Η Έιντζελ γύρισε το κεφάλι και κοίταξε τον Μπαράκ με θυμό.
"Τι ήταν όλο αυτό; Τώρα θα μας συζητάνε όλη στην εταιρία.Και καλά εσύ θα φύγεις,δεν σε νοιάζει,εγώ πως θα τους εξηγήσω όλο αυτό το μπέρδεμα;" του φώναξε με οργισμένη φωνή.
Ο Μπαράκ την κοίταξε μ' ένα μυστηριώδες βλέμμα,τόσο έντονο που έφερε αμηχανία στην Έιντζελ.
"Πρώτον ποιός σου είπε πως θα φύγω χωρίς εσένα;
Και δεύτερον δεν χρωστάς σε κανέναν εξηγήσεις για την προσωπική σου ζωή" της είπε τόσο αυθόρμητα, λες και ήταν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο.
Η Έιντζελ προσπέρασε την πρώτη του δήλωση,αν και μέσα της φούντωνε ο θυμός για την καταπιεστική συμπεριφορά του.
"Είναι εύκολο να το λες εσύ, εγώ όμως δουλεύω εκεί και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να δίνω τροφή για σχόλια.Άσε που ο Μάικλ είναι φίλος μου και σίγουρα θα ζητήσει εξηγήσεις" του είπε με απότομο τρόπο.
Στο άκουσμα του ονόματος του άλλου άντρα το πρόσωπο του Μπαράκ σκλήρυνε, παίρνοντας μια έκφραση δυσφορίας.
"Αυτός ο Μάικλ"ξεκίνησε λέγοντας τ' όνομα του υποτιμητικά, ενώ το βλέμμα του είχε καρφωθεί στο πρόσωπο της
"μόνο φίλος σου είναι;"
Η φωνή του είχε μια χροιά δυσαρέσκειας, που έγινε αμέσως αντιληπτή απ' την Έιντζελ.
"Δεν σε αφορά η προσωπική μου ζωή" του απάντησε με απόλυτο τόνο,ενώ τον κοιτούσε με φλογισμένα μάτια.
Είναι γελασμένος αν νομίζει πως θα γίνω υποχείριο του, σκέφτηκε με θυμό.
Το βλέμμα του σκοτείνιασε, ενώ η μικρή φλέβα στο λαιμό του άρχισε να πάλλεται πιο έντονα.
"Οτι έχει σχέση με σένα,με αφορά, είτε το θέλεις,είτε όχι" της είπε με κόφτη φωνή.
Η Έιντζελ ήταν έτοιμη να του απαντήσει, αλλά τ' αυτοκίνητο σταμάτησε ξαφνικά.
"Κατέβα" της είπε με φωνή απότομη,που έμοιαζε πιο πολύ σαν διαταγή.
Η Έιντζελ μόλις αντίκρισε το κτίριο δίπλα της τον κοίταξε με απορία.
"Γιατί ήρθαμε εδώ;" τον ρώτησε με καχυποψία.
Ο Μπαράκ είχε ήδη βγεί απ' το αυτοκίνητο και άνοιγε την πόρτα απ' την μεριά της.
"Εδώ μένω,θα πάμε στο δωμάτιο μου να μιλήσουμε"της είπε με ήρεμη φωνή.
Στο άκουσμα αυτής της φράσης την έπιασε πανικός.
Ένιωσε ευάλωτη κοντά του κι αυτό την τρόμαζε.
Έχουν περάσει σχεδόν τρεις μήνες, γιατί δεν μπορείς να τον βγάλεις απ' το μυαλό σου, μάλωσε τον εαυτό της υπόκωφα,ενώ τον ακολουθούσε στον μεγάλο διάδρομο που οδηγούσε στο δωμάτιο του.
Εκείνος απ' την ώρα που μπήκαν στο ξενοδοχείο,προχωρούσε προς το δωμάτιο δίχως να γυρίσει να την κοιτάξει καθόλου,όμως ένιωθε την παρουσία της,άκουγε τον ήχο απ' τις ψηλοτάκουνες γόβες της πάνω στο πάτωμα.
Γύρισε προς το μέρος της μόνο όταν έφτασε στο δωμάτιο και ξεκλείδωσε την πόρτα με την κάρτα, αφήνοντας την να περάσει πρώτη μέσα.
Η Έιντζελ μπήκε μέσα και στάθηκε ακίνητη, σαν μαρμαρωμένη,στο κέντρο του μικρού σαλονιού.
Παρατήρουσε τον χώρο γύρω της,όταν ένιωσε το γεροδεμένο κορμί του ακριβώς πίσω της.
Τα δυνατά χέρια του τυλίχθηκαν γύρω απ' την μέση της,κολλώντας την πάνω στο σώμα του.
Η γρήγορη ανάσα του χάιδευε τ' αυτί της,προκαλώντας της ανατριχήλα.
Εκείνη τραβήχτηκε απ' το άγγιγμα του και απομάκρυνε το σώμα της από κοντά του, γυρίζοντας με κομμένη την ανάσα,προς το μέρος του.
Τα θολωμένα μάτια του απ' το πόθο που είχε ξυπνήσει η επαφή του σώματος της με το δικό του, την κοιτούσαν μ' ένταση.
Με μια απότομη κίνηση την κλείνει ξανά μες στην αγκαλιά του,εγκλωβίζοντας τα χείλη της πάνω στα δικά του.
Τ
ο φιλί του μεθυστικό,στέλνει ρίγη σ' όλο της το κορμί.
Το σώμα του μηδενίζει την απόσταση μεταξύ τους,κολλώντας πάνω στο δικό της.
Τα χέρια του ξεκινούν ένα ταξίδι σ' όλο της το κορμί,πάνω απ' τα ρούχα.
Η Έιντζελ νιώθει μια φωτιά χαμηλά στην κοιλιά της,κι αν και ξέρει πως πρέπει να του αντισταθεί, επιλέγει να χαθεί στην φλόγα που ξυπνάει τ' άγγιγμα του.
"Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μ' έλειψες" ακούει την φωνή του να βγαίνει ξέπνοη,πολύ κοντά στο πρόσωπο της.
Ετοιμάζεται να του πεί κι εμένα, αλλά τα λόγια πνίγονται στον λαιμό της.
Εκείνος δεν περιμένει απάντηση, τα μάτια της που τον κοιτούν με πάθος του δίνουν την έγκριση που χρειάζεται για να συνεχίσει.
Την σηκώνει στα χέρια του και την οδηγεί στο υπνοδωμάτιο, αφήνοντας την απαλά στο κρεββάτι.
Ξαπλώνει δίπλα της και περνάει το χέρι του μες απ' την μπλούζα της χαϊδεύοντας την κοιλιά της που έχει αρχίσει να φαίνεται ελάχιστα.
Το βλέμμα του σταματάει εκεί, συνεχίζοντας τα χάδια.
"Η κοιλίτσα σου έχει φουσκώσει λίγο"της λέει με νάζι.
Η Έιντζελ καταπίνει έναν κόμπο που είχε σταθεί στο λαιμό της, προσπαθώντας να δείχνει ψύχραιμη.
"Ναι,έχω παχύνει λίγο" του απαντάει με τρεμάμενη φωνή.
Το χέρι του ανεβαίνει πιο ψηλά, στο στομάχι της, ακουμπώντας με τ' ακροδάχτυλα του το κάτω μέρος του σουτιέν της.
Κι εκεί κοκκαλώνει...σε κλάσματα δευτερολέπτου τραβάει το χέρι του μακριά της λες και τον κτύπησε ηλεκτρισμός.
Αναμνήσεις του παρελθόντος ξεπηδούν απ' την μνήμη του, γεμίζοντας τον ενοχές.