"Kayla, I hope that you're aware that your performance for the last two months is disappointing." Gerard said with a serious face. Napayuko ako at nakagat ang labi ko sa sobrang hiya.
Alam ko naman kung ano ang tinutukoy niya. Disappointing is actually an understatement for everything, alam kong ganyan lang ang ginamit niyang salita dahil mabait si Gerard. I held three projects and it was all a disaster. Lahat palpak. Kahit ako ay disappointed sa sarili ko. I know I could've done better in all those events but I just couldn't concentrate. Masiyado akong districted kay Klaus and I shouldn't be.
Binitawan ko na ang event para sa company nila but I didn't expect that our paths would always cross. He's just everywhere I go. Sa mga parties, sometimes even with my meetings with the client. Hindi ko naman expected na kaibigan o stock holder siya ng mga company ng project na hahawakan ko. Mawawalan talaga ako ng trabaho dahil sa kanya.
"I'm giving you another chance." He took a folder from the side of his desk at inilagay sa harap ko. Kinuha ko iyon at binuksan. "This is an important event, there will be guests from overseas. Malalaking pangalan ng mga tao ang pupunta sa party na yan. So do everything that you can to make it successful. I know that you're good at your job Kayla. Don't screw it up."
I went back to my cubicle in the office and stared at the folder. Kung sino o ano man ang event na ito, gagawin ko ang lahat para maiayos ito. I can't lose everything that I have right now dahil may anak akong binubuhay. I took a deep breath and opened the folder.
Vogel Corporations
Halos manigas ang buong katawan ko nang mabasa ang pangalan ng company na nakalagay folder. There's only one family with that surname in the Philippines and I know very well the heiress, I know her too well.
"No matter how hard you try to dress up you can never be as beautiful as me." Inirapan ko si Calla na nasa tabi ko at hindi siya pinansin. Bakit ba kasi nandito ang babaeng to? Ang usapan namin ni Demitri at Klaus kami lang ang magkakasama ngayong gabi. Ngumisi siya sa akin. "Did you honestly think that you can have them both in your hands? Don't think so honey."
Hindi ako nagsalita at hinayaan lang siya na umupo sa tabi ko. Ang tagal naman kasing dumating nung dalawa. Dapat kanina pa sila nandito sa sala kung saan kami magkikita-kita.
Hindi ko alam kung bakit hindi makita ni Klaus kung gaano kasama ang ugali ng babaeng to. Anghel masiyado sa paningin niya pero kapag wala siya? Lumalabas ang sungay, lalo na pagdating sa akin. Tumawa siya ng malakas. Para sa ibang tao mala anghel ang tawa niya, pero para sa akin pang kontrabida sa pelikula. Yung tipong may pinasabog na bus tapos tumatawa pa siya habang pinapanood na nasusunog yung mga tao sa loob. Ganon.
"Don't really see what tita Vicky sees in you. She said you're just like your mom... so does that mean you're also meant to be a maid?" Tinignan ko siya ng masama. Secretary nga ang mama ko at hindi katulong. Ang kukulit.
"Pwede bang kahit minsan Calla itikom mo yang bibig mo kapag tayong dalawa lang? Maging anghel ka kagaya ng ipinapakita mo sa ibang tao. Apply mo din pagiging plastic mo sakin minsan."
Hindi ako pumapatol lalo na pagdating sa kanya dahil alam ko kung gaano siya kaimportante kay Klaus at kahit inis na inis ako sa lalaking iyon, kaibigan ko pa rin siya. Pero sa pagkakataon na to hindi ko na napigilan dahil dinamay na niya ang mama ko. Mukhang nagulat naman siya sa sinabi ko dahil nasanay siya na hinahayaan ko lang siya na laitin ako. Pumalakpak siya ng dahan-dahan at tumawa.
"Wow, you really have the guts, huh. With that cheap dress, cheap shoes... you really think you can outrun a girl like me who has everything?"
"Wala sayo ang lahat Calla."
"Yes. I do. I have money and I can have everything that I want." Ngumiti ako ng sarkastiko at umiling.
"Mayaman ka nga. Marami kang pera pero naaawa parin ako sayo. Alam mo kung bakit? Dahil hanggang ngayon nang lilimos ka parin ng atensyon, lalo na kay Klaus. Sa tingin mo ba hindi ko napapansin na sa tuwing sumasama ka sa amin palagi mong sinosolo ang atensyon niya dahil ayaw mong tumitingin siya sa akin?" Tinaasan ko siya ng isang kilay. Para namang tinamaan siya sa mga sinabi ko.
"No matter what you do Kayla, he's mine. Klaus is mine." Nginisihan ko siya.
"O edi sayo." Alam ko naman na sila na ni Klaus. Wala naman akong pakealam. Matagal na akong nag move on.
"I know you like him."
"Luh, di ah. Crush ko lang naman siya noon." She made a sarcastic laugh. "Nasiraan na ng ulo." Bulong ko.
"I know you like him Kayla, but whatever happens, I will never let you have him." Kumunot ang noo ko habang nakatingin sa kanya at napakamot ng ulo.
"Bakit ba masiyado kang insecure sakin?"
"I'm not insecure!"
"Oh please Calla." Sabi ko sa pang gagaya ng maarte niyang tono. Kitang kita ko sa mukha niya na galit na galit na siya kaya mas lalo akong ginanahan na mang asar. "Alam ko na insecure ka sa akin. Bakit? Natatakot ka na baka isang araw ma-realize ni Klaus na ako nga ang gusto niya at iwan ka? Alam nating dalawa na masiyadong attached si Klaus sa akin. Takot ka noh?"
"You little bitch!" Bago pa ako makapag react, agad na siyang sumunggab sa akin at sinampal ako ng malakas bago hinila ang buhok ko.
Hindi ako nagpatalo at agad ding hinila ang buhok niya. Kung gusto niya ng away kalye pwes yun ang ibibigay ko sa kanya. Parehas kaming nagsisisigaw at naghihilahan ng buhok at wala ni isa ang gustong magpatalo.
"I will ruin your life! Remember that bitch!" Paulit-ulit na sigaw niya pero wala akong pakealam at hinila lang ang buhok niya.
Ang ganda talaga ni Calla... ang ganda ng buhok... ang gandang kalbuhin.
"What the hell?!" Rinig kong sigaw ni Klaus at agad na tumakbo palapit sa amin. Napansin ko ang biglang pagbitaw ni Call sa buhok ko at humawak sa kamay ko. "Hey! Stop it! Kayla let go!"
"Klaus! Please help! It hurts." Pagnamakaawa ni Calla. Hayop din talaga sa kaplastikan ang babaeng to! Woooh. The best!
"Kayla enough!" Yun. Yun ang tono ng boses ni Klaus na nakapagpatigil sa akin. Binitawan ko ang buhok ni Calla at lumayo. "What the fuck is wrong with you?"
Galit na tanong sa akin ni Klaus bago lumipat ang tingin kay Call at hinawi ang buhok na nakatakip sa mukha niya. "Are you alright?"
Hindi ko alam kung ano ang mas masakit... yung sampal at sabunot ni Calla o yung tingin sa akin ni Klaus ngayon.
"Hey, it's okay. I'm here." Niyakap niya si Calla na ngayon ay humihikbi na sa dibdib niya.
Galing, pwede na mag artista. Siya nalang kaya ang kunin nung celebrity manager na kaibigan ni maam Vicky? Total magaling siyang umarte na biktima palagi.
Tinginan ako ng masama ni Klaus. "Don't do this again Kayla. I'm warning you. Don't hurt her again."
Tumayo na silang dalawa at inakay na siya ni Klaus paalis ng bahay. Nanatili akong nakaupo sa sahig. Hindi ko alam kung bakit isa-isang nagsimulang tumulo ang mga luha ko. Iniyuko ko ang mukha ko sa mga braso ko na nakapating ngayon sa tuhod ko. Masakit..
"Are you okay?" Tumingala ako at nakita ko ang nag aalalang mukha ni Demitri. "You have a small scratch on your face. Does it hurt?" Umiling ako.
"Sorry I was late. I bought you a present." Ibinigay niya sa akin ang isang maliit na kahon na nakabalot at may nakataling ribbon. Ngumiti siya sa akin. He patted my head habang tinitignan ko ang regalo na bigay niya. "Happy Birthday Kaylareen."