CHAPTER 8: Drown In Love
LUNA
"W-Wife?" Nauutal kong sabi. My heart begun to race. Please, 'wag sana nyang bawiin ang sinabi nya.
Tumaas ang isang kilay ni Dylan na parang sinasabing wala namang masama sa sinabi nya. "What? Asawa naman talaga kita, a."
"Alam ko, pero-"
"Daming arte. Tara na!" Nagpadala ako sa hila niya hanggang sa mahinto kami sa harap ng jetski.
Nilingon ako nito at bumaba iyon sa damit ko. Hinarap niya ako sa kanya at hinawakan ang jacket na tumatakip sa akin. Nais kong magprotesta ngunit sa sobrang bilis ng pangyayari, natanggal nya agad ang jacket ko.
"Let's get rid of this. Yeah.. That's better." Ngumiti ito ng nakakaloko. Namula ako. Nakaramdam ako ng hiya dahil tanging itim na two piece nalang ang suot ko.
Nanindig ang balahibo ko nang dahan-dahan nitong haplusin ang aking braso. Napakapit ako sa balikat nya nang simulan nitong ipalupot ang isang kamay sa bewang ko.
Kinagat ko ang ibabang labi ko. "Dylan.."
Huminga ito ng malalim at lumayo na sa akin. Parang nilamig ako nang alisin nito ang mga braso nya. Umupo ito sa jetski at tinapik ang upuan sa unahan nito. "Dito ka."
"Sa likod nalang ako."
Hinawakan nito ang kamay ko. "Dito ka para hindi ka mahulog kung sakaling mag-drift ako." Mamamatay na ata ako sa sobrang kabog ng dibdib ko. Sumakay ako sa unahan nito. Napapikit ako ng mariin nang dumampi ang labi nito sa puno ng tenga ko. "Good girl. Now, bend."
"What?! Heck, no!" Hinampas ko ang braso nitong nakaharang sa bababaan ko. "Baba na---Ah!"
Bigla nitong pinaandar ang jetski, wala akong ibang makapitan kundi ang leeg niya. Narinig ko ang mahinang pagtawa nito.
Nakapikit lang ako dahil sa takot. Hanggang sa maramdaman kong hindi na umaandar ang jetski.
"Why aren't we moving?" Nakapikit kong tanong.
"Look at me, Luna. Don't be scared. I'm with you." Malambing nitong bulong sa tainga ko at naramdaman ko rin ang dalawang kamay nito sa side ng bewang ko.
Dala na rin ng maamo nyang boses, ginawa ko ang sinabi niya. Dumilat ako at nakita ang layo namin sa pampang, marami ring nagje-jetski pero parang ang lawak ng dagat dahil bihira lang na may dumaang jetski sa puwesto namin. Niluwagan ko ang mga braso ko sa leeg nya at unti-unting lumayo. I looked at his eyes. Ngumiti ito at pinagdikit ang noo namin.
He mouthed 'good girl' while carressing my waist.
"Turn around." Napasimangot ako sa utos nito. Ngumisi siya. "Come on."
My back is now facing him. I tried my very best to breathe normally because, d-amn it, he's too d-amn close. I can feel his hot body pressing on my back, his abs' rubbing my body. He hold the back of my palm at inilagay sa manubela ng jetski. D-amn, even his palm is hot!
"Tuturuan kita kung paano magpatakbo ng jetski." Bulong nito sa akin. Wala akong nagawa kundi tumango.
Sinubukan kong mag-concentrate sa bawat sinasabi nito. Sinikap kong ibaon sa isip ko ang turo niya. Ngunit sa tuwing dumidikit ang labi nito sa balikat ko, hindi ko mapigilang mapamura sa isip ko. Fvck! He's torturing me!
"Drive. Now." Sinunod ko siya. Sinimulan kong buksan ang jetski. Pumalupot ang braso nito sa bewang ko. Hinawi nya sa isang side ang buhok ko na hinahampas ng hangin at saka siniksik ang ulo niya sa balikat ko. "Fast learner."
Nawala ako sa konsentrasyon dahil sa ginawa niya. Hindi ko napansing may paparating palang isa pang jetski. Nabigla ako ng drift. Napasigaw ako nang maramdaman ko ang tubig sa buong katawan ko.
"Dylan!" Sigaw ko. Nahihirapan na akong huminga. "Help!"
Winawagwag ko ang mga paa ko ngunit patuloy pa rin ang paglubog ko. Please, Dylan.
"Dylan!!" Please, someone save me.
Napapagod na ako. Hindi na ako makahinga.
May pamilyar na braso ang pumalupot sa bewang ko at iniahon ako. Nanginginig ako. "You're safe. I'm here, sweetheart."
"Dylan!" Yumakap ako sa kanya. Parang bata akong umiyak sa balikat niya. Patuloy lang siya sa pagbulong ng matatamis na salita sa tainga ko para pakalmahin ako. Ilang minuto kaming nasa ganoong posisyon. "Akala ko 'di mo na a-ako----"
"Hush now. Stop crying." Hinaplos nito ang likod ko. Nagpatuloy lang ako sa pag-iyak. Natakot ako. Ayoko na. Akala ko pababayaan na ako ni Dylan.
Nakakatuwa dahil kahit papaano may halaga pa ako sa kanya.
Lumayo ako ng kaunti para makita ang mga mata nito. "Thank you."
Pinagdikit niya ang noo namin. Nahuli kong bumaba ang mata nito sa labi ko. Lumapit ang mukha nya sa mukha ko. Ako na ang lumapit para mahalikan siya. When our lips met, he made a little groan. We kissed like there's no tomorrow. Bumaba ang kamay nito sa hita ko at pinalupot iyon sa bewang niya.
"Can you breathe?" Bulong nito when our lips parted a little.
Tumango ako. Marahan nya muli akong hinalikan. Para akong babasaging kristal na pinahahalagahan niya.
"You're welcome." Sabi nito at hinalikan ako sa noo.
Lumangoy kami papunta sa jetski. Tinulungan niya akong makaakyat. Nakayakap siya sa akin habang pabalik kami sa pampang. Iba ang halik ni Dylan ngayon. Nanginginig din ito nang saggipin ako kanina. Parang takot na takot rin siya. Was he scared when he saw me drowning? Takot ba siyang mawala ako?
Nakarating kami sa pampang. Nagmamadali itong bumaba at parang nababalisa. Hindi na niya ako hinintay pa. Gusto kong malaman ang iniisip nya sa bawat halik niya na binibigay sa akin. Ano ang dahilan niya?
He stared at me.
I stared back.
My heart starts to pound again.
"I won't let you leave now. If you do, I'll tie you." Hinapit nito ang bewang ko. "You don't like being tied, do you?"
"May dual personality ka ba?" I said. Tumaas ang isang kilay nito. Lumayo ako sa kanya. "Sometimes you're playful, sometimes you hate me, and now, you act like I'm important to you! Ano ba talaga, Dylan?" Hindi ko napigilan ang pagtaas ng boses ko. "You're seriously confusing me!"
"Hindi mo na kailangang intindihin ang nararamdaman ko. Just remember, you're mine and mine alone. So better stay away from Skyler. Kapag nakita kitang kasama niya, I'll tie you in my bed. At hindi mo alam kung ano ang gagawin ko habang nakatali ka sa kama ko."
"Wala kang karapatang diktahan ako kung sino ang sasamahan ko. Sky's my best budd---"
"Best buddy or Fvck buddy?" Nanlaki ang mata ko sa sinabi nya. What?! "Oh, come on, don't act like you're so pure and innocent. I know you're not."
Nagpuyos ako sa sinabi niya. How dare he! Enough! I've had enough!
Dumampi ang palad ko sa pisngi nya. Agad namula ang pisngi na sinampal ko. "How dare you! 'Wag mo akong ikumpara sa iyo, Dylan! Hindi mo ako nakitang nag-uwi ng lalaki sa bahay natin!" Dinuro ko siya. I love him but I seriously had enough! "Wag mong husgahan ang pagkatao ko dahil hindi ka naman naglaan ng panahon para kilalanin ako! Wala kang alam sa pinagdaanan ko."
Tumakbo ako papunta sa hotel namin. Pinipigilan ko ang pagtulo ng luha ko. Normal palang dalawa ang maramdaman mo sa isang tao.
Mabuti nalang at naabutan ko ang pagbukas ng pinto ng elevator. Sumakay agad ako. Nakita ko sa repleksyon ko sa salamin, namumula ang magkabilang pisngi at mata ko. Binabad ko ang sarili ko sa shower, hinayaan kong tangayin ng tubig ang aking mga luha.
Ilang minuto at natigil na ang pagtulo ng luha ko. Kinuha ko ang tuwalya at binalot ko iyon sa sarili ko. Binuksan ko ang pinto at muntik pa akong madulas nang makita ko si Dylan na nakaharap sa salamin ng kwarto namin. Kita mula roon ang buong karagatan. Basa ang buhok at katawan nito. Tanging tuwalya nalang ang nakatabing sa baba nya.
"You love me, right?" Napapitlag ako nang magsalita ito at humarap sa akin.
"It doesn't matter. Wala ka naman kasing pakielam." Balewala kong sabi.
Huminga ito ng malalim. Lumapit siya sa kinaroronan ko. Naamoy ko ang aftershave na ginamit nito. Humigpit ang hawak ko sa buhol ng tuwalya.
Pinagdikit niya ang noo namin. Hinawakan nito ang ibaba ng mata ko na hanggang ngayon ay namumugto pa rin.
"Dylan, ayoko na. Tama na." Naghihirap kong sabi. Tinangka kong humiwalay sa kanya ngunit niyakap niya sa bewang ko.
Umiling ito. Binaon niya ang mukha niya sa akin. "I'm a broken man. When Camille left, she took my heart with her."
"She did."
"I became a beast. A cruel man. I've hurt you."
"You did."
"But you still love me despite all the cruel things I've done to you."
Sandali akong tumahimik. "I do."
Hinaplos ng hintuturo nito ang ilalim ng aking labi. "I'm ready now, Luna. Make me forget the pain. Drown me in your love."
Umiling ako. "Ang sabi mo, kahit kailan ay hindi mo ako mamahalin. Huwag mong pilitin ang iyong sarili, Dylan."
"Let's give it a try."
"No. Dylan, ayoko ng lumaban. Sawa na akong masaktan."
"I'm willing to give up now, Luna. I want to forget everything about her." Sabi nito. "I'm sorry for what I'd said, I didn't mean it. I'm just so da-mn confused."
Umiling ako uli. Hindi pa rin nya ako pinakakawalan. "Paano mo siya makakalimutan kung sa bawat titig mo sa akin, siya ang nakikita mo?"
"I already told you. I've never see you as her substitute." Mahinahong saad nito. "Hindi ko na maintindihan ang sarili ko, Luna. Sa tuwing kasama mo si Skyler, parang napra-praning ako. Nakakaramdam ako ng takot na baka iwanan mo rin ako katulad ng ginawa niya. Dati ay nasusuklam ako sa'yo dahil baka ikaw ang nagtulak kay Camille para iwanan niya ako, ngunit nalinawan na ako ngayon. It took me months, I'm so sorry."
"Pareho tayong biktima dito, Dylan."
"Yes. Pero ang gago ko dahil ginawa ko ang mga bagay na iyon sa'yo. Alam kong nagka-trauma ka sa nangyari n'ung dinala ko ang mga kaibigan ko sa bahay. It was too much. I'm sorry. I tried to apologize to you that night but you won't open the door. And I tried to thank you for taking care of me when I was sick, but I got mad because I saw you leaving. Will you forgive me and give this marriage a try?"
He sound so sincere.
Huminga ako ng malalim. "Okay."