Luring The Cold Hearted Billionaire
Inisukbit ni Jane ang bag niya sa kaniyang balikat nang matapos niyang maayos ang mga gamit niya. Akmang lalabas na siya ng classroom nila para dumiretso sa kumpanya ni Tyler ng harangin siya ni Teo sa may pinto.
Napakurap-kurap si Jane kay Teo, "Bakit? May kailangan ka ba?" Gustong tuktukan ni Jane ang sarili ng maalalang naiwan pala niya ito sa club noong isang gabi. Sinamahan siya nito sa club na pinagtatrabahuan nito bilang waiter para sana ipasok din siya doon, kaso nagkataong nandoon din sa club na iyon si Tyler at bigla na lang siyang binitbit ng lalaki sa Tagaytay.
"Pasensya sa nakaraang gabi. Hindi na din ako agad nakabalik kasi may nangyari— "
"Nangyari?" Nakakunot noong putol ni Teo sa kaniya na kinakurap-kurap na naman niya sa lalaki. Napailing ito saka natawa ng mapakla na kinasalubong ng mga kilay ni Jane.
"I'm just making sure you are alright. H-He did not force you, naman diba? I mean his kiss it was aggressive and— "
"Teo, I'm fine." Nginitian niya ang lalaki saka pinakita ang muscle niya sa braso, "strong ako! Hindi ako papapilit, okay lang ako. Salamat."
Okay lang naman talaga diba? Okay pa, okay pa siguro ako sa ngayon.
"Mauuna na ako, Teo. May pasok pa ko sa opisina." Turan niya sa lalaki saka walang lingon-likod na nilagpasan si Teo.
Kung sana gaya ni Teo, ganoon kabilis basahin si Tyler, sana hindi ako nalilito ng ganito.
***
"YOU'RE FIFTEEN Minutes late." Napapitlag si Nerlay ng sa pagbukas nang pinto ng elevator ay ang baritonong boses na iyon ni Tyler ang sumalubong sa kaniya. Napatitig siya kay Tyler na siyang nakasandal sa katapat na pader ng elevator. He looks so hot in his triple gray suit.
Lumunok muna si Jane bago nag-iwas ng tingin. Bumaba ang mga mata niya sa kamay niyang awtomatikong nagsiklop kasabay ng kabadong paglalaro niya ng mga daliri niya.
"Dumaan pa kasi ako ng apartment ko, nagbihis pa ako— ." Nahigit ni Jane ang hininga ng dalawang hakbangin ni Tyler ang pagitan nila at hawakan nito ang mga kamay niya para patigilin iyon.
"I just informed you that you're late, I didn't ask why. Let's go, we're getting late on our meeting."
Nagpaintanod na lamang siya sa binata ng hatakin siya nito pabalik sa loob ng elevator.
Solaire. Ngayon lang siya nakapasok sa lugar na ito ang alam niya ay casino ito, ngayon niya lang nalaman na may mall pala sa loob nito, hotel at restaurants. Napakaganda at bawat kanto ng lugar na ito sumisigaw ng karangyaan.
Napabaling siya kay Tyler na may sinalubong na gaya ng lalaki ay naka-suit din, siguro 'yon ang mga ka-meeting ng binata. Marahan siyang tumango tango sa sarili niya saka nilibang ang sarili habang dahan-dahang sinusundan ng lakad ang mga lalaking nasa harapan niya.
Jane was enjoying the expensive scenery around her as she walks behind Hermes when her eyes landed on a stool of different foods. Everything looks so appetizing! Pero alam niyang mamahalin ang mga presyo ng pagkaing mga 'yon. Jane didn't notice that she was already few meters apart from the guys, Hermes are walking with. Hindi niya namalayang napahinto siya sa gilid ng stool na iyon, hanggang sa maramdaman niya ang isang napakapamilyar na titig na dumapo sa balat niya.
Napalingon siya at dali-daling napatakbo patungo kay Tyler na siyang huminto din hindi kalayuan sa kaniya para tignan siya.
Naramdaman ni Jane ang pag-init ng magkabilang pisngi niya ng marinig ang mahinang pag-usal ng tawa ng mga lalaking kasama ni Tyler.
"Your secretary looks hungry Mr. Montega— "
"She's not."
Napakagat ng pang-ibabang labi niya si Jane ng mabilis pa sa alas-quatrong sumagot si Tyler. Nakakahiya!
"Wait here." Sabi sa kaniya ni Tyler na tahimik niyang kinatango.
"Y'all can go to the deck first. I'll follow you for a moment." Kausap nito sa mga lalaki bago muli siyang hinarap. Hinintay muna nitong makaalis ang mga lalaki bago nito hinuli ang kanang pulsuhan niya at hatakin siya pabalik sa mga stool ng iba't ibang pagkain.
Napalunok si Jane nang may mamuong kongklusyon sa utak niya, "I-I'm not— "
"Hermes! —"
"Fuck!" Malakas mura ni Tyler bago pabagsak na binitiawan ang kamay niya. "Stay here." Pinal na utos nito sa kaniya bago siya iniwan para lumapit sa babaeng nakakulay itim na dress na sumigaw kanina.
Hermes? Naputol ang katanungan sa isipan ni Jane ng mapagtantong iyon din ang babaeng pumasok sa opisina ni Tyler kahapon. At marahil iyon din ang babaeng kahalikan nito noon sa loob ng opisina nito.
Agad siyang nakaramdam ng panliliit ng makita ang magandang anyo ng babae kasabay non ang paninikip ng dibdib niya nang mapanood kung paano ito hatakin ni Tyler papasok sa loob ng isang pinto.
Anong gagawin nila? Bakit kailangan niya akong iwan dito?
Tumingala si Jane para pigilan ang nagbabadyang pagtulo ng mga luha niya. "'Wag kang iiyak, okay pa diba? Okay ka pa."
***
Napatingala si Jane mula sa pagkakayuko. Nakaupo siya sa sulok ng mga stool, hinihintay na balikan siya ni Tyler, napatingala siya nang may isang pares ng itim na stilettos ang huminto sa harapan niya. Napalunok si Jane at dali-daling napatayo ng makitang ang babae iyon na kasamang pumasok ni Tyler sa isang kwarto kanina. Nahihiyang muling yumuko si Jane para hindi masalubong ang mataray na mga mata ng babae. Maganda ito, at sumisigaw ng karangyaan ang postura ng babae, walang-wala siya dito.
Ito ba ang mga tipo ni Tyler? Babaeng gaya nito nasa marangyang estado ang pamumuhay, hindi gaya niyang kulang na lang ay isang kahig isang tuka.
"Go home, if meron ka man non. He doesn't need you anymore here, he has me. Kung may kailangan siya, ako na ang magbibigay. Your boss doesn't need you here anymore so better go back home na lang."
Kagat-kagat ang pang-ibabang labing marahang tumango si Jane habang pigil ang mga luhang gustong tumulo mula sa kaniyang mga mata.
The woman's presence is scaring her, she's too intimidating.
"Good." Anito. Akala ni Jane ay aalis na ang babae pagkatapos non, pero parang binuhusan siya ng malamig na tubig ng kunin nito ang atensyon ng isang janitor at sa lakas ng boses nito ay kulang na lang lahat ng tao sa loob ng mall ay pagtinginan siya.
"Clean her standing place once she leaves. She looks like she'll leave a dirt everywhere she stayed, so cheap." The woman looked back at her after approaching the Janitor. "The way you look at him, says it all. He's mine, and he will never be someone else's guy. Better stop dreaming. Sekretarya ka lang, umakto kang sekretarya."
"Sekretarya ka lang, umakto kang Sekretarya"
"Hoy miss! Kanina pa 'ko salita ng salita dito! Magbabayad ka ba o hindi?!" Napatalikwas ng tingala si Jane sa konduktor ng Bus nang sigawan siya nito.
Napakurap-kurap siya ng makitang nasa taft avenue sa tapat ng STI college na ang bus, dali-dali niyang kinalkal ang bag niya para hanapin ang pitaka niyang pinagdadasal niyang sana ay may laman pa. Dumagundong sa kaba ang dibdib ni Jane ng mapansing wala ang wallet niya sa bag niyang dala. Mukhang nakalimutan niya yon sa school bag niyang nasa opisina ni Tyler. Kagat-kagat ang pang-ibabang labing nag-angat ng tingin si Jane sa konduktor ng bus, agad namang napapalatak ang konduktor ng maintindihan ang kislap ng mga paiyak na niyang mga mata.
Bakit ba puro na lang kamalasan ang inaabot niya?
"May baba dito! Ipara mo sa kanto! Peste! Sakay-sakay wala naman palang pamasahe! Sayang porma at ganda mo 123 ka sa bus! Bababa!"
Gusto ni Jane magpalamon sa lupa habang naglalakad siya palabas ng pampasaherong bus, randam niya ang mga titig ng mga tao sa loob. Bakit parati na lang siyang napapahiya? Bakit parating kamalasan na lang ang inaabot niya?
Nang makababa ng bus, walang direksyong basta na lang naglakad si Jane. Bakit puro hirap na lang ang kinahaharap niya? Mula pagkabata niya, hanggang ngayon, laging ganon. Nihindi niya matandaan kung sino ang tunay niyang mga magulang, basta ang alam niya ay lumaki siya sa kumbento.
Malayo. Malayo-layo na din ang nalalakad ni Jane ng biglang bumuhos ang ulan, ulan na hindi nagpatigil sa paglalakad niya. May mas ikamamalas pa ba siya ngayong araw?
Oo, meron. Mula sa Pamantasan kanina, hanggang ngayon sa paglalakad niya sa gitna ng Taft sa malakas na ulan, wala pa siyang kain, wala pa siyang sapat na kain.
Hindi na alam pa ni Jane kung ano pa ang dapat niyang maramdaman. Pagod sa para sa araw na ito, sa paglalakad, gutom at ang mga hinanakit niya sa mga pangyayari ngayong araw.
Naninikip ang dibdib niya sa tuwing maaalala ang mga kamalasang inabot niya ngayong araw, mga kamalasang natanggap at pinagdaanan niya.
Hindi namalayan ni Jane na lumuluha na pala ang mga mata niya at ang ulang bigla na lang bumuhos kanina ang naging kakampi ng mga mata niya sa pagtago ng mga pangahas niyang luha.
Tahimik na humihikbi si Jane habang patuloy na naglalakad sa kahabaan ng Taft Avenue.
***
"FUCK! You did what!?"
"I sent her home, you don't need a secretary for that meeting anyways—" napatigil sa pagsasalita si Vria ng padabog siyang tumayo mula sa pagkakaupo sa sofa ng pribadong kwarto nito dito sa loob ng solaire. Kinailangan niyang kaladkarin ang babae dito para mapigilan ito sa pagtawag nitong Hermes sa kaniya kanina.
"You don't know what I need! Shut the fuck up! The next time you'll interfere in my life, I'll put in place!" Duro niya kay Vria bago nagmamadaling lumabas ng kwarto nito.
Hindi alam ni Hermes kung bakit at para saan pero binalot siya ng pag-aalala para kay Jane sa mga oras na iyon. Pagdating niya ng parking lot ng Solaire ay agad niyang narinig ang malakas na buhos ng ulan sa labas. Nagtatagis ang mga ngipin niyang akmang sasakay na siya sa loob ng sasakyan niya ng maalala ang isang bagay. Agad-agad na bumalik si Hermes sa loob ng Solaire.
***
He doesn't know why but worry is consuming him at the moment as he drives his car toward's Jane's address, address na nakuha niya pa sa opisina niya, sa resume na ipinasa nito nang mag-apply ito sa kumpanya niya. Malakas pa din ang ulan o baka nga mas lumalakas pa iyon, at habang patagal ng patagal at palakas ng palakas ang ulan mas lalong nadadagdagan ang kaba at pag-aalalang nararamdaman ni Hermes para kay Jane sa mga oras na iyon. He hit the gas accelerating his car.
Hindi alam ni Hermes kung bakit kusang bumagal ang pagmamaneho niya ng makalagpas siya ng DLSU Manila, palakas ng palakas ang tibok ng puso niya hanggang sa may matanaw siyang balingkinitang babaeng naglalakad sa gilid ng kalsada.
Despite the blurry glass of his car due to heavy rain, Hermes was able to tell that it is Jane. Before he could even park his car, Jane lost her balance and fell unconscious on the ground.
"JANE!!!" He called out with horror on his baritone voice.
***
NAALIMPUNGATAN si Jane ng maramdaman ang kiliti sa kanang bahagi ng kanyang leeg, binuksan n'ya ang mga mata para lang matigilan ng makita si Tyler na nakayakap sa kanya habang mahimbing na natutulog sakaniyang tabi at pilit na sinisiksik ang gwapo nitong mukha sa leeg n'ya.
Dahan-dahan s'yang bumangon mula sa pagkakahiga at kunot noong inilibot ang mga mata sa loob ng lugar kung na saan sila. Mas lumalim pa ang gatla sa noo ni Jane ng mapansin n'yang nasa loob sila ng apartment n'ya. Paano?
Pilit inaalala ni Jane ang mga nangyari pero ang tanging naalala niya lang ay ang paglalakad niya sa gitna ng ulan, hindi niya maalalang nakasalubong niya si Tyler o kung paanong nakasama niya muli ang lalaki, naalala niyang pagod na pagod siya sa mga kaganapan at sinabayan pa iyon ng pagkagutom kaya naakaraamdam siya ng panghihina. Anong nangyari?
Puno ng kalituhan si Jane na napatitig sa gwapong mukha ni Tyler naa siyang mahimbing na natutulog. Just by a glance at his handsome face her heart is already aching in too much pain. She bites her bottom lip when she remembers that woman at the casino earlier.
Her eyes are starting to water again, hindi nagtagal, tears are slowly rolling down her rosy cheeks, she blinked thrice when she felt a warm hand wiping those stubborn tears off her face.
Agad s'yang naglayo ng tingin ng makitang gising na pala ang lalaki at nakalapit na ito sa kan'ya para punasan ang mga luhang tumakas sa kan'yang mga mata.
Pigil ang 'wag mapahikbi na humakbang s'ya paatras mula dito at marahang inalis ang kamay nitong nakahawak sa kanang bahagi ng kan'yang pisngi.
"You shouldn't be here, b-boss. Umuwi kana." Her shuttering soft voice said as she fights the urge to cry in front of him.
She saw him shook his head from the corner of her hazelnut eyes that made her clenched her fists.
Push him away! He'll just going to hurt you! That little voice behind her mind said that made her gulped.
She wants to, she badly wants to push him away so she could save her heart, but even how much her mind orders her to push him away, her stubborn broken heart always says no.
Tyler grabbed her wrist that made broken heart skips a beat, before pounding so fast.
He held her wrist in a very gentle way before pulling her closer to him and caged her inside his masculine and strong set of arms.
Napalunok si Jane ng rumehistro sa ilong n'ya ang mabangong panglalaking amoy nito. Nakakaadik pero gaya ng droga nakakasama at nakakasakit lang.
Nang dahil sa na isip pilit na kumakawala si Jane sa yakap na binigay nito sa kan'ya pero mas lalo lang humigpit ang yakap nito sa kan'ya na kinalabo ng kan'yang mga mata dahil sa mga luhang pumuno sa magaganda n'yang mga mata.
She took a deep breath and blows it out harshly as she closed her eyes shut when she felt his soft lips kissed her forehead.
Her broken heart was beating so darn fast as if it wasn't been broke by him.
"I've been an asshole..." his baritone hoarse voice whispered on her ears that sends shiver all over her body. "I've always act so childish, sorry. Sorry I know I'd hurt you..."
***
HERMES SWALLOWED hard when their eyes found each other. He can feel his cheeks starting to heat up so he nuzzled his face on her neck hiding his face from her.
When Jane hugged him back, he already knew she already had forgiven him, that made him feel a dagger stabbed his heart. For Jane to easily forgive him as she knows that he's Tyler, she must be really in love with Tyler and with that thought, it kills him inside, in a slow manner and torturing way.
He never wished to be somebody else until Jane came to his life, suddenly he wants to be Tyler so he can feel that love Jane has for Tyler.
He tightened his hug to her; afraid that she might got away.
He doesn't know when it started but he knew, she is already the air that he is breathing and once she got away, he'll die, for sure.
Ayaw na n'yang magpanggap pa na si Tyler s'ya gayong hindi naman pero sa isiping lalayo ang dalaga pagnalaman nitong hindi s'ya si Tyler ay s'ya ding nagtutulak sa kan'ya na patuloy pang magpanggap.
He buried his face deeper on her neck, but he is not just planning to pretend as Tyler forever, he'll just use his name for a while as he'll make her fall for his real personality, he'll make her fall for Hermes' personality and uses Tyler's name to make her stay until she is able to love him as Hermes.
Determined, he looked up at Jane who's looking like drowned with her own thoughts. Hermes cupped her face and placed his forehead to hers.
Looking directly to her hazelnut eyes, he gulped and with his serious yet tender baritone voice, he said. "Let me make it up to you Jane. Let me date you, give me a chance."
Stunned, Jane blinked twice before her cheeks reddened that made him chuckled. "So?"
Biting her bottom lip, she slowly nodded her head, "okay..."
Tyler's smile softened as he kissed her forehead that made her hear thumped.
"That's good. Now go and eat first, I bought every food you were looking at earlier." Anito na kinalaki ng mga mata niya.
Ano kamo?! All?!
***
JANE IS POUTING her lips adorably at Tyler who's sitting in front of her, eating silently.
The man been taking her out for three days, courting her and dating her, just like what he said.
Sa loob ng tatlong araw na iyon nagkaroon s'ya ng ideya dito pero malaking parte sa kan'ya ang nalilito, ibang-iba ang Tyler na ito sa Tyler na nakilala n'ya sa dating app.
The Tyler she's in relationship with for a year online were shy like her and the Tyler that is with her now is a type of Tyler that would do wild things when it's just the two of them.
Her cheeks heat up when Tyler's thumb went to wipe the corner of her lips. He smiled at her before continuing eating again.
Although she's happy even she's kind of confused because since that night she woke up with him, she never saw him with another woman but her anymore.
Huminto ito sa pagkain saka muling bumaling sa kan'ya na tila may naalala.
Pinagkrus nito ang braso sa harap ng matipuno nitong dibdib bago ibinaling ang ulo ng pakanan habang ang mga mata nito ay nakatutok sa kan'ya.
"What type of guy attracts you the most?" He asked that made her blushed.
You. Mas lalo s'yang namumula sa naisip kaya mahina s'yang napailing.
Nag-iwas s'ya ng tingin bago sinagot ang tanong nito.
"I want a guy who's smart, wild, but loves to curse—" her eyes widened when she realized that she just summarizes his personality. "I mean d-don't get me wrong it's just that I find it h-hot." Nauutal na balikong paliwanag n'ya para lang 'wag nitong mahalata.
She gulped and looked at him when she saw him nodded his head from her peripheral vision.
He chuckled out of nowhere and shook his head. "Not sure if these four elements would ever form a compound but, every time I look at you, one word is all I can express because you are too beautiful, it's,"
He smiled at her, that kind of smile that could make any woman bow down and kissed his feet to ask for his affection. She swallowed again when she felt her heart beat raced.
"Fluorine, Uranium, carbon, potassium." He said with his seductive husky baritone voice.
She frowned but her frown slowly faded when she realized what he is trying to say.
Fluorine stands for F, Uranium for U, Carbon for C and Potassium for K.
Did he just seduced her by saying 'Fuck' in scientific term?
She covered her face with her both palms when she felt her cheeks heated up even more. That's smart, wild and damn it is even a curse!
Tyler chuckled with her reaction that made her heart fluttered hearing his sexy chuckle.
____
THENAUGHTYGRAY