DISASTROUS
"Rules are made to follow, newbie. Don't you know that?" May diin ang bawat salita nito. Hindi ako makasagot. Iwan ko, para akong napepe. Hindi ako makapag-isip ng maayos.
His eyes are serious. Parang hinihila no'n ang lakas ko. What the heck is going on?
"In this university, the rules are just like the air you breath. If you don't abide by my rules, you'll be in trouble." He whispers in a warning tone.
I parted my lips, wanting to say something. But no words came out, only my small gasp. Gusto kong ipakitang wala siya epekto sa akin, pero paano ko magagawa 'yon? I press my lips together. I'm starting to feel frustrated with the situation.
Bumaba ang paningin niya sa labi ko. It linger there for I don't know how long bago niya ako muling ini-angat ang paningin niya sa mga mata ko. I didn't look away. Matapang akong nakipagtitigan sa kaniya.
"I'll let this pass for now. Next time, don't you dare to break another rule again. Are we clear?"
His menacing aura is radiating in the whole place and I don't like how his presence affects me like a fool. I cry to regain my composure. This ain't right. I won't give him the satisfaction of ruling over me.
"Okay," I bit my tongue for a second. Ayaw nang dagdagan ang natatanging salita na iyon.
Sa mga ganitong klaseng tagpo kung saan nasa kalagitnaan ako ng panganib hindi dapat iyon ang kumakawala sa bibig ko pero gano'n talaga. Siraulo ako eh. Well, hindi ko din naman kasalanan kung ipinanganak akong ganito.
Minutes have passed and I'm still stuck between this guy and the wall behind me. Naningkit ang mga mata ko. Nagsisimula nang mairita sa presensya niya. Bakit di pa siya umaalis? May kailangan pa ba siya?
Ang kaninang kaba na nararamdaman ko ay napalitan na nang inis. Gusto ko siyang supalpalin pero naalala kong niligtas niya pala ako kanina doon sa dalawang bampira. I need to be nice.
Kung tutuosin, pwedeng-pwede ko na siyang tapusin ngayon. Pero hindi lang naman siya ang habol ko rito. Ang gusto ko, maubos ang lahat ng lahi nila. I don't want to be reckless. Kailangan ko ng plano.
"Hindi ka pa ba aalis, po?" Tanong ko saka ako pilit na ngumiti sa kaniya. I don't know if that smile came out genuine. Sigurado akong mukha akong ewan sa ngiti ko.
Damn it! This is giving me cringe. I don't even know how to be nice. Matagal na panahon narin kasi simula no'ng huli akong naging mabait kaya medyo nakalimutan ko na. The last time I've been nice to people was when my parents was still alive. At least I use 'po', right?
My forehead crease forthwith when I heard his soft chuckle. I move my eyes up on his face and that's when I meet his amused face. Bahagya pa akong natigilan.
"Why are you laughing?" Bakas ang inis sa boses ko kaya naman kaagad na napahawak ako sa bibig ko. I'm trying hard to be nice and this jerk is pushing me into my limit.
"Based on the rumors that's spreading, you had a crappy attitude. Now, you're trying to be nice to me, should I be woried?" This son of a bitch! Sinamaan ko siya ng tingin. Wala na akong pakialam kung isumbong man niya ako sa mga namamahala sa eskwelahan na ito.
"Masama naman talaga ang ugali ko. Umalis ka na nga lang. Shoo!" Inis na tugon ko dahil gusto ko naring magpahinga. Pakiramdam ko ay naubos lahat ng lakas ko dahil sa ginawa kong paglinis sa lumang library na iyon kanina.
Kumunot ang noo ko ng ilang minuto na eh hindi parin siya gumagalaw at seryuso lang na nakatingin saakin. Walang kahit na anong bakas ng emosyong makikita sa mukha niya. Hindi ko tuloy malaman kong galit ba siya o sadyang ganiyan lang talaga ang mukha niya.
"Ano na?" Naiinis na tanong ko ulit. Wala akong pakialam kung alpha siya o kung hari pa siya ng mundo! Ang gusto ko lang ngayon ay ang lumayo siya saakin dahil nahihirapan na akong huminga sa sobrang lapit niya saakin.
Bakit ba kasi ako tinitignan nang seryuso ng bampira nato? Don't tell me pinag-aaralan niyang mabuti kung paano niya ako gagawing hapunan ngayong gabi. Oh well, I'm not giving him any chance.
I gulp when his hand moves and once again, it traces the contour of my neck. I watch as he gaze down to my neck. His face turn cold nang matuon doon ang paningin niya. May tinitigan.
I suddenly remember the scar that I have on my neck. I got this scar from the incident 4 years ago. The night when the vampires attacked our home. Ang totoo ay hindi ko rin maalala kung papaano ko nakuha ang sugat na 'to noon.
Mabilis kong pinalis ang kamay niya saka iyon tinakpan. What's wrong with this guy?
Lumakas ang pag tibok ng puso ko ng makita ko ang pagkinang ng mga mata niya. His deep blue with a fleck of gold eye color is now mixed with a little paint of red. Agad namang nawala iyon ng kumurap siya. Nakahinga ako ng maluwag nang mabilis siyang lumayo saakin saka niya iniiwas ang paningin niya.
"Get inside your room and close the door." Malamig ang boses na utos niya bago siya tuloyang nag laho na parang bola sa paningin ko.
I sigh. Thank goodness umalis na rin siya. I shook my head. Kaagad narin akong pumasok sa kwarto ko saka ako mabilis na naglakad at patalong sumampa sa kama ko. Parang bigla naubos ang lahat ng lakas ko dahil sa mga nangyari. Wala sa sariling napahawak ako sa leeg kong pinasadahan ng kamay niya. I can still feel his skin on mine. Parang may kung anong nagwawala sa loob ng tiyan ko.
"That vampire sure is odd."
Napailing nalang nalang ako saka ko tahimik na tinitigan ang kulay puting kisame ng kwarto ko. I move my hand to touch the moon necklace that my mother gave to me. I met him. Finally, I met someone who can serve as my key to start my mission. Now that I think about it, I can't help but smile like an idiot.
"The justice for my parents death will soon be served."
Kahit na pagod ay tamad na bumangon ako mula sa pagkakahiga ko sa kama ko saka ako naglakad papunta sa bathroom ng kwarto ko. Sa dami ng mga nilinis ko kanina ay sigurado akong puno narin ng dumi pati ang uniform ko. Napabuntong hininga nalang ako.
This day sure is exhausting but on second thought, I met the Alpha of the school. Mukhang may magandang nangyari rin kahit na nakatulog ako at ginabi sa main building. Hindi narin masama. At least I already know what he looks like.
Matapos kong maligo ay bumalik narin ako kaagad sa kama ko para sana matulog ngunit napahinto ako nang makarinig ako nang mahinang pagkatok sa pinto ng kwarto ko.
"Hyrreti, are you there?" Rinig kong tawag ni Demiana.
Napabuntong hininga nalang ako saka ako naglakad para buksan ang pinto. Bumungad naman saakin ang nag-aalalang mukha ni Demiana. Tinaasan ko siya ng kilay. Ano na namang problema ng babaeng 'to?
"So, you're here? Thank goodness!" Napabuga siya ng hangin saka niya ako pinasadahan ng tingin. "What?" I ask annoyed with her weird actions. Ngumiti lang naman siya at umiling.
"Ang sabi kasi ni Xy ay wala ka raw sa kwarto mo kaya nagaalala ako na baka lumabas ka na naman kahit gabi na. That's one of the major rules of this university kaya naman labagin mo na ang iba huwag lang ang bagay na iyon. Sigurado akong mapapahamak ka kapag nagkataon." Nagaalalang saad niya na ikinairap ko lang naman. Kung alam niya lang, nalabag ko na. Nakita ko pa nga ang Alpha e'. Hinatid pa ako sa balkonahe. Akalain mo 'yon.
Napabusangot ako nang maalalang nasungitan ko siya kanina. Pinilit ko pa namang maging mabait sa lalaking 'yon kanina dahil sigurado akong malilintikan ako kapag may nakaalam sa nangyari.
'Uh-huh? You're trying to hide it from everyone when the one who know about it is the Alpha, the man who ruled the school? Patawa ka, Hyrreti.' My mind mocks me and I almost rip my brain out of my head for a second.
"Ahm, hindi naman ako lumabas. Nakatulog lang ako sa may bathtub." Palusot ko sa kaniya na mukhang pinaniwalaan niya naman kaagad.
"I guess nagkamali lang si Xy. By the way, kumain ka na ba?"
Now that she mentioned it. Napahawak ako sa tiyan ko nang magsimula iyong kumulo. Ngayon ko lang naalalang hindi pa pala ako nakakakain. Mahina namang natawa si Demiana. Mukhang narinig din ang pagreklamo ng tiyan ko. Lumapit na ito sa akin saka niya ako hinila palabas ng kwarto ko.
"Let's go downstairs. I will cook for you. Kung bakit ba kasi hindi ka agad bumaba kanina no'ng tinawag ka ni Xy eh." Alanganin akong napatingin sa kaniya.
"Hindi ko namalayang. Medyo pagod ako kaya nakatulog ako sa bathtub." Pagdadahilan ko.
Tumango lang naman siya saka siya ngumiti. Nang makababa kami ay natanaw ko si Veine na nanunuod ng kung anong pelikula. Sandali lang itong lumingon sa direksyon namin.
"Nakatulog lang pala siya sa bathtub kanina kaya hindi siya nakita ni Xy sa kwarto niya." Natatawang saad ni Demiana na ikinangiti lang naman ni Veine. Bumaling siya saakin.
"That's dangerous, you might drown yourself in the bathtub so don't do it again." Tumango lang naman ako. Mabuti nalang at naniwala naman sila sa palusot ko at hindi na sila nagbalak na magtanong pa ng kung ano.
I look at Veine. I don't know if he fully buy my alibi pero dahil wala naman siyang itinanong ay hinayaan ko nalang. Sa kanilang tatlo, si Veine ang talaga namang hindi ko kayang pagkatiwalaan. Although, lahat naman sila hindi ko pinagkakatiwalaan. There's just something about Veine that mystifies me.
Pero hindi ko nalang muna siya iisipin. What matters to me know is that man, the Alpha. I need to have more interaction with him. Pero paano?
"Class dismissed." Saad ng professor namin na hindi ko nasundan ang discussion.
Nagsilabasan na ang mga kaklase ko habang ako ay nanatili lang na nakatingin sa labas ng bintana ng klasrom namin. Inaantok pa talaga ako. Bakit ba kasi hindi ako makatulog ng maayos kagabi. Lintik naman oh!
I yawned! I stayed up until 2 in the morning last night. What happened last night keep on playing in my damn mind like a broken record. Tuloy ngayon e' nagmukha na akong panda dahil sa laki ng mga eyebags ko. Bakit ba kasi hindi ko makalimutan ang mukha nong bampirang 'yon?
Well, paano ko ba kasi makakalimotan, e' bukod sa siya ang target ko, hindi mo rin talaga makakalimotan kung gaano ka perpekto ang mukha niya. If perfection is a man, I'm sure that would be him.
Ipinikit ko ang mga mata ko saka ako sumandal sa salamin ng bintana. Mahina ko pang inuntog ang ulo ko roon. Inaantok talaga ako kaya naman gusto ko nalang matulog.
"Sabi ko na nga ba eh! Kung hindi pa ako dumaan edi madadagdagan na naman ang parusa mo." Iminulat ko ang mga mata ko nang marinig ko ang boses na iyon.
Nilingon ko ito at nakitang si Xy lang pala. Napansin kong wala na palang tao sa loob ng silid. Tanging ako nalang ang naiwan. Lunch na nga pala kaya kailangan na nilang pumunta sa Dining de Night para hindi sila maparusahan. Napakamasunuring mga bata.
"Halika na at baka mahuli tayo." Saad ni Xy na tinangoan ko lang naman. Tumayo na ako saka ako sumunod sa kaniya.
Pagpasok namin sa Dining de Night, as expected, all eyes are on me again. The great Luna Hyrreti Salvatore is on the house! Kailan pa kaya masasanay ang mga siraulong 'to sa presensya ko? Katabi ko naman si Xy ah. Bakit hindi siya ang tignan nila? Mga kutong lupa! Sarap pagbubuholin ng mga hinayupak nato eh.
Hindi ko nalang sila pinansin dahil wala ako sa mood ngayon. Naglakad na kami papunta sa counter para kumuha ng pagkain. Walang nagbebenta ng mga pagkain dito. Lahat ng mga kinakain ng mga estudyante ay libre at nakahanda na sa isang mahabang counter. Mamimili ka nalang.
Matapos naming kumuha ng pagkain ay naglakad na kami ulit papunta sa lamesang inuukopa nila Demiana at Veine. Habang naglalakad ay nahagip ng paningin ko ang grupo ng nakaaway ko kahapon. Agad namang nag yukoan ang iba sa kanila pagkatingin ko.
Mukhang natrauma na ata ang mga aso nato. Nakakaawa sila. Ang lakas manghamon ng away, babahag din naman pala ang buntot.
Nginisihan ko lang ang babaeng nangunguna sa kanila. Matalim ang tingin nito sa akin ngayon. She's still acting like a brave cat, ah? Para namang hindi siya nanginig sa takot kahapon.
Pagkatapos ng klase ko ay ready na sana akong umuwi kung hindi ko lang natanaw sa hallway ang nakakairitang bampira na mayroong luntiang mga mata. Nandito na naman siya! He's holding a feather duster and a mop. Sinamaan ko siya ng tingin.
Ang akala ko ba ay natapos ko ng linisin ang lumang silid aklatan na iyon kapahapon? Bakit nandito na naman ang isang 'to ngayon?
All students are looking in his direction with a visible desire in their eyes. They're almost like drooling over him. Poor people! They're fantasizing over someone who only sees them as a blood donor.
Dahan-dahan akong tumalikud sa direksyon niya saka ako nagsimulang maglakad papalayo sa kaniya ngunit napahinto rin naman ako kaagad nang marinig ko ang pagtawag niya sa pangalan ko. Napapikit ako dahil sa inis bago siya nilingon.
Naglakad siya papalapit saakin. Nagawa pa talaga akong ngisihan. "Nakita kong marami paring alikabok sa library na 'yon kaya hindi parin tapos ang parusa mo." Napairap nalang ako. He's so annoying. Okay sana kung 'yong Alpha nalang ang pumupunta rito. Baka matuwa pa ako.
"Here's your cleaning materials." Saad niya nang makarating kami rito sa harapan ng lumang library kung saan ako naglinis kahapon.
Habang nakatingin sa lugar na ito ay hindi ko maiwasang isipin ang mga nangyari kagabi. I wonder what should I do to meet that vampire again? Mukhang wala sa bokabularyo niya ang lumabas tuwing umaga eh.
Hindi ko siya sinagot at kinuha ko nalang iyong mga gamit para matapos na agad ang parusa na 'to. Bago pa man ako tuloyang makapasok sa lumang library ay may sinabi pa siya na ikinatigil ko.
"I don't really like your mysterious aura, Miss Salvatore. It's like you're up to something. Something disastrous." Nilingon ko siya saka siya nginisihan.
Malakas ang instinct niya. Kahanga-hanga naman.
"I don't like you either! The feeling is mutual." Tanging tugon ko nalang tsaka na ako nag patuloy sa paglakad papasok sa lumang library.