An adorable GIF for you guys, check out the multimedia Peaches!🍑🍑
Enjoy reading and Godbless you all.
-----------
"Doon sa province namin, Tinuturing na gintong bayan iyon ng mga lawyer. Doon sila mga nagpapayaman!" From afar, I can hear them chattering. Nasa harap pa lamang kami ng pinto ay boses na nila ang aking naririnig.
Ito ang resturant na pinagkasunduan naming magkita kita ni Larry. He told us to tell the waiter his name, ganoon nga ang aking ginawa at dinala kami dito sa isang pribadong room.
I guess Larry is richer than I expect him to be, nakapag-pareserve ito ng isang VVIP room. Take note, hindi ito VIP table kundi isang VVIP private room.
"Lasing ka na ba Trillio? Umuwi ka na nga. Ang usapan ay mag didinner tayo, hindi yung pupunta ka dito matapos kang maglasing." An annoyed familiar voice said. I'm pretty sure na si Dr.Sam iyon. I know his voice, Medyo mas malakas at mas buo kumpara sa ibang tao.
"Hindi naman ako lasing Sammy boy! Ano lang, tipsy!" Sagot naman ng isa, doon na nagsimula ang tawanan nila.
Napakunot ang aking noo at tumitig sa saradong pinto. Nagtatalo pa sa aking isip kung papasok ba ba ako o papabayaan muna silang magdebate sa loob.
"Hey Celia! Thank you sa pagpunta girl!" Naririnig ko rin ang ilang mahihinang boses sa di kalayuan, paglingon ko sa hallway na aming dinaanan ay naroon si Larry at Celia--- mabagal na naglalakad papunta sa kinaroroonan namin.
Larry is wearing another pair of designer's shoes and a black shoulder bag. He walks diligently while wearing a knitted Coral blue sweater and a fitted black pants.
"It's nothing. Wala naman akong trabaho ngayon," Said the woman besides Larry. It's Celia. Napakurap ako ng ilang ulit. She looks abit older than the last time I saw her.
Siya ang una kong tenant mula noong natanggap ko na ang ownership sa buong apartment na iniwan sa akin ng aking magulang.
The last time I saw her, kailan nga ba iyon? Last year? Or last two years? Hindi ko maalala. Basta't monthly itong nagbabayad sa aking account o kaya naman pinapaabot nito kay Dr.Sam.
She's wearing a very uptight formal dress, A bit darker from it's violet colour. Her hips on the right places that makes the dress looks much more elegant than how it should be.
Ang kaniyang itim na high heels ay hindi maipagkakailang mamahalin. It ticks as she walks down the empty hallway. Nakapatong lamang sa kaniyang balikat ang dala dalang white oat.
Napalunok ako sa aking nakita, napaisip kung totoo nga bang lawyer ito o model. Nakakabigla talaga ang kaniyang hitsura tuwing aking makikita.
She looks quite young despite her age, mayroong wrinkles malapit sa mata nito ngunit hindi iyon sagabal upang makita ang kaniyang kagandahan.
She's even wearing her glasses for pete's sake. Ang labi ay mayroong dark shade of red lipstick na nakalagay, It's definitely a pretty combination with her violet dress.
Agad akong napahawak sa aking labi. Naalala kong nude pink lamang ang aking nilagay dito.
Napatingin rin ako sa aking suot. I'm just wearing my usual clothes. Hindi naman kasi nabanggit sa akin ni Larry na mayroon palang dress coding sa monthly dinner nila.
Ilang ulit na akong niyayaya ni Larry na sumama sa kanilang upang mag-dinner daw once a month, kasama ang lahat ng tenants sa aking apartment.
Pero siyempre madalas ko rin siyang tanggihan dahil sa kadahilanang busy ako at pakiramdam ko ay hindi ako dapat pumunta rito.
All of them are basically my tenants. They might feel inferior towards me kahit na hindi ko intention iyon. Ayokong mangyari iyon, kaya minabuti kong huwag pumunta hangga't maaari dahil alam kong magiging awkward silang lahat sa akin.
But now things have changed.
Mula noong dumating si Zoe ay marami na rin ang nagbago sa akin, sa pananaw ko at pakikitunggo ko sa ibang tao.
I can surprisely communicate with others without feeling too much pressure and awkwardness, isang patunay doon ang pakikipag-usap ko sa iba noong kasal ni Dianna.
As far as I remember I did a great job.
"Adora," Zoe suddenly reached out for my hand. He clasp his fingers on mine and subjectively squeezed it. Napatingin ako sa kamay niya, his hands were shaking abit---- No, He's trembling.
Sigurado ako doon. Napatingin ako sa kaniyang mukha dahil sa biglaan niyang ginawa. He's looking intently at Miss Celia, Brows forrowed and eyes squinted like an eagle.
Masama ang tingin nito kay Celia. Nag-palipat lipat ang tingin ko kay Zoe at Celia, I got taken aback when I realized that she's also looking at Zoe--- nakangiti ito kay Zoe.
Her brows has always been on point, maski ang mga mata nito'y mukhang matalim tumingin kahit hindi. She's a very strict looking lady.
Nakahinga ako ng maluwang ng mapatingin ito sa akin at mas lumapad ang ngiti.
She said, "Long time no see, Miss Diamante."
Her walking pace has fasten abit as her eyes lingers on me. Ngumiti ako pabalik dito at hinintay silang makalapit sa aming harap.
"Hey Bebeboy!" Larry said at the sight of Zoe. Ang maarte nitong lakad at na walanghiya at mabilis na tinunton ang aming pwesto, nauna pa kay Celia.
"Celia girl! This is Zoe! Yung jowa ni Adora. Aha-ha! Ano ang pogi diba? Sabi ko naman sayo jackpot itey!" Ang kamay ni Larry ay agad na pumalupot sa kabilang braso ni Zoe, but Zoe didn't mind his presence--- Instead, nakasunod pa rin abg titig nito kay Celia. Still looking uneasy at her presence.
Kinakabahan ako sa kakaibang inaakto ni Zoe, What on earth is the reason why he feels uneasy and restless at the sight of her?
'Hindi kaya---' Tumigil lahat ng aking mga iniisip nang makita si Celia, Huminto siya sa aking harap si at automatic na nakipag-beso beso sa akin,
"Kamusta? Ang tagal nating hindi nagkita." She stated with a calm tone.
Tumango ako dito, "I'm doing fine as usual po." Simpleng sagot ko sa kaniya, bahagya rin siyang tumango sa akin bago lumipat ang tingin kay Zoe.
Kumabog ang puso ko dahil doon, ang mga mata'y palipat lipat kay Zoe at Celia. Something's wrong here. Hindi ko lamang mapunto kung ano nga ba.
Mas lumaki pa ang ngiti ni Celia sa kaniyang labi, ang kilay ay umangat matapos mapagmasdan si Zoe mula ulo hanggang paa.
"Well, Look what we have here." Nagagalak niyang sambit kay Zoe, muli kong sinipat si Zoe.
His eyes burned with distrust against Celia's presence. Head abit tilted to the side, trying to compromise what's what.
Ang aking tingin ay bumaba sa magkahawak naming kamay. Ang bahagyang paggalaw ng kaniyang mga kamay ay hindi na lamang dahil sa takot at pagkabigla,
"Siguro nama'y naaalala mo pa ako? Right?" Celia said to Zoe.
My breath silently got cut off by her question. Ang aking pandinig ay tila nabawasan at naririndi sa lakas ng tibok ng aking puso, ang boses na narinig kong sunod na nagsalita ay si Zoe,
"I know you." He answered slowly, stressing out the word 'you'.
I can't think of the reason why Zoe is acting this way. Kanina ay excited itong umalis at kung ano ano ang sinasabi sa akin habang papunta kami dito. Kanina lamang ay goodmood siya pero ngayon---
Pero ngayon ay ganito na siya.
I squeezed his hand back, naramdaman niya iyon kaya agad naman siyang lumingon sa akin.
His frown slowly fades away as he gaze at me, nagtititigan lamang kami at nag-uusap gamit ang mga mata.
Both searching the depths of our thoughts that we cannot distinguish yet, ang kakaibang reaksyon nito kay Celia ay nagpapakaba sa akin. Paano kung may gusto pala siyang iparating?
Now he's definitely trying not to clenched my hand with his. Masikip na ang pagkakahawak niya sa akin ngunit kung titignan ang kamay niya'y halata ang pagpipigil na huwag diinan iyon.
"Ofcourse you do. Our first meeting wasn't pleasant afterall." Celia casually said, abit laughing as she recall what happened inside her head.
Parang umatras ang aking dila sa narinig, gusto kong magtanong kung ano ang ibig niyang sabihin ngunit talagang walang kahit anong salita ang lumalabas sa aking labi--- kinakabahan, natatakot at para bang hindi handa sa maaaring isagot nito.
"Ha? You mean knows mo na pala 'tong si bebeboy? Huh girl? Chika naman! Aha!" Larry slightly bent his back as he laugh, talagang pinanindigan ang pagtawa with his whole heart.
Nakahinga ako ng maluwag kahit papaano, atleast si Larry na mismo ang nagtanong ng aking gustong itanong kanina pa.
I looked at Celia, still waiting for her answer. Her fingers flick against the hair on her shoulders, smoothly falling down on her back.
"I think it's been a month or two. Madaling araw ako umuwi that day, naabutan ko siyang naglalakad sa corridor---" pahapyaw na sumulyat sa akin si Celia, my breath heaped in as I indulge her stares.
"I got shock when I saw him naked." Natatawa nitong komento habang umiiling iling.
"Ha?! Naked? Hubad? As you free viewing ba? At bakit hindi mo ako tinawag! Sinolo mo ang biyaya!" Nag-hyhysterical na reklamo ni Larry habang patuloy sa paghimas sa braso ni Zoe.
Nanatili akong tulala, iniisip kung bakit nga ba--- bakit nga ba kung ano anong hinala ang nabubuo sa aking isip?
Para akong nawalan ng kaluluwa sa narinig. Iniisip kung kailan ko ba siya pinaglakad ng huba't hubad sa corridor namin. Parang never ko naman iyon ginawa!
"Tatawag sana ako ng pulis ngunit may susi naman siya papasok sa apartment ni Miss Adora so I just assume na---" she started to form a naughty smile on her lips as her eyes scanned Zoe's frame once again.
"Na baka ito ang rumoured boyfriend niya." Kibit balikat nitong saad at muling tinuon ang pansin sa kasamang si Larry.
"Ay grabe! Ano 'yon! Uy bebeboy pag-inulit mo pa iyon please lang paki-contact ako! Aha-ha-ha!" Halos mangisay sa kilig si Larry habang lalo pang ninamnam ang pagyapos kay Zoe.
I remained silent as I try to recall when that thing happened, ngunit kahit anong isip ko ay wala talaga.
I'm pretty sure I saw him in 'that' kind of state a couple of times inside my apartment--- Pero never pa na nakita ko si Zoe sa labas na nakahubad.
That's definitely all into another level.
Kailan? Kailan siya naglakad ng hubad sa corridor at pumasok sa aking apartment gamit ang susi---- may susi si Zoe?
Wala pa akong binibigay na susi dito, paano iyon nangyari?
Nagisip pa ako lalo at doon lamang pumasok sa aking isip si Fruga, 'Ah, That cat.'
I internally sigh. Noo'y mayroon siyang kopya para sa apartment contract ko at ngayo'y may susi na rin ba? Hindi na nakapagtataka dahil madalas gumawa ng kalokohan iyong si Fruga. Now I want to kick him once he comes back.
Sumasakit ang ulo ko sa narinig mula kay Celia. Kung nakita niya ito, hindi na imposibleng nakita rin ito ng ibang tenants na ang gabi ang uwi galing sa trabaho.
Ang buong katawan ko ay na-estatwa. Paano pala kung iniisip nilang ganitong klase ng tao kami ni Zoe? Baka bumaba naman ang tingin ng mga taong ito sa akin.
Idagdag mo pa si Dr.Sam---- Si Sam na chismoso. As far as my observation goes, Alam kong may pagka-close itong si Sam at Larry. Isa pa, kay Sam din dumadaan minsan ang monthly payment ni Celia.
'Sheesh, Ayoko na.' A thought of forfeit went inside my head.
Napasulyap ako sa pintong sarado at doon ko lamang naramdaman na gusto kong tumakbo pauwi at magbitay gamit ang tissue sa banyo.
"Adora,"
Hindi, mas maganda sana kung iuntog ko ang aking ulo upang makalimutan ang narinig at mamuhay ulit ng hindi dinadala ang hiyang ito.
"Adora let's go home."
Oo tama, Adora let's go home----
"Adora Gusto kong umuwi." The whisper got a bit louder, airy and ticklish towards my ears. I flinched at the sudden realization--- Si Zoe pala ay bumubulong kanina pa sa aking tenga.
Ang kamay ay nanatiling nakahawak sa aking kamay habang ang isa ay nakapatong na sa aking braso, ang baba niyang nakapatong sa likod ng kaniyang palad na dahilan ng pagbigat ng aking balikat.
"I don't like her. She's scaring me. Also, sumasakit na ang ulo ko. Umuwi na tayo." Muli niyang bulong, his doing his usual baby talk on me once again.
Huminga siya ng malalim na dahilan ng aking pagsinghap. He breath out once again and I just unconciously giggled as his breath tickles the tip of my ears.
Napatakip ako sa aking bibig, my eyes wondered at the surroundings and saw Celia and Larry intently watching me and Zoe.
Nag-snap back ang aking ulirat. Ang ngiti ay unti unting nawala at napalitan ng mas malalang hiya dahil sa inaasta namin ni Zoe.
I can see how Larry's lips pursed into a malicious 'I-know-what-you-did-there' smile. Nakahawak na rin ito sa braso ni Celia--- teka hindi ba't kay Zoe siya nakayapos kanina?
How long did I doze off from reality?
At kailangan pa ako nasanay sa mga ginagawa ni Zoe? Sheesh! Dapat ay na-control ko ang aming behavior lalo na't nasa labasan kami. I forgot to remind myself that we're in public.
"Shall we go in?" Pag-putol ni Celia sa nakakabinging katahimikang nabuo sa pagitan naming apat.
Nauna itong maglakad papunta sa pinto at sumunod si Larry, nakasulyap pa rin siya sa akin at tila gustong tumili dahil sa nakita kanina.
Ako na ang nagiba ng tingin at nagkunwaring hindi ko alam ang tinutukoy ng mga mata niya.
"Zoe, Tara na." Pag-yaya ko dito, inayos ko ang pagkakahawak sa kaniyang kamay at nagsimula na ring sumunod kay Larry at Celia sa loob.
Instead of following me, he yanked my hand back to his place. Nagtataka ko itong hinarap, nakanguso nanaman siya at nakasimangot.
He slightly swing our hands and said, "Adora let's go home. I'm not feeling well.
'Ah, Oo nga pala nag-yayaya na itong umuwi dahil natakot yata kay Celia.'
I know she's scary but I don't think it's right to get scared at her just because she looks strict at some point.
Isa pa,
Bakit ba ito nagdadahilan na masama ang kaniyang pakiramdam? Sa tingin ba nito ay maniniwala ako? Sa buong duration ng pagsasama namin sa iisang bahay ay never itong nagkasakit.
Has it been two months? O baka tatlo ba? No, I think it has been about four months now.
Hindi rin naman magandang umalis kami ngayon matapos mangako kay Larry na sasama kami sa dinner na ito.
I took a deep breath and smiled at Zoe, "We can't go home. Zoe, hindi ba't nagpromise ka kay Larry na sasama tayo sa kaniya mag-dinner?"
Nag-iba siya ng tingin at unti-unting tumango. Lalo lamang akong napangiti ako sa nakikita, Si Zoe ay hindi pa rin nag-babago. Still the same guy I'm drawn in.
I sigh and took action on it. "Adults don't go back on their words Zoe. Hindi ba sinabi mo sa akin na isa ka ng adult? Hmm?"
He tried to avoid my gaze but I persistently tried to catch it. Ang aking mga kamay ay dahan dahang hinawakan ang magkabila niyang pisngi at sinubukan muling iharap sa akin ang kaniyang tingin, And he did.
Tumingin ito sa akin gamit ang malungkot na mga mata. Pinilit kong ngumiti para kahit papaano ay huwag siyang ma-down.
"I know you don't like her, Zoe. Pero alam kong mabait siyang tao. You should try and give her a chance to prove herself. It's worth trying Zoe." I told him with my sincere eyes staring straight into his shiny black eyes.
Muli siyang nag-iba ng tingin st unti unting tumango, bahagyang ngumuso pa at huminga ng malalim.
Napakagat ako sa ibabang bahagi ng aking labi. He looked away, which clearly indicates how much he hates the idea but still--- Alam kong susubukan niya kahit ayaw niya.
"That's my Zoe." I said out of the blue as I feast my eyes with his handsome face.
Napatingin ito sa akin at bumalik ang ningning mga mata niya at para bang biglang nag-brighten up ang buong aura niya sa paligid.
Napalunok ako dahil doon at mabilis na nilayo ang mga kamay sa mukha nito. I took three steps away from him and pointed at the door.
"T-tara na?" Nabubulol kong sambit. Ngumiti ako sa kaniya pero ang dila ay paulit ulit na kinakagat sa loob ng bibig.
Doon binubuhos ang kagustuhang mag rant tungkol sa aking mga unnecessary comments. Ako rin naman kasi ang nag-papahamak sa sarili.
Kung hindi sana bigla biglang lumalabas ang mga cheesy comments mula sa akin ay hindi rin ako mababaliw kaka-control sa aking nararamdaman para dito.
"Are you sure, Adora? Pero masama talaga ang pakiramdam ko." Huling hirit ni Zoe sa akin. Agad namang nawala ang cheesy thoughts ko at natawa na lamang sa pagdadahilan ni Zoe.
"That's not working Zoe. Better luck next time." Sambit ko bago muling hinawakan ang kamay nito at hinila na papasok sa loob.
Pagtapak ko pa lamang sa loob ay ingay na nila ang tumambad sa akin,
"Si kuya Trillio kasi talaga ang mahirap hagilapin sa ganitong pagkakataon." Said the man in his 20s, Siya ang nakaupo sa pinaka-dulong bahagi at sa harap niya'y naroon ang tinuturo nitong si Mr.Trillio Jimenez.
"Ano? Ako nga ba? Hindi ako ah," Trillio answered, defending himself from the man infront of him. Nagtawanan silang pareho ng binata.
Ang binatang iyon, Si Cresent Cruz--- One of the tenants I recently got last year.
Kakagraduate lamang nito a year ago ngunit ang alam ko lamang ay madalas itong umaalis kapag gabi para gumimik.
Prenteng nakaupo ito, ang isang braso ay nakapatong sa sandalan ng katabing upuan kung saan naman naupo si Larry.
Umirap si Larry sa kanila at sumabat, "Ay dear, Pogi ka sana kaso puro hangin." Maarte nitong nilapag ang bag sa lamesa at tinuon ang pansin sa katabing si Bongshim--- A korean girl who grew up in the Philippines.
"Ano na girl? Tralala! Ilang months din ang bakasyon mo sa amin ha!" Larry opened up a conversation between them,
Hindi na ako nakinig at isa isang tinignan ang ilan pang naroon. Ofcourse Dr.Sam is here, taking pictures of the foods infront of him. Sa harap niya ay ang kadarating lang din na si Celia, they were silently chattering about something.
Sa tabi naman ni Celia ay naroon si Melissa.
She was busy stabbing the steak infront of her and munching some bunch of veggies in her mouth when we accidentally made an eye contact.
I flinched when I saw her blank eyes, para bang panandalian siyang na-hypnotize ng pagkain at hindi na makakilanlan ng kung sino.
"Miss A," She said in the middly of chewing the foods inside her mouth. Kasabay ng pagsambit nito sa pangalan ko ay ang paglingon nilang lahat sa amin ni Zoe.
Cresent's jaw dropped as I heard Bongshim's girlish gasp. Agad ngumisi si Trillio sa akin at awkward naman akong ngumiti dito.
"Hi Madam." Cresent casually greeted me and gestured a small wave. Ganoon rin ang ginawa ko ngunit hindi siya interesado doon. He kept on looking to Zoe and back on me, Naaaliw sa nakikita sa kaniyang harap.
"Madam Boyfriend mo?" Trillio shamelessly asked. Nakita ko ang pahapyaw na palo ni Larry sa likod ng kaniyang palad.
"Loka! Bulag ka ba? Obvious naman diba?" pangaaway ni Larry dito.
"Oo Iyan nga pala si Zoe guys! Yung sinasabi kong ka-live in ni Miss Adora!" Dr.Sam proudly announced. Nagtanguan sila isa isa sa narinig.
"Ah, sila kuya Zoe pala tsaka ang kapatid niya ang neighbor ko sa taas, tsaka si Miss A." Dagdag ni Melissa. Nagkatinginan sila ni Zoe at sabay ngumisi, kumaway sila sa isa't isa na para bang bata.
Ako ay nakatayo lamang dito. Nahihiya sa claims na sinabi ni Dr.Sam. ano? Ka-live in? Wow. That's not a good word to describe us!
Pero oo nga, totoo naman na, 'We live together.' But still, I'm not so sure about the term used. Mabuti na nga lang at hindi na nakisali si Zoe at sumabat upang ipakilala ang kaniyang sarili bilabg 'Lover' ko.
Napaatras ako ng isang hakbang habang humahaba ang kanilang mga tanong para sa amin.
I edged closer to Zoe and slightly hunched over to look shorter and hide my presence from their eyes.
Bakit para bang nakakaasiwa na sabay sabay silang lumingon sa akin? Kapag mga estudyante naman ang aking kaharap ay hindi ganito.
Zoe leaned closer and whispered, "Do you want to go home? Pwede pa tayong umalis Adora." He asked.
Napabuga na lamang ako ng hangin at binitawan ang kamay niyang kanina ko pa hawak, Tumayo ako ng tuwid.
Nilingon ko siya at umiling, "Narito na tayo Zoe." I said as I gulped down all the nervousness inside my system.
Nagiwas ito ng tingin at tumango, his hand automatically reached for mine and clasped it around his fingers--- sinisiguradong hindi na ulit ako bibitaw sa kamay niya.
Somehow,
I do still get stressed out with minggling with other people.
Pero alam ko,
Alam ko sa sarili kong magiging okay ang lahat dahil kasama ko si Zoe. He's holding my hands, para bang isang paraan upang ipaalala sa aking narito lamang siya.
Quite the man I really dream of---
scratch that.
Si Zoe nga mismo ang aking dream man,
Literal.
-------------
Hi, kamusta kayo? It's been raining nonstop--- be well and take care Peaches!
Kapit lang kayo peaches, Matatapos rin natin ito. 🍑❤