Camilla's POV
I woke up with a huge smile on my face, tandang tanda ko pa ang namumulang mukha ni Clay when I asked her if she's jealous about Kiara. "Denial Queen" I uttered as I hugged my pillow tight.
Alam kong meron pa, ramdam ko sa galaw niya. Ramdam ko sa bawat sagot ng mga halik niya sa 'kin, the way she touch me. Will that be enough to give us a try? I know I want to, hell I would ride all those extreme rides just to have Clay in my arms again.
Is that all you can do to win her?
Ano nga ba kaya kong gawin para makuha siya ulit? Ano pa ba mabibigay ko? Masasabi ko? "Only weapon that I have with me is this" turo ko sa dibdib ko, my boobs este puso ko.
"I want you back, love" I whispered.
Toktoktok!
I turned my head to where the sound is coming from. "Must be, Kiara" hula ko habang walang ganang tumayo sa kama at tinungo ang pintuan.
Namilog ang mga mata ko ng makita si Clay as I opened the door. "Love!" I bawled out of excitement and flashed a wide smile.
"Babe" magsasalita na sana si Clay ng biglang narinig namin ang mahinang tawag sa 'kin ni Kiara.
Feeling ko, this is the most awkward of all awkward situation there is. Of course joke lang, wala ng mas o-awkward pa sa nangyari sa Miss Universe 2015 😂
"Uhm, Camilla pinapasabi ng Dad mo na 'wag ka raw aalis mamayang gabi kasi magluluto daw ng dinner si Ma--si Tita mo" Clay uttered. Hanggang ngayon ramdam ko parin ang pagkailang ni Clay sa mama niya, simula nung dumating ako 'di ko pa sila nakita or narinig na nag-usap. "Sige" akmang aalis na sana ang bata ng bigla ko siyang pinigilan.
"Is that all?" I asked that she quickly replied with a nod. "Saan ka pupunta?" Habol kong tanong ng mapansin kong nakabihis ang bata.
Mukhang nagdadalawang isip ang bata kung sasagot ba siya sa 'kin, kung sasagot ka man Clay ayusin mo. Nagulat na lamang ako ng biglang kumunot ang noo nito at tinignan ako ng masama.
"Pake mo?" Pagtataray niya as she rolled her eyes sabay walk out.
Hahabulin ko pa sana ng biglang hinarangan ni Kiara ang dinadaanan ko. "Camilla" she said.
Oo nga pala, kanina pa nga pala andito 'to. I should feel guilty about sa nangyayari sa 'min pero walang ibang pumapasok sa utak ko ngayon kundi ang mga tanong na 'to.
Saan siya pupunta?
Sinong kasama niya?
Anong gagawin niya? Nila?
Anong oras siya uuwi?
Uuwi ba siya?
"Cam" again, she called me but this time ramdam ko ang pagkadismaya ng boses niya. "Ano ba nangyari?" Naguguluhang tanong ni Kiara.
Clay, that's what happened.
Umiling ako. "Wala, sorry. Bakit ka pala andito?" Tanong ko.
Kita ko sa mukha niya na hindi siya naniniwala sa sagot ko. "Gusto ko sana sabay tayo mag-breakfast" she answered. This is one thing I like about Kiara, kapag alam niyang ayaw kong pagusapan ang isang bagay she just drop the topic though she's craving for anwers.
"Tara" aya ko sa kanya as I grab her arm at bumaba patungong kitchen.
Pagdating ng kusina, Kiara pulled out a chair for me saka ako pinaupo. "Pppfftt" pigil kong tawa.
"What?" She asked.
I waved my hand telling her na wala lang. "You know that you don't have to do this diba?"
"I know, pero gusto kong pagsilbihan ang girlfriend ko" she said habang nilalagyan niya ng bacon ang plate ko.
Girlfriend.
That doesn't sound right. "Ah, Kiara. Can we talk?" I know this will break her heart, but we need to stop. Sinubukan ko naman siyang mahalin, dumating ako sa punto na akala ko may nararamadaman narin ako para sa kanya but the moment I saw Clay lahat ng yun nawala.
The moment I saw her all I see is her.
"Kailangan na ba talaga ngayon? Can we just enjoy our breakfast first?" She asked.
"Sure, let's enjoy our meal first" I felt guilty, ano ba 'tong ginagawa ko sayo Kiara. I'm really sorry.
Pinagtimpla niya ako ng gatas, kaya naman naalala ko bigla ang bata. "Ate" tawag ko sa isang kasambahay namin. "Kumain ba si Clay bago umalis?"
Umiling ang kasambahay namin. "Uminom ba ng gatas?" Muli kong tanong.
"Ay opo Ma'am, nagtimpla po siya ng gatas kanina" sagot sa 'kin na ikinagaan ng loob ko.
"Okay, salamat" I said saka binalikan ang kinakain ko, pansin kong nakakatitig sa 'kin si Kiara. "Bakit?" I asked.
Umiling lang ito saka pinagpatuloy ang kinakain, alam kong sobra ko na siyang nasasaktan. "I'm sorry"
Tipid na ngiti ang gumuhit sa kanyang mga labi. "Wala yun"
Another awkward situation, #AwkwardParade
Tahimik kaming kumakain ng bigla nagsalita si Kiara. "Mahal mo parin no?" Tanong niya.
"Yes" walang kagatol gatol na sagot ko.
Hurt is all I can see in her eyes. "I'm really sorry, Kiara. I tried" paghingi ko ng dispensa saka hinawakan ang kamay nito.
"Okay lang, you made it clear naman nung una pa lang" she said habang may namumuong luha sa mga mata nito. "Akala ko lang kasi---"
"Akala ko din" putol ko sa kanya. "You don't deserve to be hurt, Kiara. You don't deserve to get hurt because of me, you don't deserve me cause you deserve better" mangiyak ngiyak na sabi ko sa kanya.
Ayoko din naman saktan siya, she was there when I shut everybody down. Hindi ko maikakailang hindi gumaan ang buhay ko nung nakilala ko siya, napasaya niya ako nung akala kong hindi ko na kayang ngumiti.
"Di bagay sayo magdrama! Panget mo!" Birong sabi nito sabay tapon ng tissue sa mukha ko.
"Gaga!" Binato ko pabalik ang tissue sa kanya.
We both laughed, para kaming mga baliw.
Friendship is all I can offer to you, Kiara. "So, friends?" I asked saka inilahad ang kamay ko.
Tinignan niya ang kamay ko saka ngumiti. "Friends" she answered saka nakipagkamay sa 'kin.
It's 7:30 in the evening and still I see no signs of Clay, kanina pa 'ko pabalik balik sa labas ng gate nagbabakasakaling masalubong ko ang bata.
"Huy!" Paggulat sa 'kin ni Kiara mula sa likod.
"Ano ba?! Wag ka nga nang gugulat!" Galit na pagsuway ko sa nakatawang Kiara.
"Kanina ka pa inaantay sa dining room, halika na" aya niya sa 'kin.
Muli akong sumilip sa labas, at wala parin ang bata. "Kainis!" I hissed saka padabog nagtungo sa dining area.
Pagdating dun, kita ko ang mga food na inihanda ni Tita. Dati rati sa twing makikita ko mga prepared food ni tita, natataranta akong umupo at lumamon. Ngayon, di ko magawang maigalaw pagkain ko dahil wala pa ang bata.
"Don't you like the food?" Nag-aalalang tanong ni Tita.
"No, Tita. I mean, I like the food it's just that" pagrarason ko.
"What is it then?" Dad asked.
"Kanina niya pa inanatay si Clay" tuksong sabat ni Kiara, that earned her a death glare from me.
Napuno ng tawa ang dining room, 'di ko alam kung ano nakakatawa dun.
"Tita, wala ka bang number ni Clay?" I asked at parang nahiyang umiling si Tita sa 'kin.
Of course, di nga pala sila okay. 'Di ka na naman nag-iisip, Camilla. "Ikaw, Dad?" Trying my luck.
"Wala, anak" sagot ni Dad.
Natapos namin ang dinner na sila lang ang nabusog 😒
"You better have a valid reason, Clay." Gigil na sabi ko sa sarili ko.
Kanina pa 'ko nagpabalik balik sa balkonahe, I checked the time it's 11:46pm. "Clay!!!!!"
I was about to get inside the house ng may napansin akong kotse na pumara sa tapat ng bahay namin, I know it was Clay but I'm more interested sa kung sino ang kasama niya. Lumabas na si Clay ng sasakyan, at gaya ng inaasahan ko bumaba din ang taong naghatid sa kanya.
"Iñigo" hinding hindi ako pwedeng magkamali, siya nga yun. "Humanda ka, Clay"
Nagmadaling pumasok ako ng bahay at bumaba para salubungin si Clay, I waited for her to come in kaso kahit buntod ng anino ni Clay eh wala akong makita.
Baka naggu-goodnight kiss pa?
"Fuck!" Nagmadali akong buksan ang front door, muntik pang masubsob si Clay sa 'kin. "Sayang" I whispered.
"Huh?" Takang sambit ng bata.
Bigla naman uminit ulo ko ng tumunog ang wall clock sa bahay, 12midnight na. "Alam mo ba anong oras na?" Tanong ko sa bata na ang mukha eh 'kala mo di makakagawa ng kalokohan.
She made a sign with her finger na parang sinasabi niyang 'didn't you hear that?'
I rolled my eyes. "Saan ka ba nanggaling? Bakit ngayon ka lang? At bakit may kasama kang aso?" Tanong ko sa kanya.
Bigla naman napatingin si Clay sa kanyang likuran na tila may hinahanap. "Si Iñigo tinutukoy ko" batok ko sa katangahan niya. Asaaaaaar!!!
"Ano ba?!" Galit na reaksyon ng bata habang himas-himas ang batok nito.
"Sumagot ka nga kasi! Bakit kasama mo yung all purpose flour na yun?!" Unti unti ng tumataas ang boses ko.
"All purpose flour?" She asked na tila matatawa pa.
Mapupungay ang mga mata nito, at namumula ang pisngi. "Lasing ka ba?!" I asked again as I grabbed her arm.
She giggled. "Of course!" Bago pa 'ko makasagot bigla niyang hinabol ang salitang "NOT!" saka tumawa at naglakad palayo sa 'kin.
"Clay ano ba?!" Habol ko sa kanya. "Bakit mo siya kasama?!!!!" Ubos pasensya kong tanong sa kanya.
"Ano bang pake mo?!" She asked na medyo may kataasan ang boses.
If you think matitinag mo 'ko sa ganyan, pwes nagkakamali ka. "May pake ako kasi mahal kita!!"
"Wow! Mahal?! Kaya pala andito yang girlfriend mo no?!" Sarcastically she said.
"Mahal kita, 'di nawala yun love" I calmed myself.
She laughed.
"Bakit ka ba lasing ha? Ano bang problema mo?" I asked.
Lalapit sana ako sa kanya ng bigla siyang umatras. "Ikaw problema ko" she answered.
"What about me? Anong problema mo sa 'kin? Ha?" I asked.
Umiling lang ito saka muling naglakad palayo, inuubos mo talaga pasensya ko. "Ano ba???!!!!!" Hila ko sa kanya pabalik.
"I hate you!!!!" She exclaimed.
I took a step back from what I heard. "I hate you" she cried.
"I hate--"
"Clay stop" I begged habang nagsisiunahan ang mga luha sa pisngi ko.
"I hate you cause I still love you" she whispered. "I never stop" umiiling siya na parang bata. "I love you, I love you, I love you" hikbi niya.
------------------------------
Stay true, Stay you. 😊
©CrazyAnneWrites