Two words
Ngayong gabi, matatapos narin ang lahat ng mga plano na ilang taon rin nilang pinaghandaan. 'Yon ay ang pagpapabagsak sa gobyerno ng mga tao na nagnanais na ubosin ang lahi ng mga bampira, pati narin ng kaalyado nitong isang organisasyon.
Una palang ay alam na nila ang plano ng mga ito na ubosin ang lahi ng mga bampira. Ang totoo ay hindi naman talaga mga bampira ang nagpatayo ng Night Blood University para umpisahan ang misyon na gawing mga normal na nilalang ang mga bampira. Ideya iyon ng pamahalaan ng mga tao para sa lihim nilang binabalak na pagpapabagsak sa lahi ng mga bampira.
Ang totoo ay no'ng una ay lingid rin iyon sa kaalaman ng bampira ngunit nagbago iyon ng ang ama na ni Sebastian ang naging Alpha ng paaralan. Unti-unting lumabas ang totoong kulay na tinatago ng gobyerno ng mapag-alaman ng kanyang ama na isa-isang pinapapatay ng mga namamahala sa gobyerno ang mga taong nakakalabas ng paaralan.
The government sends those humans and so, they can fetch some information that they need to exterminate the species of the vampires. After they get the information that they need, they will kill the students and that process go over and over.
Wala sa kanila ang nakakabalik ng buhay sa mundo ng mga tao at ang malala pa ay pinapapatay rin pala ng gobyerno ang mga pamilya ng mga estudyanteng pinapadala nila para nang sa ganoon ay hindi ito makapagsalita tungkol sa kasakimang ginagawa ng gobyerno.
Simula noon ay wala ni kahit isang estudyante ang hinahayaang makalabas ng paaralan. Kailangan nilang gawin ang bagay na iyon ng sa ganoon ay maprotektahan nila ang mga taong sapilitang pinapadala sa unibersidad na iyon. Matapos nilang magtapos sa kanilang pag-aaral ay ginagawa silang mga bagong professor sa unibersidad at ang iba sa kanila ay tumutulong na magtrabaho sa tormenting facility ng sa gano'n ay may rason silang manatili sa unibersidad.
Ang ilan ay pinapalabas nila na namatay sa isang trahedya o di naman ay nagpakamatay ng boluntaryo ng sa ganoon ay hindi magduda ang mga namamahala sa gobyerno. That's been the order for years until the title was given to Sebastian when he turned eighteen.
Sebastian carefully watched each and every move of the human government. That's when he found out that it wasn't just the government but there was also one organization who works under them who aims to exterminate the race of the vampires. It's the Zapero Organization. From that moment, he starts to observed the man who leads the organization.
Dahil sa mga tauhang inuutosan niya para kumalap ng impormasyon, nalaman niya ang tungkol sa pamilya ni Hernandez na nakatira sa isang lumang bahay sa tabi ng isang gubat sa maliit na nayon ng San Luisita. Nang matuon ang paningin niya sa larawang ibinigay sa kaniya ng isa sa mga tauhan niya, that's when everything messed up.
Sa unang gabi ng pagmamasid nila sa bahay na tinutuloyan ng asawa at anak ni Hernandez, he came to meet Luna Hyrreti, the girl who messed up her plan. On that night, he found out that the girl was his beloved. The one whom he was bonded to be with forever.
"President, kaunti nalang ang natitirang buhay sa mga tauhan ng Zapero at nahuli narin ang lahat ng mga namamahala sa gobyerno na siyang sapilitang nagpapadala ng mga estudyante sa Night Blood University." Saad ng isa sa mga miyembro ng supreme student na nagngangalang Veine Moore. Tumango lang naman ako tsaka ko binalingan ang ilan pa sa mga tauhan ng Zapero nang lumabas ang mga ito mula sa isang silid.
Ilang taon ding silang naghanda para sa pagpapabagsak ng mga taong kasangkot sa sapilitang pagpapadala ng mga estudyante sa Night Blood University at sa mga nagtatangkang ubosin ang lahi ng mga bampira. Ngayon na malapit ng matapos ang lahat, makakalaya narin ang lahat ng mga estudyante na ilang taon ding nakulong sa tagong paaralan na iyon.
Tumango lang naman ang binata tsaka niya ibinaling ang paningin niya sa ilan sa mga parte ng pasilidad na ngayon ay kinakain na ng malakas na apoy. Binalot narin ng makakapal na usok ang palogid dahil sa mga pagsabog. Marami sa mga tauhan ng Zapero ang wala ng buhay na nagkalat sa bawat sulok ng pasilidad. Unti-unti naring humihina ang mga pagsabog na maririnig sa paligid.
Parehong nabaling ang paningin nila sa tatlo pang mga night class students na bigla nalang lumitaw sa harapan nila buhat-buhat ang isang wala ng malay na matandang lalaki. May bahid ng dugo ang kulay puitng lab gown nito at sugatan narin ito.
"President, we caught this man. He's the one behind all the drugs that is been used to modified the genes of the rogue vampires."
"Assist them on their way to the Night Blood University, Lysandria. Siguradohin niyong hindi siya makakatakas." Kaagad namang tumango si Lysandria
"I'll go with her." Sigunda naman ni Jacob na tinguan nalang ni Faolan. Mabilis nang naglaho ang kasabay kasabay ang tatlo pang night class students ang at doctor na buhat-buhat ng mga ito.
Kahit na ilang taon din silang naghanda para umpisahan ang mga plano nila ay hindi maitatanggi na masyado talagang malakas ang mga tauhan ng Zapero pati narin ng gobyernong tumutulong dito.
"Libutin niyo ang lahat ng sulok ng kagubatan na nakapalibot sa lugar na ito. Make sure no one can escape this place! Wala sa kanila ang pweding mabuhay." Seryusong utos ni Faolan sa ilan pa sa mga kasamahan niya. Mabilis namang sumunod ang mga ito.
Malapit ng mag-umaga kaya kailangan narin nilang tapusin at ubosin ang lahat ng tauhan ng Zapero lalong-lalo na ang pinuno ng organisasyon na siyang ugat sa lahat ng kagulohan na ito. Hindi sila pweding magtagal sa ilalim ng sikat ng araw dahil unti-unti naring nawawalan ng epekto ang antidote na itinurok nila sa kanilang katawan.
"We have to find Dominic as soon as possible. Kailangan natin siya para sa huling plano. Siguradohin niyong nasa mabuti siyang kalagayan." Saad ni Zatrius na ngayon ay kagagaling lang mula sa mundo ng mga bampira. Kailangan niya rin kasing asikasohin ang mga tauhan na ipinadala ng Zapero at ng gobyerno para lubosin ang inaakala ng mga ito na safe zone ng mga royal-blooded vampire.
Lingid sa kaalaman ng Zapero at ng goberyno ay isa lamang iyon sa mga patibung na inihanda nila para sa planong pagpapabagsak sa dalawang organisasyon.
"I'll go help them find him." Saad ni Azeya tsaka na ito mabilis na tumakbo papasok sa pasilidad ng Zapero. Sumunod naman sa kaniya ang ilan sa mga night class students na gusto ring tumulong sa paghahanap sa binata.
"Hindi pa ba nakakabalik si Sebastian?" Seryusong tanong ni Zatrius na tinugonan lang naman ni Faolan ng isang pagtango tsaka nito ibinaling ang paningin niya sa kabilugan ng buwan.
"I wonder if Sebastian already finds her." Saad nitong muli. Sandali silang natahimik. Ang totoo ay hindi ito kasali sa mga plano nila. The plan is to just let the Zapero and the government of humans think that they're the ones who control the game. It is a trick they had already planned ever since they had met Luna yet.
Alam nilang ilang taon ng pilit na hinahanap ng Zapero at ng gobyerno ang lugar kung saan nagtatago ang mga royal-blooded vampire kaya naman kaya naman ginamit nila iyon para gumawa ng patibong. That's when Luna enters the game, her role is to lead the people of Zapero on the snare. Hindi na dapat malaman pa ni Luna ang tungkol sa plano pero dahil sa mga nangyari, mas lalong naging komplekado ang lahat.
Ngayon na hawak na ulit ng head master ng Zapero ang dalaga, siguradong gagamitin na naman siya ulit ng mga ito sa plano nila. 'Yon ang bagay na hindi nila gustong mangyari. Ngunit wala na silang magagawa dahil nangyari na ang mga hindi dapat mangyari. Ngayon ay kailangan nalang nilang protektahan ang dalaga bago pa mahuli ang lahat.
"We already found Hernandez and his daughter. We found them in the middle of the woods. Hernandez is already dead while his daughter is unconscious. Mukhang kagagawan iyon ni Sebastian." Saad naman ni Vera.
"Kung ganoon, tanging iilan nalang sa mga tauhan ng Zapero ang natitira sa loob. Tapusin na natin ang lahat laro na ito. Kami na ang bahala sa mga natitira pang tauhan ng Zapero. Vaine, Lauvrene, and Vera, go and search for Sebastian and Luna. Kailangan makabalik na kayo rito bago pa man tuloyang sumikat ang araw." Utos ni Faolan na mabilis namang sinangayonan ng lahat.
Luna's point of view...
"Wake up, Luna, or I'll bite you!" Bulong ulit ng parehong boses na iyon. His voice is calm and soothing, as if telling me that everything's going to be okay.
I'm scared to wake up and witness the same terrifying scene again just like what happened that night. But then, I felt a siring pain in my neck when a sharp pointed thing started to sink into my flesh forcefully pulling me back into my senses. This familiar feeling of pain, how can I not know what's going on?
I gasp as I try to grasp for some air to breathe.
Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko at ang unang bumungad sa paningin ko ang walang kabuhay-buhay na kisame ng silid na ito. Madilim din ang paligid at hindi ko gaanong maaninag kung ano ba talaga ang mga nangyayari dahil narin sa panglalabo ng paningin ko.
Ilang minuto pa ay unti-unti naring nasanay ang mga mata ko sa madilim na lugar na ito. Ibinaling ko ang paningin ko sa lalaking halos nakayakap na saakin ngayon. Nakasandal siya sa balikat ko dahilan para mas lalo kung marinig ang hindi pantay na paghinga niya.
"Sebastian?" Mahinang pagtawag ko sa pangalan niya dahilan para unti-unti niyang imulat ang mga mata niya. He looks exhausted and worn out. I wonder what happened while I'm still under the control of that drug. Napigil ko ang paghinga ko ng tuloyan ng magtama ang paningin naming dalawa. My gaze drops on the crimson color liquid in her mouth. That might me my blood, huh?
"Finally, you're awake." Ngumiti siya ngunit napawi rin iyon ng sinubukan niyang umupo ng tuwid. Bumaba ang paningin ko sa tagiliran niya kung saan nakalagay ang isang kamay niya. Natigilan ako nang makita ko ang dugong bumahid na sa puting pulo na suot niya. His blood.
I suck in my breath when my gaze unconsciously drops on his neck. What am I thinking right now?
Kahit na nahihirapan ay mabilis akong lumayo sa kaniya. Ganito rin ang naramdaman ko kanina bago ako mawalan ng malay. This strong desire to drink some blood is killing me. Mabilis na napatakip ako sa bibig ko tsaka ako umiwas ng tingin sa kaniya.
"Come here, Luna." Mabilis akong umiling tsaka ako mas lalong lumayo sa kaniya ng magsimula siyang lumapit saakin. What is he doing? Mas lalo lang tumindi ang pagkauhaw na nararamdaman ko ng maamoy ko ang dugo niya.
"Stay away from me, Sebastian--" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng bigla nalang siyang maglaho at kaagad ding lumitaw sa harapan ko. Napigil ko ang paghinga ko ng hilahin niya ako papalapit sa kaniya. I can feel the sharp thing that starts to ascend out of my mouth again. This is not good. Kapag hindi ako nakalayo sa kaniya, sigurado akong hindi ko mapipigilan ang sarili ko.
I tried to push him but he just tightened his grip on me. "Don't control yourself, Luna." Bulong niya na mabilis ko namang tinugonan ng pagiling. He leans into my shoulder, giving me better access to his neck.
"Drink my blood now, Luna, or you'll turn into a rogue vampire because of your bloodlust." His voice is begging. Sandali akong natigilan dahil sa mga sinabi niya. If I didn't drink his blood, I would turn into a rogue vampire. Why? Gustohin ko mang magtanong ay hindi ko nalang ginawa.
Itinuon ko ulit ang paningin ko sa leeg niya. Ipinikit ko nalang ang mga mata ko tsaka ko inilapit ang mukha ko sa knaiya dahilan para mas lalo kong maamoy ang dugo niya. Dahil sa matinding pagkauhaw ay hindi ko na nakayanang kontrolin ang sarili ko. Before I even knew it, I already sank my fangs into his flesh.
Natigilan ako ng tuloyan ko nang malasahan ang dugo niya. I stop from drinking his blood when my thirst for blood lessens. His blood is showing me who he really is. Bahagya akong lumayo sa kaniya tsaka ko pinahid ang gilid ng labi ko.
"Your blood--" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko pa sana ng niyakap niya lang ako. "Yes, I'm the last heir, Luna. So, our bond tells you huh?" Kahit hindi ko makita ang mukha niya ay alam kong nakangiti siya. He really is the last heir, huh? That means he was supposed to be my last mission then.
Kahit alam kong tapos na ang lahat, hindi ko parin maiwasang hindi matakot sa mga posibleng nangyari kapag umayon sa plano ng ama ko ang lahat. I am the one who suggested slaughtering him with my own bare hand and if the end of this game turned out that way, I don't know how I am going to react.
Niyakap ko nalang din siya ng mahigpit tsaka ko sinunobsob ang mukha ko sa dibdib niya. Just by thinking about that possibility makes my heart constrict in fear. Ipinikit ko nalang ang mga mata ko dahil sa pagod pero mabilis ko rin namang iminulat ulit ang mga mata ko ng maalala ko ang nangyari kay Demiana. I lost her. Hanggang ngayon ay hindi parin talaga maproseso ng isipan ko ang lahat ng mga nangyari. The words she said before she closed her eyes.
Pinahid ko ang luhang kumawala sa mga mata ko. When I enter Night Blood University, I always remind myself not to let anyone break the walls around me. Ilang ulit kong pinaalala sa sarili ko na hindi dapat ako mapalapit sa kahit na kanino dahil magiging abala lang iyon sa misyon na ibinigay saakin ng Zapero. I am firm with my decision without knowing na unti-unti na pala akong napapalapit sa kanilang tatlo. I bit my lip to refrain myself from sobbing. All the emotions crumble inside of me now and I don't know what to think anymore.
"Calm down, Luna. Everything's fine now." His calm and gentle voice makes me feel relieved for a moment. I don't know what's the real deal but I know there's still lots of stories that have not unfolded yet. Marami pang gumugulo sa isipan ko ngayon pero dahil sa pagod ay mas gusto ko nalang na ipagpahinga muna ang isipan ko.
Sapat na siguro ang lahat ng mga nalalaman ko ngayon. Pipilitin ko munang tanggapin ang katutohanan na ang taong pinaka pinagkakatiwalaan ko ay siyang ring nasa likud ng lahat ng kagulohan na ito. Ang importante ngayon ay malapit ng matapos ang lahat.
"Now, hush and let me hug you for a bit more." He whispers before he puts his face on the crook of my neck again. I can feel the shiver that travels on my body when I feel him sticking his nose on my skin. Do I really have the right to be this close to him? I was the one who inflected him pain dahil sa mga nangyari four years ago. I slaughter the life of his parents and no matter what angle you look at that case are, I am the one to be blamed for that.
"That night, your parents--"
"You did nothing." Umiling ako. I know I am the one to be blamed for all of this. Kung noon palang sana ay nalaman ko na ang tungkol sa mga plano ng ama ko, hindi na aabot sa ganito ang lahat. Malinaw ko pang naalala kong papaano niya ako titigan no'ng gabing 'yon. The scar on my neck, I deserved everything that happened to me.
"But I almost did the same thing, Sebastian. I almost killed you." Bulong ko. "I joined this facility to help them exterminate your race, Sebastian. And about my last mission, it's to slaughter the life of the last heir using my own bare hands, Sebastian. To slaughter your life." Pinahid ko ang luhang kumawala sa mga mata ko tsaka ko iniiwas sa kaniya ang paningin ko.
"I don't really mind you killing me with your own hands, Luna." Magsasalita pa sana ako pero hindi ko na nagawa dahil mas lalong paghigpit ng pagkakayakap niya saakin.
"Let me leech your warmth for a moment." Bulong niya tsaka niya isiniksik ang mukha niya sa leeg ko. He sounded like a child for a moment. Napangiti nalang ako.
"Alpha--" Kaagad na nabaling ang paningin ko sa pintuan na ngayon ay nakabukas na. Nakatayo roon ang ilang mga night class students at gulat na napatingin saamin. Nanlaki ang mga mata ko ng mapagtanto ko kung bakit gano'n nalang ang mga reaksyon nila. Bakit ba naman kasi hindi e' nakayakap saakin ngayon 'tong lalaking 'to?
Sinubokan kong kumawala sa pagkakayakap niya pero hindi ko magawa dahil mas lalo pa nga nitong hinigpitan ang pagkakayakap saakin. Parang gusto ko nalang tuloy lamunin ng lupa ngayon dahil sa hiya.
"What is it?" Rinig kong tanong niya sa mga night class students na hanggang ngayon ay nakatayo parin sa pintuan.
"We already found Atkinson. May iilan siyang pinsala na natamo pero maayos naman ang lagay niya. Tungkol naman sa anak na babae ni Hernandez. Nakakulong na siya ngayon sa basement ng tormenting facility kasama ng doktor na siyang utak sa lahat ng gamut na maaring gamitin sa pag mo-modified ng behavioral traits ng mga rogue vampires." Saad no'ng isa na hindi ko na tinignan dahil isiniksik ko nalang ang mukha ko sa balikat ni Sebastian. Siguro ay sobrang pula na ngayon ng mukha ko dahil sa kahihiyan.
Kuya Dominic is alive? Nakahinga ako ng maluwag dahil sa narinig. Mabuti naman at maayos lang ang lagay niya. But about Xy and my father, they said that they lock Xy in the basement. Kung gano'n, anong nangyari sa ama ko?
Tumango lang naman si Sebastian. "Okay, leave us for a while and check all of the areas in this building. Make sure everything is well before we hit the final blow." Utos niya.
"Yes, Alpha." Sabay na tugon nila. Ipinikit ko ang mga mata ko dahil sa pagod.
"Take a rest for now. Everything will be over soon. After everything is settled, I will tell you all the things that you need to know." Bulong niya na ikinatango ko nalang. Kahit gusto kong malaman na ang lahat ng katotohanan ngayon, alam kong hindi na kaya ng katawan ko dahil sa sobrang pagod. Pagod na isinandal ko ang noo ko sa balikat niya tsaka ako pumikit. Hindi rin nagtagal at nakatulog narin ao dala narin ng matinding pagod na nararamdaman ko.
Hindi ko alam kung ilang minuto ba akong nakatulog, nagising nalang kasi ako ng maramdaman ko ang paggalaw ni Sebastian.
"The light starts to bream in the sky now. We have to get away from here." Rinig kong bulong niya na tinugonan ko lang naman ng isang pagtango. Hindi nalang ako umimik ng maramdaman ko ang pagbuhat niya saakin. Isinandal ko nalang ang ulo ko sa dibdib niya dahil wala narin akong lakas pa na magsalita.
"They're here." Malakas na pag-anonsyo ng isang lalaki dahilan para bahagya kong maimulat ang mga mata ko. Sandali pa akong napakurap-kurap dahil sa malabong paningin ko. When my vision finally becomes vivid, that's when I just saw all the night class and the day class students who are now standing--some are sitting in the grass while gazing in our direction.
All of them look like a mess with their uniform smeared with blood and dirt. Bakas din ang pagod sa mga mukha nila kaya naman ang iba sa kanila ay nakaupo narin sa damuhan at habol ang hininga habang nakatanaw sa ngayon ay hindi ma makilalang pasilidad ng Zapero dahil narin sa malalakas na pagsabog kanina. Most of them are from night class students at kunti lang naman ang mga estudyante na nanggaling sa day class students dahil mukhang dahil mukhang iilan lang din napili nila para sumama sa planong pagatake sa pasilidad na ito ng Zapero.
"Hey, can you put me down now?" Bulong ko kay Sebastian. Ilang sigundo niya muna akong tinitigan. Maybe he's contemplating if he'll put me down or not. Pinanliitan ko siya ng mata dahilan para mapailing siya. After a minute, he lit out a lungful sigh before he nods.
"Fine, but don't go running away from me again." Seryusong saad niya na ikinatawa ko nalang ng mahina.
"Hyrreti!" Napatingin ako sa direksyon ng babae na iyon. Napangiti ako ng makita ko si Veine na tumatakbo papalapit sa direksyon ko. Bakas ang pagaalala at pagod sa mukha niya. Nang makalapit siyas saakin ay mabilis niya akong niyakap, I'm glad she's fine.
"Are you alright?" Tanong niya matapos niyang kumawala sa pagkakayakap saakin. Mabilis lang naman akong tumango. Hindi ko mapigilang balikan ang lahat ng mga alaalang kasama ko silang tatlo sa Night Blood University. Sa kanilang tatlo, siya ang hindi ko ni minsan man pinagkatiwalaan. I never trust her becuase I thought she's the one who has hidden agenda between the three of them but turns out, she's protecting me all this time. Maybe from the very start, she already knew that Xy and Demiana was a member of Zapero too. Ako lang siguro ang walang kaalam-alam sa mga nangyayari. But that's no longer an issue for me. What's matter is that this game doesn't end the way my father wanted it to end.
"Hyrreti, are you alright?" Tanong ni Zatrius ng makalapit siya saakin. Nasa likuran niya si Lauvrene at ang ilan pa sa miyembro ng supreme student. Lalapit na sana siya saakin kung hindi lang siya hinila pabalik ni Lauvrene na ngayon ay nakatingin saakin ng masama. I can't help but remember the visions I've seen while I'm still under the control of that drug.
'So, they really been my best friends before I lost all of my memories? Why did I forget about them?' I felt guilty for forgetting all the precious memories we had had before. Kaya siguro gano'n nalang nag galit saakin ni Vera dahil kinalimutan ko sila. And I even treat her mean dahil ang buong akala ko ay sinasabotahe niya ang mga plano ko.
I can't help it when they start bickering again. These two will surely make a lovely couple.
"Are you sure they're not a couple?" Bulong ko kay Sebastian na hindi man lang nag abalang tumugon at nanatili lang na nakatingin saakin. Kahit kailan talaga sayang kausap nitong bampira na 'to. Bigka-bigla nalang kasi nag-iiba nag mood niya kapag nasa harap siya ng ibangtao e'.
"Wala ng natira sa mga tauhan ng Zapero at nahuli narin ang lahat ng mga miyembro ng gobyerno na siyang nasa likud ng sapilitang pagpapadala ng mga estudyante sa Night Blood University. All the officers are already dead at ang mga tauhan naman nila ay samantalang nakakulong sa basement ng unibersidad." Saad ng isa sa mga miyembro ng supreme students na hanggang ngayon ay hindi ko parin alam ang pangalan.
May kung ano pa silang pinag usapan ni Sebastian pero itinuon ko nalang ang paningin ko sa pasilidad ng Zapero. Kanina lang ay rinig pa ang malalakas na pagsabog sa bawat sulok ng lugar na ito pero ngayon ay binalot na ito ng matinding katahimikan.
This is the place where I spend my whole full years, training my ass all day and night, only to find out na isa lang naman palang malaking palabas ang lahat. I can't help but recall every bit of memories I've spent in this organization. Although I've never really had a happy time in this facility, this has been my home for a whole four years of my life. Now, this whole facility will soon fade just like it never really exists. I felt happy and relieved that finally, matatapos narin ang kasamaan ng Zapero pero hindi ko rin maiwasang hindi malungkot. Nasayang lang ang apat na taon ng buhay ko sa lugar na ito dahil sa kagagawan ng ama ko. Up until ow, I still can't believe my father's deception.
Inabot ko ang kwentas na ibinigay saakin ni Mommy. Four years ago, I promised myself to do whatever it takes para makuha ang hustisya sa pagkamatay nilang dalawa. Kahit pa nalaman ko na si Mommy lang naman pala ang namatay no'ng gabing 'yon dahil sa kagustohan niya pigilan ang ama ko sa paggamit saakin at ginamit niya ang iyon para gumawa ng isang ilusyon sa isipan ko, at least I got the justice for the death of my mother.
Bumuntong hininga ako tsaka ko ibinaling ang paningin ko sa kalangitan. Halatang malapit na ngang sumapit ang umaga dahil unti-unti naring lumiliwanag ang kalangitan. Mula sa kalangitan ay ibinaba ko ang paningin ko kay Sebastian ng bigla nalang siyang tumabi saakin tsaka niya marahang hinalikan ang gilid ng ulo ko.
"What?" Tanong ko ng titigan na naman niya ako. Umiling lang naman siya tsaka siya ngumiti. Kinunotan ko siya ng noo. He's acting really wierd.
"Hey lil sis!" Napatingin likuran niya at kaagad na nanlaki ang mga mata ko ng makita ko si kuya Dominic. Kagaya ng iba ay bakas din ang pagod sa mukha niya pero kahit gano'n ay nagawa niya paring ngumiti saakin. Naglakad ako papalapit sa kaniya tsaka ko siya niyakap. Hindi ko alam kong anong ginawa nila sa kaniya matapos siyang kaladkarin ng mga tauhan ni Dr. Romero palabas ng silid na iyon pero nagpapasalamat akong maayos ang lagay niya.
"I'm glad you're alive, kuya!" Saad ko na ikinatawa lang naman niya ng mahina.
"Oo naman. Masamang damo ata ako 'no." Napangiti nalang ako sa itinugon niya. "I'm glad you're alive too, lil sis." Kahit na hindi naman kami totoong magkapatid ni kuya Dominic at nandito lang siya dahil sa misyon niya. Masaya parin ako na sa loob ng apat na taon na pamamalagi ko sa pasilidad ng Zapero, nagkaruon ako ng matuturing na kapatid. Kahit pa nga wala naman siyang ibang ginawa kundi batuhin nalang ako ng kutsilyo o dagger kapag trip niya. Tsk.
"Hands down, Atkinson!" Parehas kaming natigilan ng marinig namin ang malamig na boses na iyon. Kaagad namang bumitaw sa pagkakayakap saakin si kuya Dominic.
"Calm down, Kleinhaus! You're being overly possessive." Ngumisi siya na mas lalo ikinaseryuso ng mukha ng masungit na paniki na 'to. Napailing nalang ako. Why is he acting weird right now? Geez!
"It is time, Sebastian. The sun will soon rise. We can't stay any longer in this place." Saad naman ni Faolan na ngayon ay bigla nalang sumulpot sa tabi namin. Tumingin siya saakin tsaka siya ngumiti ng abot tenga. Hindi parin nagbabago ang bampira na ito. Saan naman kaya galing ang isang 'to at ngayon lang siya sumulpot dito?
"Naghihintay na sa pagbabalik natin ang lahat ng mga estudyante ng Night Blood University na naiwan sa loob ng paaralan. Lahat sila ay hindi na makapaghintay na makalaya at makalabas sa paaralan na iyon kaya naman taposin na natin ang lahat at bumalik na tayo agad." Sigunda niya pa tsaka siya lumapit saakin. Sinamaan ko siya ng tingin ng marahan niyang pitikin ang noo ko.
"Masaya akong makita kang muli, Hyrreti." Ngumisi siya na ikinairap ko nalang. Natawa lang naman siya ng mahina.
"Everything is now set, Alpha." I can recognize his face pero dahil nga hindi ako magaling mag mermorya ng pangalan ay hindi ko matandaan ang pangalan niya. Napailing ako. Seriously, I have to start fixing this side of mine now.
Tumango lang naman si Sebastian tsaka niya binalingan ng tingin ang malaking pasilidad na pinamumugaran ng Zapero sa loob ng mahabang panahon. May dinukot siyang isang parang maliit na remote sa bulsa ng uniporme niya. He pressed the red button on it and that's when a loud bang echoed throughout the whole place.
Tinignan kong unti-unting lamunin ng apoy ang bawat parte ng pasilidad ng Zapero. Isa pang malakas na pagsabog at halos hindi na makilala ang bawat parte ng pasilidad na ito. Tahimik naming pinanuod ang tuloyang pagkasira ng buong pasilidad ng Zapero.
'And now, finally, this bloody game had come into an end. It's finally over.'
"Malapit nang sumikat ang araw. Bumalik na tayo sa unibersidad." Saad ni Faolan na mabilis namang sinangayonan ng lahat. Isa-isa na silang naglaho sa paningin ko at kasama narin ang mga day class na isinasama narin ng mga night class students sa paglaho nila.
Ibinaling ko ang paningin ko kay Sebastian nang manatili lang siyang nakatingin sa ngayon ay tuloyan ng nawasak na pasilidad ng Zapero. Inabot ko ang kamay niya dahilan para mabaling saakin ang paningin niya.
"Nakaalis na ang lahat. Kailangan na rin nating bumalik dahil sumisikat na ang araw." Ngumiti siya tsaka niya ako hinila papalapit sa kaniya tsaka niya ipinatong ang baba niya sa ulo ko. Bigla nalang talagang nagiiba ang mood ng isang 'to kapag walang ibang tao o bampira sa paligid e'.
"Didn't you promised to watch the brightest star that shines during the daylight in this world? Let's watch it together." Saad niya. Kinunotan ko siya ng noo. Seryuso ba siya? Gusto niya bang mamatay?
"Stop spitting nonsense and let's head back to--"
"A promise is a promise, my beloved." Hindi ako nakaimik kaagad dahil sa itinawag niya saakin. The memories of the past flashed in my mind making my heart to skip a beat. Damn, this man really has his ways to shut me up. Napairap nalang ako.
Fine, kung gusto niyang malusaw dahil sa liwanag ng araw edi bahala siya diyan. Lumayo ako sa kaniya dahilan para mapabusangot siya tsaka niya ako sinamaan ng tingin. Natawa lang naman ako ng mahina.
"Label muna bago yakap. Makayap ka naman kasi akala mo naman--" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko pa sana ng kumurba ang nakakalokong ngiti sa labi niya. Anong ngingiti-ngiti ng bampira na 'to?
"Edi sagutin mo ako." Malokong saad niya dahilan para manlaki ang mga mata ko. Ito ang pangalawnag beses na nagtagalog siya kaya naman hindi ko talaga maiwasang hindi magulat. Why does he sound so manly and attractive when he uses tagalog?
Pinigil ko ang ngiting kamuntik na sanang kumurba sa labi ko tsaka ko siya tinaasan ng isang kilay. "Ni hindi ka nga nanliligaw e'." Muli niyang hinila ang kamay ko at sa isang iglap, nasa tuktok na kami ng isang burol na hindi ko alam kung malapit o malayo ba sa lugar kung saan nakatayo ang pasilidad ng Zapero.
"Sagutin mo muna ako tas liligawan kita hanggang sa tumanda tayong dalawa." Bulong niya na ikiinatawa ko. Marunong naman palang mag tagalog ang mukong na ito e'. Nang maalala ko ang mga ginawa niya noong nasa blood moon ball kami ay sinamaan ko siya ng tingin. Akala niya ba nakalimutan ko na ang ginawa niyang pakikipaghalikan kay Lauvrene sa harapan ko no'ng gabing 'yon.
"Bakit hindi si Lauverene ang ligawan mo e' nagawa mo ngang makipaghalikan sa kaniya nooong nasa ball tayo e'." Kumunot ang noo ko ng marinig ko ang mahina niyang pagtawa. Anong tinatawa-tawa ng isang 'to? Akala niya ba nagbibiro ako?
"We never kiss." Naiiling na saad niya na mas lalong ikinakunot ng noo ko.
"I saw you--"
"You're the only woman I kissed, Salvatore. That night, we just acted all sweet cause my grandfather sent his people to observed us. I will explain to you everything next time. Right now, let's enjoy this moment before we head back to Night Blood."
"Okay, okay." Tugon ko na ikinatawa niya ulit ng mahina.
"Hey, it's rising now. Are you sure you'll be okay?" Tumango lang naman siya ng tipid tsaka niya mas hinigpitan ang pagkakayakap niya saakin. Napangiti nalang ako tsaka ko inabot ang kamay niya na nakayakap saakin. We both watch the sun as it slowly cast its light in the place it covers.
They said that it is rare for vampires to meet their race. In our case, looks like the fate really build its own path so that our world will cross. Right now, I still don't know how to express my feeling towards him. I don't even understand the thing called love. But since he's here now with me, I think, little by little I could bring myself to understand the type of emotion.
Hindi ko alam kung papaano ba kami nakabalik sa Night Blood University. Nagising nalang kasi ako na nandito na ako sa silid nitong mansyon ni Sebastian kung saan rin ako nakatulog noon. Ibinaling ko ang paningin ko sa nakbukas na bintana nitong kwarto. Gabi na? Ibig sabihin ay buong araw akong nakatulog?
"Magandang gabi, Luna." Napatingin ako sa pintuan ng kwarto ng pumasok mula doon si nanay cecelia dala ang isang tray ng pagkain. Mabilis akong umupo sa kamang hinihigaan ko tsaka ako bumaba at naglakad papalapit sa kaniya.
"Oh, bakit? Masama ba ang pakiramdam mo?" Tanong niya nang yakapin ko siya matapos niyang ipatong sa side table ng kama ang dala niyang pagkain. Umiling ako. Ramdam ko ang pagyakap niya saakin pabalik tsaka niya marahang hinaplos ang likuran ko.
Tumawa siya ng mahina. "Naaalala mo na ba ako?" Tanong niya na mabilis ko namang tinugonan ng isang pagtango. Kahit na hindi kami magkadugo ayn aging parte parin siya ng nakaraan ko. Hindi ko mapigilang hindi makonsensya dahil nadamay pa silang dalawa ni Vera sa gulo na ito.
"I'm sorry, nanay cecelia." Umiling lang naman siya. "You did nothing, Luna. Masaya ako na tapos na ang lahat ng kagulohan na ito. Masaya ako na naaalala mo narin ang lahat ng mga nawala mong alaala. II am certain Sebastian is more than happy too." I pulled from our hug tsaka ako ngumiti sa kaniya.
"Kumain ka muna at nang sa gano'n ay mabawi mo ang lahat ng lakas na nawala sa'yo." Inalalayan niya akong maupo sa kamang hinihigaan ko kanina. "Nasaan po si Sebastian?" Bakit kaya wala na naman rito ang bampira na iyon? May ginawa na naman ba siyang kalokohan?
"Umalis lang siya sandali. Huwag kang magalala dahil maya-maya ay babalik narin ang isang 'yon." Tumango nalang ako.
"Luna..." Sabay kaming napalingun ni mamang cecelia sa pintuan ng kwarto ng pumasok din mula doon si Vera.
"Oh siya, maiwan ko na muna kayong dalawa." Hindi na ako nakasagot pa ng magsimula ng humakbang si manang cecelia palabas ng silid. Nagyakapan din muna silang dalawa bago tuloyang nilisan ni manang cecelia ang silid. Naglakad naman papalapit sa kinauupoan ko si Vera.
"Kamusta na ang pakiramdam mo?" Tanong niya ng makalapit na siya saakin.
"Okay lang ako, Vera." Ngumiti ako sa kaniya. Halata sa mukha niya na kinakabahan siya kaya naman hindi ko mapigilang hindi matawa. Nasaan na kaya iyong Vera na palagi akong sinusungitan?
"Huwag ka ngang tumawa." Tumango nalang ako tsaka ko siya nginisihan. "So, anong kailangan mo?" Bahagya niya akong tinaasan ng kilay kasabay no'n ang pagguhit ng nakakalokong ngiti sa labi niya.
"Well, nandito lang ako para humingi ng tawad sa lahat ng mga sinabi ko noon. Ang totoo, hindi totoo ang ilan sa mga sinabi ko noong araw ng pagatake ng Zapero. Hindi totoo ang sinabi kong balak kang ipapatay ni Sebastian at iyong iba pa. Nasabi ko lang iyon dahil sa galit ko." Masungit na saad niya dahilan para humalukipkip ako.
"And about you being in love with Sebastian?" Napairap siya sa tanong ko dahilan para mas lalong lumawak ang ngising nakapaskil sa mukha ko.
"Fine, totoo 'yon. Pero bata pa tayo no'n 'no. Wala na akong gusto sa bampirang 'yon ngayon dahil mukhang ipinaglihi ata 'yon sa sama ng loob." Natawa ako sa sinabi niya tsaka ako mabilis na tumango. "Tama ka naman diyan." Natatawang pagsang-ayon ko sa kaniya.
"Friends?" Inabot niya ang kamay niya saakin. Tumango ako tsaka ako ngumiti ng malapad. "Hm, bestfriends."
"You're still awake?" Napatingin ako ako kay Sebastian ng bigla nalang siyang lumitaw sa harapan ko. "Nah, I'm asleep." Pang-aasar ko sa kaniya na ikinaliit ng mga mata niya. Natawa nalang tuloy ako. Hindi ako umimik ng tumabi siya saakin tsaka niya inabot ang kamay ko. Tahimik ko siyang pinanuod ng paglaroan niya iyon tsaka siya bumuntong hininga. Nangunot ang noo ko.
"May problema ba?" Iniangat niya ang paningin niya saakin tsaka siya sandaling natahimik. Mukhang pinagiisipan niya kung sasabihin niya ba saakin ang mga iniisip niya o hindi. Pagkaraay bumuntong hininga muli siya tsaka niya pinisil ang kamay ko.
"About Hernandez's daughter..." He paused tsaka niya mas lalong hinigpitan ang pagkakahawak niya sa kamay ko. Kumunot ang noo ko. About Xy? What happened to her? Nandito ba siya?
"She's dead. We found her lifeless body inside of the room in the tormenting facility where we lock her in." Naikuyom ko ang mga kamay ko tsaka ako umiwas ng tingin sa kaniya. Hindi lingid sa kaalaman ko na buhay pa si Xy at pansamanatala nila siyang ikinulong sa loob ng isang silid sa tormenting facility.
Kahit na hindi totoong itinuring niya ako bilang kaibigan ay hindi ko parin mapigilang hindi masaktan dahil sa nalaman. Ramdam ko ang paninikip ng dibdib ko kaya itinuon ko nalang ang paningin ko sa lawang tanang mula sa kinaruruonan namin.
"Pwedi mo bang sabihin saakin ang lahat ngayon tungkol sa ama ko at sa lahat ng mga bagay na hindi ko pa alam?" Bulong ko na tinugonan niya lang naman ng isang pagtango. Hindi niya parin binitawan ang kamay ko at patuloy niya parin iyong pinaglaroan.
"Hernandez is not your real father." Panimula niya na siyang mas lalong ikinatahimik ko. He's not my real father? Dahil hindi ko rin alam kung ano bang dapat isagot o e-react ko ay nanatili nalang akong walang imik na naghintay sa mga sasabihin niya pa.
He sigh. "I don't really know what's the real story but what I heard is that, he lost his wife and one of his younger child because of the vampires. Vampires before are forbidden to have any relationship with humans because that against the rules of our rules. His wife is a vampire and as a punishment for breaking the rule, that inscident happens. It was grandfather who order all the skill vampires to attack and killed our own kind." He pause as he interwind our fingers. So, the man that I considered as my father for a long period of time is actually not my real father? Does my mother knows about this? Maybe she does. Kung gano'n bakit pa siya nakipag-ugnayan sa kaniya. Hindi ko mapigilang hindi magalit sa naisip.
"You mother is a royal blood vampire, Luna." Humarap siya saakin at hindi ko mapigilang hindi magulat dahil sa mga sinabi niya. What?
"You real father is the heir of the Mandeville family. One of the three remaining royal blooded family. Before, there is a norm that the older child of the pure-blooded vampire must marry first before their younger siblings. You're mother is the younger daughter of the Salvatore family so instead of her, her older sister is the one who is told to marry older son of the Mandeville family which is your father. Your mother tought that your father agrees to the marriage and so one night, she run away. According to the gossips before, she killed her sister before she run awaya but that's not actually true. Her sister is still alive until this day and actually, she's Lauvrene's mother." So, I am a pure-blooded vampire? not just a pure blooded vampire but a royal blooded one. Is this a joke? Mahirap paniwalaan ang lahat ng mga ni Sebastian pero sa lahat ng mga katotohanan na nalaman ko, mukhang hindi na ako nagulat pa sa mga impomasyon na nalaman ko.
Ngayon ay unti-unti ko ng naiintindihan ang lahat. Kaya ba nakipagtulongan si mommy nsa mga plano ng taong kinilala kong ama dahil sa galit niya sa ama ko? Naikuyom ko ang mga kamay ko dahil sa nalaman. So, she plan to use me against my father? Hindi ko alam kung ano bang dapat na maramdaman ko ngayon.
Pinahid ko ang luhang kumawala sa mga mata ko tsaka ako yumuko nang sa ganoon ay hindi makita ni Sebastian ang mukha ko. I bit my lip to stop myself from sobbing pero kahit na anong gawin ko ay hindi ko parin talaga mapigilan ang mga hibking kumakawala sa bibig ko. Alam ko naman hindi itinuloy ni mommy ang pakikipagtulongan niya sa taong iyon pero kahit na gano'n ay hindi ko parin mapigilang hindi maskatan. They made me all look like a fool.
Naramdaman ko nalang ang mga kamay na pumalibot saakin tsaka ako nito mahipit na niyakap. He gently stroke my hair trying to hush me down. "In my desire to protect my people and to release the day class students that is stuck in this university for long, I start to observed Hernandez's family. That's when I met you." isinandal ko nalang ang mukha ko sa dibdib niya.
"I thought that maybe, if I can be able to use you and your mom against Hernandez. But when I first laid my eyes on you, I know it will be the other way around. I didn't find Hernandez's weakness but rather, I find mine." Habang sinasabi niya iyon ay hindi ko maiwasang balikan ang mga alaala ko no'ng una ko siyang nakilala.
"I'm sorry for inflecting you so much pain, my beloved. That night four years ago, I almost did the most horrible thing to you. That's why I was never there when you woke up. It was already late when I realized that I should stay by your side rather than to run away from you. I was too late." He utter which came out almost like a whisper as he tightend his grip on me. I was astounded when I felt a warm liquid that drop on my shoulder. Is he crying?
Gustohin ko mang alamin kung tama ba ang ideya ko ay hindi ko magawa dahil sa higpit ng pagakakyakap niya saakin. Niyakap ko nalang din siya pabalik. This is the first time that I witness this side of him. I'm glad he's only showing this vulnerable side of him on me.
Nikayap ko nalang din siya tsaka ko tahimik na pinakinggan ang pagtibok ng puso niya. So, this how it felt to hug the one you love the most huh?
"Tomorrow, the entrance of the Night Blood University will be open to release all the day class students."
Alam ko na ang tungkol sa bagay na iyon dahil na e-kwento na iyon saakin kanina ni Vera. Ang sabi niya ay isa siya at si manang cecelia sa lalabas ng entrance bukas. Napag desisyonan daw kasi nilang dalawa na sa mundo nalang ng mga tao manirahan.
Tomorrow will be the day that all the day class students are waiting for. Masaya ako na matapos ng mahabang panahon ay tuloyan na rin silang makakalabas sa paaralan na ito. Hanggang ngayon ay hindi parin talaga ako makapaniwala na tapos na ang lahat ng kasamaan ng Zapero at ng gobyerno na iyon.
"They're all day class students of Night Blood University?" Hindi makapaniwalang saad ko ng makita ko ang lahat ng mga taong nakatayo ngayon sa malaking field nitong school. Some are still wearing their uniforms while other are wearing casual clothes. Ang ilan sa kanila ay nasa edad ko lang habang ang ilan naman ay sa tingin ko nasa mid 30's to 40's na. Ang ilan sa kanila ay pamilyar saakin ang mga mukha dahil minsan ko narin silang nakita sa tormenting facility noon habang nag iba naman ay naging professor ko sa ibang subject ko.
'So, they're all stuck in this university for God knows how long?' Dahil hindi sila makalabas ay pinili nalang nilang manatili sa loob ng unibersidad na ito para makaligtas sila sa kasamaan ng gobyerno. I can't believe this really happens. Ni hindi ni minsan man sumagi sa isipan ko ang bagay na ito. Ang buong akala ko ay bulontaryong pumapasok rito ang lahat ng mga estudyante ng paaralan na ito sa pamamagitan ng pagpapalista sa X list ng gobyerno.
I wonder how will their family react once they return to the human world. O kung may pamilya pa ba silang mauuwian dahil sa kagagawan ng gobyerno na iyon. Siguro naman ay kahit papaano may pamilya pa silang mauuwian. Hindi ko mapigilang hindi mapangiti ng makita ko ang sayang bumahid sa mga mukha nila ng e-anunsyo na ang tungkol sa pagbubukas ng entrance ng unibersidad na ito. Ang ilan sa kanila ay naiyak pa sa tuwa. Pagkatapos ng mahabang panahon, makakablik narin sila sa mundo kung saan talaga sila nararapat.
Ibinaling ko ang paningin ko kay Sebastian na ngayon ay nakatayo sa gitna ng entablado na nakatayo sa gitna ng field. He looks to dashingly handsome with his black long sleeves. His face remains firm and serious which rdiates a menacing yet attractive aura in the whole place. He really knows how to act cool in forn of his people huh? Kung hindi ko lang alam kung gaano siya kaisip bata e' baka naniwala narin ako na nakakatakot nga talaga siya.
"Huwag mo namang titigan masyado. Baka matunaw 'yan." Bulong ni Veine na ngayon ay nakatayo sa tabi ko. Sinamaan ko siya ng tingin dahilan para matawa lang naman siya. Binigyan niya pa ako ng mapanuksong tingin bago niya ibinaling ang paningin niya sa harapan. Napailing nalang ako.
"Lil sis, inumin mo muna 'to oh. Baka mapatay ako ni Kleinhaus mamaya e'. Utos niya pa naman 'to kanina." Napatingin ako sa bottled juice na iniabot ni kuya dominic. Natawa nalang ako sa nakabusangot niyang mukha.
"Salamat kuya." Saad ko tsaka ako umusog papalayo kay Veine. Kaagad naman akong nginitian ni kuya tsaka siya tumabi sa dalaga. Mas natawa lang naman ako nang ako naman ngayon ang sinamaan ng tingin ni Veine. Nagkibit balikat nalang ako tsaka ko siya nginisihan.
Ang totoo, hindi ko talaga napansin na may something pala sa dalawa na iyon. Kung hindi ko lang nakita kong papaano siya titigan ni kuya dominic no'ng makabalik kami mula sa mundo ng mga tao e' hindi ko pa malalaman. Akalain mo nga naman oh.
"Hi, Hyrreti." Nairap ako ng bigla nalang sumulpot sa harapan ko si Zatrius. Kagaya ng dati ay nakangisi na naman siya saakin. Sinamaan ko siya ng tingin. Ang totoo ay hindi naman talaga mainit ang dugo ko sa kaniya. Naksanayan ko nalang siguro talaga na tratohin siya ng ganito.
"Ano na naman?"
"Huwag mo nga akong sungitan. Magiging kapatid mo kaya ako sa future. Tas magiging tito ako ng magiging anak mo kay Sebastian kaya maging mabait ka na sakin." Nakangusong saad niya na mas lalo ang ikinasama ng timpla ng mukha ko. Hindi naman masyadong advance kung magisip ang mukong na 'to ano?
"By the way, here. Ipinapabigay 'to ni Zeyan sa'yo." Napatingin ako sa maliit na sobre na hawak niya. Napangiti ako tsaka ko iyon inabot. Sa kanilang tatlo ang bata lang ata na 'yon nakakasundo ko ng husto e'.
"Oh siya, aalis na ako. Baka mapatay na ako ni Lauvrene e'." Hindi na ako nakapagreact pa ng abutin niya ang kamay ko tsaka niya iyon marahang dinampian ng halik. Pinanliitan ko siya ng mata. Bago ko pa man siya masakal ay mabilis na kaagad siyang naglaho sa paningin ko.
"Siraulong zatrius 'yon." Bulong ko tsaka ko binuksan ang sulat na ibinigay ni Zeyan. Habang binabasa ko ang sulat niya ay hindi ko mapigilang hindi mapangiti. Ang kyut din talaga ng batang 'yon. Minsan tuloy naiisip ko kung bakit ba talaga siya ni Sebastian at Zatrius e'. Natawa ako sa naisip.
"Ahm--" Nalaingun ako sa isang babae ng bigla nalang siyang magsalita sa likuran ko. May katabi siyang isa pang batang babae na sa tingin ko ay mas bata sa kaniya ng ilanh taon. Bahagyang kumunot ang noo ko ng inalala ko kung sino siya. Kung hindi ako nagkakamali, siya iyong babae na nakita ko noon na tumatakb sa gitna ng gubat noong gabing kakabalik lang namin galing sa mundo ng mga bampira, hindi ba?
"I'm the girl you met in the woods that night. Gusto ko lang sanang magpasalamat dahil sa ginawa mong pagligtas saakin no'ng gabing iyon. Ang totoo, it was my fault why that night class student attacked me. Sa kagustohan kong pumasok sa tormening facility para makita ang kapatid ko ay nasugatan ko ang sarili dahilan para mawalan ng kontrol ang isa sa mga night class students na iyon. I'm really sorry for the ruckus I made that night." Yumuko pa siya na ikinailing ko lang naman. Ngumiti ako sa kaniya at sa babaeng katabi niya.
"It's fine. I'm glad you're with your younger sister now." Ngumiti din siya tsaka siya tumango. Hind narin sila nagtagal at nagpaalam narin sila matapos nilang magpasalamat ulit.
Ilang minuto nalang ay tuloyan nang magbubukas ang malaking gate nitong Night Blood University. Ang totoo ay hindi ko talaga alam kung ano bang dapat kung gawin kapag dumating na ang oras na iyon. Babalik ba ako sa mundo kung saan ako nanggaling o manantili ba ako rito? Gusto ko ring makilala ang totoong ama ko pero siguro sa ngayon ay kailangan ko munang ihanda ang sarili ko. Paano pala kung hindi naman pala niya ako gustong makilala?
Nang tuloyan ng bumukas ang gate ng Night Blood ay rinig ang malakas na hiyawan ng mga tao sa buong universidad habang nanatili lang naman na tahimik ang mga night class students na nakatanaw sa mga day class students na unti-unti nang nagsisilabasan ngayon sa entrance ng paaralan. Lahat sila ay bakas ang matinding saya na nakaguhit sa mga mukha nila habang nililisan nila nag lugar kung saan ilang taon din silang nakulong.
Sinubukan kong hanapin kung nasaan naba si Sebastian ngunit hindi ko na siya mahagilap kahit saan. Saan naman kaya nag punta ang isang iyon?
"Are you looking for Sebastian?" Napatingin ako kay Faolan ng bigla nalang siyang sumulpot sa harapan ko. Ngayon nga ay bumalik na sa dating maitim ang kulay ng buhok niya. Mukhang sawa na siyang magpaka bad boy a'.
"He's having a meeting with his grandfather right now. And I'm here as your guard." Ngumisi siya na ikinailing ko nalang. Bakit naman kailangan niya pa akong bantayan? I snatched three of my daggers inside of my pocket tsaka ko iyon pinaglaroan.
"Don't underestemate me, Mr. President." Pabirong tugon ko na ikinatawa niya nalang. Napangiti nalang din ako tsaka ko ulit itinago ang mga dagger na hawak ko sa loob ng bulsa ng uniporme ko.
"Thank you, Faolan." Seryusong wika ko na ikinangiti niya. "Can I get a hug then instead of just saying thank you?" Pabirong tanong niya.
"Yeah sure! Just don't blame me if you turn into a roasted chicken after this."
"Sabi ko nga okay na ako sa thank you e'." Mabilis na sagot niya dahilan para parehas kaming matawa.
"Ano na'ng mangyayari sa Night Blood University matapos ng lahat ng ito?" Tanong ko habang nakatingin sa malawak na field ng Night Blood.
"I don't know. Right now, we're all just happy dahil sa wakas ay tapos narin ang lahat. Siguro ay magiging bukas parin ang paaralan na ito para sa mga bampira. Night Blood University will still be our training ground. This our home for a long time now. We can't just leave this place empty." Tumango ako. Although this place gives us a lot of strunggle, there is no doubt that Night Blood University is a school which gives change for both humans and the vampires to understand each other's differences.
Kahit na sandali lang akong naging parte ng paaralan na ito kompara sa ilan pang estuydante ng unibersidad na ito ay marami parin akong natutunan. This university gives me a lot of lessons and memories that I will sure treasure for the rest of my life.
"Hm, Sebastian's here." Napatingin ako sa direksyon kung saan siya nakatingin at napangiti ako ng makita ko si Sebastian na ngayon ay naglalakad papalapit saamin.
"Hindi na ako magpapaalam dahil sigurado naman akong magkikita pa tayo, Hyrreti. I just want to say that whether you choose to stay or go back to human world, I'm always here for you. As your coolest and the most handsome friend of course." Saad niya bago siya tuloyang naglaho sa paningin ko. He even winks first before he vanished from my sight. Napailing nalang ako.
"Hi, my beloved." Napatingin ako kay Sebastian ng lumapit siya saakin tsaka niya dinampian ng halik ang noo ko. Inabot niya ang kamay ko tsaka kami sabay na naglakad-lakad. Kaunti nalang ang mga estudyateng makikita sa paligid at karamihan naman sa mga day class students ay nakalis na. Tinitigan ko ang magkahawak naming mga kamay habang tahimik kaming naglalakad.
"May gusto ka bang sabihin?" Tanong ko ng mapansin kong maykakaiba sa kaniya. If I was not mistaken, Faolan told me about Sebastian having a meeting with his grandfather. Is that the reason why he's acting weird right now?
"Tomorrow, you're going back with Vera and nanay Cecelia in the human world." Sandali akong natigilan sa mga sinabi niya. What? Bago pa man ako makapagsalita ay hinila niya na ako papalapit sa kaniya tsaka niya ako mahigpit na niyakap.
"I need to handle the problem of my family first, Luna. Give me a year and I'll go get you after that. I can't just compromise your safety. While my grandfather is still in the position, I can't protect you against him. I can't bear to lose you again." Napabuntong hininga nalang ako. Alam kong hindi ako matatagap ng pamilya niy dahil sa mga nangyari no'ng gabing 'yon apat na taon na ang nakakalipas. Hindi ko din naman sila maisisi.
Niyakap ko nalang din siya tsaka ako tumango. "Hm, kapag hindi mo ako sinundo matapos ng isang taon. Ako ang babalik dito para gulohin ang buhay mo." Saad ko na ikinatawa niya ng mahina. Although it will be hard for the both of us, I think parting for a year will be much better than being parted for the rest of our lives.
"Mahal kita." Rinig kong bulong niya na ikinangiti ko nalang. Him using tagalog makes it sounds more sincere and attractive.