Zweiundzwanzig

2.3K 228 0

by lunareyesfictions

by lunareyesfictions

Харамсалтай нь би амьд байсаар л байна.

Өдөр хоног яг л амьдын там мэт өнгөрч байлаа.
Ямар ч учир утгагүй ямар нэгэн хүсэлгүй, ямар ч урагшлах зориггүй. Гэхдээ тэр өдөр би түүнийг харсан юм. Тэр цонхны минь гадна зогсож байгаад цааш явсан сан.
Хэчнээн түүнийгээ очоод тэвэрч, үнсмээр санагдаж байсан ч аль хэдийн тэр надаас холдсон шүү дээ. Ахиж чамд садаа болж дахиж чиний нүдэнд үзэгдмээргүй байна.
Зүрх сэтгэл минь чам руу яв хэмээн хүчилж байсан ч тархи минь хэзээ ч болохгүй гэж намайг тамалж байсан юм.

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.