Camilla's POV
Mabilis nagdaan ang mga araw.
Simula nung epic fail na lunch date, hindi na ulit ako nagpakita kay Clay.
Hindi man niya ako nakikita, pero binabantayan ko siya. Stalker alert!
Simula ng malaman kong hindi siya nag-lalunch, lagi akong may inuutusan para dalhan siya ng pagkain sa library. Ayokong nagpapalipas siya ng gutom, at hindi naman ako tanga para hindi malaman ang dahilan kung bakit hindi siya kumakain.
Mag-iisang buwan ko narin ginagawa yun, minsan tinatanggihan na ni Clay. Pero, mahigpit kong bilin sa kasambahay ni daddy na wag umalis hanggat hindi niya kinakain ang dala niya.
Masaya na ako kahit papano, masaya ako na kahit sa ganitong paraan naaalagaan ko siya. Alam ni Hannah ang lahat ng ginagawa ko, tinatawanan nga niya ako kasi si Clay lang daw pala ang magpapatorpe sakin.
Sa ngayon, tinitiis ko lahat. Yung pananabik na makausap siya, makasama at mayakap.
Yun lang?
I want to kiss her, I want to touch her. I want to make love with her.
I ache for her kisses, I crave for her touches. I long for her to make love with me.
Kakatapos lang ng lunch break, naglalakad ako ngayon pabalik ng classroom ng bigla akong nakaramdam ng ihi.
Dumaan na muna ako ng banyo, bubuksan ko na sana ang pinto ng may narinig akong pamilyar na boses.
It was Althea and Clay.
Hindi na ako pumasok at nakinig na muna sa pinaguusapan nila.
"Ikaw ba yun? Ikaw ba yung nagdadala ng pagkain sakin tuwing lunch time sa library?" Tanong ni Clay.
No love, it was me.
Namilog ang mga mata ko sa sinagot ng cobra."A-ah. Oo, ayaw mo kasi sumabay sakin"
Sinungaling!!!!
Gusto ko siyang sigurin, gusto ko siyang sampalin. Gusto kong isagaw sa palaka niyang mukha na ako yun!!!
How dare her take credits for something she didn't do!
Hindi na ako nagtagal pa dun, mabilis na akong naglakad pabalik ng classroom. Nakayukom mga palad ko sa galit, wag lang may haharang harang sakin at baka masuntok ko pagmumukha nila.
Natapos na ang buong klase ko sa hapon, hindi ko naman pinakita sa mga students na wala ako sa mood. Isa pa, wala naman silang kasalanan.
Nagmadali narin akong lumabas at tinakbo ang faculty ni Hannah.
Tamang tama, pagdating ko dun. Nagsialisan na mga ibang guro, si Hannah na lang at ako ang naiwan.
Kinwento ko ang nangyari, para naman akong batang nagsusumbong sa kanyang nanay. Kailangan ko kasi mailabas 'to, feeling ko sasabog ako.
"Kasalanan mo rin yan eh" sabi ni Hannah, that earn her a death stare from me.
"I'm sorry, pero may kasalanan ka rin talaga" pagpapaumanhin niya.
I gave her a care-to-explain-why look.
"Kung ikaw na mismo gumawa nun, kung hindi ka nagtatago. Eh di sana walang gantong issue ngayon" panenermon niya.
"Can't you see why I did those things? I want to protecr her, I want to protect my career. Alam mong bawal ang ganto diba?" Defensive kong pahayag.
"Really Camy? Sakin ka pa talaga mag-sisinungaling?" Iritang tanong ni Montano.
Yes I lied, I don't care about what people say. Wala akong pakialam sa sasabihin nila dahil hindi ko naman ikakayaman o ikakahirap ang opinyon nila.
I'm just scared.
I get nervous, a lot. Feeling ko, lahat ng galaw ko kailangan kong bantayan. Hindi dahil sa pinaparamdam niya sakin na uncomfortable siya or yung situation. Kinakabahan lang talaga ako sa twing tinitigan niya ako sa mata, sa twing kinakausap niya ako. Sa twing gagalaw mga labi niya at marinig ko yung boses niya.
In love na in love bes.
"Torpe" madiin na sabi ni Hannah.
I sighed.
Useless naman makipag-debate diyan, sa sinapupunan niya ata ako nanggaling. She knows me too well, hindi na ako magtataka kung pati umbilical cord ko eh alam niya ang haba. -.-
"Anong gagawin ko? Now, she probably thinks that it was Althea who's taking care of her" nanlulumo kong sinabi.
"Tell her the truth, as simple as that" straight niyang sinabi.
"Eh paano nga? Ano sasabihin ko if nagtanong kung bakit ko ginagawa? Eh sa bilis nung cheetah, malamang nagpahayag na ng nararamdaman yun. Which make sense kung bakit siya nagpapadala ng pagkain" nakangusong pahayag ko.
"Siya ba talaga ang nagpapadala?" Tanong niya.
"Of course not! Sinungaling siya!" Iritang sagot ko.
"Oh yun naman pala, just tell her the truth. The WHOLE truth" diin niyang sinabi.
"You mean, mag-koconfess na ako ng f-feelings?" Natatakot na tanong ko kay Hannah.
"Yup" tanging sagot niya.
Naman oh, hindi pa ata ako handa. Ano na lang sasabihin ni Clay? Anong klaseng guro ako at nagkakagusto ako sa mga studyante. Baka mawalan siya ng respeto sakin, mawalan siya ng gana at iwasan ako.
Nooooooooo.
Ayokong iwasan niya ako, ayokong mangyari yun. Ang malas naman kasi ng timing! Sana pagkacollege mo na lang tayo pinagtagpo, yung hindi ka na student dito.
Gusto kong sabunutan ang sarili ko, pero mas maganda if si Althea ang sasabunutan ko.
Nakauwi na ako ng bahay, hindi parin nawawala ang galit ko sa nangyari. Galit ako kay Althea pero mas galit ako sa sarili ko.
Pagod na pago na utak ko, kaiisip kung ano ang gagawin ko ngayon.
I checked the time. Alas siyete na ng gabi, kanina pa ako hindi mapakali.
Feeling ko mawawala na si Clay sakin.
Walang sayo, Camilla.
I quickly run outside my room and grab my keys.
Nasa tapat ako ngayon ng building ni daddy, hindi ko alam kung anong pumasok sa magaling kong utak at tumungo dito.
Para namang may sariling utak ang mga kamay at paa ko.
Bumaba na ako ng sasakyan at naglakad patungong entrance.
"Ma'am Camilla, ngayon na lang po ulit kita nakita" masayang bati ng guwardiya sakin.
"Oho nga po eh, medyo busy po sa school" pagdadahilan ko.
"Ano po ginagawa niyo dito? Nakauwi na po si papa mo" takang tanong niya.
"Hindi si dad sadya ko, bibisitahin ko lang si lo---Clay. Studyante ko kasi yun" sagot ko.
"Ganon po ba? Sige po Ma'am, akyat na lang po kayo" sinenyasan niya yung lugar ng elevator.
Nakatapat na ako ngayon sa elevator, nagadadalawang isip ako kung pipindutin ko ba ang button o kumaripas na ng takbo pauwi.
Andito ka na, ituloy mo.
Huminga ako ng malalim and pressed 8.
Ding!
Napatalon ako sa gulat, jusme ano bang ginagawa ko dito? Anong sasabihin ko pagnakita niya ako?
Uuwi na ako.
Oo tama, uuwi na ako.
Gumalaw ka!!! Ayaw gumalaw ng mga paa ko!
Ituloy na kasi, pabitin eh.
Bahala na, bahala na si darna.
Pumasok na ako ng opisina, medyo madilim na. Tanging ilaw sa storage room ang nakikita ko, tinungo ko ito.
Then I saw her, nakatalikod siya sakin.
Hi love, I missed you.
I want to run and hug her, pero pinigilan ko sarili ko.
"Clay" I called her attention.
"Shit!" Pagmumura niya.
Nagulat ata siya sakin, yah think?
"Ma'am? Ano pong ginagawa niyo dito? Paano po kayo nakapasok? Sin---"
I kissed her.
I finally kissed her.
How I longed to taste this sweet red lips, this lips that's been taunting me since the day I saw you.
Alam kong gulat siya, gulat din ako sa sarili ko.
Ayoko na muna magisip, let me cherish this kiss first.
Sampalin mo ako pagkatapos, but for now. Let me live in this moment, even just for awhile.
She didn't push me back, good sign.
She didn't kiss me back either, bad sign.
Unti unti kong nilayo ang labi ko sa labi niya, tinitigan ko ang gulat at namumulang mukha ni Clay.
I bit my lip to suppress myself from smiling, she's too irresistable!
I was waiting for her to slap me, shout or insult me. Pero wala, with that.
I kissed her, again.
Kinabig ko ulo niya to deepen the kiss, I kissed her aggresively.
Alam kong gulat parin siya sa bilis ng pangyayari, I'm sorry love. I've been dying to this to you.
Para akong uhaw na sanggol sa mga halik na ginagawa ko sa kanya, kinagat kagat ko babang labi niya saka dinilaan.
I heard a soft moan from her.
Oh God.
Lumabot ata mga tuhod ko, pakiramdam ko may kung anong pumipitik sa bandang ibaba ko.
I have to stop, we both need air. I was about to stop when.
She kissed me.
She kissed me back.
She's kissing me hard.
Fuck! Who needs air anyway?! I do!
Those aggresive kiss turn in to a passionate one, Oh Clay you have no idea how happy I am right now.
Dahan-dahan kong nilayo ang mukha ko sa kanya, habol hininga kami pareho.
Unti unti kong minulat ang mga mata ko, just to see.
Ceiling?
Bed?
O_o
O_O
FUCK!!!!!
Nakatulog pala ako!
------------------------------
Stay true, Stay you. ☺
©CrazyAnneWrites