. Mga nagaalalang mukha ng pamilya ko.
I wonder why...
"Oh? What's wrong?" I asked.
Kumunot naman ang noo ni kuya at nagkasalubong ang kilay.
"You're asking us why!? Sino dito ang aalis nalng bigla at ngayon lang umuwi!?" He shout na ikinagulat ko.
Tumaas naman ang isang kilay ko.
"Sorry." I said and the go up stairs.
I don't care if nag-aalala sila, cause nasanay na akong walang nag-aalala sakin.
Pumasok ako sa kwarto at dumiretso sa sa banyo.
Minutes later, ay nakahiga na ko sa kama. Pinikit ko ang mga mata ko at saktong nagbukas ang pinto, hudyat na may punasok sa kwarto.
I didn't open my eyes cause I know who's there.
Naramdaman kong umupo siya sa gilid ng kama ko at inayos ang buhok ko at nagsalita.
"I miss you, Casey.." si Joshua.
A/N: Enjoy reading QGbells!😘 wabyu!