Camilla's POV
Sunday, fun day! Saya ng gising ah.
Oo, talagang masaya. Ikakasal na kasi ako sa taong, hindi alam na ikakasal siya.
Mood killer talaga 'tong konsensya ko.
Tumayo na ako para maligo, pupunta ako ng memorial park.
Gusto kong bisitahin ang puntod ni mama.
As always, natagalan na naman ako sa banyo. Eh dapat lang naman diba? Dapat ka lang matagalan para malinis lahat ng dapat linisin, tulad ng earwax at kulangot. Pasintabi sa kumakain!
Lumabas na ako ng banyo saka nag-bihis, I wore fitted ripped jeans with loose plain white shirt.
I look good. 😌
Lumabas na ako ng kwarto at tinungo ang parking lot.
Ding! (P)
Nakayuko akong lumabas, dahilan ng pag-bangga ko sa isang tao. Nag-sorry ako ng hindi lumilingon.
"Ma'am Camilla?"
Kilala ko ang boses na yun.
Boses ng isang malanding tipaklong.
Dahan-dahan akong lumingon sa direksyon niya, she was wearing short shorts with maroon tank top.
"Oh hi, I didn't notice you. You live here?" Plastic kong tanong and please say NO!
"YES!" No!
"I can't believe this!" Me neither!
Okay lang yan.
Paano naging okay?
Keep your friends close and your enemies closer.
I don't get it, tanga tangahan na naman?
I mentally rolled my eyes, how can I keep her close. She's not even my friend, and don't have plans on making her my friend. Isa siyang mang-aagaw!
Sayings lang yun, don't take it literally.
Ow.
"It' nice to know that we live in the same building" pagsisinungaling ko.
"I know right!" Excited niyang sabi. "Well, I have to go. Kanina pa ako inaantay ni Mama, paalam ko kasi magsisimba lang ako pero dinalhan ko lang ng breakfast yung special someone ko" litanya niya.
Una, bakit ang daldal mo?
Pangalawa, tinanong ko ba anong itinerary mo sa araw na 'to?
Pangatlo, ang landi mo!
"Oh talaga? Kilala ko ba 'to? Classmate mo lang ba 'to?" Pagkukupirma ko, I have to know.
"Nope! She's a senior, her name is Cla--"
Bago niya pa matapos banggitin ang pangalan ni Clay, sinampal ko na siya. "Pwede ba? Tigilan mo si Clay! Mag-aral ka na muna!" Magsasalita pa sana siya ng muli ko siyang sinampal. "Para yun sa pagsisinungaling mo! Ang kapal ng mukha mo para sabihin na ikaw ang nagdadala ng pagkain sa kanya!"
Bwisit 'to! Sumusobra ka na, nakakailan ka na sakin.
"Ma'am?!"
And back to reality! ✌
"Ma'am, okay ka lang ba? Natulala ka po" nag-aalalang tanong ng pader.
"Ah, oo. May naisip lang ako, sige I'll go ahead narin" pamamaalam ko.
Tumango siya saka sumakay ng elevator.
Sumakay na ako ng kotse, dadaan pa ako ng flower shop and I need to buy some candles too.
Nakarating na ako sa cemetery, pinuntuhan ko agad ang puntod ni mama.
Inilapag ko ang puting rosas saka nagsindi ng kandila.
'Ma, kamusta ka na? Ako? Eto, maganda parin. Kanino pa ba ako mag-mamana? Eh di kay daddy!' Pabiro ko siyang kinakausap sa utak ko.
'Joke lang mama! Alam mo naman sayo ako nag-mana diba? Kamusta si papa Jesus diyan? Friends ba kayo? Malamang oo, FC ka eh. Sayo nga ako nag-mana diba?' Naiiling ako sa mga pinagsasabi ko.
'Ma, may nakilala pala ako. She's gorgeous, she's smart and she's.'
I sighed.
'She's a student from where I'm teaching, sana ma andito ka pa. Mukha kasing hahayaan lang ako ni dad na makulong eh' birong sabi ko.
Ganto ako lagi, sa twing kausap ko siya. Dinadaan ko lang sa biro, ayokong nalulungkot siya.
Kung kami nga dito ni daddy, nalulungkot kasi malayo na siya samin. Ano pa kaya siya? Eh mag-isa lang siya dun.
'Ma, siguro tumatakas ka sa gastos. Wala ka ng sweet sixteen ko, wala ka rin nung debut ko. Malamang wala ka rin sa kasal ko' natatawa ako pero hindi ko maitatangging may kirot akong nararamdaman sa puso ko.
'Oo mama, magpapakasal ako. Ipapaalam ko pa lang, actually pinaalam ko na nga eh' oo, nasabi ko na kaya na gusto ko siyang pakasalan gamit pick up line ni Paolo.
'Okay ka lang ba talaga diyan, Ma? Wala naman nanliligaw sayo? Naku, lagot sila kay Celestino' tinitigan ko ang pangalan niya.
"I miss you so much, Ma" hindi ko na napigilan ang mga luha.
Etong pag-iyak ang isa sa mga dahilan kung bakit madalang ang pagbisita ko sa kanya, ayokong nakikita niya akong nalulungkot kasi alam kong mas malulungkot siya.
It's hard to pretend that everything's okay, that everything will be okay.
How can you pretend that nothing has change when walls of your life suddenly collapsed.
A significant walls that's giving me protection and warmth.
It's nothing but cold and empty without you here.
Huminga ako ng malalim.
"I missed your touch" I whispered.
O.o
O.O
Unti-unti kong tinignan ang kanang balikat ko.
Kamay.
Kamay, Camilla.
Kamay?
Kamay?!!!
"Waaaaahhh!!!!"
"Waaaaaahhh!!! Susmaryosep bata ka!" Sabi nung ale.
"Nay naman! Bakit ka naman kasi nanggugulat?!" Iritang tanong ko, jusme. Ngayon na lang ulit lumambot ang tuhod ko.
If you know what I mean.
Nagulat ka na't lahat-lahat, naisingit mo pa yan?
"Ikaw nga 'tong nanggugulat eh" depensa niya.
"Bakit ho ba? May kailangan po kayo?" Kalmadong tanong ko.
"Makikisindi lang sana ako" hiyang tugon ni ale.
"Eto po oh, lighter. Sayo na po yan, una narin po ako" pamamaalam ko sabay abot ng lighter.
Ngumiti siya sakin. "Wag ka ng malungkot anak, kasi nalulungkot din yan sila kapag nakikita nilang malungkot ang mahal nila sa buhay"
"Remember, always be happy" *I love you hand sign*
Fan ata 'to ni Ryzza Mae.
Oo nga pala, tatangkad pa ba ang batang yun? Tsk.
Tumango na lang ako sa ale, saka lumakad pabalik ng kotse.
Andito na ulit ako sa condo ko, mag-lalunch na kaya naman nag-pedeliver ako sa chowqueen. Okay lang mag-fastfood ngayon, mayang dinner dun naman ako kakain kila Hannah.
Pagkatapos kong kumain, naisipan kong maglaba. Hindi naman nakakapagod kasi automatic spinner naman with dryer ang gamit ko. Literal na isasalpak ko lang sa loob at hintayin matapos ang ikot.
Nagawa ko ng maglaba, kasalukuyan akong nanunuod ng That's so Raven on Disney.
I glanced on the clock that is attached on my wall.
Wall clock lang teh, pinahaba mo pa. Wag kang ano diyan, dagdag words din yan - Author.
It's pass 3, nap na muna ako.
Ring. Ring. Ring.
Nagising ako sa tunog, it was Hannah.
Anong oras na ba? Shit. Almost 6pm na.
I answered. "On my way na!" Sabay drop ng call.
"Hello, Montano family!" Masayang bati ko sa mag-asawa.
"Come in, Camy" aya ni Chard.
Naka-crossed arm naman si Mrs. Montano.
"Sorry I'm late, I over slept" pagpapaliwanag ko.
She rolled her eyes and signaled me to follow her.
Wow! Daming ulam, siyempre present ang sinigang na hipon ko.
Ang lawak ng ngiti ko, nakakatakam tignan ang mga pagkain.
"Let's eat." Sabi ni Hannah, saka ako pinaupo.
"Hannah, ang sarap ng luto mo" komento ko.
"Kaya nga ang swerte ko dito eh" pagsang-ayon ni Chard. "Buti na lang pinilit mo 'tong pakasalan ako" natatawang habol ni Chard.
"Chard, hindi ko 'to hinayaan mapunta sa kamay mo, para paglutuan ka ng masasarap" natatawang sagot ko. "Kaya ko lang naman pinilit kasi natatawa ako sa magiging pangalan niya, Hannah Montano. Parang kay Hannah Montana kaso, pinoy version si Hannah mo. Hahahahahahaha!" Tawang sabi ko.
Natatawa narin ang dalawa, habang pinagpapalo naman ako ni Hannah sa braso.
Masayang natapos ang dinner namin, ayaw pa akong pauwiin ni Chard at gusto niya ikwento ko ang nangyari sa Flames.
"Alam mo, Chard. Hindi na kailangan, I'm sure walang labis at walang kulang ang kwento ni Hannah sayo" sabi ko habang tinatapik ang braso niya.
Napapiling siya at natatawa naman si bestfriend.
"So ikakasal ka na talaga?" Tanong ni Chard.
Binigyan naman ako ni Hannah ng nakakalokong ngiti.
"Yes, ikakasal ako. Kaya ikaw" sabay turo kay Chard. "Tell your boys to swim fast, I need a ring bearer or a flower girl"
Namilog mga mata nila sa sinabi ko, that causes me to laugh hysterically.
"Bwisit ka, lumayas ka na nga" tulak palabas sakin ni Hannah.
Natatawa parin ako as I waved them good bye.
Definitely a fun day!
-----------------------------
Stay true, Stay you. ☺
©CrazyAnneWrites