သံပတ္ေပး...အ႐ုပ္ဆီမွ..
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္...ထြက္လာတတ္ေသာ..
'Tap..tap' အသံႏွင့္အတူ....
အခန္းေထာင့္ စကၠဴပံုးေလးထဲ...
ပုန္းခိုေနေသာ...ေကာင္မေလးရဲ႕...
အသက္႐ႈသံမ်ဥ္းမ်ဥ္းဟာ...
အခန္းငယ္ထဲ...တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္...
ပ်ံလႊင့္ေနတယ္....
အခန္းတံခါးဆီမွ...ကြၽီခနဲ ျမည္သံနဲ႔အတူ...
ေကာင္မေလးဟာ..သူမလက္အစံုျဖင့္...
ပါးစပ္အား...ပိတ္ထားတယ္...
ထိုအခ်ိန္....စကၠဴပံုးေလးအား...
ဆြဲလွန္လိုက္ေသာ..
ေသြးသံရဲရဲ လက္တစ္ဖက္ႏွင့္အတူ..
ျပဳတ္က်လာေသာ...
မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္ျဖင့္...
ေခါင္းျပတ္ႀကီးတစ္ခု......
"အားးးးးးးးးးး!"
ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္လိုက္တဲ့...DaeHwiအသံေၾကာင့္...အားလံုးလည္း လန္႔သြားရတယ္...
DaeHwiခမ်ာ..ေၾကာက္ေၾကာက္ျဖင့္..
JinYoungကို ခါးကေနခြဖက္ထားေလရဲ႕....
JinYoungမွာေတာ့...
အဖက္ခံထားရသျဖင့္ ၿပီတီတီလုပ္ေနေလရဲ႕...
JiHoonမွာေတာ့..အေၾကာက္လြန္ကာ..
KuanLinရင္ခြင္ထဲ...
ေျခစံုပစ္ဝင္လ်က္...အသားကုန္ဖက္ထားကာ
ေခါင္းကို KuanLinအက်ႌထဲ အတင္းထိုးထည့္ေနတယ္....
KuanLinကေတာ့...သူ႔ကေလးအား
တင္ပါးပုတ္ကာ ေခ်ာ့ေနတယ္...
SungWoonနဲ႔ WooJinကေတာ့...
ေ႐ွ႕ဆံုးကေနလ်က္...အာလူးေၾကာ္ဝါးကာ..
ၾကည့္ေနၾကတယ္...
ဒါနဲ႔...
OngNielႏွစ္ေယာက္ ေပ်ာက္ေနတယ္မထင္ဘူးလား?
Ongnielႏွစ္ေယာက္ကေတာ့....
အသံေတာင္မထြက္ႏိုင္ေတာ့...
မထြက္ႏိုင္ဆို...
Sofaေပၚက ေခါင္းအံုးေပ်ာ့ေတြကို...
ကိုက္ထားတာေၾကာင့္ေလ...
တစ္ခ်က္..တစ္ခ်က္...သရဲေပၚလာတိုင္း...
မ်က္စိစံုမွိတ္ကာ..တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
ဖက္ထားၾကတယ္...
ခုလည္း...
ၾကက္ႀကီးလည္လိမ္ေနသလားမွတ္ရတယ္..
မ်က္ႏွာအေနအထားက...
ခုႏွစ္ရက္ၾကာ ပုပ္ေနတဲ့...
ခရမ္းခ်ဥ္သီးအတိုင္းပင္.....
ဇာတ္လမ္းအဆံုး...
'The End'ဟု စာတန္းထိုးေနတာေတာင္...
JiHoonအေၾကာက္မေျပေသးသျဖင့္...
Kuanlin...JiHoonကို bridal style ေပြ႔ခ်ီလ်က္....အေပၚထပ္ကိုတက္သြားတယ္....
Baeနဲ႔Hwiကေတာ့...
Dae Hwi႐ွက္႐ွက္ျဖင့္...
JinYoungရင္ခြင္ထဲမွ ႐ုန္းထြက္ကာ...
"ဟို...ကြၽန္...ကြၽန္ေတာ္...
ေတာင္းပန္...သြား..သြားေတာ့မယ္"
အစီအစဥ္မ႐ွိေသာ စကားလံုးမ်ားျဖင့္...မ်က္ႏွာႀကီးေခါင္းငံု႔လ်က္...Sung Woonကို လက္ဆြဲကာ အိမ္ထဲမွ ေျပးထြက္သြားတယ္...
JinYoungကေတာ့...
အ႐ွက္ႀကီးေနတဲ့ ေကာင္ေလးအား ရယ္၍ ၾကည့္ေနရင္း က်န္ခဲ့တယ္...
Sung Woonက Dae Hwiေခၚရာေနာက္လိုက္ရင္း...
သြားတက္ေပၚေအာင္ ျပံဳးျပႏႈတ္ဆက္ေနေသာ..
Woo Jinကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္ရင္း ျပန္သြားေလရဲ႕
Ongnielႏွစ္ေယာက္ကေတာ့....
"ဆရာဝန္ႀကီး....ကြၽန္ေတာ္ အိမ္သာသြားခ်င္လို႔..
လိုက္ခဲ့ပါ.."
ေခါင္းအံုးကိုက္လ်က္...ဝူးဝူးဝါးဝါးေျပာေနေသာ
Seong Wuအေျပာကို...
Danielကလည္း...ေခါင္းအံုးကိုက္လ်က္...
ဝူးဝူးဝါးဝါးျပန္ေျဖတယ္..
"အင္း...တူ..တူတူသြားၾကမယ္"
ထိုခ်ိန္...'ေခ်ာက္'ခနဲ အသံႏွင့္အတူ...
ပြင့္လာေသာ မီးေရာင္ေၾကာင့္....တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း ေအာ္ၾကပါေလေရာ...
"အား...သရဲ..သရဲ"
Seong Wuေအာ္လည္းေအာ္....ေခါင္းအံုးနဲ႔လည္း ထုေနတယ္....
Nielမွာ...ေခါင္းအံုးလည္း ေ႐ွာင္ရင္း...
ဝူးဝူးဝါးဝါးေအာ္ေနျပန္ေရာ...
"အား....omma...
နာတယ္...အား"
မီးခလုတ္ဖြင့္ေနတဲ့ JinYoungနဲ႔ အမိႈက္သိမ္းေနတဲ့ Woo Jinတို႔မွာ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး....ျပဴးၾကည့္ေနတယ္...
(AN/မီးခုမွ ဖြင့္တာက...ခုန ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္တုန္းမို႔
ပိတ္ထားတာပါ)
Seong Wuအေၾကာင္းသိတဲ့ JinYoung
အနားေရာက္လာၿပီး..နားရြက္ႏွစ္ဖက္အားဆြဲလိမ္လိုက္မွ ေအာ္သံရပ္သြားတယ္....
သို႔ေပမယ့္...ခုခ်ိန္ထိ Nielေအာ္သံမရပ္ေသး..
အမိႈက္သိမ္းေနတဲ့...Woo Jinလည္း..
သူ႔Hyungအေၾကာင္းသိသည္မို႔...လက္ထဲက ေပါက္ေပါက္ဘူးျဖင့္ လွမ္းေပါက္လိုက္မွ...
ေအာ္သံဟာ...တိခနဲ ရပ္သြားရတယ္...
"ဘယ္လိုေကာင္ေတြလည္း...
သရဲေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ေနၾကတယ္"
"ဟုတ္ပဗ်ာ..."
JinYoungနဲ႔ WooJinရဲ႕ အေျပာမွာ..
Ongnielခမ်ာ...ရံႈ့မဲ့လို႔...
"Doctorႀကီး...အိမ္...အိမ္သာ..."
"အင္း..အင္း..သြား..သြားမယ္"
သတၱိခဲႏွစ္ေယာက္...
အဖိုးႀကီးေတြလို...ခါးကုန္းကာ...
တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္ဖက္လ်က္...
အိမ္သာဆီသို႔...
JinYoungနဲ႔WooJinကေတာ့...
သူတို႔ကိုၾကည့္ၿပီး..ေခါင္းတခါခါျဖင့္သာ...
At Kuanlin's Room,
"Hoonie...အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္ေလ...
ကိုယ့္ကို ခြထားတာ လႊတ္အံုး"
KuanLinအေျပာေၾကာင့္...
JiHoonက Linရဲ႕ခါးကို က်စ္ေနေအာင္ခြၿပီး..
ပုခံုးေပၚေမးတင္ကာ..ေခါင္းခါျပတယ္...
"မရဘူး...Baby Piggyေလး...
ခုျပန္ရမယ္..."
Kuan Linဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ...
သူကေတာ့..ေခါင္းတစ္ခါခါျဖင့္သာ...
ယခုပံုစံအေနအထားဟာျဖင့္....
KuanLinက ကုတင္အစြန္နားတြင္...
မတ္တတ္ရပ္လ်က္...
သူ႔အားခြထားေသာ Piggyေကာင္ေလးအား...
အိမ္ျပန္ရန္ အမွာေတာ္ေႁခြေနျခင္း..
"ဟိတ္...မျပန္ရင္...
ကိုယ္TaiWanကို ျပန္သြားလိုက္မွာေနာ္...."
ထိုစကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္...JiHoonေခါင္းေမာ့ၾကည့္လာၿပီး...
KuanLinအက်ႌစကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲကာ..
"အ႐ူးႀကီး...ငေဖာင္႐ိုး..
ဘာစကားေတြလာေျပာေနတာလဲ...
အ႐ူးႀကီးရဲ႕...ေတာ္ေတာ္ျပန္ခ်င္ေနလား?
ကြၽန္ေတာ္ ျပန္မလႊတ္ဘူးေနာ္...
မသြားရဘူး...အီးဟီး"
ေျပာရင္း ငိုပါငိုလာေသာ JiHoonေၾကာင့္...
KuanLin...JiHoonေက်ာေလးအား ပုတ္ကာ..
ေခ်ာ့ေနရင္း...
"မဟုတ္ဘူးေလကြာ...
Hoonieရယ္...
Paနဲ႔Maက သေဘာမတူေသးတဲ့..
အေနအထားမွာ...ကိုယ္တို႔ ခုလို ေနလို႔မျဖစ္ဘူး..
အဲ့တာေၾကာင့္....Hoonieက လိမၼာပါတယ္...ေနာ္"
ပါးျပင္ေပၚမွ...မ်က္ရည္စမ်ားအား...
သုတ္ေပးေနရင္း..ေျပာလာေသာ Kuan Linေၾကာင့္..JiHoonေခါင္းတြင္တြင္ျငိမ့္ျပရင္း...
"အင္း...ျပန္မယ္...လိမၼာမယ္ေနာ္..
ကြၽန္ေတာ္လိမၼာမွ...သေဘာတူမွာေပါ့...
ဟုတ္တယ္...ျပန္မယ္...ကိုကိုလာအီ...မြ...မြ..မြ"
ပါးႏွစ္ဖက္ႏွင့္...ႏႈတ္ခမ္းအား အနမ္းေႁခြရင္း...
KuanLinကိုယ္ေပၚမွ ဆင္းကာ တံခါးဖြင့္ၿပီးမွ..
ျပန္ေလ်ွာက္လာၿပီး...
"ၿဗီးးးးးး"
KuanLinအက်ႌစျဖင့္...ႏွပ္ေခ်းညႇစ္ကာ တာ့တာျပရင္း ျပန္သြားတယ္...
KuanLinမွာေတာ့..
ရယ္ရခက္ ငိုရခက္ျဖင့္....
အက်ႌစကိုင္လ်က္ က်န္ေနခဲ့တယ္...
"ကေလးဆိုး....ညစ္ပတ္အိုးေလး"
ကဲ...ဘယ္လိုလဲ😂
ေအာ္....ဒါနဲ႔...
Ongnielအတြက္ Plotတစ္ခုရထားလို႔...
ေရးေပးရမလား..ေမးၾကည့္တာပါ...😁
Vote300ျပည့္ရင္ ျပန္လာမယ္😌
ခုမွ279ပဲ႐ွိေသးလို႔😁
Readerတို႔ အားေပးမႈကိုစမ္းသပ္တာ😎
အတည္ေျပာတာေနာ္😒