Харин удалгүй У Сэүн тэр надтай хэдхэн метрийн цаана байгааг би олж харсан юм. Миний хамгийн их хайрладаг, намайг хамгийн их шархлуулсан нэгэн.
Хүн гэдэг их сонин юм. Түүн дээрээ хэзээ ч хамаагүй очиход бэлэн байсан атлаа цагаа тулахаар бие минь байтугай биений минь ширхэг үс ч түүнийг зүглэхийг хүссэнгүй. Бодит байдал хэтэрхий сэтгэл өвтгөм байсан учраас.
Гэхдээ би яах ч аргагүй түүн рүү ухаанаа алдсан мэт гүйлээ.
Учир нь тэр үхэж байсан юм.
Энэ удаад тэр сэтгэл дотроо биш, амьдралаас амьсгаагаа таслах шахав.