ဒုန္း~~~ဒုန္း~~
"ပတ္ခ်န္းေယာလ္!!!တံခါးဖြင့္!!တံခါးဖြင့္
ေပးပါ " ဒုန္း...ဒုန္း
"............"
"ပတ္ခ်န္းေယာလ္!!! အဟင့္"
အခန္းအတြင္းကေန တံခါးကုိအဆက္မပ်က္ထုေနတဲ့ဆယ္ဟြန္းေအာ္သံေတြကုိ ၾကားလ်က္နဲ႔
ခ်န္းေယာလ္ တံခါးဖြင့္မေပးမိ.....
အခန္းတံခါးကုိသာမွီလ်က္ ထုိင္ငုိေနမိသည္...
"ကေလးရယ္~~"
ဒုန္း~~~~ဒုန္း~~~
မနက္ကလည္း သူ႔ကုိေဆးလိပ္မတုိက္လုိ႔
ခ်န္းေယာလ္ကုိကုတ္ဆြဲပီး သူ႔ကုိယ္သူ
နံရံနဲ႔ေခါင္းေျပးေဆာင့္ၿပီးၿပီ...
သူနာက်င္ေတာ့ ခ်န္းေယာလ္မေနသာေတာ့ပဲ
တစ္လိပ္ထုတ္ေပးလုိက္ရတယ္...
အာ့တာေသာက္ၿပီး ကုန္ေရာ ေနာက္ထပ္
ေတာင္းတယ္ အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစမဲ့ ပစၥည္းေတြအကုန္အျပင္ထုတ္ကာ ခုလုိအခန္းတံ
ခါးပိတ္ထားလုိက္ရသည္ ....
"ပတ္ခ်န္းေယာလ္ တံခါးဖြင့္ေပး!!!"
အဆက္မျပတ္ထုေနတာပဲ လက္ေတြ
နာေနေတာ့မွာပဲ ကေလးရယ္.....
ခ်န္းေယာလ္ တံခါးဝမွီရင္းငုိေနတုန္း
"ကုိကုိ!!!"
ဂီခ်န္းေရာက္လာကာ......အခန္းထဲ ဆယ္ဟြန္းအသံၾကားေတာ့ ...
"ဘယ္လုိေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ ကုိကုိရယ္"..
"ငါေၾကာင့္ အဟင့္ ငါေၾကာင့္ပါ "
ခ်န္းေယာလ္ ဂီခ်န္းရင္ခြင္ထဲ တုိးဝင္ကာ
ေအာ္ဟစ္ငုိမိသည္....
"မငုိပါနဲ႔ ကုိကုိရယ္~~"
"ငါဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ ဘာဆက္လုပ္သင့္လဲ
ဘာမွကုိမစဥ္းစားတက္ေတာ့ဘူး"
ဂီခ်န္း ကုိကုိဖက္ထားကာ သက္ျပင္းခ်မိသည္..
"သူေဆးလုိအပ္ေနလုိ႔ အ႐ူးတစ္ေယာက္လုိျဖစ္ေနတဲ့ပုံကုိငါမၾကည့္ရက္ဘူး"
"ကုိကုိ က်ေတာ္ကုိၾကည့္ "
ကုိကုိမ်က္ႏွာကုိ အုပ္ကုိင္ရင္း...
"က်ေတာ္သိတယ္ ဆယ္ဟြန္းကုိ ကုိကုိနဲ႔ဘယ္လုိမွထားလုိ႔မျဖစ္ဘူးဆုိတာ"
"ဘာကုိဆုိလုိခ်င္တာလဲ??"
"သူခုလုိျဖစ္ေနတာမၾကည့္ရက္ၿပီး ေဆးလိပ္ေတြထုတ္ေပးေနမွာဆုိတာ က်ေတာ္သိတယ္"
အမွန္စကားေတြေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္ေခါင္းငုံလုိက္မိသည္
"ဟုတ္တယ္ ငါ ငါသူကုိၾကည့္ၿပီး
မလုပ္ရက္လုိ႔ မနက္ကထုတ္ေပးလုိက္မိတယ္...
"က်စ္!!ကုိကုိနဲ႔ေတာ့ခက္လုိက္တာ"
"ေဘဘီမသိဘူးေနာ္....အာ့လုိေတြျဖစ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ခံရခက္တယ္ဆုိတာ...ကုိကုိ
ကုိယ္ေတြ႔......"
ခ်န္းေယာလ္တုန္း အလူးလဲခံရတာ..ကေလး
လည္း အာ့လုိခံစားေနရမွာ...
"အင္းပါ သိပါတယ္...ဒါမဲ့ သူဘဝကုိ
ကယ္တင္ရမယ္ေလ"
ခ်န္းေယာလ္မ်က္ရည္မ်ားသုတ္ၿပီး...
"အာ့ဆုိ ငါဘာလုပ္ရမွာလဲ??"
"သူ႔အေဖဆီကုိ ျပန္ပုိ႔လုိက္ပါ~"
ခ်န္းေယာလ္ အံျသကာေခါင္းရမ္းရင္း...
"ဟင့္အင္း အာ့ဆုိ ငါတုိ႔တသက္လုံး
ေဝးရမွာ..."
"ကုိကုိ!!! ေဝးရမွာထက္ ဆယ္ဟြန္း
ဘဝေလးကုိ ပ်က္စီးခံမွာလား??"
ခ်န္းေယာလ္ေတြေဝသြားသည္...
"ငါ ငါ သူနဲ႔မခြဲႏုိင္ဘူး"
"အာ့ေၾကာင့္ ကုိကုိ ကုိက်ေတာ္အေစာႀကီးကတည္းေျပာခဲ့တယ္မလား??"
"အဟင့္ ဟီး...ငါမွားခဲ့ပါတယ္ ကိစၥေတြအားလုံး
ထဲကေလးကုိငါဆြဲမထည့္သင့္ခဲ့ဘူး"
"ကုိကုိရယ္~~~"
ကုိကုိလည္းခံစားခဲ့ရတာ ဂီခ်န္းသိပါတယ္...
ဂီခ်န္းျပန္သြားေတာ့ အခန္းထဲက ဆယ္ဟြန္းၿငိမ့္သြားၿပီးမုိ႔ ခ်န္းေယာလ္တံခါးဖြင့္ၿပီး
ဝင္ခဲ့လုိက္တယ္....
ၾကမ္းျပင္ေပၚ မ်က္ရည္ေတြ ေခြၽးေတြရြဲနစ္ကာ
ဆယ္ဟြန္းအိပ္ေမာက်ေနၿပီ
ၾကည့္ရတာ ေအာ္ဟစ္ရလုိ႔ေမာသြားဟန္ပဲ...
နီရဲကာ.ပြန္းပဲ့ေနတဲ့လက္ကေလးကုိ ကုိင္ႁပီး
ခ်န္းေယာလ္နမ္း႐ႈိက္လုိက္တယ္......
"ကုိယ္ အာ့လုိလုပ္သင့္လား ကေလး"
ခ်န္းေယာလ္ ခြဲရမွာစဥ္းစားလုိက္တုိင္း
ရင္ထဲမြန္းၾကပ္ကာ နာက်င္လာတယ္...
"ဟမ္ ကေလးကုိ ေဖေဖဆီ ျပန္ပုိ႔ေပးသင့္လား
လုိ႔ အဟင့္"
ခ်န္းေယာလ္ သူ႔ကုိရင္ခြင္ထဲ တင္းၾကပ္စြာ
ဖက္ထားမိသည္.....
ကုိယ္႐ူးရပါေတာ့မယ္ကြာ.....
....................
ခြပ္!!💥
"က်ေတာ္ သူငယ္ခ်င္း ခုလုိျဖစ္ရတာ
ခင္မ်ားေၾကာင့္!!!!"
မင္ေဆာ့ သူထုိးလုိက္လုိ႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚ
လွဲက်ေနတဲ့ ခ်န္းေယာလ္ကုိ တစ္ခ်က္ၿပီး.
တစ္ခ်က္ အားရေအာင္ထုိးလုိက္သည္...
"အဟင့္ ခုဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲ??
ေျပာေလ ပါးစပ္ပိတ္မေနနဲ႔ ပတ္ခ်န္းေယာလ္!"
"........................."
ၾကဳိးတုပ္ထားၿပီး အိပ္ယာေပၚ အတင္း႐ုန္းေနတဲ့ ဆယ္ဟြန္္းပုံစံကုိ ခ်န္းေယာလ္ ရင္နာစြာၾကည့့္ရင္း...
"သူေဌးအုိကုိ ဆက္သြယ္ေပးပါလား??
ငါဖုန္းကုိ တစ္ခ်က္ေလာက္ဆက္ဖုိ႔"
မင္ေဆာ့ မ်က္ရည္မ်ားသုတ္လုိက္ၿပီး ....
"အန္ကယ္ဆီ?? ဘာလုပ္ဖုိ႔လဲ??"
"ငါလက္ထဲမွာဆုိ ဒီထက္ပုိဆုိးဝါးလာႏုိင္တယ္
အာ့ေၾကာင့္ သူအေဖဆီျပန္ပုိ႔ေပးလုိက္ေတာ့မယ္...."
"တကယ္!!!ဟုတ္တယ္ အာ့အၾကံအရမ္းေကာင္းတယ္ ပတ္ခ်န္းေယာလ္.."
ခ်န္းေယာလ္ သူကုိၾကဳိးတုပ္ထားလုိ႔ စူးစူးရွ
ၾကည့္ေနတဲ့ ဆယ္ဟြန္းကုိ ျပဳံးျပလုိက္ေတာ့
ကေလးေလးက မ်က္ႏွာကုိခ်က္ခ်င္းလြဲ
သြားကာ ေဒါသေတြထြက္ေနတယ္...
"စိတ္ခ် က်ေတာ္ဆက္သြယ္လုိက္မယ္ေနာ္..
ခုလုိ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္....."
"အင္း မင္ေဆာ့ကူညီေပးပါအုံး"
ဆယ္ဟြန္းကုိ စိတ္မေကာင္းစြာၾကည့္ၿပီး
မင္ေဆာ့ ျပန္သြားသည္...
"ဟြန္း~~"
"က်ေတာ္ကုိ ေဆးလိပ္ေပးပါ"
"ကုိယ္ခုလုိ လုပ္လုိက္တယ္ဆုိတာ
ကေလးကုိခ်စ္လြန္းလုိ႔ပါ..."
"ေဆးလိပ္ေပးပါလုိ႔!!!!!ပတ္ခ်န္းေယာလ္"
ခ်န္းေယာလ္ သူ႔ကုိရန္ေထာင္ေနတဲ့
ႏႈတ္ခမ္းေသးေသးေလးကုိ တပ္မက္စြာ
နမ္းေတာ့ ဆယ္ဟြန္းက.အတင္း႐ုန္းတယ္
"ခ်စ္တယ္~~ဟြန္း"
တကယ ္စိတ္ရင္းအမွန္နဲ႔ပါ ကေလးရယ္
အာ့လုိေျပာလုိက္ေတာ့ ၿငိမ့္က်သြားကာ
မ်က္လုံးျပဴ းေလးနဲ႔ေမာ့ၾကည့္လာသည္
ခ်န္းေယာလ္ လက္ကၾကဳိးေတြျဖည္ေပးလုိက္ၿပီး
ဆံပင္ေလးကုိပြတ္သပ္ေပးလုိက္ကာ..
"ကုိယ္အျပစ္ေတြတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္...
ၿပီးေတာ့ ေနေကာင္းျမန္ျမန္ျပန္ေကာင္းေအာင္
ကုိယ္ဆုေတာင္းေနတယ္ သိလား??"
ဆယ္ဟြန္း သူ႔ကုိငုိမဲ့မဲ့ၾကည့္ေနသည္....
"လာ ေဆးလိ္မ္းရေအာင္ လက္ေတြ
နာေနတယ္မလား??"
သူ႔လက္ေတြကုိကုိင္ေတာ့ ႐ုန္းထြက္ကာ
အိပ္ယာေပၚလွဲၿပီး တစ္ဖက္လွည့္သြားသည္..
"ဟြန္း~~"
တုန္ယင္ေနတဲ့ခႏၶာကုိယ္ေလးေၾကာင့္
ငုိေနၿပီဆုိတာသိတယ္....
"မငုိပါနဲ႔ ဟြန္းရယ္~~"
"က်ေတာ္ကုိခ်စ္ရင္ ေဆးလိပ္ေသာက္ခြင့္
ေပးပါ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ခ်န္းေယာလ္ သူ႔စကားေတြမၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ အခန္းအျပင္ထြက္သြားသည္....
ဆယ္ဟြန္းအိပ္ယာေပၚက ေခါင္းအုံးေတြ
ေစာင္ေတြကုိ အားကုန္လြင့္ပစ္လုိက္သည္..
"အားးးး ေဆးလိပ္ေပး!!!!!!!ေပးလုိ႔"
ခ်န္းေယာလ္ တံခါးအျပင္ကေန
အံႀကိတ္ကာ နားႏွစ္ဖက္ကုိအေသပိတ္ထားမိ..
စိတ္ကုိတင္းထား..ခ်န္းေယာလ္...
ကေလးအတြက္ တင္းထားရမယ္~~~
.....................
အစာမစားတာ အေတာ္ၾကာလာေတာ့
ဆယ္ဟြန္းအေတာ္ပိန္လာတယ္...
မ်က္တြင္းေတြလည္းက်ကာ ညဆုိအဖ်ားေတြ
အရမ္းတက္ၿပီး ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္တက္သည္..
ခုလည္း အိပ္ယာေပၚ ေခြေခြေလးလဲကာ..
မ်က္လုံးမ်ားက ေယာက္ယက္ခတ္ေနတယ္..
"ဟြန္း ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ရေအာင္ေနာ္"
"မေသာက္ဘူး သြား!!ခင္မ်ားထြက္သြား!"
"ေသာက္မွအား႐ွိမွာေလ"
ဆယ္ဟြန္းကုိ ဂီခ်န္းကအတင္းဆြဲထူကာ
ခ်န္းေယာလ္ကဇြတ္တုိက္တယ္....
"ဆယ္ဟြန္းက လိမၼာတယ္ ေသာက္
လုိက္ပါေနာ္"
"ဟင့္အင္း မေသာက္ဘူး လႊတ္!!"
ခ်န္းေယာလ္ဇြတ္တုိက္တယ္ ေသာက္မွရမည္
မင္ေဆာ့ဖုန္းဆက္တယ္ သူေဌးအုိ ကုိရီးယား
ကုိဒီေန႔ေရာက္မယ္တဲ့....
ဒါေၾကာင့္ ဆန္ျပဳတ္ထဲအိပ္ေဆးခတ္ကာ
ေခၚသြားခုိင္းရမည္....
"ကုိကုိ ဆယ္ဟြန္းအိပ္သြားၿပီ"
"အင္း ~~"
ဂီခ်န္းအလုိက္တသိ ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္ယူကာ
အခန္းအျပင္ထြက္သြားတယ္...
ဆယ္ဟြန္းကုိရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ ခ်န္းေယာလ္
ႀကိတ္ငုိမိသည္...
ခဏေနခြဲရေတာ့မယ္....
တသက္လုံးမေတြ႔ရေတာ့ဘူး....
"မခြဲခ်င္ဘူး ကေလးရယ္"
ခ်န္းေယာလ္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ဆယ္ဟြန္း ႏႈတ္
ခမ္းကုိအၾကာႀကီးဖိကပ္ထားလုိက္တယ္..
ေနာက္ဆုံးအနမ္း~~~~
......................
လက္သီးရဲ႕အားပါးမူေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္
ယုိင္နဲသြားတယ္..
"ေခြးေကာင္ !!!"
ဂီခ်န္းအနားေျပးလာကာ ခ်န္းေယာလ္
ထူေပးရင္း..
"ကုိကုိ အဆင္ေျပရဲ႕လား??"
"ရတယ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး"
မင္ေဆာ့လည္း အခန္းတံခါးမွာရပ္ေနသည္
သူေဌးအုိ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ဆယ္ဟြန္းကုိ
ေပြ႔ခ်ီကာထြက္သြားမယ္လုပ္ေတာ့...
"က်ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ခ်န္းေယာလ္ သူ႔ေ႐ွ႕ဒူးေထာက္လုိက္သည္..
"မင္း ဘာလုပ္တာလဲ ဖယ္စမ္း!!!"
"ဟြန္းကုိ အရင္တုိင္းျပန္ျဖစ္ေအာင္ ေသခ်ာကုသေပးပါေနာ္ "
"မင္းေျပာစရာမလုိဘူး ငါသားကုိ အျမန္ဆုံး
ျပန္ေကာင္းေအာင္ အစြမ္းကုန္ၾကဳိးစားမွာ"
"က်ေတာ္ယုံပါတယ္ အာ့ေၾကာင့္လည္း
က်ေတာ္ ခင္မ်ားဆီျပန္ေပးတာပါ"
"အပုိမလုပ္စမ္းနဲ႔ မင္းငါ့သားကုိအစကတည္း
ကမခ်စ္ခဲ့ဘူး.."
"ဟင့္အင္း...က်ေတာ္ဟြန္းကုိ ခင္မ်ားသားမွန္း
မသိခင္ကတည္းက စိတ္ရင္းနဲ႔ခ်စ္ခဲ့တာ..
ဦးေႏွာက္မ႐ွိတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ ကိစၥေတြၾကားထဲ ကေလးကုိဆြဲထည့္မိတာ..
အာ့တြက္လည္း က်ေတာ္ရင္ေတြေပါက္ကြဲ
မတက္ပဲ ခုလည္း ဟြန္းကုိခ်စ္လြန္းလုိ႔
ခ်စ္လြန္းလုိ႔ လက္လႊတ္ေပးလုိက္တာ!!"
"အာ့တြက္ ငါမင္းကုိေက်းဇူးတင္တယ္လုိ႔
မေျပာႏုိင္ဘူး ဒါမဲ့ မင္းအစ္မကုိ ငါဒူးေထာက္ၿပီး
လာေတာင္းပန္မွာပါ..."
ခ်န္းေယာလ္ ကုတ္အက်ႌထဲက စာခ်ဴ ပ္ေလး
ကုိထုတ္ကာ သူေဌးအုိကုိေပးလုိက္သည္..
"ကြာ႐ွင္းစာခ်ဴ ပ္ပါ ၿပီးေတာ့ ခင္မ်ားစိတ္ခ်ေနပါ
သူ႔ေ႐ွ႕ က်ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွျပန္ေပၚမလာေတာ့ပါဘူး..က်ေတာ္ ဟြန္းကုိစိတ္ခ်ပါရေစ"
သူေဌးအုိယူၿပီး...မင္ေဆာ့ကုိေခၚကာ..
"ေအး မင္းကတိမင္းတည္ပါ ငါတုိ႔သြားေတာ့မယ္"
ခ်န္းေယာလ္ ဆယ္ဟြန္းမ်က္ႏွာကုိေသခ်ာ
ၾကည့္ရင္း ...
ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္ ကေလးရယ္...
ဆယ္ဟြန္းပါသြားတဲ့ ကားေလးကုိ
ခ်န္းေယာလ္ လမ္းဆုံးထိလုိက္ၾကည့္ေနမိသည္.
"ကုိကုိ~~"
"အားးးးး"
ခ်န္းေယာလ္ ဒူးေထာက္ကာ အားကုန္ေအာ္ပစ္လုိက္ကာ ေခါင္းငုိက္ဆုိက္က်လ်က္..
"ေအာ္လုိက္ စိတ္ေတြအားလုံး ေပါ့
သြားေအာင္ ေအာ္ထုတ္ပစ္လုိက္.."
ဂီခ်န္းရင္ခြင္ထဲတုိးဝင္ကာ ခ်န္းေယာလ္
အားရပါးကငုိေကြၽးလုိက္သည္...
"ငါသူ႔ကုိအရမ္းခ်စ္တယ္ ဂီခ်န္းရယ္..အဟင့္.."
ထုိစကားကုိ အထပ္ထပ္ေျပာလ်က္~~~~
......................
အျမန္ဆုံးျပန္ေကာင္းၿပီ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္
ေနသြားရမယ္ေနာ္ ကေလးေလး ~~~
TBC.........
💔
ဒုန်း~~~ဒုန်း~~
"ပတ်ချန်းယောလ်!!!တံခါးဖွင့်!!တံခါးဖွင့်
ပေးပါ " ဒုန်း...ဒုန်း
"............"
"ပတ်ချန်းယောလ်!!! အဟင့်"
အခန်းအတွင်းကနေ တံခါးကိုအဆက်မပျက်ထုနေတဲ့ဆယ်ဟွန်းအော်သံတွေကို ကြားလျက်နဲ့
ချန်းယောလ် တံခါးဖွင့်မပေးမိ.....
အခန်းတံခါးကိုသာမှီလျက် ထိုင်ငိုနေမိသည်...
"ကလေးရယ်~~"
ဒုန်း~~~~ဒုန်း~~~
မနက်ကလည်း သူ့ကိုဆေးလိပ်မတိုက်လို့
ချန်းယောလ်ကိုကုတ်ဆွဲပီး သူ့ကိုယ်သူ
နံရံနဲ့ခေါင်းပြေးဆောင့်ပြီးပြီ...
သူနာကျင်တော့ ချန်းယောလ်မနေသာတော့ပဲ
တစ်လိပ်ထုတ်ပေးလိုက်ရတယ်...
အာ့တာသောက်ပြီး ကုန်ရော နောက်ထပ်
တောင်းတယ် အန္တရာယ်ဖြစ်စေမဲ့ ပစ္စည်းတွေအကုန်အပြင်ထုတ်ကာ ခုလိုအခန်းတံ
ခါးပိတ်ထားလိုက်ရသည် ....
"ပတ်ချန်းယောလ် တံခါးဖွင့်ပေး!!!"
အဆက်မပြတ်ထုနေတာပဲ လက်တွေ
နာနေတော့မှာပဲ ကလေးရယ်.....
ချန်းယောလ် တံခါးဝမှီရင်းငိုနေတုန်း
"ကိုကို!!!"
ဂီချန်းရောက်လာကာ......အခန်းထဲ ဆယ်ဟွန်းအသံကြားတော့ ...
"ဘယ်လိုတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ ကိုကိုရယ်"..
"ငါကြောင့် အဟင့် ငါကြောင့်ပါ "
ချန်းယောလ် ဂီချန်းရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ကာ
အော်ဟစ်ငိုမိသည်....
"မငိုပါနဲ့ ကိုကိုရယ်~~"
"ငါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ဘာဆက်လုပ်သင့်လဲ
ဘာမှကိုမစဉ်းစားတက်တော့ဘူး"
ဂီချန်း ကိုကိုဖက်ထားကာ သက်ပြင်းချမိသည်..
"သူဆေးလိုအပ်နေလို့ အရူးတစ်ယောက်လိုဖြစ်နေတဲ့ပုံကိုငါမကြည့်ရက်ဘူး"
"ကိုကို ကျတော်ကိုကြည့် "
ကိုကိုမျက်နှာကို အုပ်ကိုင်ရင်း...
"ကျတော်သိတယ် ဆယ်ဟွန်းကို ကိုကိုနဲ့ဘယ်လိုမှထားလို့မဖြစ်ဘူးဆိုတာ"
"ဘာကိုဆိုလိုချင်တာလဲ??"
"သူခုလိုဖြစ်နေတာမကြည့်ရက်ပြီး ဆေးလိပ်တွေထုတ်ပေးနေမှာဆိုတာ ကျတော်သိတယ်"
အမှန်စကားတွေကြောင့် ချန်းယောလ်ခေါင်းငုံလိုက်မိသည်
"ဟုတ်တယ် ငါ ငါသူကိုကြည့်ပြီး
မလုပ်ရက်လို့ မနက်ကထုတ်ပေးလိုက်မိတယ်...
"ကျစ်!!ကိုကိုနဲ့တော့ခက်လိုက်တာ"
"ဘေဘီမသိဘူးနော်....အာ့လိုတွေဖြစ်ရင် ဘယ်လောက်ခံရခက်တယ်ဆိုတာ...ကိုကို
ကိုယ်တွေ့......"
ချန်းယောလ်တုန်း အလူးလဲခံရတာ..ကလေး
လည်း အာ့လိုခံစားနေရမှာ...
"အင်းပါ သိပါတယ်...ဒါမဲ့ သူဘဝကို
ကယ်တင်ရမယ်လေ"
ချန်းယောလ်မျက်ရည်များသုတ်ပြီး...
"အာ့ဆို ငါဘာလုပ်ရမှာလဲ??"
"သူ့အဖေဆီကို ပြန်ပို့လိုက်ပါ~"
ချန်းယောလ် အံသြကာခေါင်းရမ်းရင်း...
"ဟင့်အင်း အာ့ဆို ငါတို့တသက်လုံး
ဝေးရမှာ..."
"ကိုကို!!! ဝေးရမှာထက် ဆယ်ဟွန်း
ဘဝလေးကို ပျက်စီးခံမှာလား??"
ချန်းယောလ်တွေဝေသွားသည်...
"ငါ ငါ သူနဲ့မခွဲနိုင်ဘူး"
"အာ့ကြောင့် ကိုကို ကိုကျတော်အစောကြီးကတည်းပြောခဲ့တယ်မလား??"
"အဟင့် ဟီး...ငါမှားခဲ့ပါတယ် ကိစ္စတွေအားလုံး
ထဲကလေးကိုငါဆွဲမထည့်သင့်ခဲ့ဘူး"
"ကိုကိုရယ်~~~"
ကိုကိုလည်းခံစားခဲ့ရတာ ဂီချန်းသိပါတယ်...
ဂီချန်းပြန်သွားတော့ အခန်းထဲက ဆယ်ဟွန်းငြိမ့်သွားပြီးမို့ ချန်းယောလ်တံခါးဖွင့်ပြီး
ဝင်ခဲ့လိုက်တယ်....
ကြမ်းပြင်ပေါ် မျက်ရည်တွေ ချွေးတွေရွဲနစ်ကာ
ဆယ်ဟွန်းအိပ်မောကျနေပြီ
ကြည့်ရတာ အော်ဟစ်ရလို့မောသွားဟန်ပဲ...
နီရဲကာ.ပွန်းပဲ့နေတဲ့လက်ကလေးကို ကိုင်ပြီး
ချန်းယောလ်နမ်းရှိုက်လိုက်တယ်......
"ကိုယ် အာ့လိုလုပ်သင့်လား ကလေး"
ချန်းယောလ် ခွဲရမှာစဉ်းစားလိုက်တိုင်း
ရင်ထဲမွန်းကြပ်ကာ နာကျင်လာတယ်...
"ဟမ် ကလေးကို ဖေဖေဆီ ပြန်ပို့ပေးသင့်လား
လို့ အဟင့်"
ချန်းယောလ် သူ့ကိုရင်ခွင်ထဲ တင်းကြပ်စွာ
ဖက်ထားမိသည်.....
ကိုယ်ရူးရပါတော့မယ်ကွာ.....
....................
ခွပ်!!💥
"ကျတော် သူငယ်ချင်း ခုလိုဖြစ်ရတာ
ခင်များကြောင့်!!!!"
မင်ဆော့ သူထိုးလိုက်လို့ ကြမ်းပြင်ပေါ်
လှဲကျနေတဲ့ ချန်းယောလ်ကို တစ်ချက်ပြီး.
တစ်ချက် အားရအောင်ထိုးလိုက်သည်...
"အဟင့် ခုဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ??
ပြောလေ ပါးစပ်ပိတ်မနေနဲ့ ပတ်ချန်းယောလ်!"
"........................."
ကြိုးတုပ်ထားပြီး အိပ်ယာပေါ် အတင်းရုန်းနေတဲ့ ဆယ်ဟွန်းပုံစံကို ချန်းယောလ် ရင်နာစွာကြည့့်ရင်း...
"သူဌေးအိုကို ဆက်သွယ်ပေးပါလား??
ငါဖုန်းကို တစ်ချက်လောက်ဆက်ဖို့"
မင်ဆော့ မျက်ရည်များသုတ်လိုက်ပြီး ....
"အန်ကယ်ဆီ?? ဘာလုပ်ဖို့လဲ??"
"ငါလက်ထဲမှာဆို ဒီထက်ပိုဆိုးဝါးလာနိုင်တယ်
အာ့ကြောင့် သူအဖေဆီပြန်ပို့ပေးလိုက်တော့မယ်...."
"တကယ်!!!ဟုတ်တယ် အာ့အကြံအရမ်းကောင်းတယ် ပတ်ချန်းယောလ်.."
ချန်းယောလ် သူကိုကြိုးတုပ်ထားလို့ စူးစူးရှ
ကြည့်နေတဲ့ ဆယ်ဟွန်းကို ပြုံးပြလိုက်တော့
ကလေးလေးက မျက်နှာကိုချက်ချင်းလွဲ
သွားကာ ဒေါသတွေထွက်နေတယ်...
"စိတ်ချ ကျတော်ဆက်သွယ်လိုက်မယ်နော်..
ခုလို ဆုံးဖြတ်ချက်ချပေးတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်....."
"အင်း မင်ဆော့ကူညီပေးပါအုံး"
ဆယ်ဟွန်းကို စိတ်မကောင်းစွာကြည့်ပြီး
မင်ဆော့ ပြန်သွားသည်...
"ဟွန်း~~"
"ကျတော်ကို ဆေးလိပ်ပေးပါ"
"ကိုယ်ခုလို လုပ်လိုက်တယ်ဆိုတာ
ကလေးကိုချစ်လွန်းလို့ပါ..."
"ဆေးလိပ်ပေးပါလို့!!!!!ပတ်ချန်းယောလ်"
ချန်းယောလ် သူ့ကိုရန်ထောင်နေတဲ့
နှုတ်ခမ်းသေးသေးလေးကို တပ်မက်စွာ
နမ်းတော့ ဆယ်ဟွန်းက.အတင်းရုန်းတယ်
"ချစ်တယ်~~ဟွန်း"
တကယ ်စိတ်ရင်းအမှန်နဲ့ပါ ကလေးရယ်
အာ့လိုပြောလိုက်တော့ ငြိမ့်ကျသွားကာ
မျက်လုံးပြူ းလေးနဲ့မော့ကြည့်လာသည်
ချန်းယောလ် လက်ကကြိုးတွေဖြည်ပေးလိုက်ပြီး
ဆံပင်လေးကိုပွတ်သပ်ပေးလိုက်ကာ..
"ကိုယ်အပြစ်တွေတွက် တောင်းပန်ပါတယ်...
ပြီးတော့ နေကောင်းမြန်မြန်ပြန်ကောင်းအောင်
ကိုယ်ဆုတောင်းနေတယ် သိလား??"
ဆယ်ဟွန်း သူ့ကိုငိုမဲ့မဲ့ကြည့်နေသည်....
"လာ ဆေးလိမ်းရအောင် လက်တွေ
နာနေတယ်မလား??"
သူ့လက်တွေကိုကိုင်တော့ ရုန်းထွက်ကာ
အိပ်ယာပေါ်လှဲပြီး တစ်ဖက်လှည့်သွားသည်..
"ဟွန်း~~"
တုန်ယင်နေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကြောင့်
ငိုနေပြီဆိုတာသိတယ်....
"မငိုပါနဲ့ ဟွန်းရယ်~~"
"ကျတော်ကိုချစ်ရင် ဆေးလိပ်သောက်ခွင့်
ပေးပါ တောင်းပန်ပါတယ်"
ချန်းယောလ် သူ့စကားတွေမကြားချင်ယောင်ဆောင်ကာ အခန်းအပြင်ထွက်သွားသည်....
ဆယ်ဟွန်းအိပ်ယာပေါ်က ခေါင်းအုံးတွေ
စောင်တွေကို အားကုန်လွင့်ပစ်လိုက်သည်..
"အားးးး ဆေးလိပ်ပေး!!!!!!!ပေးလို့"
ချန်းယောလ် တံခါးအပြင်ကနေ
အံကြိတ်ကာ နားနှစ်ဖက်ကိုအသေပိတ်ထားမိ..
စိတ်ကိုတင်းထား..ချန်းယောလ်...
ကလေးအတွက် တင်းထားရမယ်~~~
.....................
အစာမစားတာ အတော်ကြာလာတော့
ဆယ်ဟွန်းအတော်ပိန်လာတယ်...
မျက်တွင်းတွေလည်းကျကာ ညဆိုအဖျားတွေ
အရမ်းတက်ပြီး ယောင်ချာချာဖြစ်တက်သည်..
ခုလည်း အိပ်ယာပေါ် ခွေခွေလေးလဲကာ..
မျက်လုံးများက ယောက်ယက်ခတ်နေတယ်..
"ဟွန်း ဆန်ပြုတ်သောက်ရအောင်နော်"
"မသောက်ဘူး သွား!!ခင်များထွက်သွား!"
"သောက်မှအားရှိမှာလေ"
ဆယ်ဟွန်းကို ဂီချန်းကအတင်းဆွဲထူကာ
ချန်းယောလ်ကဇွတ်တိုက်တယ်....
"ဆယ်ဟွန်းက လိမ္မာတယ် သောက်
လိုက်ပါနော်"
"ဟင့်အင်း မသောက်ဘူး လွှတ်!!"
ချန်းယောလ်ဇွတ်တိုက်တယ် သောက်မှရမည်
မင်ဆော့ဖုန်းဆက်တယ် သူဌေးအို ကိုရီးယား
ကိုဒီနေ့ရောက်မယ်တဲ့....
ဒါကြောင့် ဆန်ပြုတ်ထဲအိပ်ဆေးခတ်ကာ
ခေါ်သွားခိုင်းရမည်....
"ကိုကို ဆယ်ဟွန်းအိပ်သွားပြီ"
"အင်း ~~"
ဂီချန်းအလိုက်တသိ ဆန်ပြုတ်ပန်းကန်ယူကာ
အခန်းအပြင်ထွက်သွားတယ်...
ဆယ်ဟွန်းကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ ချန်းယောလ်
ကြိတ်ငိုမိသည်...
ခဏနေခွဲရတော့မယ်....
တသက်လုံးမတွေ့ရတော့ဘူး....
"မခွဲချင်ဘူး ကလေးရယ်"
ချန်းယောလ် သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ဆယ်ဟွန်း နှုတ်
ခမ်းကိုအကြာကြီးဖိကပ်ထားလိုက်တယ်..
နောက်ဆုံးအနမ်း~~~~
......................
လက်သီးရဲ့အားပါးမူကြောင့် ချန်းယောလ်
ယိုင်နဲသွားတယ်..
"ခွေးကောင် !!!"
ဂီချန်းအနားပြေးလာကာ ချန်းယောလ်
ထူပေးရင်း..
"ကိုကို အဆင်ပြေရဲ့လား??"
"ရတယ် ဘာမှမဖြစ်ဘူး"
မင်ဆော့လည်း အခန်းတံခါးမှာရပ်နေသည်
သူဌေးအို အိပ်ပျော်နေတဲ့ ဆယ်ဟွန်းကို
ပွေ့ချီကာထွက်သွားမယ်လုပ်တော့...
"ကျတော် တောင်းပန်ပါတယ်"
ချန်းယောလ် သူ့ရှေ့ဒူးထောက်လိုက်သည်..
"မင်း ဘာလုပ်တာလဲ ဖယ်စမ်း!!!"
"ဟွန်းကို အရင်တိုင်းပြန်ဖြစ်အောင် သေချာကုသပေးပါနော် "
"မင်းပြောစရာမလိုဘူး ငါသားကို အမြန်ဆုံး
ပြန်ကောင်းအောင် အစွမ်းကုန်ကြိုးစားမှာ"
"ကျတော်ယုံပါတယ် အာ့ကြောင့်လည်း
ကျတော် ခင်များဆီပြန်ပေးတာပါ"
"အပိုမလုပ်စမ်းနဲ့ မင်းငါ့သားကိုအစကတည်း
ကမချစ်ခဲ့ဘူး.."
"ဟင့်အင်း...ကျတော်ဟွန်းကို ခင်များသားမှန်း
မသိခင်ကတည်းက စိတ်ရင်းနဲ့ချစ်ခဲ့တာ..
ဦးနှောက်မရှိတဲ့ အတွေးတွေနဲ့ ကိစ္စတွေကြားထဲ ကလေးကိုဆွဲထည့်မိတာ..
အာ့တွက်လည်း ကျတော်ရင်တွေပေါက်ကွဲ
မတက်ပဲ ခုလည်း ဟွန်းကိုချစ်လွန်းလို့
ချစ်လွန်းလို့ လက်လွှတ်ပေးလိုက်တာ!!"
"အာ့တွက် ငါမင်းကိုကျေးဇူးတင်တယ်လို့
မပြောနိုင်ဘူး ဒါမဲ့ မင်းအစ်မကို ငါဒူးထောက်ပြီး
လာတောင်းပန်မှာပါ..."
ချန်းယောလ် ကုတ်အကျႌထဲက စာချူ ပ်လေး
ကိုထုတ်ကာ သူဌေးအိုကိုပေးလိုက်သည်..
"ကွာရှင်းစာချူ ပ်ပါ ပြီးတော့ ခင်များစိတ်ချနေပါ
သူ့ရှေ့ ကျတော်ဘယ်တော့မှပြန်ပေါ်မလာတော့ပါဘူး..ကျတော် ဟွန်းကိုစိတ်ချပါရစေ"
သူဌေးအိုယူပြီး...မင်ဆော့ကိုခေါ်ကာ..
"အေး မင်းကတိမင်းတည်ပါ ငါတို့သွားတော့မယ်"
ချန်းယောလ် ဆယ်ဟွန်းမျက်နှာကိုသေချာ
ကြည့်ရင်း ...
နှုတ်ဆက်ပါတယ် ကလေးရယ်...
ဆယ်ဟွန်းပါသွားတဲ့ ကားလေးကို
ချန်းယောလ် လမ်းဆုံးထိလိုက်ကြည့်နေမိသည်.
"ကိုကို~~"
"အားးးးး"
ချန်းယောလ် ဒူးထောက်ကာ အားကုန်အော်ပစ်လိုက်ကာ ခေါင်းငိုက်ဆိုက်ကျလျက်..
"အော်လိုက် စိတ်တွေအားလုံး ပေါ့
သွားအောင် အော်ထုတ်ပစ်လိုက်.."
ဂီချန်းရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ကာ ချန်းယောလ်
အားရပါးကငိုကျွေးလိုက်သည်...
"ငါသူ့ကိုအရမ်းချစ်တယ် ဂီချန်းရယ်..အဟင့်.."
ထိုစကားကို အထပ်ထပ်ပြောလျက်~~~~
......................
အမြန်ဆုံးပြန်ကောင်းပြီ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်
နေသွားရမယ်နော် ကလေးလေး ~~~
TBC.........
💔