Nakatitig lang ako sa chandelier ng sala namin. At saglit kong pinikit ang aking mata at huminga ng malalim. Ang gaan ng pakiramdam ko pag nagmemedidate ako, para akong nakalutang. Nabasag ang malalim kong iniisip dahil sa cellphone kong nagring. Kinuha ko ito sa lamesa. Si Jake ang tumatawag. Agad ko itong sinagot.
"Hey."
"Are you doing just fine before I met you? Dagdag ko
"Ha?" Natawa nalang ako kase hindi niya alam.
"Wala." Sagot ko. Ang korny ng joke ko. Hindi niya nagets. Kanta kase 'yun ng chainsmoker na closer. Ay, nakalimutan ko. Matanda na nga pala siya. Ang alam lang niyang mga kanta ay mga 90's.
"May nagawa ka?" Tanong niya
"Wala naman. Bakit?"
"Gusto mo mamasyal?"
"Saan naman?"
"Kahit saan."
"Roadtrip. Stroll. Stroll." Sagot niya
"Uhmmmm."
"Ano? 1, 2, 3..."
"Wait lang. Pinag-iisipan ko pa eh."
"4, 5, 6..."
"Sige na nga." Give up ko.
"Yes. Pupuntahan kita diyan sa bahay mo."
"Okay."
(End call)
Hindi ako tumayo upang maligo na. Nakakatamd pa eh. Gusto ko pa mahiga. Bahala siya. Napaupo nalang ako sa gulat dahil nandiyan agad siya. Parang speed of light sa bilis eh. Walang pang 5 mins nung tumawag siya. Narinig ko ang pagkatok niya sa pintuan namin. Dali-dali akong tumayo at pinagbuksan siya.
"Bakit ang bilis mo?"
"Eh mabilis eh. Ang pagod nga." Sagot niya at bumalik na ako sa couch.
"Kagising mo lang?" Tanong niya at umiling-iling ako. Humiga ulit ako sa couch. Sa mini couch naman siya umupo, sa harap ng couch na pinaghihigaan ko. Nakaharap ako sa kanya. Inilagay niya ang kanyang helmet sa center table.
"Parang wala kang balak na sumama sa akin."
"Tinatamad ako."
"Tamad ka naman talaga. Bangon na diyan at maligo na." Utos niya sa akin.
"Mamaya."
"Wala sina mama mo?" Tanong niya at tumango ako.
"Nagaseminar sila ni papa. Next week pa ang balik."
"Sinong kasama mo dito?" Tanong niya.
"Wala."
"Kaya mong mag-isa?"
"Oo. Sa tingin mo hindi ko kaya? Ina-underestimate niyo talaga ang kakayahan kong mag-isa." Sagot ko
"Malapitin ka kasi sa gulo."
"Sila nga ang lumalapit sa akin. Hindi ako." Sabi ko at nagtabon ng unan sa mukha.
"Hindi ka pa talaga tatayo diyan?"
"Mamaya."
"Bubuhatin kita at dadalhin kita sa CR." Sabi niya at inalis ang unan sa mukha ko at tumingin ako ng masama sa kanya.
"Kazrine.."
"Mamaya nga."
"Abuhatin na talaga kita." Lumapit siya sakin at akmang bubuhatin na niya talaga ako pero binato ko siya ng unan. Napaatras siya.
"Oo na. Maliligo na ako, kuya."
"Good bunso."
Wala akong nagawa. Naligi na ako. Feeling ko kuya ko talaga siya. Para sakin, okay lang na nandito siya sa tabi ko. Okay lang na nakikita ko siya. Okay lang na utusan niya ako. Okay lang na pagalitan niya ako. Basta. Iba ang feeling ko kay Jacob when he's around at iba din ang feeling ko kapag si Jake ang kasama ko. Kay Jacob nakakapagreklamo ako o susundin niya ang gusto ko samantalang pagdating kay Jake, i can't demand. Kailangan ko siyang sundin. It's because i feel like he was my older brother and I respect him.
Nag gray v-neck shirt lang ako at skinny jeans and keds shoes. Nagsumbrero din ako, ito pa 'yung sumbrero na ginamit ko nung sumakay ako sa motor niya. Hindi ko pa ulit naibabalik sa kanya. Hindi talaga ako mahilig magsumbrero, dahil lang sa kanya kaya ako nagsusumbrero.
"So, let's go?" Sabi ko habang nasa dalawang bulsa ng pantalon ko sa harap ang aking kamay.
"Okay." Sabi niya at tumayo na at syempre, nilock ko muna ang bahay bago lumakad.
"Nalock mo na lahat?"
"Yes po."
"Baka hindi."
"Kahit icheck mo pa."
Pumasok ulit kami sa loob ng bahay. Chineck niya ang lock ng backdoor namin at iba't-iba pang dapat ilock, nasatisfy naman siya kaya lumabas na kami ng bahay. Siya na ang naglock ng front door namin. Binaon ko ang susi sa halaman sa paso s amay gilid ng front door namin. Doon talaga ang taguan ng susi ng bahay namin pag lahat kami ay lumalakad.
Sumakay na ako sa motor niyang barako. Nakita pa nga ako ng kapit-bahay namin na sumakay sa motor pero pakialam nila? Hindi na ako naghelmet, siya lang ang nagsuot para in case na maaksidente kami, hindi malala ang damage sa kanya. Karamihan sa mga nagmomotor diba, mas maraming natatamong sugat ang driver kesa sa naka angkas. Nung nakaraang buwan lang kasi may nabalitaan akong dalawang estudyanteng nabangga habang nagdadrive ng motor, nabunggo sila sa poste, namatay yung driver, basag ang ulo at labas ang utak. Nalaman ko lang 'yan kay papa. Si papa ang Chief of Police sa city namin.
Sa haba ng sinasabi ko hindi ko alam, pinabababa na pala ako ni Jake. Nandito na pala kamj. Nakatigil kami sa bundok. Kitang-kita ang kabuuan ng bayan pati na ang haba ng ilog patungong dagat na natatabunan ng makapal na ulap. Tapos ang lakas pa ng hangin. Inalis ko ang sumbrero ko. Lumapit ako sa may bangin, hindi naman siya totally bangin, may dike siya. Nilanghap ko ang malamig at sariwang hangin at tila niyapos ako nito na ikinatayo ng aking balahibo.
"Nagustuhan mo?" Tanong niya. Nakapikit pa rin ako. Ninanamnam ang sarap ng paligid. Tumango lang ako. Hindi ko alam na mas mapapagaan pa ang loob ko sa pagsama sa kanya dito.
"Paano mo nalaman ito?" Tanong ko sa kanya na kasalukuyang nasa tabi ko.
"Matagal ko ng alam ang lugar na ito. Sa tuwong wala akong magawa sa bahay, dito lang ako namamasyal." Sagot ni Jake
"Dito mo rin dinadala mga babae mo?" Tanong ko at natawa lang siya.
"Ikaw palang ang kauna-unahang babaeng dinala ko dito." Sagot niya at tiningnan ko lang siya.
"Bakit ganyan ka makatingin?" Tanong niya.
"Wala." Sagot ko.
"Wala, kahit meron." Sagot niya pero hindi nalang ako sumagot.
Busog na busog ako sa kagandahan ng tanawin na nakikita ko. Papalubog na ang araw at sobrang ganda ng sunset. Nakasandal kami parehas sa kanyang motor while watching the sun goes down.
"Thank you sa pagdadala sakin dito." Sabi ko sabay ngiti sa kanya.
"Walang anuman. Sana sa susunod na yayain kita, sumama ka ulit sakin." Sagot niya.
"Of course." Sagot ko
"Salamat sa pagtitiwala sakin." Wika pa niya at ngumiti lang ako.
Trusting people don't depend on how he looks like, what kind of clothes he wears and where he lives. Trusting people is building up every moment when you're together. Pinagkakatiwalaan ko siya not because he saves my life and I owe it to him, it's because I can see that he is a good man. Wika ko sa sarili ko.
"Sabi nila kapag magkasamang pinapanood ng couple ang sunset, habang buhay na silang magkakatuluyan." Dagdag pa ni Jake. Bigla akong napatingin sa kanya at natawa.
"Saan mo narinig yan? Kalokohan." Natatawang sagot ko.
"Ayaw mong maniwala?"
"Oo. Anong theory yan? May nagpatunay na ba?" Natatawa kong tanong. Imposible yang sinasabi niya. Napakaromantic naman nung naggawa ng theory na yun.
"TAYO." Sagot niya at napatigil ako sa pagtawa.
"Tayo ang magpapatunay para maniwala ka." Dagdag pa niya. Shit. Bakit biglang bumilis ang tibok ng puso ko? Kinabahan ako bigla.
Lubog na ang araw when we decided to leave. Habang nagbibyahe ay tahimik lang kami. Ako naman ngayon ang may helmet. Nakahawak lang ako sa kanyang balikat. Mabagal lang ang takbo namin at maya-maya'y may mabilis na nakamotor ang umovertake samin na halos banggain na kami.
"WTF? Gusto ba nung mamatay o tayo ang gustong patayin?" Sambit ko subalit hindi sumagot si Jake. Ipinark niya muna ang motor sa tabi. Inalis ko ang aking helmet.
"Okay ka lang ba?" Tanong niya at tumango lang ako.
"Kinabahan ako ng konti. Ikaw? Okay ka lang?" Tanong ko at tumango lang din siya.
"Kain muna tayo." Sabi ni Jake. Pinaandar na niya ulit ang motor at agad na tumungo sa pinakamalapit na karinderya.
"Anong gusto mo?" Tanong niya.
"Ganun nalang din sa oorderin mo " sagot ko.
Umorder siya ng pochero at dalawang kanin. Kumain na kami. Ganang-gana siya sa pagkain samantalang ako, feeling ko busog na agad ako. Ewan ko ba kung anong meron sa tiyan ko at nabubusog agad pag may ibang kasamang kumain. Kanina naman nung kasama ko si Jacob kumain ng tanghalian hindi naman ako ganito. Ibinigay ko nalang sa kanya ang tira kong pagkain. Kinain naman niya. Kapag lalaki eh malakas yata talagang kumain.
"Paano ka nakakasiguradong mapapatunayan natin ang theory na yun? I mean, paano ka nakakasiguradong magiging tayo? Hindi naman kita gusto." Wika ko sa kanya at napatigil siya sa pagkain. Uminom siya ng tubig.
"Sure ako na magugustuhan mo ako." Confident niyang sabi.
"Hello? Ikaw lang ba ang lalaki sa buong mundo?" Natatawa kong tanong.
"I'll make sure and I believe na sa akin ka mapupunta."
"You should get my parents hand first." Sagot ko at isiningit ang aking buhok sa aking tenga.
"I can't."
"Why?"
"I'm not yet ready." Sagot niya.
"Bago ang parents mo, ikaw muna. Sisiguraduhin kong sa paggising mo araw-araw ay ako ang hahanapin mo." Dagdag pa niya. Ang lakas ng confidence niya talaga.
"Wow. Yabang mo. Never in your wildest drean, KUYA." sagot ko at diniinan ang pagkasabi ni kuya. Dahil kuya lang ang tingin ko sa kanya. Not more than that.
/////////////