I let out a deep sigh before pulling myself up. I just took a nap. Ilang minuto lang yata akong nakatulog pero gigising nanaman ako. Kailangan kong gumising dahil kailangan kong matapos ang mga designs ko. Three more dress and we're done.
Tinapik ko ang mukha ni Tyra na nakatulog narin pala. Tumaba ito hindi tulad ng nakaraang nakita ko ito. Medyo okay na siya ngayon hindi tulad noon na lagi siyang tulala at wala sa sarili. May iba pa kaming katulong na mismong si Tita Alliyah pa ang nagrekomenda. We're rushing everything.
Inabutan ako ng kape ni Joan na trabahador ko rin, maging si Tyra ay inabutan din nito. "Thank you" I said to her.
"Ma'am, may nagpapabigay po pala" ani ni June, ang baklang pinoy na kasama ko rin dito. Inabot niya sa akin ang isang tupperware na may lamang pagkain.
Kumunot ang noo ko. "Kanino raw galing?"
"Kay Erriah raw po, pinadeliver lang po raw, may message po sa ilalim"
Agad ko namang tinignan ang papel na nakadikit doon.
Eat it, don't skip your meal,woman. You're making me damn mad
Lalong nangunot ang noo ko. At talagang ganoon na magsalita ngayon ang kapatid ko?! Sumusobra na yata yon, pero nagpapasalamat parin ako dahil may pagkain na ako para sa gutom na gutom ko ng tiyan.
Marami ang mga yon kaya sinabihan ko na silang samahan ako. Hindi naman sila umayaw dahil close narin naman sila sa akin. Sila lang kasi ang kasundo ko rito ngayon.
I dialed Erriah's number, ilang ring lang ay agad rin naman niyang sinagot.
"Yes,my sister?"
Narinig ko ang maingay na background sa paligid nito. Tila na bar siya at kasama nanaman ang mga kaibigan.
"You're partying again?" I asked her, imbis na tanungin siya agad sa pagkain ay yan ang natanong ko.
"Yeah, obviously. I'm just having fun. Sawa na ako sa stress" aniya.
Napatango na lamang ako. "I'm going to call Zarrick to pick you up, huwag kang magmaneho ng lasing"
She groaned in disapproval. "Don't you dare,ate! He's going to yell at me again! That prick, nakakagigil na siya! I can handle myself, don't worry. Ihahatid ako ng mga kaibigan ko"
"Okay.." sabi ko nalang, pero kailangan kong itext si Zarrick para sure akong ligtas ito. "Tampuhan lang yan, huwag niyong pinatatagal. Anyway, thanks sa pinadala mong food. Kinulit mo nanaman si Charles dahil dito, alam mong busy ang cook na yon" si Charles ay kaibigan rin ni Erriah na naging kaibigan ko na rin, palipat-lipat ito at nag-eexplore para sa pagluluto. Nagkataon na dito ito maglalagi ng isang taon.
"Huh?" Tila gulong tanong niya. Hindi yata narinig ang sinabi ko.
Magsasalita pa sana ako nang mapahinto ako nang baritonong boses ni Zarrick ang umalingawngaw sa kabilang linya.
"What the fuck are you doing here,young lady!?"
Hindi ko na alam ang nangyari dahil namatay na ang kabilang linya. Hindi ko na pala kailangang sabihan si Zarrick. Zarrick has his own way, ikanga ni Erriah. Malalaman at malalaman din nito yon. Napatingin ako sa mga tupperware na wala ng laman. Napaisip ako bigla, si Erriah ba talaga ang nagpahatid ng mga yan? Leandro has his own way too, paano kung ito ang nagpabigay ng mga pagkain? And base on the letter ay mala-Leandro ang nagsalita.
Ipinilig ko nalang ang ulo ko at napagpasyahang tawagan nalang ang kambal. May cellphone akong ibinigay kay Lion kaya natatawagan ko sila mula nang umalis akong walang paalam kay Leandro.
"Mommy!" Si Dion ang sumagot nang tawag ko.
"Hey,baby, how are you?"
"I'm okay,mommy, we rode an horse! Daddy brought us in his grandpa's ranch! That was amazing,mommy! I know how to ride a horse now! I'm a big boy!" Nagkwento pa ito tungkol sa pinanggagawa sa buong araw.
"How's Lion? Where is he?" Tanong ko nang mapansing hindi yata nagsasalita sa kabilang linya ang kakambal nito.
"He's still sleeping, mommy" anito.
Napahikab ako bigla, "Tell him to call me when he wake up,okay?" Huminto muna ako bago muling magsalita. "Where's Daddy?" Hindi ko mapigilang tanong, si Lion kasi minsan ang napagtatanungan ko ng ganito pero hindi naman sinasabi kung nasaan, ang laging sagot ay 'I don't know'.
"He's beside me,mommy, eavesdropping, he wanted me to lie and tell you that he wasn't here. I am a honest big boy so I told you what was true" he cutely said, narinig ko ang malutong na mura sa kabilang linya. Napatawa na ako ng malakas. Sabi ko na nga ba, hindi ako matitiis ni Leandro. Gagawa-gagawa yan ng paraan para lang makita o marinig ang boses ko. "Anyway,mommy, we're here in—" bigla na lamang namatay ang linya kaya napanguso ako, paniguradong pinatayan ako nito ng tawag.
Nagpatuloy naman ang mga empleyado ko sa pagtatrabaho. I just gave them some instructions. Yong iba ay hindi na kailangan turuan dahil madaling makaintindi. Si Tyra naman ay busy sa mga calls and papers para sa grand event na ikalawang gaganapin.
Tinawagan ko nalang si Duke, miss ko na rin siya. Malaki rin naman ang naitulong ni Duke sa akin. Nahanap ko ang sarili ko dahil sa kaniya. Tinuturing ko na siyang matalik na kaibigan.
Dalawang ring lang yata ay agad na nitong sinagot ang tawag ko.
"Hey, princess." Yan ang bungad ni Duke. Napangiti naman ako. Di parin niya inaalis ang tawag niya sa aking yan.
"Mangangamusta lang sana ako, so any news?"
Natawa ito. "Mangangamusta o makikitsismis?"
Natawa na rin ako. "Both, so ano? Kumusta ang ipinadala kong ticket sayo? Mahal yan,ah! Kailangan mong makahanap ng babae sa ball nayan. Please, Duke, make yourself happy, lumiban ka muna sa stress"
"Harrietta, I am okay, kung hindi ka sure at nag-aalala ka, balikan mo nalang ako" biro nito.
"Pwede pa?" Pakikisakay ko nalang sa biro niya. "Anyway, kumusta si Luke? Balita sa TV na wala na raw bisa ang kasal niya. At last, how many years he waiter for that"
Buntong hininga ang namutawi kay Duke. "I don't know what's with Luke, malaki na siya, hindi na dapat niya pinagagana ang katigasan ng ulo niya"
Ilang kwento pa ang nangyari pagkatapos ay nagpaalam na rin ito dahil may importanteng business meeting pa raw ito.
Binalingan ko si Tyra na kinalabit ako. Inabot niya sa akin ang isang papel. Napakunot noo ako. Binasa ko ang nakasulat doon at nangunot agad ang noo ko ng mabasa ko ang laman nun.
You know how jealous I am when you are talking to that man, Harrietta, you have no idea!
Napangiwi ako. Ngayon ay siguradong sigurado na ako na si Leandro ay daig pa ang agila, alam na alam ang nangyayari sa akin na akala mo lagi siyang nakamasid, nakatago sa mataas na lugar habang pinagmamasdan ako. Napailing nalang ako at nagkibit balikat. Bahala siya, nagtatampo siya dahil sa pag-alis ko hindi ba? Para rin naman sa kaniya ang ginawa ko,ah? For him to save his company.
Sumapit ang araw ng fashion day. Famous designers and photographers are here. Even famous and known actresses and actors, yong mga sikat na modelo din ay nandito. Maging ang mga nakasama ko noon nang baguhan pa ako.
"Dark angel!" A woman with her tight red gown called me.
"Tita Alliyah!" I kissed her cheeks. "Kumusta na po kayo?"
"I'm okay,dear. How about you? Duke said you've finally found your happiness? I am happy for you,honey"
Napangiti ako. Tita siya ni Duke kaya hindi alam kong nabanggit na ni Duke ang nangyari sa akin kay Tita Alliyah. "I am more than happy,tita"
Nagsimula na ang event at ang mga naggagandahang modelo ang nagsuot ng mga gawa naming tatlong designer. Sina Jonalyn at Luckylene ang kasama kong designer. Lahat ng mga gawa namin ay binigyang halaga ng lahat ng tao rito. Labis na saya ang nararamdaman ko sa aking dibdib.
"Hey, beautiful lady" sinalubong ako ng yakap ni Wylden nang makita niya ako. Isa siyang photographer na nakasama ko noon sa isang fashion show. Kasama niya sa kaniyang gilid ang kapatid na si Randy. Randy is a gay at may ari rin ito ng isang sikat na boutique, ang The Pink Pony.
"Hi, sweety" he greeted me.
"Hi,Randy" hinalikan ko siya sa kaniyang pisngi na isang gesture lang sa pagbati.
"I like that cute royal blue gown with slit"
Napangiti ako dahil sa sinabi nito. "You can have it"
Napatili siya kaya agad niyang tinakpan ang kaniyang bibig. "Thank you,sweety"
Sweety, namiss ko tuloy ang nag-iisang taong gusto kong tumawag sa akin ng ganyan. Napanguso ako, iginala ko nalang ang aking paningin sa aking mga empleyado. Baka mag kaylangan sila. Hindi nga ako nagkamali dahil nakita ko si Tyra na palinga-linga na tila may hinahanap. Agad ko itong nilapitan at tinanong.
"What's the problem?"
Bumuga ito ng hangin na tila nakahinga ng maluwag. "Thank God, ma'am. Jessica accidentally fell. She sprain her ankle. We don't have another model to replace her, Ma'am. We need you" binigkas nito ang panghuling kataga na animo'y yon nalang ang pag-asa.
Nagmadali kaming pumunta sa backstage at nakita ko nga doon si Jessica na minamasahe na ang ankle nito. With pa-aray pa itong sinasabi.
"You okay?" Tanong ko.
Sinamaan naman niya ako ng tingin. "Do I look like okay?" Mataray na sabi nito.
"Harrietta,ija" si Tita Alliyah na ang lumapit sa akin. "I need you to replace her, the gown was made by me. That's my last piece,ija. That would be my last design so please, wear it and model it" Tita Alliyah begged. Nagulat ako.
"Tita, you don't have to beg, I'm going to model it, don't worry,okay? Ako na po ang bahala"
Iginaya ako ng isang babae sa loob ng dressing room at halos mabaliw ako nang makita ko kung ano ang naghihintay sa amin doon. Isang wedding gown ang naroon, tila pinagpalang kamay ang gumawa noon. No wonder Tita Alliyah made that. Iniidolo ko talaga si Tita Alliyah mula noon pa man.
"Okay, perfect." Sabi ng bakla na nag-ayos sa akin. Isinuot nila sa akin ang wedding gown at halos maiyak ako. This is a dream for me. Me, wearing my wedding gown, walking in the aisle while Leandro's waiting for me at the altar. "Don't cry, your make up will be ruin"
Habang papalabas ay labis na kaba ang nararamdaman ko. Hindi ko alam pero parang mamatay yata ako sa lakas ng tibok ng puso ko. Nakita ko doon sina, Jonalyn, Luckylene, Wylden, Randy, Tyra, Jessica and Tita Alliyah. They are smiling at me and clapping their hands. Kita ko pa ang pag-iyak ni Tita Alliyah.
Pupuntahan ko na sana sila ng mabigla ako nang may lalaking humila sa kamay ko. Ang mukha ni Duke ang bumungad sa akin. Gulat akong napatingin sa kaniya.
"W-what are you doing here?" I asked him, still confused.
"I'm here to guide you. God, I dream about this day but it seems like it will never happen. I thought I am the one who'll wait you to altar but I am not for you, Harrietta. I love you, always remember that, if you want to runaway now, hold my hand and I would be happy to runaway with you. Please, think twice before saying Yes" natatawang aniya, biro lang ang mga yon base sa tono niya but his eyes were hoping.
Sa naguguluhan paring diwa ay nagpatianod nalang ako kay Duke. At nang makarating kami sa mahabang stage ay halos manghina ang mga tuhod ko sa pagkabigla. Sa dulo ng mahabang stage ay nakatayo mula roon ang isang lalaki.
Mga luhang hindi ko alam kung saan nanggaling ang masaganang bumuhos sa aking mga mata. I cried hard while looking at the man smiling at me happily. Nagsimula na kaming maglakad ni Duke at sa bawat hakbang ko ay napapakapit ako nang mabuti sa kaniyang braso. This is really my dream.
"Sabihin mo lang kung tatakas na tayo" bulong ni Duke. He's joking ,I know.
"Thank you"
"Sa kaniya ka magpasalamat. I just want you to be happy" he said sincerely.
"Thank you parin,Duke. Salamat sa mga nagawa mo para sa akin"
"Stop that, it's our wedding, Duke. Huwag mong tuksuhin ang asawa ko na tumakbo kayong dalawa palayo rito, mahina yan sa tukso" sigaw ni Leandro na nagpatawa sa akin, lalo na sa mga taong nakaintindi sa kaniya.
I smiled at him,hilam parin ng luha ang aking mga mata. "I love you" I said. Nasa tapat na niya ako at pareho kaming nakangiti.
Sumimangot siya saglit. "Nagtatampo parin ako, hindi moko sinama dito. You left me again, Harrietta, you promised me you won't leave me"
"Sorry na,I love you"
Hindi na siya nakatiis dahil hinalikan na niya ako. Nagulat naman ang pare sa harapan namin. Natawa nalang ako at labis na saya ang lumukob sa aking puso.
I am happy, I am more than happy. If you want to achieve the peaceful and happy life, you have to learn how to forgive and trust the someone you love. Love is not only about trust, you have to learn how to forgive and listen. We made mistakes, it's part of being a real human, we just have to learn from every mistake for us not to do it again.
—
Unedited